Mengistu Haile Mariam


Pobierz Mengistu Haile Mariam
Rysunek.
Zdjęcie: Mengistu.
Funkcje
Prezydent Etiopskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej
10 września 1987 - 21 maja 1991
( 3 lata, 8 miesięcy i 11 dni )
Premier Fikre Selassie Wogderess
Hailu Yimenu
Tesfaye Dinka
Poprzednik On sam (prezes Tymczasowego Rządu Wojskowego)
Następca Tesfaye Gebre Kidan (tymczasowo)
Meles Zenawi
(przewodniczący rządu przejściowego)
Prezydent
Tymczasowego Rządu Wojskowego Socjalistycznej Etiopii
(głowa państwa)
3 lutego 1977 - 10 września 1987
( 10 lat, 7 miesięcy i 7 dni )
Poprzednik Tafari Benti
Następca On sam (prezydent republiki)
Biografia
Data urodzenia 21 maja 1937
Miejsce urodzenia Wolaytta ( Etiopia )
Narodowość etiopczyk
Partia polityczna Partia Pracowników Etiopii
Małżonka Wubanchi Bishaw
Dzieci Temehert, Tigest i Andenet
Zawód Wojskowy
Rezydencja Harare , Zimbabwe
Mengistu Haile Mariam Mengistu Haile Mariam
Etiopskie głowy państw

Mengistu Haile Mariam ( ge'ez  : መንግስቱ ኃይለ ማርAppም), ur21 maja 1937w strefie Wolaytta w Etiopii , jest Etiopczyk oficer i dyplomata , podpułkownik, głową państwa od 1977 do 1991 , opisany jako dyktator .

On jest głową Derg zLipiec 1974. Ta junta wojskowa przejęła władzę podczas rewolucji etiopskiej w 1974 roku i zniosła system feudalny. Mengistu odsunął swoich rywali od władzy Derg i stał się dyktatorem, próbując zmodernizować etiopską gospodarkę feudalną poprzez politykę inspirowaną marksizmem-leninizmem, taką jak nacjonalizacja i redystrybucja ziemi. Jego krwawa konsolidacja władzy w latach 1977-1978 znana jest jako Etiopski Czerwony Terror , brutalne rozprawienie się z grupami opozycyjnymi i ludnością cywilną po nieudanej próbie zabójstwa dokonanej przez Etiopską Ludową Partię Rewolucyjną (PRPE) wWrzesień 1976po tym, jak zignorowali zaproszenie Dergów do przyłączenia się do związku partii socjalistycznych.

W walce z tym wewnętrznym konfliktem Etiopii grozi zarówno inwazja somalijska, jak i kampania partyzancka Frontu Ludowego Wyzwolenia Erytrei , który wzywa do niepodległości Erytrei . Wojna Ogaden z lat 1977-1978 o kontrowersyjny region przygraniczny z Somalią odznaczała się ważną rolą, jaką radzieccy i kubańscy sojusznicy Mengistu odegrali w zapewnieniu zwycięstwa Etiopii. Katastrofalny głód z latach 1983-1985, co przyciąga najwięcej uwagi na jego reżimu na arenie międzynarodowej.

Po klęsce armii etiopskiej przed Etiopskim Ludowo-Rewolucyjno-Demokratycznym Frontem w maju 1991 roku , Mengistu schronił się w Zimbabwe pod opieką Roberta Mugabe . Jego odejście nagle kończy wojnę domową w Etiopii. Mengistu Haile Mariam nadal mieszka w Harare w Zimbabwe. Został skazany za ludobójstwo w zaocznie na dożywocie, a następnie, w wyniku odwołania, na śmierć26 maja 2008.

Uważa się, że jego reżim był odpowiedzialny za śmierć od 1,2 do 2 milionów Etiopczyków.

Studia

Akademię wojskową ukończył w 1966 roku .

Rewolucja 1974 roku

W 1974 roku , zaawansowany wiek cesarz Haile Selassie  I er , jego niegospodarności z głodu w prowincji Wollo , pokazy przeciętnych uczniów i klas, które wymagają reform i kryzysu gospodarczego ze względu na embargo na OPEC ropy naftowej w 1973 roku , były spowodowane reżim Haile Selassie. Mengistu był jednym z oficerów, którzy obalili cesarza w zamachu stanu i zainstalowali u władzy Derg , rewolucyjną juntę wojskową inspirowaną marksizmem, która przyjęła oficjalną nazwę Tymczasowego Rządu Wojskowego Socjalistycznej Etiopii . Cesarz zmarł w areszcie w następnym roku, prawdopodobnie zamordowany na rozkaz Mengistu. Jest to uważane przez niektóre źródła za bardziej nacjonalistyczne niż marksistowskie.

