Narodziny |
15 listopada 1937 Bagdad |
---|---|
Narodowości |
Francuski izraelski iracki |
Trening | Szkoła Sztuk Pięknych Bezalel |
Zajęcia | Grawer , malarz |
Stronie internetowej | www.moreh.net |
---|
Mordecai Moreh ( hebr . מרדכי מורה ), ur15 listopada 1937w Bagdadzie jest francusko - izraelskim grawerem i malarzem pochodzenia irackiego .
Mordecaï Moreh urodził się w zamożnej rodzinie żydowskiej. Po okresie dorastania w Iraku, przerwanym przez farhud podczas II wojny światowej , wyemigrował do Izraela w wieku 14 lat. Studiował w Bezalel School of Fine Arts, a następnie na Akademii Sztuk Pięknych we Florencji, po czym osiadł na stałe w Paryżu w 1962 roku.
Jego ulubionym tematem jest rytownik suchym punktem , bestiariusz przedstawiający wyimaginowane zwierzęta, najczęściej przedstawiane zranione, ukrzyżowane, aby potępić okrucieństwo i niesprawiedliwość Człowieka. Używa również mediów mieszanych i farb temperowych z kilkoma warstwami farby olejnej, w stylu dawnych mistrzów . Jego życie i praca naznaczone są także nieustannymi poszukiwaniami duchowymi.
Syn Abrahama i Signory Moreh, Mardocheusz Moreh urodził się w Bagdadzie dnia15 listopada 1937, najmłodszy z czterech chłopców i dwóch dziewczynek. Jego ojciec jest głównym księgowym w firmie importowo-eksportowej, a jego rodzina to wygodna żydowska rodzina z klasy średniej z Bagdadu, prowadząca styl życia bardziej zachodni niż wschodni, jak wielu z nich. Religia jest bardzo obecna i surowa w domu, a obecnie sztuki plastyczne w Iraku są słabo rozwinięte.
Od czwartego roku życia Mardocheusz nigdy nie przestał rysować. Zanurza się w opowieściach z Biblii i Midraszu, a także w Bajkach La Fontaine , które jego matka opowiada mu przed snem lub podczas gotowania; w ten sposób zaczął coraz bardziej interesować się historiami i zbiorami opowieści, takimi jak Metamorfozy Owidiusza, a później Tysiąc i Jedna noc .
Moreh zainteresował się następnie Michałem Aniołem , Leonardo da Vinci i Rembrandtem , nauczył się arabskiego , hebrajskiego i angielskiego oraz dużo czytał.
Druga wojna światowa wybuchła, a jego szczątki rodziny ogranicza się do jej domu z obawy przed Farhoud (pogrom). Między Żydami i Arabami w Bagdadzie trwa głęboka przepaść, a Moreh nie chce już dłużej pozostać w kraju: wie, że jedzie do Izraela , który uważa za raj, co wywołuje zazdrość u niego. towarzysze. klasa.
Moreh wyemigrował do Izraela w 1951 roku ze swoim kuzynem, udając członków innej rodziny. W obozie imigracyjnym Mordecaï Moreh zostaje umieszczony w obozie dla dzieci bez opieki; podróżuje z obozów przejściowych do obozów przejściowych, a na koniec dociera do kibucu Kfar HaMaccabi . W tym czasie wykonał wiele portretów, zwłaszcza z wyobraźnią; rysunek staje się jego jedynym łącznikiem ze światem zewnętrznym, nieustannie mając „wizje obrazów gigantycznej postaci tańczącej i jednocześnie depczącej inną, mniejszą postać” . Dwadzieścia lat później Moreh zidentyfikował ją jako bóstwo tradycyjnej sztuki tybetańskiej, Mahakalę - pochłaniającą siłę czasu.
W następnym roku do Izraela przybyła jego matka, jedna z sióstr i trzech braci. Mieszkają w obozie dla imigrantów w Jerozolimie i uczęszczają na Uniwersytet Hebrajski w mieście , podczas gdy ich ojciec pozostaje w kraju, prowadząc interesy do 1962 roku.
Mordecaï mieszka w Talpiot w trudnych warunkach : choruje i czuje wokół siebie wrogość. Wykonuje wiele rysunków i obrazów według swojej wyobraźni, którymi się nie dzieli. Uczył się w hebrajskiej szkole średniej i jest naznaczony historią narodu żydowskiego . Ale nie może sobie pozwolić na dalsze studia i kończy pracę w ciągu dnia i naukę w szkole wieczorowej. Czuje potrzebę duchowego przewodnika i czyta indyjskiego filozofa Rabindranatha Tagore , niemieckiego filozofa Friedricha Nietzschego , libańskiego poety Gibrana Khalila Gibrana oraz tekstów proroka Izajasza . Moreha porusza pojęcie uniwersalności Boga w tekstach tego ostatniego. Mimo to pozostał otwarty na inne duchowości i odkrył buddyzm i mistycyzm chrześcijański .
Mając niewiele materiałów w Izraelu, Mordechaj Moreh rysuje długopisem na słabej jakości papierze, ale jest bardziej zachęcany w swojej sztuce. Jest to czas, kiedy intensyfikuje swoje duchowe poszukiwania i kiedy czuje, że jego obrazy jawią mu się jako wizje podyktowane przez siłę wyższą; dużo rysował, dopóki nie skończył dziewiętnastu lat. W ten sposób rozwija dwa przeciwstawne światy: mroczny świat oderwany od codzienności, z jego nudą, próżnością, rozpaczą; i kolejna wielka egzaltacja, ożywiona świętością i kreatywnością, gdzie dominuje poczucie bycia integralną częścią wszechświata. Następnie oddala się od swoich bliskich i materialności, aby poświęcić się bardziej duchowym doświadczeniom.
Studia w BezalelStudiował w Bezalel od 1955 do 1959 roku. Nie był jednak zadowolony ze swojego wykształcenia: jego orientalne pochodzenie stworzyło już dystans, który pogłębiały sympatie jego nauczycieli - Ya'akova Eisenchera, Ya'acova Steinhardta, Jacoba Pinsa i Isidore Ascheim - którzy są pochodzenia niemieckiego i są bliscy niemieckiemu ekspresjonizmowi . Ze swojej strony Moreh czuje się bliżej surrealizmu, a jego „wyszukana technika” i „drobne szczegóły” są przeciwieństwem ekspresjonistycznych nakazów.
Poświęcona sztuce dekoracyjnej i rzemiosłom szkoła nie posiada ściśle wydziału sztuk plastycznych , aw 1959 roku grupa uczniów zagroziła odejściem, jeśli nie zostanie utworzona. W końcu jest i to właśnie w tym kontekście Mordecaï Moreh odkrywa grawerowanie , a dokładniej akwafortę , czego nauczał Steinhardt. Uczył się także malarstwa, rysunku i drzeworytu . Tak wykonał swój pierwszy grawerunek, Sacred Cat : kot jest dla niego ważnym symbolem i wtedy pojawiają się pierwsze prace wyimaginowanych zwierząt. Tworzy wszechświat zwierząt, które są archetypami, odwiecznymi i uniwersalnymi, symbolami strachu przed ludźmi i losem, w otoczeniu wąskich uliczek miejsc religijnych.
Moreh interesuje się sztuką izraelską - Mordecai Ardon , Yosl Bergner , Naftali Bezem - oraz wczesnymi pracami swoich nauczycieli Steinhardt and Pins, które wprowadziły go w sztukę chińską i japońską. Maluje pierwszą procesję , w serii wyrażającej pokutę i męczeństwo, w której Moreh wskazuje na wady ludzkości i zapomnienie o przeszłości.
W 1959 roku Moreh był jednym z pierwszych studentów, którzy ukończyli wydział sztuk pięknych i Pins zaprosił go na doroczną wystawę w Jerozolimie, na której znalazły się Fima i Bezalel Schatz (on) ; został zauważony przez właściciela galerii z Jerozolimy i otrzymał swoją pierwszą osobistą wystawę w 1960 roku, na której prezentował obrazy, akwaforty i drzeworyty.
Studia we FlorencjiStypendysta rządu włoskiego, Mordecai Moreh wyjechał w 1960 roku do Florencji , gdzie studiował w Akademii Sztuk Pięknych do 1962 roku. Był pod wrażeniem włoskiego renesansu , w szczególności Quattrocento i szkoły weneckiej , studiował malarzy Trecento i Quattrocento takie jak Piero della Francesca , Paolo Uccello i Sandro Botticellim .
Będąc pod wrażeniem miejskich targów, na których wiele zwierząt wisi w oknach rzeźników, Moreh rysuje je, bada i wyjmuje serię odcisków przedstawiających torturowane i ranne zwierzęta, symbole okrucieństwa ludzi, w tym Ranny Jeleń , Polowanie na zająca oraz Dzik i Królik ; oraz cykl obrazów przedstawiających płaczące czaszki i ukrzyżowane ptaki.
Pogłębiał swoje zainteresowania sztuką i filozofią Dalekiego Wschodu i odbywał liczne wycieczki w celu obejrzenia zbiorów tych sztuk. Podziwia wolność, spontaniczność sztuki azjatyckiej, będącą przeciwieństwem wielu standardów europejskich (perspektywa, anatomia, światłocień itp.).
Latem 1961 roku Moreh udał się do Paryża , gdzie odwiedził ogrody zoologiczne, aby szkicować zwierzęta. Następnie wyprodukował nową serię rycin z Małym Bizonem , Sępem i Świętym Sebastianem .
W 1962 roku został zaproszony przez rodzinę Gretz do zamieszkania i pracy na zamku Vincigliata (it) , niedaleko Florencji, gdzie Moreh przebywał przez kilka miesięcy. Tam poznał Gideona Gretza, rzeźbiarza i izraelskiego malarza Raffiego Kaisera , obaj pracowali na zamku. Sztuka metafizyczna i klimat dzieł włoskich malarzy Giorgio De Chirico , Carlo Carra i Giorgio Morandiego Marka Moreha, który ze swojej strony podejmuje tematy karnawałów i procesji, masek oraz serii powieszonych i ukrzyżowanych ptaków; postacie w jego pracach stają się coraz bardziej pomysłowe.
Latem 1962 roku, rozczarowany Akademią Florencką i otrzymując stypendium Amerykańsko-Izraelskiej Fundacji Kultury na studia w Narodowej Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu, Moreh zdecydował się tam osiedlić.
Moreh przeniósł się do Paryża , do rezydencji, w której mieszkali inni izraelscy malarze, w 1962 r., Gdzie do 1967 r. Uczył się w Państwowej Szkole Sztuk Pięknych . Odkrył, że większość jego uczniów zajmuje się sztuką abstrakcyjną i trochę jej nie docenia.
To intensywny i inspirujący czas dla Moreha, który intensywnie pracuje nad swoją suchą igłą , akwafortami - Cyrk i Wielki Żubr oraz Refleksje na temat kary śmierci , zwłaszcza - drzeworytami - według Moreha, jego najlepszego - oraz obrazami.
Po kilku latach nieobecności Moreh wraca do Izraela, gdzie w tej samej galerii, co pod koniec studiów w Jerozolimie, organizowana jest nowa wystawa indywidualna. Wystawił około trzydziestu udanych grafik, a Muzeum Izraela i Muzeum Sztuki w Tel Awiwie nabyło prace artysty. Historyczne centrum Tel Awiwu zostaje odrestaurowane i staje się coraz bardziej żywym ośrodkiem kulturalnym; Jedna z nowych galerii, Galeria Sztuki Współczesnej, zostaje zainaugurowana pracami malowanymi i grawerowanymi przez Moreha.
Pierwsza seria odbitekW 1965 roku Mordecaï Moreh poznał Gerburga „Tamar” Marschall w Paryżu, z którym ożenił się w 1971 roku. Tamar wyraża swoją miłość i oddanie za pomocą lalek i marionetek, które produkuje: Moreh tworzy nowy temat artystyczny i czerpie z nich serię. (1966), którą rozszerzył na skorupiaki i owady. Wiele z tych obrazów ma wspólne czarne tło, na przykład Biały nietoperz , Ukrzyżowanie mojej ciotki , Pod znakiem kraba , W hołdzie Marii Antoninie , Królowa nocy .
W 1967 roku Moreh wyprodukował serię kolorowych suchych punktów (używając tuszu dla lalek, aby uwzględnić wiele kolorów na jednym wydruku), Maski , opartą na portretach przyjaciół. W następnym roku wyprodukował kolejną serię materiałów mieszanych na papierze, używając w szczególności tuszu , ołówka i pasteli olejnych, a odrzucił odbitki jako medium do improwizacji.
W 1968 r. Rozpoczął cykl Zniewag (w języku hebrajskim, francuskim i angielskim, ukończony w 1970 r.), Zainspirowany własnym, częstym konfrontowaniem się z tymi słowami. Duża produkcja akwafort następnie, z Cosmique ( La Voie lactée ), Carnaval ( Iz La Folle ), monocykli dans le Cirque i serii commedia dell „Arte . Kolorowe nadruki łączą suchą igłę i akwatintę i są ozdobione tekstami w różnych językach.
Około 1969-70, Moreh rozpoczął ambitną serię suchych igieł, ale wykonanie trzech kolorowych odbitek na Don Giovannim zajęło dwa lata (wrócił do nich dwadzieścia lat później). Następnie pracował nad kolejną serią ośmiu suchych punktów, z narodzinami człowieka kosmicznego , wydrukowanymi w kolorze wraz z lalką. W jego ikonografii po raz pierwszy pojawiają się nowe motywy, takie jak jajko, a artysta zastanawia się nad pojawieniem się tak wielu symboli w swojej twórczości.
W 1970 roku, kiedy Moreh przygotowywał się do podróży do Nowego Jorku , odwiedził go Peter Silverman, kolekcjoner dzieł Moreha i nowojorski handlarz sztuką orientalną. Zaprasza Mardocheusza i jego żonę do swojego domu, gdzie spotykają Rudiego, który wprowadza ich w medytację tantryczną w czasie, gdy Moreh ma wiele mistycznych snów, często przepojonych negatywną energią. Rudi pomaga mu uwolnić się od negatywnych myśli i pragnień, aby przekształcić je w twórcze i pozytywne energie oraz uwolnić swoje „ Kundalini ” . Artysta od prawie dwóch lat podąża za nauką Rudiego, kiedy ten ginie w katastrofie lotniczej; Jednak życie duchowe Moreha pozostanie pod głębokim wpływem jego nauk.
W 1972 roku Muzeum Palatynatu w Heidelbergu zorganizowało retrospektywę poświęconą Mordecai Morehowi, obejmującą lata 1960-1972.
Mordechaj otrzymuje nagrodę Rank-Xerox w Paryżu za zniewagi . Kolejna retrospektywa jego rysunków i grafik odbywa się w Muzeum Gutenberga (Moguncja) .
Jego pierwszy syn, Mikhayhou, urodził się w Kwiecień 1973.
Wracamy do malowaniaMoreh powrócił do malarstwa po trzech latach poświęconych rysunkowi i grafikom w 1972 roku. Pracował w stylu „ starych mistrzów ” , przechodząc do tempery na stole i na płótnie. Swoje malarstwo rozwija w tradycyjny sposób, wykonując szkice tuszem indyjskim, a następnie nakładając kolory warstwa po warstwie, w celu uzyskania bardzo dobrego wykończenia powierzchni. W ten sposób namalował w szczególności Drzewo Filozofów , Drzewo Życia , Człowieka Alchemika , Święte Jelenie . Jest zadowolony z precyzyjnego i „pełnego światła” renderowania i uważa, że technika ta pozwala mu wyeliminować wszelkie przypadkowe efekty.
Pierwsze główne ekspozycje i termin zapadalnościNowe retrospektywy jego rysowanych i grawerowanych prac odbyły się w Muzeum Izraela w 1974 r. Oraz w Muzeum Sztuki w Tel Awiwie w 1976 r.
Moreh kontynuował prace nad alchemią i wyprodukował nową serię kolorowych akwafort zatytułowaną Hermetic Metamorphoses (1975), która zawierała sześć współczesnych wierszy napisanych w języku francuskim. Jego córka Eliad urodziła się wSierpień 1975.
W 1977 roku po raz pierwszy wystawiał się w Galleria Don Chischiotte w Rzymie ( La Commedia Animale ), z którą potem wielokrotnie wystawiał.
W następnym roku wystawił Le Jardin alchimique w galerii Pierre Belfond w Paryżu, która składała się z olejów i tempera, wciąż o tematyce alchemicznej. Moreh zaprzyjaźnia się z francuskim pisarzem Michelem Randomem , który pracuje nad książką Visionary Art , z którym rozmawia o mistycyzmie i duchowości w sztuce.
W 1978-80, Moreh pracuje nad miniaturowym barwy mieszane mediów reprezentujących wyimaginowanych zwierząt zamienia się roślinami, instrumentów muzycznych czy totemy, które dają Bestiariusz 7 th dzień lub mikrofauna z Moreh (Paryż: Michèle Broutta, 1980). Oryginalne rysunki są prezentowane w FIAC w 1980 roku w Grand Palais w Paryżu. Jego druga córka Elior urodziła się w tym samym tygodniu, co ta wystawa.
W 1981 r. Muzeum Sztuki w Hajfie (w) wystawia jego prace rysowane i grawerowane przedstawiające wyimaginowane zwierzęta, a Michele Broutta zainauguruje swoją galerię retrospektywą swoich grafik od 1960 do 1981. Edouard Roditi rozmawia z nim w More Dialogues on Art . W 1983 roku Michèle Broutta Gallery opublikowała Entre le rêve et l'veil , w którym zebrano 48 prac w mieszanych mediach na papierze, a także sześć jego wierszy; praca ta jest również opublikowana w języku włoskim przez Galleria Don Chisciotte.
Moreh nadal wędrował po ogrodach zoologicznych Europy w 1982 roku i wykonał swoje pierwsze rysunki nosorożców w ogrodach zoologicznych w Hamburgu i Amsterdamie . Pod koniec 1983 roku całkowicie zmienił temat i przeszedł od fantazyjnych tematów w małym formacie do większych prac w mieszanych mediach martwej natury, często połączonych ze zwierzęciem. Jego ulubionymi tematami są granaty i irysy, które artysta zbiera w ogrodzie swojej rodziny osiadłej wówczas w Jerozolimie. Otrzymuje Nagrodę Wizo w Paryżu.
Moreh ponownie wziął udział w FIAC w 1985 roku z indywidualną wystawą tej ostatniej serii dzięki Galerie Michèle Broutta. W tym samym roku Mordecaï Moreh napisał rozdział o suchej igle w książce La Gravure en Intaglio . Prezentuje obrazy na wystawę Art and Alchemy na Biennale w Wenecji . Moreh rozpoczyna kilka serii wielkoformatowych obrazów o tematyce od wyimaginowanych ogrodów po procesje i karnawały.
W 1988 roku, kontuzjowany w nogę i w szpitalu, Moreh musiał przez jakiś czas przestać malować. Decyduje się na powrót do serii Cirque i Don Giovanni , ale w formie techniki mieszanej. W następnym roku wystawił wielkoformatowe obrazy w galerii Contrast w Brukseli w Les Jardins initialés .
W 1990 roku Moreh był wystawiany indywidualnie na wystawie „SAGA” w Grand Palais w Paryżu, która prezentowała w szczególności cztery nosorożce. Jego rodzice umierają w Jerozolimie w odstępie dwóch miesięcy.
„Jestem tym, kim jestem, błaznem z przeznaczenia, twórcą masek z głową kota, ogonem kury. Śmieję się i śmieję. Jestem synem nocy, magiem masek. Płaczą; śmieją się z mojej woli. Jestem nietoperzem, przyjacielem kraba i skorpiona, mój brzuch to akwarium, w którym spaceruje homar ze swoim towarzyszem, z ust wyrastają róże, z ucha wyłaniają się ciernie » - Tekst pod drukiem Procesja , 1966. |
W grawerowanie, Mordecai Moreh głównie używa DRYPOINT technikę , którą czasami towarzyszy z innej techniki, takich jak akwaforta i akwatinta , zwłaszcza dla kolorowych przedmiotów. Zajmuje się również produkcją drzeworytów i linorytów .
W malarstwie inspirował się dawnymi mistrzami do tworzenia obrazów temperowych z kilkoma warstwami farby olejnej.
Wyprodukował także kilka seriali w mediach mieszanych, często odzyskując odbitki wcześniej odrzucone jako pomoc do improwizacji na nich.
Mordecai Moreh ma zręczną skłonność do karykatury i ogólnie do fantazji z domieszką humoru. Ta fantastyczność jest bardzo obecna, wręcz przytłaczająca, w jego malarskiej twórczości, wyjaśnia: „Moje obrazy to wizje, które narzucają mi się. Robią nawet więcej, niż tylko narzucają się, najeżdżają mnie i opętają mnie jak nieuniknione siły ograniczające. "
Jego ulubionym tematem jest przedstawienie zwierząt, a zwłaszcza jego własny bestiariusz; zwierzęta te są często przedstawiane jako zranione, ukrzyżowane, aby potępić okrucieństwo i niesprawiedliwość Człowieka.
Podobnie jak w innych artystów z początku XX -tego wieku Moreh wykorzystuje symbole chrześcijańskie - jak ukrzyżowania - jako zagrażającego symbolem cierpienia żydowskiego, podobnie jak w The Wandering Żyda . Jego twórczość charakteryzuje się nieustannymi poszukiwaniami duchowymi, zarówno w buddyzmie, jak iw mistycyzmie chrześcijańskim lub poprzez własną ikonografię. W jego twórczości spotykają się refleksja i medytacja, a także humor i groteska. Prace Moreha zostały opisane przez krytyka sztuki Pierre'a Restany'ego jako „wizualne uzupełnienie… z morałem miłości i wiary” .
Artysta nie twierdzi, że należy do żadnej szkoły, ale krytycy łączą go z surrealizmem .
Israel Museum ma skanować kolekcję fotograficzną dokumentalnego fotografa izraelskiego Izrael Zafrir (w) o nazwie „ Izrael Zafrir fotograf Archive ” i prowadzonego w Centrum Informacji dla sztuki izraelskiej . Mordecai Moreh jest obecna w tle, który chce najbardziej kompletne archiwum dokumentujące pracę głównych izraelskich artystów średniego i koniec XX th wieku.