Michauxia campanuloides

Michauxia campanuloides Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Kwiat Michauxia campanuloides w Galilei Klasyfikacja
Królować Plantae
Pod-panowanie Tracheobionta
Podział Magnoliophyta
Klasa Magnoliopsida
Podklasa Asteridae
Zamówienie Campanulales
Rodzina Campanulaceae
Uprzejmy Michauxia

Gatunki

Michauxia campanuloides
L'Hér. , 1788

Klasyfikacja filogenetyczna

Klasyfikacja filogenetyczna
Zamówienie Asterales
Rodzina Campanulaceae

Michauxia campanuloides lub fałszywa michauxia dzwonkowata to wieloletnia lub dwuletnia roślina z rodzaju Michauxia (którego jest gatunkiem typowym ) należąca do rodziny Campanulaceae występującej na Bliskim Wschodzie . Kwitnie od lipca do sierpnia w zachodnich rejonach Morza Śródziemnego oraz od maja do czerwca w swoim pierwotnym środowisku.

Opis

Campanuloides Michauxia jest imponująca zielnych , ale hapaxanth (lub roślina monokarpiczna ) ziele rośnie do średnio od 1 do 1,5  m (rzadko 2  m ) przypominający rave i formowania wysoki candelabra- kształcie łodygi . Jego liście rozety i liście łodygi są naprzemiennie, całe, imparipinnate i omszone. Łodyga jest gruba, wyprostowana, szorstka i puszysta. Pąki kwiatowe najeżone sztywnymi włoskami rozmieszczone są wzdłuż całej łodygi. Jej kwiaty ułożone są w obficie obficie kwitnącej wiechy lub w gronach . Kwiat korony ma średnicę wynoszącą około 8  cm . Składa się prawie od podstawy z ośmiu lub dziesięciu zakrzywionych i nachylonych płatków o długości 1  cm i szerokości od 25  mm do 40  mm . Płatki są białe, czasem różowawe na zewnątrz. Działki działkowe tworzące kielich mają wyrostek robaczkowy. Style do słupków są 2 do 4  cm długości. Po kwitnieniu roślina umiera i ponownie się sadzi.

Dystrybucja i siedlisko

Michauxia campanuloides występuje w Azji Mniejszej (południowa i środkowa Turcja ), zachodniej Syrii , Libanie i Galilei ( góra Hermon ) na obszarach skalistych na wysokości od 10 do 1700 metrów.

Jest to rzadka roślina kulturowa, chociaż uprawiana jest w Europie, w szklarni lub na świeżym powietrzu, od czasu jej odkrycia w 1782 roku w Syrii, niedaleko Aleppo, przez botanika André Michaux . Został opisany i nazwany w 1788 roku przez L'Héritier de Brutelle , po obserwacjach Michaux i w hołdzie dla jego podróży do Persji (patrz Bibliografia). Rośnie tylko na suchych glebach gliniastych lub bardzo dobrze przepuszczalnych i słonecznych.

Bibliografia

Linki zewnętrzne