W botanice The rozeta jest zbiorem liści rozłożone w kręgu z koroną rośliny.
Chociaż rozety zwykle rosną blisko ziemi, ich budowa jest przykładem modyfikacji łodygi .
Często rozety pojawiają się na bylinach, których górne liście obumierają, chroniąc pozostałą roślinność, np. Paprocie .
Inna forma rozety występuje, gdy międzywęźla głównej łodygi skróciły się do skrajności, łącząc cały liść zaczyna się u podstawy rośliny, jak w przypadku sałaty , mniszka lekarskiego i niektórych sukulentów .
Rozeta wielu roślin wnika w ziemię jako korzeń palowy . Tak jest na przykład w przypadku mniszka lekarskiego .
Rozeta, taka jak ta mniszka lekarskiego, sprzyja odporności na rozerwanie przez człowieka lub wypasane zwierzęta: liście łatwo odrywają się i rozrywają, ale brakuje uchwytu, aby oderwać korzeń palowy, który pozostaje nienaruszony.
Innym rodzajem ochrony jest rozeta kaulescentowa, którą można znaleźć na przykład w botanicznym rodzaju Espeletia w Ameryce Południowej i która ma wysoko rozwiniętą łodygę nad ziemią.
W tropikalnych środowiskach górskich ewoluowała również szeroka gama roślin z różnych rodzin iz różnych części świata. Z wiecznie zielonymi rozetami nad liśćmi markizowymi (tj. Liśćmi martwymi, ale pozostającymi przyczepionymi do rośliny). Poprawia to przeżywalność roślin, zatrzymuje więcej wody i chroni przed silnym zimnem. Jako przykłady Espeletia schultzii i Espeletia timotensis w Andach .
W wielu przypadkach na pniu lub liściach rozety podstawowej wydzielają się korzenie przybyszowe . Takie rośliny, które tym samym są zdolne do kolonizowania przestrzeni w krótkich odstępach przez bezpłciowy lub klonalnej rozmnażania , w szczególności rozwijają się głównie trawiastych formacji roślinnych , poddaje się ciśnieniu roślinożernych i orki które udaremnienia rozwoju roślin rozetę. Rozwój może następować szybko poprzez bardzo rozproszoną sieć z niewielkimi konsekwencjami (tak zwana strategia „partyzancka” polegająca na okupowaniu słabo bronionych witryn i gwałtownym porzucaniu witryn, które stały się niekorzystne) lub odwrotnie, powoli poprzez wysoce zagregowaną sieć („falanga” ”Strategia z trwałą okupacją skolonizowanych miejsc). Strategie te zapewniają roślinom rozetowym dużą siłę konkurencyjną i w dużej mierze determinują mobilność wegetatywną. Ta mobilność poprzez wzrost klonalny jest również modulowana przez czynniki biotyczne i abiotyczne rośliny: rywalizacja o światło we wczesnych stadiach sukcesji roślin, zaburzenia (nawracająca susza, działanie człowieka ), bogactwo gleby. Mobilność wegetatywna połączona z osadzaniem się nowych osobników z nasion poprzez rozmnażanie płciowe wyjaśniałaby dynamikę roślin w danym środowisku.
W wielu rodzinach roślin występują gatunki z rozetami: