Mathieu Beroalde

Mathieu Beroalde Biografia
Narodziny 1520
Św. Denis
Śmierć 15 lipca 1576 r
Genewa
Zajęcia Pisarz , nauczyciel , matematyk , teolog
Inne informacje
Religia kalwinizm

Mathieu Béroalde lub Matthew Beroald , którego prawdziwe nazwisko to Matthew Brouard , to teolog, matematyk, filozof i historyk francuski urodzony w Saint-Denis, niedaleko Paryża w 1520 roku, zmarł w Genewie na15 lipca 1576 r.

Biografia

Matthieu Brouart jest synem Simona Brouarta, fryzjera w Saint-Denis. Jego rodzina pochodzi z Gamaches w Pikardii. Kiedy jego ojciec zmarł w 1526 r., pozostał pod opieką teściowej Martine de Mantel. Zainteresowała się nim jej rodzic ze strony matki, François Vatable . W tym okresie François Vatable był profesorem kolegium kardynała Lemoine'a . Béroalde studiował w kolegium kardynała Lemoine'a i poświęcił się temu z takim zapałem, że wkrótce nauczył się greki , łaciny i hebrajskiego  ; jest teologiem , matematykiem, filozofem, historykiem.

Vable nienawidzi wulgarnych imion. Zmienia swoje imię, Guasteblé , Gastablœus , na nazwisko Vatable . To samo robi ze swoim protegowanym. Ten znany jest najpierw pod imieniem Petit Vatable , następnie François Vatable wybrał Béroalde na cześć dwóch Filipów Béroalde z Bolonii i pod tym imieniem otrzymał tytuł mistrza sztuki w 1543 roku. Następnie kieruje 4 th , 3 rd i 2 nd zajęcia gramatyczne kolegium Kardynała Lemoine między 1543 i 1545. w 1546 roku, jest on odpowiedzialny za udzielenie kurs w dialektyce. Śmierć François Vatable w 1547 r. zmienia jego pozycję w kolegium i przyjmuje miejsce w gimnazjum w Bordeaux, gdzie przebywa przez rok i wykłada filozofię Arystotelesa .

Następnie wrócił do Paryża, gdzie był odpowiedzialny, styczeń 1550 15z Jeanem Strazeliusem o wychowaniu Hectora Frégose. W następnym roku towarzyszył mu do Bazens, gdzie mieszkała jego rodzina, ale ledwo przybył, wyjechał, by poślubić Marie Bletz, siostrzenicę François Vatable. Cały rok 1551 poświęcony był jego pracy wychowawczej, ale jego uczeń zmarł dnia10 lutego 1552. Wrócił do Paryża, ale szybko wezwano go na wychowawcę najstarszego syna, Janusa Frégose , który został biskupem Agen, kiedy wraz z Juliuszem Cezarem Scaligerem i innymi uczonymi przyjął tam reformację . Spędził z nim rok 1553. W następnym roku udał się z nim i jego rodziną do Włoch i zostawił go w Rzymie,16 lutego 1555, aby wrócić do Paryża.

Od tego powrotu zajmie się edukacją młodych ludzi, pobierając emeryturę w wysokości 75 funtów rocznie. Jest tutorem Théodore Agryppy d'Aubigné i Pierre'a de L'Estoile . Pozostał w Paryżu do 1562 r., kiedy to prześladowania protestantów nasiliły się po zdobyciu Orleanu przez księcia de Condé,2 kwietnia 1562 r. Parlament Paryża postanawia zabrać ciało wobec wszystkich panów i panowie z religii. Béroalde uciekł z Paryża wraz z rodziną i niektórymi uczniami. D'Aubigné, który jest wśród nich, opowiada o tym locie. Oddali się pod opiekę Renée de France w Montargis . Zostają zabrani do Gien on8 czerwca, to musi schronić się w Orleanie na22 czerwcaze względu na zbliżanie się armii królewskiej. Tam mają do czynienia z poważną epidemią dżumy , która pochłania tysiące ofiar. Traci żonę i dwóch uczniów, Jean de Villiers i Du Pré. D'Aubigné uciekł, podobnie jak on i jego najstarszy syn, François. 22 listopada 1562został mianowany profesorem liter hebrajskich na Uniwersytecie w Orleanie, ale został wydalony z tego miasta w 1568 r. Ponownie schronił się w Montargis do 1569 r., potem został wezwany na kurs w Sancerre, we wrześniu. Wrócił do Montargis dnia2 sierpnia 1570 i przyjmuje stanowisko dyrektora kolegium tego miasta.

Kiedy usłyszał wiadomość o masakrze w dniu św. Bartłomieja ,25 sierpnia 1572uciekł do Sancerre, pozostawiając rodzinę w Montargis pod opieką Renée z Francji. Wyróżnił się podczas oblężenia tego miasta przez marszałka de la Châtre . Miasto kapituluje28 sierpnia 1573. Następnie wrócił do Montargis. Podczas tego oblężenia ledwo uniknął utraty rękopisu swojej Kroniki .

30 września 1573To jest Sedan , gdzie został mianowany profesorem chronologii, w którym wyraża on z wielkiego szacunku do króla François I st , który zaszokował słuchaczy. Ale to, co możemy przeczytać w jego Kronice o tym królu, nie jest krytyczne. Choroba pęcherza zmusza Béroalde do korzystania z wód w Spa wCzerwiec 1574. W sierpniu wrócił do Sedanu, w październiku wyjechał z żoną i trzema córkami do Genewy i odnalazł tam swojego najstarszego syna, François. Władze genewskie przyznają mu burżuazję. Z polecenia Théodore de Bèze został mianowany profesorem pięknych listów i filozofii chrześcijańskiej. Rozpoczyna swój kurs na6 grudnia 1574przez wyjaśnienie Organon . Według listu Théodore de Bèze można przypuszczać, że jest on również pastorem, ale Béroalde nie wspomina o tym w swoim Dzienniku.

Zmarł w Genewie dnia 15 lipca 1576 r.

Rodzina

Mathieu Béroalde ożenił się w 1551 z Marie Bletz, siostrzenicą François Vatable, od której miał:

Jego pierwsza żona zmarła w Orleanie w 1562 r., ożenił się ponownie w 1563 r. z Jeanne Pasquier, córką orleańskiego notariusza, która zmarła 27 września 1575, z których miał:

Ożenił się ponownie w dniu 6 lutego 1576z Gabrielem de Pestels, de Merle , wdową po Sieur de Benelle.

Publikacje

Mamy od niego:

Vossius i Joseph Scaliger pochwalili tę pracę, która jednak zawiera kilka niesamowitych dziwactw. Autor wmówił sobie, że Pismo Święte zawiera cały materiał chronologii, tak że wymazał z historii wszystkie nazwy, których nie znalazł w Starym Testamencie .

Draud w swojej Bibliotheca classica wspomina następującą książkę:

Bibliografia

  1. Biografia uniwersalna, starożytna i współczesna, tom 4, Michaud, Paryż 1843.
  2. Gilbert Schrenck, Wygląd i głębokość anegdoty w życiu jego dzieci przez Agrippa d'Aubigné: na odcinku Chevalier d'Achon , w Albineana, Cahiers d'Aubigné , 2004, tom 16, n °  1, s.  21-39 ( czytaj online )
  3. Charles Peyran, Historia dawnej Akademii Reformowanej w Sedanie , praca dyplomowa przedstawiona na Wydziale Teologii Protestanckiej,22 czerwca 1846 r, Strasburg: Veuve Berger-Levrault, 1846 [1] , s.12.

Źródło

„Mathieu Béroalde”, w Louis-Gabriel Michaud , dawnej i współczesnej uniwersalny biografia  : historii w kolejności alfabetycznej publiczne i prywatne życie wszystkich ludzi o współpracy z ponad 300 francuskich i zagranicznych uczonych i literatów , 2 nd  edycji 1843 - 1865 [ szczegóły wydania ]

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne