Akademia Prezydenta Goncourt | |
---|---|
1996-2002 | |
Herve Bazin Edmonde Charles-Roux |
Narodziny |
18 maja 1927 9. dzielnica Paryża |
---|---|
Śmierć |
15 lutego 2011(w wieku 83 lat) Paryż |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Dziennikarz , pisarz , krytyk literacki , dziennikarz opiniotwórczy |
Małżonka | Hélène Cécile Muhlstein ( d ) |
Pracował dla | Francja Inter |
---|---|
Członkiem | Komitet Intelektualistów na rzecz Europy Wolności (1978) |
Nagrody |
Paul-Flat Prize ( 1952 ) Wielka Nagroda za powieść Akademii Francuskiej ( 1966 ) Nagroda Femina ( 1970 ) Nagroda Światowa Cino-Del-Duca ( 2002 ) |
François Nourissier , urodzony dnia18 maja 1927w 9 th dzielnicy Paryża , a zmarł w tym samym mieście15 lutego 2011 , jest francuskim dziennikarzem i pisarzem, który przez trzydzieści lat był członkiem Académie Goncourt .
François Nourissier był kolejno sekretarzem generalnym wydawnictwa Denoël (1952-1955), redaktorem naczelnym przeglądu La Parisienne (1955-1958) i doradcą wydawnictwa Grasset (1958-1996).
Został wybrany do Académie Goncourt w 1977 r. pod przykrywką Raymonda Queneau , w 1983 r. został jej sekretarzem generalnym i prezydentem od 1996 do 2002 r. Zrezygnował w 2008 r. z powodów zdrowotnych.
W Luty 1978jest jednym z członków założycieli Komitetu Intelektualistów na rzecz Europy Wolności .
W 1962 roku ożenił się z Hélène Cécile Mühlstein ( 1936 - 2007 ), malarz i związane z rodziny Rothschildów . O ich burzliwej, naznaczonej alkoholizmem relacji opowiada w pseudo-autobiograficznej książce Eau-de-feu (2008).
Uderzony chorobą Parkinsona na początku XXI wieku, skromnie porównuje się do kameleona i określa chorobę, na którą cierpi, jako „Miss P”.
Jest krytykiem literackim Magazynu Figaro , na którym jego następcą zostaje Frédéric Beigbeder .
On umarł na 15 lutego 2011, w wieku 83 lat.
Ze względu na swoją suchą stylu, prawda czułości i jego udziału w Paryżu z Jacques Laurent , był czasami dołączone do ruchu huzarów .