Możesz dzielić się swoją wiedzą poprzez jej doskonalenie ( jak? ) Zgodnie z konwencjami filmograficznymi .
Mohsen MakhmalbafNarodziny |
29 maja 1957 Teheran , Iran |
---|---|
Narodowość | irański |
Zawód |
Reżyser Scenarzysta |
Wybitne filmy | Rowerzysta |
Mohsen Makhmalbaf (po persku : محسن مخملباف ) jest pisarzem, reżyserem, montażystą, producentem, aktorem i operatorem urodzonym w Iranie29 maja 1957w Teheranie ( Iran ). Jego córki Samira i Hana Makhmalbaf są również dyrektorami.
Urodzony w biednej rodzinie na południu Teheranu , pracował od 8 roku życia, a do 17 roku życia zmieniał pracę trzynaście razy. Przed rewolucją irańską zaangażował się w politykę, był aresztowany i więziony przez ponad cztery lata, by po rewolucji wyjść. Rezygnuje z polityki, zajmuje się kulturą.
Zaczyna pisać i kręcić filmy. Publikuje także książki, do tej pory siedemnaście, przetłumaczone na kilkanaście języków. Jego filmy były pokazywane w ponad czterdziestu krajach i były pokazywane ponad tysiąc razy na międzynarodowych festiwalach filmowych. W 2002 roku zdobył 26 nagród. W 2000 roku Boston University przyznał mu swoją nagrodę specjalną. W 2010 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa z Uniwersytetu Paris Ouest Nanterre La Défense . Należy do nowej fali kina irańskiego .
Uczy kina członków swojej rodziny. Jego żona Marzieh Meshkini otrzymała trzynaście międzynarodowych nagród za film Dzień, w którym stałam się kobietą , a jego córka Samira zdobyła nagrodę jury na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2000 roku za film Tablica ( Takht-e Siāh ). Jej najmłodsza córka, Hana , nakręciła swój pierwszy film, dokument Joie de la folie , w 2002 roku, a następnie drugi w 2007, swój pierwszy film fabularny, nakręcony w Bâmiyân w Afganistanie : Le Cahier .
„Widziałem na własne oczy 20 000 mężczyzn, kobiet i dzieci w mieście Herat umierających z głodu. Nie mogli chodzić i leżeli na ziemi, czekając na nieuniknione. Było to konsekwencją niedawnych klęsk głodu. Tego samego dnia Wysoki Komisarz ds. Uchodźców przy ONZ , pani Sadako Ogata odwiedziła te osoby i obiecała, że świat im pomoże. Trzy miesiące później dowiedziałem się w irańskim radiu za pośrednictwem głosu pani Ogaty, że milion Afgańczyków jest skazanych na głód.
Doszedłem do wniosku, że Buddowie Bamyan nie zostali zniszczeni, ale upadli ze wstydu… w obliczu światowej ignorancji Afganistanu. Upadli, wiedząc, że ich wielkość na nic się nie zda. "
- „Afganistan, kraj bez obrazu” w Afganistanie Buddowie nie zostali zniszczeni, upadli ze wstydu , 2001
Makhmalbaf tworzy organizację pozarządową, aby umożliwić afgańskim dzieciom uczęszczanie do szkoły w Iranie; dzięki zmianom legislacyjnym w związku z jego działaniami podczas prezydentury Mohammada Chatamiego udaje mu się wysłać dziesiątki tysięcy afgańskich dzieci do irańskich szkół. W tym czasie kierował ponad 80 projektami dotyczącymi edukacji, higieny, budowy szkół, nauczania kina w Afganistanie i Iranie.
Przez kilka lat mieszkał z rodziną w Kabulu , gdzie pomagał budować szkoły i szpitale. Pomaga afgańskiemu reżyserowi wyprodukować film. Jego córka Samira kręci w Afganistanie film zatytułowany O piątej po południu .
Wiele dzieł Mohsena Makhmalbafa, wśród jego filmów i pism, jest zakazanych w Iranie. Opuścił swój kraj w 2004 roku w proteście przeciwko skrajnym naciskom cenzury i temu, co postrzega jako powrót faszyzmu w Iranie.
W 2013 roku był przewodniczącym jury 35 XX Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Moskwie . Dwa lata później, w 2015 roku przewodniczył jury 39 th Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Hong Kongu .
Makhmalbaf jest poświęcony kilku gatunkom, od filmów realistycznych po fantasy i surrealizm, od minimalizmu po wielkie freski życia codziennego, z upodobaniem (wspólnym dla irańskich reżyserów) do tematów z dzieciństwa i kina.
Kino perskie w Afganistanie rozwija się po długim okresie ciszy. Przed 11 września 2001 roku Makhmalbaf zwrócił uwagę na Afganistan swoim słynnym filmem Kandahar . Kandahar był próbą opowiedzenia o zapomnianym kraju. Później Yassamin Maleknasr, Abolfazl Jalili , Samira Makhmalbaf i Siddiq Barmak uczestniczyli w znaczący sposób w perskim kinie Afganistanu. Siddiq Barmak jest także dyrektorem Afghan Children's Education Movement (ACEM), stowarzyszenia promującego alfabetyzację, kulturę i sztukę, założonego przez Makhmalbafa. Ta szkoła szkoli aktorów i reżyserów dla wschodzącego kina afgańskiego.
W Tadżykistanie , Makhmalbaf odgrywa taką samą rolę, jaką odegrał w odbudowie kino w post- talibów Afganistanie . I Didar Film Festival , pierwszy festiwal filmowy w Tadżykistanie, odbył się w 2004 roku.
Mohsen Makhmalbaf jest scenarzystą wszystkich filmów, które nakręcił.