Mengistu zostaje przywódcą Derg z Lipiec 1974. W listopadzie kazał zamordować generała Amana Andoma . Na początku grudnia w Addis Abebie wybuchają pierwsze bomby, a grupy „kontrrewolucyjne” są stłumione. WGrudzień 1976, Mengistu wydaje się osłabiony mianowaniem Teferi Bante na głowę państwa, prezydenta CMAP. Ale11 lutego 1977, po strzelaninie 3 lutegoktóry powoduje śmierć swoich rywali, Mengistu przyjmuje prezydenturę Derg i państwa. Pod jego przywództwem Etiopia sprzymierzyła się ze Związkiem Radzieckim , NRD i innymi państwami Układu Warszawskiego , a także Kubą . Kraje te zapewniają mu pomoc gospodarczą i militarną.

Mengistu przyjął filozofię marksistowsko-leninowską w latach siedemdziesiątych XX w. Marksizm był wówczas bardzo popularny w Afryce i większości krajów Trzeciego Świata wśród nacjonalistów i rewolucjonistów. We wczesnych latach osiemdziesiątych Etiopia przyjęła konstytucję inspirowaną konstytucją radziecką i była świadkiem powstania Etiopskiej Partii Robotniczej . Plik10 września 1987Mengistu został cywilnym prezydentem kraju, który przyjął nazwę Ludowo-Demokratycznej Republiki Etiopii .

Derg reform

W 1975 r. Rozpoczęto poważną reformę rolną. Ziemia jest znacjonalizowana, powstają spółdzielnie chłopskie, ziemia jest rozdzielana tym, którzy jej nie mają, z ograniczeniem wielkości na gospodarstwo. Sprzedaż i dzierżawa ziemi są również zabronione. W miastach duże gałęzie przemysłu są znacjonalizowane, ale transport i drobna produkcja pozostają prywatne.

Uczniowie i nauczyciele są wysyłani na wieś, aby kształcić mieszkańców („Zamatcha”). Wiele z nich jest ofiarami chorób i gangów uzbrojonych przez właścicieli ziemskich, wrogo nastawionych do nowego reżimu. Wskaźnik alfabetyzacji spadł z 5% w 1974 r. Do 35% w 1981 r., Co przyniosło Etiopii uznanie UNESCO, które przyznało jej nagrodę w 1980 r.

Mengistu obiecuje uczynić Etiopię państwem wielonarodowym: „żadna narodowość nie będzie dominować nad innymi” . Założył Instytut Narodowości, który skupiał geografów, etnologów i ekonomistów, aby lepiej zrozumieć cechy każdej grupy etnicznej. Muzułmanie są uznawani za prawdziwych Etiopczyków po raz pierwszy w historii tego kraju, a państwo uznaje trzy dni świąt muzułmańskich. Według Mohameda Hassana i Grégoire Lalieu, w rzeczywistości większość przywódców Derg i nowych kadr rewolucyjnego reżimu nadal pochodzi z grupy etnicznej Amhara , chociaż reżim oficjalnie ogłosił koniec „uprzywilejowanego” statusu ta grupa etniczna i jej równość z innymi.

Wojna domowa, głód i upadek reżimu

Od 1976 roku następowały po sobie krwawe represje wobec rzekomych „kontrrewolucjonistów”.

Kampania Mengistu przeciwko frakcjom antyrządowym rozpoczyna się przemówieniem na Placu Rewolucji w sercu Addis Abeby . Obejmuje ona secesjonistyczne grupy Erytrei ( Popularny Front Wyzwolenia Erytrei i Front Wyzwolenia Erytrei ), a także, nie zapominając o FLA (Afar Liberation Front), który zadał reżimowi Derga ciężkie straty w swoich technikach. De guerillas, przez sparaliżowanie korytarza Asseb i Addis Abeby przez jego położenie geostrategiczne . Obejmuje również monarchistów Demokratycznej Unii Etiopii , Frontu Wyzwolenia Ludów Tigray (FLPT) i Frontu Wyzwolenia Zachodniej Somalii (FLSO) w walce z PRPE. W odpowiedzi na partyzantów Mengistu przyznaje siłom przeciw powstańczym prawo do aresztowania, przetrzymywania i rozstrzeliwania powstańców . Mengistu opisuje akty partyzantki miejskiej przeprowadzonej przez rebeliantów jako Biały Terror . PRPE ze swojej strony potępia czerwony terror reżimu. Następnie Mengistu pokłócił się z inną główną grupą marksistowską, Pan-Etiopskim Ruchem Socjalistycznym (MSPE, znanym również jako Meison), pierwotnie jego sojusznikiem. Obawiał się i słusznie, że jego członkowie okazywali większą lojalność swojej partii i ideologii marksistowskiej niż Derg i sobie. Podobnie jak ci z PRPE, działacze MSPE są często więzieni. Derg proponuje w Erytrei statut „autonomii” z niejasnymi konspektami, który odrzuca roszczenia powstańców niepodległościowych.

W Listopad 1976, Partia Etiopska Unia Demokratyczna  (en) (EDU), złożona ze zwolenników poprzedniego reżimu, zdołała wysłać armię z Sudanu, która zajmuje Mettemę, a następnie Setit i okolice Gondaru . W końcu zostaje zepchnięta. W 1977 roku Republika Somalii podbiła Ogaden , oficjalnie by pomóc Frontowi Wyzwolenia Zachodniego Somalii , i miała zamiar zająć Harrar i Dire Dawa, kiedy ZSRR i Kuba , do tej pory bliskie Somalii, broniły Etiopii. Derg odparli inwazję somalijską i zadali straty secesjonistom z Erytrei i FLPT. Pod koniec lat 70. Mengistu stanął na czele 2 Armii Afryki Subsaharyjskiej , w tym znaczące siły morskie i powietrzne. W latach 80. jego rząd stanął w obliczu wielu wyzwań, w tym powodzi, głodu (zwłaszcza w latach 1984 - 1985 ) i powstań (zwłaszcza w regionie Tigray i Erytrei ). Rząd Mengistu próbuje ukryć głód z 1984 roku na północy kraju, zanim użyje go do przymusowego wysiedlenia tysięcy mieszkańców południowych regionów. Oficjalnie, aby uchronić ich przed głodem lub, według rebeliantów, opróżnić tereny zajęte przez bunt. Według niektórych szacunków ta relokacja dotknęłaby 100 000 osób . W 1989 roku Tigray Peoples Liberation Front utworzył wraz z erytrejskimi separatystami Etiopski Ludowo-Rewolucyjno-Demokratyczny Front (PDRPE), kierowany przez przyszłego premiera Melesa Zenawiego . Pod koniec swojego panowania był stopniowo wypuszczany przez Sowietów i26 lipca 1990, Mengistu ogłasza, że ​​Etiopia wyrzekła się komunizmu i chce poprawić swoje stosunki ze Stanami Zjednoczonymi i Izraelem . W maju 1991 r. Siły PDRPE wkroczyły do ​​Addis Abeby. Zajmują miasto w maju, zmuszając Mengistu do wygnania.

Lot do Zimbabwe

Kiedy rebelia dotarła do Addis Abeby w 1991 r. , Mengistu uciekł do Zimbabwe i uzyskał azyl polityczny wraz ze swoim przyjacielem Robertem Mugabe, którego partyzant niepodległościowy wspierał w Południowej Rodezji w latach 70. Był również posiadaczem paszportu dyplomatycznego Zimbabwe. Mieszka w chronionej willi w dzielnicy Gunhill. Jednak niektóre źródła nadają mu ważną rolę polityczną. Według nich Mengistu pomógłby zorganizować brutalną likwidację slumsów w stolicy Harare wMaj 2006, gdzie mieszkało 700 000 ludzi. W ostatnich latach kilka prób ekstradycji Mengistu przez rząd Etiopii zakończyło się niepowodzeniem.

Proces o ludobójstwo i wyrok śmierci

Plik 12 grudnia 2006, pod koniec dwunastu lat postępowania sądowego etiopski wymiar sprawiedliwości uznaje Mengistu Haile Mariam (nieobecnego), winnego ludobójstwa w latach „czerwonego terroru”, z powodów nie tylko etnicznych, ale także politycznych, w tym przypadku za spisek zniszczenie grupy politycznej i bezkarne zabijanie jednostek poprzez tworzenie oddziałów zabójców, których celem jest „dziesiątkowanie, torturowanie i niszczenie grup przeciwników reżimu” .

Plik 28 grudnia, Mengistu zostaje skazany zaocznie na dożywocie.

Zaraz po ogłoszeniu wyroku skazującego Zimbabwe potwierdził, że władze tego kraju nie oddadzą „towarzysza Mengistu” etiopskiemu wymiarowi sprawiedliwości.

Kilku byłych wysokich rangą urzędników etiopskich, którym postawiono 211 zarzutów, również zostało skazanych na śmierć zaocznie przez Federalny Sąd Najwyższy. Wszyscy oprócz jednego zostali uznani za winnych ludobójstwa. Nie zostało jeszcze zakończone śledztwo w sprawie procesów dotyczących lat po Czerwonym Terrorze, w szczególności w sprawie bombardowania wiosek napalmem i przymusowego wysiedlania ludności chłopskiej.

Plik 26 maja 2008Mengistu Hailé Mariam został skazany na śmierć w wyniku apelacji wraz z 18 wyższymi urzędnikami swojego reżimu.

W 2010 roku Mengistu ogłosił publikację swoich wspomnień. Na początku 2012 roku do Internetu wyciekł rękopis pamiętnika zatytułowany Tiglatchin („Nasza walka” w języku amharskim). Kilka miesięcy później pierwszy tom, który wyciekł, ukazał się w Stanach Zjednoczonych, aw 2016 roku pojawił się drugi tom. Tym razem został wydany w Etiopii. Mengistu oskarżył weteranów PRPE o wydanie pierwszego tomu, aby sabotować jego publikację.

Uwagi i odniesienia

  1. „Były etiopski dyktator Mengistu uznany za winnego ludobójstwa” , Le Monde z AFP, 12 grudnia 2006.
  2. Lefort (1981), s.  90 .
  3. „Zimbabwe, jeden dyktator ukrył drugiego” , Courrier international , 5 lutego 2009.
  4. "  Peter Gill, strona 44, Oxford University Press," Głód i cudzoziemcy: Etiopia od czasu pomocy na żywo "  "  : "Komisarz Dawit Wolde-Giorgis był oficerem armii i członkiem biura politycznego. Dwa lata po tym, jak był świadkiem tych wydarzeń, złożył rezygnację ze stanowiska podczas oficjalnej wizyty w Stanach Zjednoczonych i opisał swoje przeżycia na wygnaniu. Ujawnił, że do końca 1985 r. Komisja potajemnie zebrała własne dane dotyczące głodu: 1,2 miliona zabitych, 400 000 uchodźców poza granicami kraju, 2,5 miliona przesiedleńców wewnętrznych w kraju i prawie 200 000 sierot. „Ale największa ofiara głodu miała podłoże psychologiczne” - napisał Dawit. „Żaden z ocalałych nigdy nie byłby taki sam. Głód spowodował, że ludność była przerażona niepewnością natury i okrucieństwem ich rządu”. "
  5. Fitzgerald, Tyrant do wzięcia w Matthew White , Atrocitology , Edinburgh, Canongate,2011( czytaj online ) , s.  615
  6. „  Dawit Wolde Giorgis,„ Czerwone łzy: wojna, głód i rewolucja w Etiopii ”  „
  7. „  Etiopia od 1982 do 1997  ” , na afriquepluriel.ruwenzori.net .
  8. Lefort (1981), s.  108 .
  9. Lefort (1981), s.  275 .
  10. Mohamed Hassan and Grégoire Lalieu , „  Ethiopia at the crossroads (2/3): the military dictatorship of Mengistu  ” , na www.investigaction.net (dostęp 8 sierpnia 2017 ) .
  11. David Hamilton Shinn, Thomas P. Ofcansky, Chris Prouty, Historyczny słownik Etiopii , Scarecrow Press, 2004, strona 281
  12. https://www.jeuneafrique.com/331734/politique/jour-y-a-25-ans-mengistu-etait-exfiltre-dethiopie/
  13. „Mengistu skazany za ludobójstwo” , RFI, 12 grudnia 2006.
  14. Artykuł w języku angielskim w niezależnej gazecie Zimbabwe ZimOnline .
  15. (w) "Mengistu zostaje skazany na dożywocie" , BBC News, 11 stycznia 2007.

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne