Rodzaj | Muzeum Narodowe ( d ) , muzeum archeologiczne, |
---|---|
Otwarcie | 12 maja 1867 r. |
Menedżer | Dział Muzeów Francji |
Powierzchnia | Kolekcja stała: 3300 m 2 , Wystawa czasowa: 375 m 2 |
Odwiedzający rocznie | 102 107 (2015)106 411 (2016)102 566 (2017)100 409 (2018) |
Stronie internetowej | musee-archeologienationale.fr |
Kolekcje |
paleolityczny neolit epoka brązu epoka żelaza rzymska galia wczesne średniowiecze archeologia porównawcza 5 kontynentów |
---|---|
Liczba obiektów |
około 30 000 prezentacji 3 000 000 łącznie na dzień 4 października 2014 r. |
Dedykowany artykuł | Zamek |
---|---|
Architekt | Pierre Chambiges |
Ochrona |
![]() |
Kraj | Francja |
---|---|
Gmina | Saint-Germain-en-Laye |
Adres | Place Charles de Gaulle78100 Saint-Germain-en-Laye |
Informacje kontaktowe | 48 ° 53 ′ 52 ″ N, 2° 05 ′ 46 ″ E |
![]() ![]() |
Muzeum Starożytności Krajowych , utworzony w 1867 roku i stał się Muzeum Archeologii Narodowej i Narodowego Domain of Saint-Germain-en-Laye w 2009 roku, znajduje się muzeum poświęcone archeologii z Francji . Prezentuje bogaty zbiór archeologii porównawczej z pięciu kontynentów. Jest zainstalowany w zamku Saint-Germain-en-Laye ( Yvelines ), odrestaurowanym przez Eugène'a Milleta , ucznia Eugène'a Viollet-le-Duc , aby pomieścić sale wystawowe muzeum.
Muzeum zostało utworzone dekretem cesarskim z dnia 12 maja 1867 r. Napoleon III chciał zgromadzić archeologiczne dowody historii narodu. Od samego początku mieści się w Château de Saint-Germain-en-Laye , historycznym punkcie orientacyjnym.
Przeżywając upadek Drugiego Cesarstwa, muzeum przeżywało silny rozwój do 1921 r., dzięki szczególnej organizacji muzeum archeologii porównawczej 5 kontynentów koordynowanej przez Henri Huberta .
Po I wojnie światowej muzeum przeżywało ciemniejsze godziny, z kulminacją okresu okupacji w latach 1940-1944.
André Malraux , minister kultury, nadaje muzeum nowy impuls w latach 60.
Od 2009 roku muzeum, zamek i ogrody zostały połączone w jedną placówkę, otwierając nową kartę w historii instytucji.
Nazwa muzeum ewoluowała kilkakrotnie od czasu jego powstania w 1862 roku:
Od 1880 roku , dzięki impetowi Alexandre'a Bertranda , ale także Gabriela de Mortillet i Salomona Reinacha , muzeum posiada już 44 sale wystawowe. Kolekcje powiększają się, urozmaicają i stopniowo otwierają się dla publiczności.
Dziś muzeum ma na wystawie około 30 000 obiektów archeologicznych i przechowuje około 3 miliony w swoich rezerwach, co czyni je jedną z najbogatszych kolekcji w Europie. Obiekty te, odkryte na terenie kraju, obejmują różne okresy chronologiczne: paleolit , neolit , epokę brązu , epokę żelaza , okres rzymski ( Galia rzymska ) i pierwsze średniowiecze (Galia Merowingów ). Część zbiorów pochodzi z zagranicy i została zebrana w celach porównawczych. Ta kolekcja z pięciu kontynentów obejmuje zarówno obiekty archeologiczne, jak i etnologiczne, prezentowane w sali Archeologii Porównawczej.
Kolekcje paleolitu obejmują przedmioty związane z kamieniarstwem, takie jak ułożone kamyki , biface lub mikrolity , z kością i porożem renifera , takie jak igły, stemple czy harpuny. W górnym paleolicie pojawiają się najstarsze przejawy sztuki , takie jak stylizowane przedstawienia narządów płciowych.
Zwiedzanie muzeum pozwala zrozumieć ewolucję człowieka dzięki odlewom czaszek.
Wśród najsłynniejszych obiektów w paleolitycznych zbiorach muzeum znajduje się dama z Brassempouy , powstała w wyniku licznych wykopalisk Édouarda Piette'a w Pirenejach. Wśród wielu przedmiotów z jego kolekcji przekazanych do muzeum około 10 000 jest dziś wystawionych w sali Piette . Pokój ten, dostępny przez rezerwacji z muzeum towarzyszącej został odrestaurowany i ponownie otwarty w 2008 roku, z woli do przestrzegania muzeum XIX th wieku.
Neolitu (około 5500 do 2000 pne) to trzeci okres od prehistorii. Człowiek staje się tam wytwórcą swojej egzystencji, a nie drapieżnikiem, a teraz wpływa na swoje otoczenie. Jest to czas, kiedy ludzie przyjmują rolnictwo i hodowlę zwierząt. Mężczyźni wznoszą megality, pierwszy dowód monumentalnej architektury. Okres ten charakteryzuje się w szczególności innowacjami technicznymi, takimi jak polerowanie kamienia, pojawienie się ceramiki i tkactwo. Tworzone są sieci wymiany dalekobieżnej.
Zbiorom tym dedykowana jest sala na szlaku muzealnym. Prezentacja ma charakter tematyczny i regionalny:
W gablocie na środku pokoju znajduje się pochówek znaleziony w Cys-la-Commune ( Aisne ) i datowany na 5000 pne. AD Widzimy szkielet kobiety w otoczeniu różnych elementów zdobniczych.
Z polerki oraz kilku zadaszonym podjazdem znajdując w Ile-de-France są widoczne w wolnym dostępie na dziedzińcu zamkowym.
W epoce brązu (około 2100 do 750 pne) społeczeństwo pozostaje dość podobne do neolitu , ale postęp techniczny reprezentowany przez brąz spowoduje, że społeczeństwo będzie ewoluować i stawać się coraz bardziej hierarchiczne.
Ornament (La Colombine, Yonne), około 1200 pne. AD, klejnot noszony na biodrze, składający się z brązowej siatki ozdobionej wolutami otaczającymi psa świniowatych , z pochówku.
Obfitość złota w epoce brązu wyjaśnia dużą liczbę przedmiotów i biżuterii wykonanych w tamtym czasie z tego materiału.
Pierwsza epoka żelaza (780-480 p.n.e.), odpowiadająca kulturze Hallstatt , to okres, w którym uprzywilejowani zmarli chowani są w kurhanach ( Burgundy , Lotaryngia , Franche-Comté , Berry ...): Vix , Sainte-Colombe- sur-Seine , Magny-Lambert , Apremont ...
Napierśniki z brązu ( Marmesse , Haute-Marne), każdy składający się z dwóch brązowych muszli nitowanych z jednej strony i zamykanych z drugiej za pomocą haczyków, ilustrują okres przejściowy między epoką brązu a epoką żelaza (około -950 do -780).
Złote bransoletki (rejon Butte, Sainte-Colombe-sur-Seine, Cote d'Or), VI TH - V th wieku pne. AD , ozdoba części elementów z grobowca rydwanu kobiecego .
Złote kolczyki (rejon Butte, Sainte-Colombe-sur-Seine, Cote d'Or), VI p - V th century BC. J.-C.
Sekund epoki żelaza (480 -. 25 pne) został oznaczony przez społeczeństwo wojowniczy, które rosły w siłę w V th wieku pne. Pne do III th century BC. AD . Galowie przodują w szczególności w garncarstwie , szkle , metalurgii ( brąz i żelazo ).
Zbiory muzeum pokazują przemiany Galii i życie Galów przed podbojem rzymskim. Kolekcja sztuki celtyckiej jest jedną z największych na świecie.
Roman Gaul (51 pne do późna. V th century AD. ) Po zdobyciu " Gaul Hairy " przez Juliusza Cezara , Galia jest zintegrowany w " Imperium Rzymskiego . Postęp urbanizacji wraz z pojawieniem się miast i budową budynków użyteczności publicznej; w całej Galii powstaje sieć dróg.
6 sal działu gallo-rzymskiego pokazuje bogów, świat zmarłych, obecność armii rzymskiej w Galii, rodzaje rzemiosła i życie codzienne (jedzenie, kostiumy, ozdoby, wypoczynek, otoczenie domowe, medycyna, transport , pisanie ...).
Taranis ( Le Châtelet Gourzon , Haute-Marne), I st wne. AD, niosąc swoje atrybuty: koło, symbol słońca, błyskawicę i na ramieniu S (błyskawica).
Cernunnos ? ( Etang-sur-Arroux , Saône-et-Loire), I st wne. AD, z trzema twarzami i trzymający dwa węże z głowami barana. Dwie wnęki na jego głowie prawdopodobnie przeznaczone były na rogi jelenia.
Bogiń matek karmiących, terakota, II E lub III th wne. W siedzące boginie matki , karmienie piersią jedno lub dwoje dzieci, są typowe Galii.
Karmiące matki boginie dwoje dzieci, terakota, II E lub III th wne. J.-C.
Dupondiusz z brązu (warsztat Lyonu), niosący na rewersie ołtarz trzech Galów , 10-14 IV. J.-C.
Pogrzeb stelę z Apinosus Iclius ( Goes , Nièvre), I st wne. J. - C., reprezentowany przez swoje profesjonalne narzędzia.
Popiersie mężczyzna ( Saint-Barthélemy-de Beaurepaire , Isère), I st wne. J.-C. , interpretacja Doryfory Polikleta .
Wotywna brązu ( Beaumont-le-Roger , Eure), koniec I st wne. J.-C.
Satyr ( Jouey , Gold Coast), II E lub III th wne. AD Bachus , bóg wina, w towarzystwie swojej procesji, był szczególnie czczony w Galii.
Te wczesne średniowiecze (the V TH do VIII th wne.) Rozpoczyna z dynastii Merowingów , założonego przez Clovis . Gal następnie stopniowo stał się frankoński, a jego chrystianizacja postępowała. Z tego okresu znaleziono wiele klejnotów cloisonné z granatami osadzonymi w metalowych przegrodach, ale także damasceńskimi sprzączkami do pasów ze srebrnymi lub mosiężnymi nitkami włożonymi w rowki wyryte w żelazie.
Ponieważ szczątki milczą, archeolog czasami wzywa inne nauki humanistyczne, takie jak etnologia czy socjologia, do interpretacji śladów przeszłości.
To właśnie w tym duchu, że pokój porównawcza Archeologia pięciu kontynentach został zaprojektowany na początku XX th wieku przez Henri Hubert i Marcel Mauss, który chciał, aby zilustrować „etnograficznego historię Europy i ludzkości” od początków człowieka do momentu wyłączenia Średniowiecze . Henri Hubert zaprojektował ogólny plan tego pomieszczenia według dwóch nowatorskich na tamte czasy pomysłów:
Podejście porównawcze odniosła wielki krzyk mody w XIX TH i XX -go wieku, choć niektóre porównania nie oprzeć się ostrej krytyki (np Porównanie magdaleńskiego myśliwych z Eskimosów ), ale metody porównawczej, zaprojektowany z rygoru i pod pewnymi warunkami, jest wszechobecny w każdym procesie archeologicznym. Konieczne było także rzucenie światła na starożytne zjawiska kulturowe w ich realnej przestrzeni, wyjście poza granice terytorium francuskiego i podejście nacjonalistyczne.
W Narodowym Muzeum Archeologicznym takie podejście doprowadziło do dwóch nakładających się osi prezentacji:
Kurs umożliwia podkreślenie podobieństw i różnic ewolucyjnych między kulturami różnych regionów świata. Obecna prezentacja jest odziedziczona po tej przeprowadzonej przez Henri Huberta w latach 1910-1927, ale pole zostało odnowione w latach 1978-1984.
Zwiedzający sukcesywnie poznaje paleolityczne i neolityczne kultury Afryki (Maghreb, RPA, Etiopia, Benin, Kongo, Wybrzeże Kości Słoniowej, Zair itp.). Następnie zostaje skonfrontowany z narodzinami cywilizacji basenu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu (przeddynastyczny Egipt, starożytna Suza w Iranie, starożytna bułgarska Tracja). Następnie może porównać rozwój i mistrzostwo techniczne hutników epoki brązu i żelaza na Kaukazie i w Europie (obiekty z Cypru, Grecji, Włoch, Hiszpanii, Węgier, Niemiec, Danii, Szwecji, Azerbejdżanu, Osetii Północnej itp. ). Z jednego kontynentu na drugi, a czasem w różnym czasie, eksponaty wykazują podobny stan rozwoju (przejście ze stanu łowcy-zbieracza do stanu wytwórcy), zastosowanie tej samej techniki (eksploatacja krzemienia lub obsydianu) lub wręcz przeciwnie, skrajnie różne kształty lub dekoracje (porównanie Azja-Ameryka, możliwe dzięki przedmiotom z Chin, Wietnamu, Japonii, Malezji, Peru, Karaibów, Grenlandii, Ameryki Północnej itp.).
Większość zbiorów wprowadzonych przed I wojną światową. Pierwszym wkładem była kolekcja skandynawska ofiarowana w 1862 r. przez króla Danii Fryderyka VII. Inne ważne kolekcje przybyły przez Ernesta Chantre'a dla serii kaukaskiej lub Jacquesa i Henri de Morgana dzięki produktom ich wykopalisk w perskim Talyche, w Suzie w Iranie i na przeddynastycznych nekropoliach Egiptu.
Od 2014 roku sala po raz kolejny mieści kolekcje pochodzenia oceanicznego dzięki prezentacji serii etnograficznych z Papui Nowej Gwinei.
Sala Archeologii Porównawczej znajduje się w dawnej sali balowej zamku, zwanej też salą Marsa.
Brąz bęben ozdobiona czterema grupami trzech żab (południowe Chiny) do VI -go wieku naszej ery. AD ilustrujący początki hutnictwa w Chinach.
W ostatnich latach muzeum odnotowuje stały wzrost frekwencji. Roczna liczba odwiedzających w 2005 r. wyniosła 66 tys., w tym 45 tys. wstępów bezpłatnych, zwłaszcza grup szkolnych. Jest to jedno z muzeów, do którego dostęp jest eksperymentalnie bezpłatny w pierwszej połowie 2008 roku.
2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
65 851 | 54 656 | 61 759 | 64 775 | 65 925 | 78 250 | 98 246 | 110 197 | 91,894 | 95 594 | 92 266 | 98 691 | 101,222 | 113 023 | 102 107 | 106 411 | 102 566 |
Do muzeum współtworzą różne osoby, w tym różni kuratorzy:
W 2021 r. Narodowe Muzeum Archeologiczne wita różnych artystów: