Sanhaja
Regiony pochodzenia |
• Maroko • Algieria • Mauretania • Senegal |
---|---|
Języki |
• berberyjski • arabski |
Religie |
• Islam (większość) • Inne |
Pokrewne grupy etniczne | Zayanes , Sanhadja de Srayr , Chleuhs , Rifains , Jbalas , Kabyles , Tuaregowie , Maurowie |
Sanhadja lub Iznagen lub Zenaga (w Berber : ⵉⵥⵏⴰⴳⵏ, Iẓnagen śpiewa ⴰⵥⵏⴰⴳ. Aznag w arabski : صنهاجة Senhaja lub زناگة Znaga . Śpiewa صنهاجي Senhaji lub زناگي Znagi ) jednej z postaci trzech głównych plemion Berber (z Zenetes i Masmoudas ) .
Plemię Zenaga, podobnie jak pozostałe dwa wielkie plemiona ( Zenetowie i Masmoudas ) podzieliło się na różne plemiona i podplemiona.
Wywarli oni duży wpływ na historię Afryki Północnej iw mniejszym stopniu Hiszpanii .
Istnieją również warianty: Ifnayen, Znaga, Zenaga, Sanaga, Senaja, Senhaji, Sanhaji, Sanhaja, Çanhaja, Sinhâja .
Sanhaja nazywają siebie Iznagen , „synami Znaga ” w języku berberyjskim .
Ich nazwa uwieczniona jest do dziś w imieniu Zenagas , konfederacji plemion Amazigh z południowo - zachodniej Mauretanii i północnego Senegalu mówiących Zenaga .
Kilka plemion w Maroku nadal nosi termin Sanhaja lub Zenaga, możemy wymienić w szczególności Sanhadja z Srayr lub Zenaga z Anty-Atlasu .
Zenaga występują również w toponimii miejsc w Maroku , podobnie jak Ksar Zenaga w Figuig , oazie w północno-wschodnim Maroku.
Jedna hipoteza głosi, że Sanhajowie byli źródłem nazwy Senegal , poprzez portugalską Sanaga (patrz Etymologia nazwy Senegal ), podczas gdy inni twierdzą, że nazwa Senegal pochodziłaby od zniekształcenia wyrażenia wolof suñu gaal. ” nasz kajak".
Nazwa „Iznagen” (ⵉⵣⵏⴰⴳⵏ) jest liczbą mnogą słowa „Aznag” (ⴰⵣⵏⴰⴳ) i składa się z „Azn” (ⴰⵣⵏ), co oznacza „wysyłać, wysyłać” i „Ag” (ⴰⴳ), co oznacza „ Son”, w języku Sanhadjian Berber (w innych dialektach berberyjskich „Son” mówi się „Aït (ⴰⵢⵜ), At (ⴰⵜ) lub nawet Yat (ⵢⴰⵜ)”). Przyrostek -en i zastąpienie pierwszej litery słowa w liczbie pojedynczej w A- przez I- są używane do oznaczenia liczby mnogiej .
„Iznagen” to liczba mnoga od „Aznag”, aw języku berberyjskim Sanhadjian oznacza „Ci, którzy wysyłają swoich synów”.
Nie mylić z „ Iznaten ” ( Zénètes ), które zawiera to samo tłumaczenie, tylko berberyjscy zeneci mówią „At” dla „syn”, a „ berberyjscy sanhadjas mówią „Ag” lub „Aït”.
Według Ibn Khaldouna , Sanhaja byli jednym z siedmiu wielkich plemion Branès , Branès był synem Mazigha , przodka wszystkich Berberów . Zniekształcenie imienia Iznagen w Isenhadjen pochodzi od arabskich autorów średniowiecza, którzy nie potrafili wymówić berberyjskich dźwięków jak G (połknięte „usta”), które nie istnieją w języku arabskim.
Według Émile'a Janiera, Sanhaja dzielili się na dwie gałęzie: osiadłych ludzi żyjących w Kabyliach , czyli w górach Tell , oraz nomadów, ludzi z litam żyjących na Saharze .
Ziri ibn Menad , przodkiem Zirid i Hammadid dynastii , który panował w centralnej Maghrebu iw Ifrikiji , pochodzi z plemienia Telkata.
Saharan Sanhaja byli nomadami i są rządzeni przez matrylinearną organizację pokrewieństwa, w przeciwieństwie do innych społeczeństw berberyjskich. Mężczyźni noszą zasłonę twarzy, litam , stąd ich nazwa „zawoalowana”. Wśród tych zawoalowanych saharyjskich plemion Sanhaja znajdujemy: Djoddala lub Gadala, którzy zajmowali południowo-zachodnią część Sahary w północnym Senegalu , Lemtuna (lub Lemtouna) i Messoufa lub Massoufa. Te plemiona wywodzą się z dynastii Almorawidów .
Muzułmański kronikarz Al-Bakri pisał do XI th century : „Oni są nomadami, którzy wędrują po pustyni, obejmują one obszar rozciągający się na przestrzeni dwóch miesiącach pracy, zarówno w długości i szerokości, a która oddziela kraj od ziem islamu” .
Według autorów arabskojęzycznych masywy środkowej Sahary były zamieszkane przez gałąź Sanhaja z Targów, która jest przodkiem Tuaregów . Również karawany handlowe, które opuściły północną Saharę, w szczególności Ouargla i Djebel Nefoussa, były chronione przez Tuaregów.
Plemiona Sanhaja zamieszkują obecnie dużą część terytorium Maroka i występują głównie w następujących regionach:
Mówiąca Sanhaja dzisiaj w szczególności zajmuje w Maroku długi pas terytorium, wyraźnie zorientowany na północ-południe, który ma swoją jedność językową i rozciąga się od Rabatu, Meknes i Fezu do Sahary. To właśnie tworzy kraj Aït Mgild (Aït Mgild), Zemmour, Gerwan i Zayyan. [1]
Według Leona Afrykańczyka Zanaga to Numidyjczycy. Jego opis Numidii nie odpowiada jednak Numidii rzymskiej. Przywołuje raczej pas ziemi na północ od Sahary. Strabon czyni ich południowymi sąsiadami Garamantes . Możliwe, że imię Getulów zostało zachowane w imieniu plemienia Sanhadja z Djoddala, znanego również pod imionami Gadala, Gudâla lub Guezula.
Pod koniec starożytności Sanhaja założył miasto Aoudaghost .
Od IX XX wieku , gałęzie Sanhaja Sahara Zachodnia etap islamizacji , Lemtuna z Adrar Mauretanii , Gadala i Messoufa nomad pomiędzy Górnym Nigru i Senegalu , to nowa konfederacja kontrolować trans-saharyjskiej handlowych i konkurują pogańskie królestwa subsaharyjskiej Sahelu . Ale ta jedność pozostaje krucha. W 990 The Kingdom of Ghana zajętych Audaghust . Wczesnym XI -tego wieku , nowa konfederacja ma odzyskać handlu i deklarują świętą wojnę do konwersji czerni.
Ibn Khaldoun donosi, że terytorium Sanhaja rozciąga się w środkowym Maghrebie od okolic Miliana do Mitidja i od Achir w Titteri na południe od Béjaïa . Plemiona Sanhaja są osiadłymi rolnikami na północy Blidéen Atlas i nomadami lub pół-koczownikami na południu, między Ouarsenis , Titteri i południem Bibans . W kraju Sanhaja znajduje się kilka ważnych miast, w tym M'Sila , Algier , Médéa , Achir i Miliana.
W 971 , Bologhine ibn Ziri , szef żywych Sanhaja między M'sila i Algierze, zainwestowano jako gubernator centralnego Maghrebu przez Fatymidów , ze względu na rolę ojca Ziri ibn Menad , przodka Zirid dynastii podczas Kharidjite rewolty. od Abu Yazid i wyprawy przeciwko Zenetes w Oranie . Bologhine zbudowało swoją stolicę Achir i kilka miast w środkowym Maghrebie: Algier, Miliana i Medea. Stając emirów , że Zirides wykorzystać Ifrikiji . Hammad ibn Bologhine , jeden z synów Bolończyków, założył w 1015 r. dynastię Hammadidów, która panowała nad środkowym Maghrebem z nowej stolicy zbudowanej w 1007 r. , Kalâa des Béni Hammad , a następnie od 1090 r. Béjaia.
Innym rezultatem dynastii panować plemiona Sanhaja XI th wieku i XII th stulecia na zachodzie Maghrebu i kraje Al-Andalus : the Almorawidów . Pierwotnie dynastia Almoravidów była ruchem religijnym zainicjowanym wśród saharyjskiego Sanhaja przez Yahya Ibn Ibrahima , wodza Gadali i Abdellaha ben Yassina , kaznodzieję, którego spotkał Yahya Ibn Ibrahim po powrocie z Mekki .
Dynastie te panowały w Maghrebie (et al-Andalus) do 1152 roku . Zostali pokonani przez Almohadów .
W XIV -tego wieku, przybycie Banu Hassan powoduje spadek plemion Iznaguen. Dominację Hassaniya nad Sanhaja potwierdza klęska tej ostatniej pod koniec wojny pod Char Bouba .
Język Sanhaja dał kilka wariantów, z których główne to dziś Kabyle w Algierii, Srayr sanhaji używany w południowo-zachodniej części Rifu , Tamazight z marokańskiego Atlasu Środkowego , Tachelhit (lub chleuh) w regionie Souss w południowym Maroku oraz Zenaga używany w Senegalu i południowej Mauretanii przez Zenagas, berberyjskojęzyczną mniejszość etniczną z 2000 do 25 000 osób. Należy zauważyć, że Beidane posługujący się hassaniyya pochodzą z mieszanki arabskich i berberyjskich plemion Sanhaja.