Imię urodzenia | Mohammed bennis |
---|---|
Narodziny |
1948 Fes Maroko |
Podstawowa działalność | poeta i eseista. |
Nagrody |
Knight of Arts and Letters (2002) al-Oweis Prize (Dubaj) (2007) Foreign Max-Jacob Prize (2014) Medal of Culture, Creation and the Arts, State of Palestine (2017) |
Język pisania | Arab |
---|
Mohammed Bennis (ar) محمد بنيس , to marokański poeta urodzony w1948w Fezie i jeden z najważniejszych poetów współczesnej poezji arabskiej.
Energicznie uczestniczy w arabskiej poetyckiej nowoczesności i od lat 80. cieszy się szczególnym statusem w kulturze arabskiej. Bernard Noël pisze o nim: „wraz z Adonisem i Mahmoudem Darwich , Mohammed Bennis zbudował dzieło, które tylko cierpliwym poszukiwaniem własnej poprawności zawdzięcza wzorcowi w środku języka arabskiego. Już ma tam przyszłość, która czyni ją założycielką. "
Mohammed Bennis ukończył studia uniwersyteckie na Wydziale Literatury Dhar El Mehraz w Fezie, gdzie w 1972 roku uzyskał Licencję Literatury Arabskiej. Na Wydziale Listów Rabatu Uniwersytetu Mohammed-V obronił w 1978 r. Pracę dyplomową z zakresu studiów zaawansowanych (DEA) pod kierunkiem Abdelkébir Khatibi na Zahira ash-shi'r al-mu 'asir fi al -Maghrib (Fenomen współczesnej poezji w Maroku). Na tym samym wydziale obronił w 1988 roku pod kierunkiem Jamel-Eddine Bencheikh pracę doktorską na temat Ash-sh'r al-Arabi l-hadith (La Poésie arabe moderne, structure et mutations) w czterech tomach .
Pierwsze wiersze opublikował w 1968 roku w gazecie Al-Alam w Rabacie. W 1969 roku wysłał swoje wiersze do poety Adonisa, który opublikował je w numerze 9 magazynu Mawakif . W 1969 roku opublikował także swoją pierwszą kolekcję M'a Kabla Al Kala'm La Pré-parole .
W 1972 przeniósł się do Mohammedia i tam uczył języka arabskiego. ZPaździernik 1980od września 2016 r. jest profesorem współczesnej poezji arabskiej na Wydziale Literatury Rabatu Uniwersytetu Mohammeda V-Agdala. A od , A od 2016 roku całkowicie poświęcił się pisaniu.
Autor około czterdziestu książek, Mohammed Bennis opublikował szesnaście zbiorów wierszy, utworów poetyckich - z których pierwsze dziesięć zebrano w 2002 roku i opublikowano w dwóch tomach - studiów nad poezją marokańską i współczesną poezją arabską (oba zostały ponownie opublikowane w trzecim wydaniu) w roku 2014 ), studia, eseje i teksty ( Pracuje w prozie zebranych w 5 objętościach i opublikowane w 2016 roku ) i tłumaczenia. W szczególności publikował w wielu gazetach i magazynach w świecie arabskim. Niektóre z jego tekstów zostały przetłumaczone i opublikowane w książkach zbiorowych, magazynach i gazetach w kilku językach. Od 1995 roku jego kolekcje i książki ukazują się we Francji, Włoszech, Hiszpanii, Turcji, Macedonii i Niemczech. Pisze o malarstwie, a także tworzy prace zbiorowe w postaci obrazów, książek i teczek folio w krajach arabskich, Europie, Stanach Zjednoczonych i Japonii. Book of Love , wyprodukowany z irackim malarza Dia Azzawi, jest świadectwem wspólnej przygody.
Koncentrując się na dialogu i otwartości, Mohammed Bennis uczestniczył w kilku międzynarodowych spotkaniach poświęconych poezji i kulturze naszych czasów. Tłumaczył także prace w języku francuskim. Najważniejsze przetłumaczone dzieła to: Rana imienia własnego Abdelkebira Khatibi; Plotka powietrza (utwory poetyckie), Ścieżka atramentu , Księga zapomnienia i Precis upokorzenia Bernarda Noëla; Grób Ibn Arabiego, a następnie kolekcja Les 99 Stations de Yale autorstwa Abdelwahaba Meddeba; Un coup de Dés autorstwa Stéphane Mallarmé, opublikowane w dwujęzycznym wydaniu wspólnie z Isabelle Checcaglini i Bernardem Noëlem; oraz L'archangélique autorstwa Georgesa Bataille'a; oraz Comme amour, comme la vie, (Antologia poetycka) Michela Deguy.
Mohammed Bennis od samego początku kwestionował specyficzną sytuację poezji arabskiej we współczesnym Maroku oraz związek między poezją a językiem. To przesłuchanie, które pozwoliło mu utorować drogę do nowoczesności i wolności, od początku przeglądu Attakafa el-Jadida (Nowa kultura) stało się wyznacznikiem jego poetyckiej podróży. Z biegiem czasu nabrał radykalnego wymiaru, obejmując poezję, kulturę, nowoczesność i wolność, zwłaszcza że kwestionowanie otwiera drogę do krytyki i przygody.
Mohammed Bennis był również świadomy od lat 70. XX wieku, że marokańska poezja arabska cierpi na tradycjonalizm obciążający jej twórczość , podczas gdy poezja marokańska w języku francuskim zmierza w nowatorskich kierunkach krytyki i przygody. Z drugiej strony, jego pozycja wobec języka różni się od stanowiska francuskojęzycznych pisarzy z Maghrebu, ponieważ według niego „świat francuskojęzyczny tchnie nowe życie w zależność. „ Chociaż odrzuca politykę frankofonii (która jest dla niego formą globalizacji przeznaczoną do rekolonizacji), dla języka francuskiego zachowuje dużą wagę: „ język francuski był miejscem poetyckiej rewolucji, która otworzyła drogę do wolności dla mnie i nadał mojemu językowi arabskiemu poetycką moc, wartość dodaną całej nowoczesności ” .
Ta tak złożona sytuacja sprawia, że dostrzega pilną potrzebę modernizacji języka arabskiego w Maroku. Tu zaczyna się, w całkowitej wolności, modernizacja poezji i kultury. W tym procesie należy zauważyć, że nie chodzi o arabski, ale o jego modernizację, który sygnalizuje. Modernizacja arabskiego jest imperatywem, przez który Mohammed Bennis odpowiada tym, którzy wierzą, że arabski jest językiem świętym, językiem, który zakazuje wszelkiej nowoczesności . Modernizacja języka oznacza dla niego przede wszystkim uwolnienie go od teologicznej tyranii, która ciąży na społeczeństwie i jego mentalności. W poezji modernizacja prowadzi do przesunięcia języka od klarowności do niejasności, od znanego do nieznanego i od możliwego do niemożliwego. W ten sposób Mohammed Bennis zaangażował się w swoich różnych pracach w modernizację języka, w wolność słowa, opartą na fundamentalnych wartościach nowoczesności. Aby osiągnąć taki cel, od młodości podążał śladami poetów, którzy żyli, unowocześniając swój język i uczynili życie ludzkie, w jego tajemnicach, jak w jego udręce i jego iluminacjach, swoją witalną przestrzenią .
Słuchając czasu, Mohammed Bennis był w stanie pogłębić od lat 90. swoją refleksję na temat relacji między poezją a językiem. W tym miejscu ponownie zauważył, wraz z globalizacją, która zapowiadała koniec ubiegłego wieku, że porzucenie poezji jest paradygmatem wszelkich przejawów globalizacji: `` porzucenie poezji dzisiaj '' hui jest przede wszystkim porzuceniem język. Porzucenie mnogie, którego pomieszanie rośnie, tym bardziej, że trudno dostrzec różnicę między czasem globalizacji a poezją ” . Tutaj ponownie zostajemy wysłani na miejsce krytyki w Mohammed Bennis. W tym kontekście, aby oprzeć się temu porzuceniu, sformułował ideę wezwania do obietnicy, aby pozytywnie skonfrontować się z tym, do czego zachęca globalizacja bez poezji i języka: „wezwanie do obietnicy, jako myśl poetycka, istotna dla całej ludzkiej egzystencji, jawi się dziś z siedziby poematu w nieskończonym i nieznanym języku ” . W tym sensie wiersz czuwa nad językiem. „Przeznaczenie wiersza, przeznaczenie słowa. Każde z dwóch przeznaczeń towarzyszy drugiemu w czasie, który popycha słowo do odcięcia się od siebie, od tego samego, od drugiego i od przyszłości. „ W innym miejscu dodaje, aby sprecyzować miejsce, które wybiera poeta: ” poeta słucha głosu wiersza do wiersza, tego, co zamieszkuje wiersz, przemawia do niego, przypominając nam, że wiersz jest słowem, które tworzy słowo ostatni, ubiegły, zeszły. To słuchanie poety zakochanego w słowie, któremu zasługa uczynienia tego słowa ostatnim, języka człowieka w nas i między nami, co pozwala nam być wspólnym w wyborze jednego życia i jednej śmierci ” .
Poezja Mohammeda Bennisa, należąca do tego języka człowieka, jest twórczym zjednoczeniem dwóch kultur: arabskiej kultury przodków, między Bliskim Wschodem, Andaluzją i Marokiem oraz kulturą uniwersalną. Ta poezja oparta jest zarówno na miary, jak i transie. Kontynuuje, zbiór po zbiorach, osobiste poszukiwanie słowa, które sprawia, że słowo jest ostatnie, w tajemnicy, jaką zachowuje wiersz, według niego: „potrzeba poezji jest tą prawdą, której tajemnicę wiersz utrzymuje. To jest ten blask, który wybucha w mgnieniu oka, wędrując w nas i przez nas, ku temu, co nie ma końca ” .
Poezja dla Mohammeda Bennisa jest immanentna w języku. Nie ma poezji bez języka. A właściwość jego poetyki, polegająca na pracy nad językiem, jest konkretyzowana w piśmie. Poprzez koncepcję pisma wybiera mnogą praktykę tekstualną (poezja, tekst i eseje), w której język, temat i społeczeństwo są wprawiane w ruch, jeden do drugiego i jeden do drugiego. Pojęcie to, które zostało użyte i wyjaśnione po raz pierwszy w 1981 roku w „Manifeste de l'Ewriting”, jest zapożyczone z dwóch kultur: arabskiej i francuskiej. Mohammed Bennis przedstawia pismo jako akt cielesny, który z jednej strony reorientuje język w kierunku reprodukcji słów i interakcji między słowami, zgodnie z mutacją reguł konstrukcji tekstu, z jednej strony i zgodnie z substytucją znaczenia w liczbie pojedynczej. z drugiej strony w znaczeniu liczby mnogiej. Pisanie, które w jednej z definicji podanych przez Mohammeda Bennisa jest krytyką języka, przedmiotu i społeczeństwa „opiera się na doświadczeniu i praktyce”. to znaczy „przedmiot pisania jest materialny” . Rodzi się w czasie praktyki pisania, ani przed, ani po.
To pismo, które nie jest oddzielone od ustnego, jest przeznaczone do dzielenia się zarówno czytaniem, jak i słuchaniem. Jest więc zarazem „aktem wyzwalającym” , „miłością zmysłową otwartą na życie” >. Albo, dalej, jest to „trans porwany przez wymazanie” . Z tej perspektywy pisanie znosi dystans między Ja, Ty, On, Ona, pozostawia otwarte przejście między różnymi praktykami tekstowymi, ustępuje intersubiektywności, która popycha czytelnika do zmiany bierności w wierszu i aktywizacji wytwarzanie znaczenia.
Od koncepcji pisania Mohammed Bennis przywiązuje wagę do własnej konstrukcji rytmu. Ponieważ w tej kwestii jest prawdziwa praca. Chodzi o stworzenie dynamicznego liryzmu, który stawia ciało i uczucie w centrum wiersza. Świadczą o tym formy wierszy i ich układ, który otwiera jego poetyka, przechodząc od jednego zbioru do drugiego . Pisze na ten temat: „konstrukcja wiersza, tworzona przez nieskończoność podmiotowości , przez cudzoziemca i nieczystego, podlega nieprzewidywalnym zmianom. W ten sposób poetyckie słowo, zapisane na marginesie literatury, nigdy nie przestaje destabilizować składni, mylić obrazu, dekomponować metryki i zniekształcać porządek, który twierdzi, że jest czysty, czysty. Ścieżka wiersza prowadzi przez nieczystych, gdzie łączą się wizja i niewidzialność . Ten fragment z ziarna pijaństwa materializuje się w wierszu. A oto nieczyste niesienie odtąd znaku czystego, pięknego i nieznanego ” . W ten sposób wiersz przemawia w czasach, gdy kultura konsumpcji i informacji jest pustosząca, a ludzka destrukcja triumfuje, „nie to, co wyraża, ale to, co stwarza dla mnie i dla ciebie odnowione narodziny, nieskończone stworzenie ludzkie. słowo ” .
Poemat dla Mohammeda Bennisa jest akompaniatorem, który z ekstazą prowadzi samotnych spragnionych ich niekończącego się odejścia w kierunku piękna i wolności. „Co oznacza interakcję oddechu między poetą a innymi w świecie i ze światem” . W tym celu nieustannie przypomina to, co w poezji istotne, a mianowicie potrzebę pojawienia się czystych głosów, które czuwają nad nieznanym. Poeta może pozostać wierny temu celowi tylko wtedy, gdy myśli o oporze, do jakiego należy dążyć, w poemacie: „Jest to opór wiersza w obliczu porzucenia języka”. Wiersz, który zmierza do zachowania słowa, naszego słowa, jego możliwości dalszego życia w nas i między nami. „To jest słowo, które czyni ludzką mowę ostatnią, język nieskończonego i nieznanego. "
W tym sensie pisanie obawia się dwoistości wiersza w wierszu i wiersza w prozie. Stopień zaangażowania ciała w prozę Mohammeda Bennisa nie ustępuje stopniowi jego poezji. W jego twórczości nie ma różnicy między poezją a prozą, poza specyfiką form, które szanuje poeta. Konstrukcja tekstu opiera się w obu przypadkach na otwartej jedności, z nieznanymi granicami, które pochodzą z przyszłości. I zgodnie z zasadą rytmiczną (wizualną i akustyczną) tej konstrukcji, rodzi się żarliwe pragnienie wymyślenia jak największej liczby systemów osobistych, których nie otrzymano. To właśnie odkrywamy na przykład w jego zbiorach, podobnie jak w tekstach, które noszą tytuł Chataha't Li'montassafi Annahar (Transes pour midi) , Al O'ubour il'a dhifaf Zarka'e (Traversée vers the blue brzeg) lub Kalam al-Jassad (słowo ciała) .
Poetyka pisania dla modernizacji oraz języka i poezji arabskiej. Jest to opisane przez Jamel Eddine Bencheikh następująco: „Bennis wykorzystuje wszystkie zasoby swojego języka. Urozmaica rytmy, bawi się odstępami i układami stroficznymi, nadaje swojemu wierszowi na czystej kartce formy, które przekładają ruch znaczeń […] Ale zawsze wizja pogłębia się w poszukiwaniu nadziei. „ Jest to ta sama metoda, którą poeta taki jak Claude Esteban rozszyfrowuje w dwóch seriach wierszy Vin: „ Bennis, który zna te melodie zmierzchu, zdecydowanie się od nich odsuwa, chce, jak Rimbaud , aby szlachetny trunek dał „robotnikom” „prawdę mówiąc tym, którzy się trudzą i którzy się rozwijają, i siłą i pokojem: niech miesza oddechy, niech oświeca i niech płynie: niech wszędzie są perły, klejnoty, to znaczy wszechświat bez cieni, bez zakazów bez ukrytych demonów ” .
Mohammed Bennis, który przekroczył granicę w wieku siedemdziesięciu dwóch lat, świadczy o roli poety w mieście. Świadomy tej roli wstąpił w 1970 roku do Związku Pisarzy Maroka, aw 1973 roku został członkiem komitetu wykonawczego. Obserwując zależność kulturową od polityczną, potępił tę zależność i na dobre opuścił stowarzyszenie. W 1974 roku założył wraz z Mostafą Mesnaoui przegląd Attakafa el-Jadida (Nowa Kultura), który odegrał aktywną rolę w życiu kulturalnym Maroka. Przegląd ten zostanie zakazany w styczniu 1984 r. , Podczas zamieszek w Casablance. Zakaz wydawania czasopisma skłonił go do podjęcia wyzwania i stworzenia w 1985 roku wspólnie z innymi pisarzami i naukowcami: Mohammedem Diourim, Abdeltif Menouni i Abdeljalilem Nadem, Éditions Toubkal., Mając na celu udział w modernizacji kultury w Maroku. Mohammed Bennis jest również w 1996 r. Członkiem-założycielem wraz z Mohammedem Bentalhą, Hassanem Nejmim i Salahem Bousrifem Domu Poezji w Maroku i jego przewodniczącym (1996-2003). W 1998 roku zwrócił się do Federico Mayora, dyrektora generalnego UNESCO, o Światowy Dzień Poezji. Dzięki tej inicjatywie15 listopada 1999, Unesco zdecydowało się proklamować 21 marca, Światowy Dzień Poezji. A kiedy polityk zajął Dom Poezji w Maroku, opublikował list otwarty, który nosi tytuł „Strach przed sensem”. Zgodnie ze swoim stanowiskiem na rzecz wolności jest jednym z sygnatariuszy „Manifestu na rzecz Demokracji”, opublikowanego przez intelektualistów marokańskich przy okazji rewizji Konstytucji oraz w odpowiedzi na prośbę „Ruchu20 lutego »Członek marokańskiego oddziału ruchu BDS, działający na rzecz kulturalnego bojkotu Izraela.
Mohammed Bennis uczestniczy od lat 70. XX wieku w festiwalach poezji arabskiej, a od 1980 r. W wielu festiwalach poezji w Europie, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Ameryce Łacińskiej, a także w Turcji, Chinach i Indiach.
Hołdy płacono mu przez „Stowarzyszenie literaturoznawstwa w Sfax ” w Tunezji, w 1991 roku , przez „The Lumières Związków Sous” w Agadirze , w tym samym roku, a Centrum Mediterranean Studiów i Badań. Badania w Tangerze w 2006 . Dni studyjne poświęcone były również jego pracy przez Stowarzyszenie Młodych Badaczy Języka i Literatury na Wydziale Literatury w Meknes w 2006 r. Oraz Krąg Literatów Maroka w Rabacie w tym samym roku. Hołd składa mu również Francuski Instytut w Tangerze w 2012 roku , Maghrebian Association of Thought and Creation in Tunisia , w 2014 roku , International Cultural Moussem of Assilah, w 2016 roku, Festiwal Poezji Arab w Mehdii w Tunezji w tym samym roku . Maison de la Poésie w Paryżu zorganizował dla niego recital poetycki21 marca 2017 r, Światowy Dzień Poezji.
Prace z Meknes Day zostały opublikowane w książce, która nosi tytuł Mohammed Bennis : The Body and the Writing . Wydawany jest przez stowarzyszenie młodych badaczy języka i literatury, Wydział Literatury, Meknes, 2007 . Pliki przeznaczone do niego: ARS , w Albanii, Al Shouara , Poety , kwartalnego przeglądu kulturalnego Domu Poezji w Ramallah, Palestyna, n o 28-29, wiosna - lato 2006 . Banipal , Magazyn współczesna literatura arabska, n o 29, Londyn, lato 2007 . Dodatek Akhbar al Adab , dokumentacja al Boustane (The ogrodowa), pod tytułem "Mohammeda Bennis: rozbicie w pełnym morzu", N O 876, Cairo ,2 maja 2010. Rivista Poesia e Spiritualità , dossier „Residenza di Scrittura”, anno II, Numero 4, Mediolan , 2010. Miesięczny przegląd literacki europa (Paryż) opublikowany pod numerem 1015 i 1016, listopad /Grudzień 2013, długi dialog z nim, prowadzony przez Jacquesa Anceta pod tytułem „Nieskończone fałdy mowy”.
Mohammed Bennis otrzymuje:
Maroko Book Prize w 1993 r. Za zbiór Le Don du vide .
Primio Calopezzati dla literatury śródziemnomorskiej zostało mu przyznane w 2006 roku , za tę samą kolekcję, w jej włoskim przekładzie Fawzi Al Delmi, wydanym w 2000 roku pod tytułem Il Dono del Vuoto, w Edzioni San Marco dei Giustiniani w Genui , we Włoszech.
Wielki Atlas Maroko tłumaczenie nagroda (Rabat) przyznano mu w 2000 roku do swojej kolekcji Fleuve entre deux funérailles , w języku francuskim przez Mostafa Nissabouri i opublikowane przez Éditions L'Escampette w Bordeaux w 2003 roku .
Il Primeo Feronia International w dziedzinie literatury w 2007 roku ,
Nagrody Al Owais (Dubaj) (nagroda Al Owais) za wszystkie jego twórczość poetycką zostały mu przyznane w 2008 roku .
Il Letterario Internazionale Ceppo Pistoia piero Bigongiari (Międzynarodowa Nagroda Literacka Ceppo Pistoia Piero Bigongiari) w 2011 roku za książkę Il Meditteraneo e la parola , opublikowaną w 2009 roku w przekładzie Francesca Corrao i Marii Donzelli, w Donzelli Editore w Rzymie,
Francuska Nagroda Zagraniczna im. Maxa Jacoba w 2014 r. Za zbiór Lieu Païen , przetłumaczony z arabskiego przez Bernarda Noëla . we współpracy z autorem i opublikowane przez L'Amourier editions w 2013 r. przez L'Association les Amis de Max Jacob [archiwum].
Nagroda za twórczość arabską w 2018 roku za całą jego twórczość poetycką, przyznana przez Le Forum culturel lebanais en France.
W 2002 roku Francja przyznała mu odznaczenie Chevalier des Arts et des Lettres .
Prezydent Palestyny przyznał mu także w 2017 roku odznaczenie Medalem Kultury, Kreacji i Sztuki.
Od 2006 roku jest honorowym członkiem Światowego Stowarzyszenia Haiku w Japonii , a od 2016 roku Honorowym Konsultantem Prezydenta Międzynarodowego Centrum Poezji w Josai University Educational Corporation w Tokio.
W języku arabskim: Al Mouj'az fi Al Ihan'a ( Precis upokorzenia) , teksty polityczne Bernarda Noëla przetłumaczone na arabski; W języku arabskim: Al Mouj'az fi Al Ihan'a ( Precis of humiliation) , teksty polityczne Bernarda Noëla oraz książki w języku arabskim w prozie (5 tomów) Al A'malou l'nathria ( Dzieła w prozie ), (5 tom): 1 O piśmie i nowoczesności ; 2. Poezja w dobie poezji ; 3. Podziel się dniami ; 4. Język oporu ; 5. Supremacy of the Margin , 2016. Hada 'al Azrak (This Blue) (wiersze); Daou'e al-atama't (Światła ciemności), osobista antologia poetycka; Andalus Achou'ara'e , (L'Andalousie des poètes) antologia poezji i prozy, 2018, Qu'al'houbbi, Qu'alhayat , (Like love, like life), poetycka antologia Michela Deguy, przetłumaczona na arabski, 2018, zbiór wierszy Yaqad'atou assam't (Przebudzenie ciszy), 2020.
W języku francuskim: Vers le bleu (poèmes), przetłumaczone przez Bernarda Noëla we współpracy z autorem, Lieu pïen (wiersze), przetłumaczone przez Bernarda Noëla we współpracy z autorem.
W języku niemieckim: Mohammed Bennis / Ilma Rakusa , Die Minzeer blüht in der Minze , Arabische Dichtubg, der Gegenwart, Carl Hanser Verlag, Monachium, Niemcy, 2007; Die Gabe der Leere , wydanie Lyrik Kabinett, Bei Hanser, Monachium, Niemcy, 2012.
W języku tureckim: Muhammed Bennis, aşkin kitabi , Türkçesi Mehmet hakki suçin, KirmiziYayinlari, Istanbul, 2015.
W języku hiszpańskim: Un río entre dos funerales (poemas), traducción de Luis Miguel Cañada, Icaria editorial, Barcelona, 2010. Vino , (poemas), preliminar, traducción y notas de Federico Arbós, ediciones del oriente y del mediterráneo, Madryt , 2015; Libro del amor , traducción Federico Arbós, ediciones eda , Málaga; 2017.