Seas el-Kebir

Mers El Kébir ( arab . المرسى الكبير) to miasto portowe na Morzu Śródziemnym i gmina w Algierii , położone nad Zatoką Orańską , 7 km na północny zachód od Oranu. Mieści się w nim główna algierska baza marynarki wojennej.

Geografia

Sytuacja

Gmina Mers el-Kébir znajduje się na północ od wilay Oranu , na wybrzeżu Morza Śródziemnego 8 km na zachód od Oranu , przy drodze krajowej 2 , na zachodnim krańcu zatoki Oranu, która rozciąga się od Mers El-Kébir do Punkt Canastel, z Oranem w jego centrum.

Gminy graniczące z Mers El Kébir

Ajn El Turk	Ajn El Turk	Morze Śródziemne
Ajn El Turk		Morze Śródziemne
Oran	Oran	Oran

Ludzka Geografia

Połączenia są delikatne z Oranem przez Corniche Road i tunel, w rzeczywistości masyw Murdjajo oddziela oba miasta. Droga Corniche łączy Oran z Aïn El Turk przez Mers el-Kébir. Teren aglomeracji jest ciasny między zboczem góry a portem. Jest to duży port na końcu redy, który jest naturalnie dobrze chroniony.

Sektory, miejscowości

W 1984 roku gmina Mers el-Kébir została utworzona z następujących miejscowości:

Miasto Orarsenis (dawny Plateau Saint-Georges)
Sahary (ex-Andrioli)
d'Ezzouhour (ex-Roseville)
Hassiba Ben Bouali (była Joanna d'Arc)
Hansali Lahcéne (dawniej Long Champ)
Dadayoum (ex-Clotilde)

Toponimia

Mers El Kébir oznacza po arabsku „wielki port” ( Al marasa al kabir ), w przeciwieństwie do starego portu w Oranie ( Mers es Sghir ).

Fabuła

Obecność człowieka sięga czasów prehistorycznych na końcu zatoki. Mężczyźni mieszkali tam w jaskiniach.

Mers el-Kebir był początkowo port rzymski nazwany Portus divinis (bogowie port), zanim stał się Naval Arsenal almohad XII th century, i to było zdominowane przez suwerenne Zianides Tlemcen .

Został zajęty przez Hiszpanów, którzy przejęli go w 1505 roku za czasów kardynała Cisnerosa i utrzymywali go do czasu odzyskania Oranu i Mers el-Kébir w 1792 roku , z wyjątkiem interludium z lat 1708-1732. Restytucja Mers el-Kébir d'Oran był owocem długiego okresu zaciekłej i wytrwałej walki Algierczyków z Hiszpanami.

W 1563 r. bejlerbej algierski Hassan Pasza rozpoczął ofensywę, by odbić Oran i Mers el-Kébir z pomocą skomponowanych oddziałów z różnych plemion. Z łatwością zdobył Fort les Saints i zorganizował blokadę Mers el-Kebir na5 kwietnia. Ale po kilku nieudanych próbach i starciach militarnych zniósł oblężenie dalej8 czerwca. To historyczne wydarzenie, uważana za jedną z najbardziej śmiertelnych, wywarł znaczący wpływ literatury, zarówno w języku arabskim i w języku hiszpańskim .

W 1678 roku Mers el-Kébir zna nową siedzibę, w której podczas walki ginie pełniący obowiązki gubernatora Oranu. W 1687 inny hiszpański gubernator został zabity w tych samych warunkach. ten20 stycznia 1708, kiedy Oran wpada w ręce beja Zachodu , Mustafy Bouchlaghama. Mers el-Kebir opiera się do3 kwietniatego samego roku. Chociaż te próby militarne nie powiodły się, wokół tych dwóch miejsc panuje atmosfera permanentnej niepewności, która prowadzi w Hiszpanii do chęci porzucenia Oranu przy jednoczesnym zachowaniu Mers el-Kébir, bez powodzenia tego projektu. Po długim oblężeniu i trzęsienia ziemi w 1790 roku, Hiszpania swobodnie i dobrowolnie powrócił dwa miejsca do regencji Algierze w 1792 roku.

Francuzi zajęli go w 1830 r. , następnie rozbudowali port i wyposażyli go w latarnię morską Saint-André (zniszczoną podczas II wojny światowej ), a po rozbudowie starego portu w Oranie przebudowali go na bazę morską . Miasto jest częścią Departamentu Oran .

W czasie francuskiej klęski, in czerwiec 1940, jest tam duża eskadra. Port jest naznaczony atakiem na Mers el-Kébir : brytyjska eskadra Royal Navy zatapia okręty francuskiej marynarki, które obawia się, że wpadną w ręce sił Osi po ustanowieniu reżimu Vichy .

Po II wojnie światowej Francja wykorzystywała bazę marynarki wojennej jako schron przeciwatomowy .

W Evian zgodna z18 marca 1962, który uznał niepodległość Algierii, upoważnił Francję do utrzymania swojej bazy przez 15 lat, ale Francja wycofała się w 1968 roku.

Administracja

Lista burmistrzów Mers el-Kébir

Walka, 1864-1867
Simonin, 1867-1871
Vieguet, 1871-1889
Lavigne, 1889-1898
Trastour, 1898-1902
Tomasz, 1902-1905
Pascuito, 1905-1919
Albert Fieschi, 1919-1931
Boluix-Basset, 1931-1942
Anvier Ferrara, 1947-1962

Demografia

Według ogólnego spisu ludności i mieszkań z 2008 r., ludność gminy Mers el-Kébir szacuje się na 16 970 mieszkańców wobec 14 167 w 1998 r.

Ewolucja demograficzna

1977	1987	1998	2008
7 455	11,002	14 167	16 970

Gospodarka

Port Mers el-Kébir uważany jest za najlepsze kotwicowisko w Algierii. Jest to również główna baza morska kraju i jego główna stocznia.

Osobowości związane z miastem

André Amitrano (1957-): zawodowy piłkarz

Uwagi i referencje

[PDF] Spis ludności algierskiej z 2008 r., Wilaya of Oran, na stronie ONS. .
Marc Côte , Przewodnik po Algierii: krajobrazy i dziedzictwo , Algieria, Media-Plus,1996, 319 s. ( ISBN 9961-9-2200-X ) , s. 55-56
Stare francuskie podstawy Mers-el-Kebir i Bou-Sfer są w procesie rekonwersji gospodarczej , Le Monde z dnia 20 marca 1973 r.
A xe Oran-Aïn El-Turck: Projekt wzmocnienia klifu dostarczony w przyszłym roku , Rachid Boutlelis, Le Quotidien d'Oran od 23.09.2019.
Daniel Babo , Algieria , Éditions le Sureau, coll. „Mężczyźni i miejsca”,2010( ISBN 978-2-911328-25-1 )
" Dekret nr 84-365 ustalający skład, spójność i granice terytorialne gmin. Wilaya d'Oran ” , Dziennik Urzędowy Republiki Algierskiej,19 grudnia 1984(dostęp 25.09.2020 ) , s. 1552
Gilbert Meyier, Algieria pochodzenia, od prehistorii do nastania islamu , Discovery 2007/2010, ( ISBN 978-2-7071-5937-3 ) , s. 213
Abdelkader Lakjaa, „Oran, odzyskane miasto Algierii; Zmieniające się historyczne centrum ”, L'Année du Maghreb [Online], IV | 2008, Online od 1 października 2011, połączenie 24 marca 2020. URL: http://journals.openedition.org/anneemaghreb/472 ; DOI: https://doi.org/10.4000/anneemaghreb.472
Ismet Terki Hassaine , „ Oran w XVIII wieku: od nieładu do jasnowidzenia politycznego w Hiszpanii ”, Insaniyat / إنسانيات. Algierski dziennik antropologii i nauk społecznych, n os 23-24,30 czerwca 2004 r., s. 197-222 ( ISSN 1111-2050 , DOI 10.4000 / insaniyat.5625 , czytanie online , dostęp 21 kwietnia 2020 )
Ahmed Abi Ayad „Oblężniczej Mers-el-Kebir pod oblężenia 1563 i wymiar przestrzenno-czasowego w” El Gallardo hiszpański „M. de Cervantes” Insaniyat / إنسانيات [online], 39-40 | 2008, Online od 30 czerwca 2012, połączenie 24 marca 2020. URL: http://journals.openedition.org/insaniyat/1994 ; DOI: https://doi.org/10.4000/insaniyat.1994
Latarnia morska Saint-André w Mers-el-Kébir
Burmistrzowie Mers-el-Kébir: | http://www.francegenweb.org/mairesgenweb/resultcommune.php?id=2576
(w) prowincji Oran w Algierii na stronie zaludnienia miasta
Bernard, Augustyn, „ Oran, studium geografii i historii miast ”, Annales de géographie , Persée – Portal czasopism naukowych w SHS, t. 48, n o 2741939, s. 412–415 ( DOI 10.3406 / geo.1939.11425 , przeczytany online , dostęp 11 września 2020 ).

Zobacz również

Bibliografia

Max Lagarrigue , 99 pytań… Francja pod okupacją , Montpellier, CNDP,październik 2007( ISBN 978-2-86626-280-8 ) .
Dominique Lormier, Mers el-Kébir.lipiec 1940, edycje Calmanna-Lévy'ego , 2007 ( ISBN 978-2-7021-3815-1 ) .
Rudy Cantel, L'Attentat de Mers el-Kébir , Paryż, 1941.
Gilbert Siou, 20 lat 1939, Marin w Mers el-Kébir .

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Mers el-Kébir, dramat , oficjalna strona Stowarzyszenia byłych marynarzy i rodzin ofiar Mers el-Kébir
Referencje na Wiki-Brest