| HMCS Fort William | |
| Inne nazwy | TCG Bodrum |
|---|---|
| Rodzaj | Saper |
| Klasa | Bangor |
| Historia | |
| Służył |
Royal Canadian Navy Turecka marynarka wojenna |
| Budowniczy | Przedsiębiorstwo Okrętowe Port Arthur |
| Stocznia | Port Arthur - Ontario , Kanada |
| Leżał kil | 18 sierpnia 1941 |
| Uruchomić | 30 grudnia 1941 |
| Komisja | 25 sierpnia 1942 |
| Status | Rozebrany w 1971 roku |
| Załoga | |
| Załoga | 83 mężczyzna |
| Charakterystyka techniczna | |
| Długość | 54,9 m |
| Mistrz | 8,7 m |
| Wersja robocza | 2,51 m |
| Przesunięcie | 667 t |
| Napęd | 2 trójbębnowe kotły wodnorurowe Admiralicji - 2 pionowe trójstopniowe silniki tłokowe - 2 wały napędowe |
| Moc | 2400 KM (1790 kW ) |
| Prędkość | 16 węzłów (29,6 km / h) |
| Funkcje wojskowe | |
| Uzbrojenie | 1 armata 12 funtów QF (76,2 mm) 2 armaty Oerlikon 20 mm 40 ładunków głębinowych jako eskorta |
| Kariera | |
| Flaga | Kanada |
| Orientacyjny | J311 |
HMCS Fort William ( liczba proporzec J311) (lub angielski HMCS Fort William ) jest trałowiec z klasy Bangor uruchomił dla Royal Canadian Navy (RCN) i służył podczas II wojny światowej .
Fort William jest uruchamiany jako część klasy 1940-1941 programu Bangor dla stoczni w Port Arthur Shipbuilding Company w Port Arthur w Ontario w Kanadzie . Kil został określony na 18 sierpnia 1941, Fort William został uruchomiony w dniu 30 grudnia 1941 roku, a do służby 25 sierpnia 1942 r.
Klasa Bangor miała być początkowo makietą trałowca klasy Halcyon w służbie Royal Navy . Napęd tych statków zapewniają 3 rodzaje silników: silnik wysokoprężny, silnik parowy tłokowy i turbina parowa. Jednak ze względu na trudność w uzyskaniu silników wysokoprężnych, wersja z silnikiem Diesla została przeprowadzona w niewielkich ilościach.
Kanadyjska wersja trałowca klasy Bangor przenosi 683 tony pod normalnym obciążeniem . Aby pomieścić kotłownie, statek ten ma większe gabaryty niż pierwsze wersje z silnikiem Diesla o łącznej długości 54,9 metra, szerokości 8,7 metra i zanurzeniu 2,51 metra. Statek ten jest napędzany przez 2 pionowe silniki tłokowe z potrójnym rozprężaniem, napędzane przez 2 3-bębnowe kotły wodnorurowe Admiralicji i napędzające dwa wały napędowe. Silnik wytwarza 2400 koni mechanicznych (1790 kW ) i osiąga prędkość maksymalną 16 węzłów (30 km / h).
Ich brak rozmiaru daje okręty tej klasy małych możliwościach manewrowych na morzu, to byłoby jeszcze gorsze niż te z korwet z klasy Kwiat . Uważa się, że wersje z silnikami wysokoprężnymi mają gorsze właściwości jezdne niż warianty z silnikami tłokowymi o niskiej prędkości. Ich płytkie zanurzenie czyni je niestabilnymi, a ich krótkie kadłuby mają tendencję do tonięcia na dziobie, gdy są używane na wodach czołowych.
Statki klasy Bangor są również uważane za ciasne dla członków załogi, wpychając 6 oficerów i 77 marynarzy na statek pierwotnie planowany w sumie 40.
Fort William jest zlecenie 25 sierpnia 1942 w Port Arthur i przybył do Halifax w Nowej Szkocji , 24 września 1942 roku przeszedł do dalszych prac w stoczni po szereg wad zostały odkryte w budowie Fort William . Naprawy trwają do października, kiedy trałowiec rozpoczyna prace pogłębiarskie. W listopadzie Fort William został wysłany do Halifax Force jako lokalny konwój i eskorta patrolowa. 11 stycznia 1943 trałowiec zderzył się ze statkiem Lisgar w porcie Halifax, doznał rozległych uszkodzeń, remont w Halifaksie trwający miesiąc.
W czerwcu 1943 roku Fort William został przeniesiony do Newfoundland Force , lokalnej jednostki eskortowo-patrolowej z siedzibą w St. John's w Nowej Funlandii . W Fort William pobyty z grupą aż do lutego 1944 roku, kiedy wrócił do Halifax trałowiec przejść remont . Po zakończeniu remontu statek skierował się do Europy w ramach wkładu Kanady w lądowanie w Normandii .
Po przybyciu w marcu, Fort William jest przypisany do 31 th trałowaniem min flotylli . Podczas lądowania Fort William i jego koledzy z trałowców oczyszczają i zaznaczają kanały przez niemieckie pola minowe, prowadzące do plaż inwazyjnych w sektorze amerykańskim. 31 th flotylla trałowaniem min kontrolowane Kanał 3 06 czerwca Podczas gdy operują poza Port-en-Bessin , Fort William i jego siostrzany statek ( statek siostrzany ) Caraquet stają w obliczu wraku. Kontynuując pogłębianie, znaleźli się pod ostrzałem z przybrzeżnej baterii w pobliżu Saint-Laurent-sur-Mer . Bateria przybrzeżna została uciszona przez ogień z pancernika USS Arkansas . Kanadyjskie „Bangors” spędzają większość czerwca na inspekcjach i oczyszczaniu Kanału 14, rozszerzonego obszaru, który łączy linie szturmowe od 1 do 4.
Kolejne miesiące trałacze spędzili na oczyszczaniu szlaków żeglugowych między Wielką Brytanią a Europą kontynentalną. Pod koniec 1944 roku do eskortowania konwojów z Kanału używano trałowców . W marcu 1945 roku Fort William wrócił do Kanady, aby przejść nowy remont. Statek dołączył do 31 th trałowaniem min flotyllę i pozostaje w wodach europejskich aż do 21 września 1945 r.
Po powrocie do Kanady Fort William został wycofany ze służby w Sydney (Nowa Szkocja) 23 października 1945 r. Fort William został umieszczony w rezerwacie strategicznym w Sorel w prowincji Quebec w 1946 r. W czerwcu 1951 r. Trałowiec został przejęty przez Royal Canadian Marynarka wojenna podczas wojny koreańskiej i zmodernizowana. Statek zostaje przewieziony do Sydney w Nowej Szkocji, otrzymuje nowy numer kadłuba FSE 195 i zostaje przeniesiony do służby przybrzeżnej eskortowej. Jednak statek nigdy nie wrócił do służby i pozostał w rezerwie w Sydney do 29 listopada 1957 roku, kiedy to Fort William został oficjalnie przekazany tureckiej marynarce wojennej . Okręt przemianowany na TCG Bodrum przez turecką marynarkę wojenną pozostawał w służbie do 1971 roku, kiedy to został zezłomowany. Statek został zdemontowany w Turcji w 1971 roku.
Fort William popłynął z następujących konwojów podczas swojej kariery:
Uwagi:
RCNR: Royal Canadian Naval Reserve
RCNVR: Royal Canadian Naval Volunteer Reserve