Michel Rodde (malarz)
Michel rodde
Michel Rodde jest malarz i litograf graficzny francuski z School of Paris , ur27 kwietnia 1913 r.w La Grand-Combe ( Gard ) i zmarł dnia20 lutego 2009w Aigueze ( Gard ).
Biografia
Urodzony w La Grand-Combe, zaliczając do swoich przodków Carle'a i Horacego Vernetów , Michel Rodde, po uzyskaniu matury z filozofii, odbył studia prawnicze na wydziale prawa w Paryżu . Przyjęta w 1936 roku do batalionu 22 myśliwych alpejskich ( 2 nd firmowych), Michel Rodde dołączył do Nicea garnizon przez dwa lata , po czym w 1938 roku przyłączył się do Ministerstwa Spraw Zagranicznych , gdzie miał poeta Saint-John Perse jak jego kolega . Odnajduje się 22 th BCA we wrześniu 1939 roku, gdy zmobilizowane z sierżantem, brał udział w bitwie pod żebro (1940) i że z Marne . To właśnie w czasie okupacji odkrył malarstwo.
W 1946 roku Michel Rodde powrócił do administracji dyplomatycznej, uczęszczając do pracowni Édouarda Georgesa Mac-Avoya w Académie de la Grande Chaumière w Paryżu. W 1956 roku zrezygnował z podawania na sukces Roberta Humblot jako profesora rysunku w École des Métiers d'Art, a następnie, w 1965 roku, Jean Aujame w Académie de la Grande Chaumière.
Podróże Michela Rodde wiążą się zarówno z jego wystawami zagranicznymi, jak i z jego badaniami malarskimi: Nowy Jork (1960 i 1964), Egipt (1974 i 1979), Japonia (w 1989 przebywał w Itsukushima , Kioto , Nara i Tokio ), Norwegia (gdzie wCzerwiec 1989szczególnie interesują go Lofoty ).
Dzielił swoje życie między swoje mieszkanie przy rue Lecourbe w Paryżu, a od 1968 roku Montségur-sur-Lauzon ( Drome ).
Michel Rodde zmarł dnia 20 lutego 2009i spoczywa na cmentarzu Pont-Saint-Esprit .
Krytyczny odbiór
-
„Michel Rodde to południowiec bez akcentu. Kolejnym paradoksem jest to, że w wieku 29 lat zaczął malować. Urzędnik służby cywilnej, w czasie okupacji jeździł motorowerem w Dijon i wpadł na pomysł, żeby zacząć malować. Od tego czasu nie przestał używać pędzli i szpachelki. Rzucił się w przygodę. Sukces szybko przyszedł go wynagrodzić. Nagroda Othona-Friesza, otrzymana w 1952 r. wspólnie z Commère, przybliżyła go amatorom i krytykom. Uwielbia pejzaże tam i - ostatni paradoks - ogrody, w których odnajduje bliskie mu kontrasty cienia i światła. » - Jean-Paul Crespelle.
-
„Uwaga, opróżnia owoce, kwiaty, ryby, dachy z ich wagi i rzuca je, aby natychmiast je złapać. Z nim nic nie jest stracone, żadnego uderzenia, żadnego dotyku, żadnego słodkiego tonu, wszystko znajduje swoje dokładne miejsce, jakby cudem. Wprawdzie jej umiejętności są ekstremalne, ale pozostaje stale wrażliwa. Ta elegancka wolność, ten uśmiechnięty adres sugerują wytrawną naukę techniczną. „ - Henri Heraut
-
„W jego krajobrazach jest niewielka różnica między skałami a domami, tymi a chmurami. Roślinność i połamane kamienie łączą się. Dzieje się tak dlatego, że w jego malarstwie kolory, światła i formy są skażone. Przejrzystość pierwszego planu miesza się z odległością. Dachy czerwienią liście, co powoduje, że dachy stają się zielone. Aby jednak obraz nie był zbyt zagmatwany, Rodde stosuje trzy rodzaje akcentowania: ostre linie, które przecinają powierzchnię i wprowadzają krawędź w bawełnę, kontrasty światła i ciemności i wreszcie kąty podkreślone tymi kontrastami. Jego obrazy są więc połączeniem miękkości i twardości, co sprawia, że można je porównać do snu przerywanego przebudzeniami lub do cichej i harmonijnej muzyki, która jest okresowo przerywana. " - magazyn Connaissance des arts
-
„Pobyt na Zachodzie wzbogacił jego malarstwo, pozwalając mu wcielić w siebie więcej minerałów, warzyw i płynnego pierwiastka. Dzięki pomysłowemu układowi i głębokiemu zagłębieniu płótna udaje mu się nadać swojemu pejzażowi wyjątkową jedność, spójność, solidność, jednocześnie wywołując iluzję, że nie jest to kwestia obrazu, ale kawałka natury, który nagle odkryć i których nie identyfikujemy od razu składników. " - Pierre Mazars
-
„Płótna Rodde są owocem późnego, ale nieodpartego powołania. Zawsze bardzo uporządkowany liryzm, kontrasty cienia i światła, dynamiczna i naturalnie instynktownie monumentalna wizja: klarowny malarz w bezpośrednim kontakcie z naturą. " - Gerald Schurr
-
„Czy przeczesuje Kanał Saint-Martin , wąwozy Ardèche , japońskie jezioro, brzegi Nilu czy jakiś fiord, Michel Rodde nigdy nie przestaje mnie zadziwiać mistrzowską swobodą dotyku, częstej i zawsze radosnej śmiałości jego paletę uwydatnia sąsiedztwo obszarów o niezwykle barwnym wyrafinowaniu i odważnej architektonicznie oprawie. Inspirowana skała. " - Michel Ciry
Zbiory publiczne
-
Aix-en-Provence , muzeum Granet .
-
Awinion , Musée Calvet : Krajobraz Alpilles , olej na płótnie.
-
Bagnols-sur-Cèze , Muzeum Alberta-André : Le Sautadet , olej na płótnie.
-
Besançon , muzeum sztuk pięknych i archeologii .
-
Bourg-lès-Valence , szkoła rolnicza w Valentin: fresk.
-
Dinard , La Poste: fresk.
-
Paryż , muzeum sztuki nowoczesnej miasta Paryża : litografia.
-
Poitiers , muzeum Sainte-Croix .
-
Pontivy , ratusz: Odpływ w Bretanii , olej na płótnie (zapis Françoise Jégourel, 2014).
-
Rodez , Muzeum Sztuk Pięknych Denys-Puech .
-
Saint-Claude , Abbey Museum : Portret George'a Bessona , ok. 1960, olej na płótnie.
-
Saint-Nazaire , éomusée :, Pejzaż z mewą , olej na płótnie. Obraz ten, który zawisł w jadalni oficerskiej na pokładzie liniowca France , został zakupiony w 2008 roku przez miasto Saint-Nazaire .
-
Troyes , szkoła rolnicza Saint-Pouange, fresk w amfiteatrze.
-
Vincennes , południowa grupa szkolna.
kolekcje prywatne
Pracuje
Składki bibliofilskie
-
Trasy i ścieżki z Jeanem Giono i pięćdziesięcioma sześcioma malarzami świadkami swoich czasów , przedmowa Jeana Giono, 56 ilustracji 56 artystów, w tym Michela Rodde, Prasa Artystyczna Francji, 1961.
-
Gérard Mourgue , Éloge de Michel Rodde , dwanaście oryginalnych litografii Michela Rodde, Paryż, Éditions Manuel Bruker , 1963.
-
André Gide , L'Immoraliste , ilustracje Michel Rodde, Éditions Rombaldi, 1967.
-
Claude Aveline , Yves Berger , Luc Decaunes , François Nourissier , Marguerite Duras , René de Obaldia , Marcel Béalu , Jacques Brosse , Robert Marteau , Armand Lanoux , Louise de Vilmorin , Claude Roy , Robert Ganzo , Lucien Becker , Pierre-Albert Birot, Jean Blanzat , Michel Butor , Guilherme Figueiredo, Alain Bosquet i Pierre Mac Orlan , Wariacje na temat miłości , oryginalne litografie autorstwa Georgesa Rohner , Maurice-Élie Sarthou , Jules Cavaillès Michel Rodde, André Minaux , Pierre-Yves Trémois , Leonor Fini , Leonardo Cremonini , Paul Guiramand , Blasco Mentor, Édouard Georges Mac Avoy , Marcel Mouly , Édouard Pignon , Jean Commère , Ossip Zadkine , Lucien Coutaud , André Masson , Félix Labisse , Yves Brayer , André Planson , 190 numerowanych egzemplarzy Club du Livre / Philippe Lebaud, 1968.
Pisma
- Tekst-hołd dla Jean-Pierre Pophillat w pracy zbiorowej Jean-Pierre Pophillat, czterdzieści lat malarstwa , Éditions La cote de l'Amateur, 2000.
Wystawy
Szczególny
- Galeria Monique de Groote, 1953.
- Muzeum Sainte-Croix, Poitiers, 1954.
- Galerie Cardo-Matignon, Paryż, 1955.
-
Michel Rodde - Wielkie dzieła Rodanu , Galerie Matignon, Paryż, 1955.
- Galeria Cartiera, Paryż, listopad-grudzień 1958, 1959.
- Reed & Lefevre Gallery, Londyn , 1960.
- David B. Findlay Gallery, Nowy Jork , 1960, 1964.
- Galeria Zamku Grimaldi , Cagnes-sur-Mer , maj-Czerwiec 1966.
-
Michel Rodde - Wąwozy Ardèche , Galerie Marigny, Paryż, 1967.
-
Michel Rodde - Chryzantemy , Porte d'Auteuil, Paryż,Listopad 1968.
- Galeria Tamenaga, Tokio , 1970.
- Muzeum Granet, Aix-en-Provence, 1971.
- Galerie Tamenaga, Paryż, 1982, kwiecień-maj 1983.
-
Retrospektywa Michela Rodde , Musée d'art sacré du Gard , Pont-Saint-Esprit , 5 au13 października 1985.
-
Michel Rodde - Norwegia , Galerie Robin-Leadouze, Paryż,Kwiecień 1992.
-
La mer - Prace Michela Rodde , Galerie Saint-Hubert, Lyon , 1995,Listopad 2006 - styczeń 2007.
-
Michel Rodde - Wystawa w Japonii , Galeria Sztuki sklepu Tenmaya, Okayama ,25 września w 1 st październik 2001.
-
Michel Rodde - Ostatnie prace , Galerie 26, Paryż, maj-lipiec 2003.
-
Hołd dla Michela Rodde , Musée National de la Marine , Paryż, 2005.
Kolektywy
-
Salon d'Automne , Paryż, od 1947 (członek 1952, hołd osobisty w 1983).
-
Młodzi malarze i ich mistrzowie , Galerie Montmorency, Paryż, 1954.
-
Pejzaże Francji , Galerie Romanet, Paryż, 1956.
-
Renesans sztuki figuratywnej , Galerie Monique de Groote, Paryż, 1956.
-
Salon malarzy świadków swoich czasów , Palais Galliera ; Paryż, 1957 (temat: Sport ), 1959 (wysyłanie: Le Chantier du Rhöne ), 1961 (temat: Bogactwo Francji ).
-
Kolekcja George'a i Adèle Bessonów - prace artystów żyjących, rysunki artystów współczesnych , Muzeum Sztuk Pięknych w Besançon, lipiec-Październik 1965.
-
Współcześni malarze , Château de Saint-Ouen (Seine-Saint-Denis) , 1968.
-
Niebo, kamień i woda - Joseph Pressmane , Pierre Garcia-Fons , René Genis, Michel Rodde , Galerie Marigny, Paryż,Listopad 1968.
- 18. Salon Malarstwa Montélimar (gość honorowy Michela Rodde), 1984.
- Enclave Salon (gość honorowy Michela Rodde), Valréas , 1988.
-
Targi rysunku i malarstwa wodnego , opactwo Prémontrés w Pont-à-Mousson , 2005.
-
Hołd dla Michela Rodde , w ramach Salonu Narodowego Towarzystwa Sztuk Pięknych , Carrousel du Louvre , Paryż,grudzień 2009.
-
Małe starcia między przyjaciółmi - kolekcja Guy Bardone i René Genis , Abbey Museum, Saint-Claude, 2015.
Nagrody i uznanie
Studenci
Bibliografia
-
Jacques Delatour, „La Dröme i jego artyści: spotkanie z malarzem Michelem Rodde”, Études drômoises , nr 1, 1999.
-
(en) „ Michel Rodde (malarz) ” , wyciąg z ogłoszenia w słowniku Bénézit , na Oxford Art Online ,2011( ISBN 9780199773787 )
-
General Bertrand Vouillemin "Michel Rodde", Nul ne lęku - Bulletin de powiązaniu Amicale Nationale de du 22e BCA , nr 98, kwiecień 2009 r.
-
„Obituary”, Le Dauphiné libéré , 23 lutego 2009 r.
-
Jean-Paul Crespelle, „Michel Rodde”, Świadkowie swoich czasów malarze , tom 6, Achille Weber / Hachette, 1957, s. 215.
-
Henri héraut "Michel Rodde", Journal of miłośnika techniki , Nr 219, 10 listopada 1958, strona 19.
-
„W wiedzą o sztuce: Dla Rodde, krajobrazy poruszają widoki”, Connaissance des Arts , nr 81, listopad 1958, str. 13 .
-
Pierre Mazars Dzieła sztuki wykładziny Francja , Livror, Genewa, 1969, praca przez Michela Rodde reprodukowane na stronie 123.
-
Gérald Schurr , Le guidargus de la peinture , Les Éditions de l'Amator, 1996, s. 797.
-
Michel Ciry , Uzdrawianie zranionych – Journal, 1996-1997 , Éditions Bertout, 2002, s. 224-225.
-
Muzeum Alberta-André, Michel Rodde w zbiorach
-
Abbey Museum, Michel Rodde w zbiorach .
-
Ekomuzeum Saint-Nazaire, „Dzieła sztuki z Francji z powrotem do Saint-Nazaire”, Saint-Nazaire Magazine , nr 211, maj 2008, s. 14-15.
-
Pierre Cabanne, Południe malarzy , Hachette, 1964, s. 62 .
-
Jean Vergnet-Rutz, Kolekcja George i Adèle Besson , Edycje Muzeum Sztuk Pięknych w Besançon, 1965.
-
Chalot et Associés, Zbiór katalogu i sukcesja Jef Friboulet , Fécamp, 3 lipca 2021.
-
Michel Rodde, „wywiad o jego wystawie w galerii Marigny”, program Arts Today , Francja Kultura , 15 kwietnia 1967.
-
Patrick-F. Barrer, Historia Salon d'Automne od 1903 do dnia dzisiejszego , Éditions Arts et Images du Monde, 1992.
-
Narodowe Towarzystwo Sztuk Pięknych, oficjalne zaproszenie , grudzień 2009
-
Yannis Drapier, „Małe starcia między przyjaciółmi”, Le Progrès de Lyon , 20 stycznia 2015
Załączniki
Bibliografia
- Ivan Bettex i Gérard Mourgue , Michel Rodde , Wydania Pierre Cailler, 1957.
- Jean-Paul Crespelle, Michel Rodde , w Świadkowie malarzy swoich czasów , tom 6, Achille Weber / Hachette, 1957.
- Gérard Mourgue, „Michel Rodde”, w Malarze świadkowie swoich czasów , tom 10, Achille Weber / Hachette, 1961.Tekst wzbogacony portretem Michela Rodde autorstwa Édouarda Georgesa Mac-Avoya.
-
Bernard Dorival , Michel Rodde , Éditions Mazenod, kolekcja „Contemporary painters”, 1964.
- Pierre Cabanne, Le Midi des Peintres , kolekcja „Tout par l'image”, Hachette, 1964.
- Jean Vergnet-Rutz (przedmowy Jeana Minjoza i Marie-Lucie Cornillot), Collection George i Adèle Besson , Editions du Musée des beaux-arts de Besançon, 1965.
-
George Besson , "Michel Rodde" The French Letters , n o 1178,13 kwietnia 1967.
- Pierre Mazars, Dzieła sztuki Paquebot France , przedmowa Georges de Caunes , Livror, 1969.
-
René Huyghe i Jean Rudel, Sztuka i współczesny świat , Larousse, 1970.
- Michel Rodde i Michèle Affergem, zob. Hiszpania , Réalités-Hachette, 1975.
- Yves Aubry, Michel Rodde - Wyciągi z notatnika , Éditions Arcurial, 1975.
- Sanjiro Minamikawa, Ci mistrzowie w swoim warsztacie , Asahi Sonorama, Japonia, 1980.
- Michel Rodde, Prozą i kolorem , Éditions Galerie Tamenaga, 1986.
- Patrick-F. Barrer, Historia Salon d'Automne od 1903 do dnia dzisiejszego , Éditions Arts et Images du Monde, 1992.
- Michel Rodde, Norwegia Brume de Lumière , La Colle-sur-Loup, Éditions Graph 2000, 1992.
-
Lydia Harambourg , L'École de Paris, 1945-1965 - Słownik artystów , Editions Ides et Calendes, 1993.
- Michel Rodde, Siły zawodu , La Colle-sur-Loup, Éditions Graph 2000, 1995.
-
Gérald Schurr , Le guidargus de la peinture , Les Éditions de l'Amateur , 1996.
-
Emmanuel Bénézit , Słownik malarzy, rzeźbiarzy, projektantów i rytowników , Gründ, 1999.
- Jacques Delatour „Drome i jego artyści: spotkanie z malarzem Michel Rodde”, drômoises Études , n o 1, 1999.
-
Jean-Pierre Delarge , Słownik nowoczesnych i współczesnych sztuk plastycznych , Gründ, 2001 ( czytaj online ).
Linki zewnętrzne