Marius Moutet

Marius Moutet
Rysunek.
Marius Moutet w 1933 roku.
Funkcje
Zastępca 1914 - 1928
następnie 1929 - 1940
potem 1945 - 1947
Senator 1947 - 1968
1914 -
Rząd III e Republika - IV e Republika
Grupa polityczna SFIO
Biografia
Data urodzenia 19 kwietnia 1876
Miejsce urodzenia Nimes ( Francja )
Data śmierci 29 października 1968
Miejsce śmierci Paryż ( Francja )
Narodowość Francuski
Rezydencja Rhône,
a następnie Drôme

Marius Moutet to urodzony dnia francuski polityk19 kwietnia 1876w Nîmes ( Gard ) i zmarł dnia29 października 1968w Paryżu .

Biografia

Jest jednym z socjalistycznych studentów Lyonu , bojownikiem niezależnych socjalistów od 1895 roku. Zostaje prawnikiem. W 1900 r. Został delegowany z Rodanu na kongres w Wagram, w 1900 r. Pięć lat później został delegowany z tego departamentu na kongres założycielski Francuskiej Sekcji Międzynarodówki Robotniczej .

Skorzystał ze wsparcia Jeana Jaurèsa podczas swojej kandydatury na deputację w lipcu 1914 r. W okręgu wyborczym Lyon-Vaise w Rodanie, gdzie został wybrany. W czasie I wojny światowej wMaj 1917, został oskarżony przez Aristide Brianda o przekonanie nowego rosyjskiego rządu, kierowanego przez Aleksandra Kiereńskiego , do kontynuowania wojny u boku Francji i Wielkiej Brytanii . Krótko przed podróżą do Rosji Moutet był jednym z 52 posłów, którzy głosowali w Izbie za konsultacją z Alzatami w sprawie ich reintegracji we Francji. Ta pozycja jest w mniejszości. Izba postanawia, że ​​Alzatczycy nie będą konsultowani w sprawie powrotu Alzacji i Lotaryngii do Francji. W tym samym roku Moutet wystąpił w obronie Josepha Caillauxa przed Wysokim Trybunałem Sprawiedliwości .

Również członek Centralnego Komitetu Ligi Praw Człowieka (1918-1936, honorowy jako minister 1936-1939, 1939-1940, 1945-47), został ponownie wybrany na posła Rodanu w 1919 i 1924 r., Ale pokonany w 1928 roku przez kandydata republikanów i socjalistów. Plik13 stycznia 1929, został wybrany zastępcą Drôme , zastępując zmarłego Julesa Nadiego . Stając się specjalistą od spraw kolonialnych , opowiada się za hojną polityką asymilacji, odrzucając brutalne represje i protekcjonalny paternalizm. Jest prawnikiem wietnamskich separatystów .

On jest minister kolonii w rządy Frontu Ludowego z4 czerwca 1936 w 10 kwietnia 1938(rządy Léon Blum (1) , Camille Chautemps (3) i Blum (2), ale nie w rządzie Chautemps (4), który trwa dwa miesiące). Moutet staje przed trudnymi kwestiami kolonialnymi. On tłumi kolonii karnej w Gujanie . Zabrania lichwy (dekret z9 października 1936) i nakazał administratorom kolonialistów, aby po dochodzeniu przeprowadzonym przez Czerwiec 1936 w Luty 1937. Mnoży inicjatywy mające na celu zaangażowanie skolonizowanych w administrację ich terytorium. Po raz pierwszy mianuje czarnoskórego urzędnika Félixa Éboué na gubernatora Gwadelupy , a następnie francuskiej Afryki Równikowej (AEF). Głosował za amnestią dla wietnamskich separatystów, których kilka lat wcześniej bronił we francuskich sądach.

Po wojnie ówczesny socjalistyczny minister kolonii Marius Moutet nakazał wojskom francuskim stłumienie buntu na Madagaskarze.

Plik 14 maja 1939oświadczył podczas kongresu Federacji Drôme SFIO , że „każde ustępstwo [na rzecz państw Osi] przybliża nas do wojny”.

Marius Moutet jest jednym z osiemdziesięciu parlamentarzystów , którzy odmówili pełnomocnictw do Philippe'a Petaina w 1940 roku udał się ukrywać, a następnie schronił się w Szwajcarii , aby uniknąć aresztowania, jeden z jego synów jest internowany w jego miejscu w Vals-les-Bains przez Vichy reżim w odwecie.

W czasie wyzwolenia został ponownie wybrany deputowanym z Drôme do dwóch Narodowych Zgromadzeń Ustawodawczych w 1945 r., A następnie wybrany do Rady Republiki.

W dniu 27 czerwca 1945 r. Marius Moutet złożył statut OPEJ ( OPEJ (Oeuvre de Protection des Enfants Juifs), stowarzyszenia na mocy prawa z 1901 r., W którym otwarto siedemnaście domów na południowym zachodzie, w regionie paryskim, w Isère i na południu. Zachód ma zaopiekować się dziećmi ukrytymi na francuskiej wsi i wracającymi z obozów zagłady (jego żona była Żydówką, a córka i teściowie musieli się ukrywać w czasie okupacji).

Był przewodniczącym rady generalnej do 1951 roku. Założył francuskie ministerstwo zamorskie w rządach Félixa Gouina (od26 stycznia w 24 czerwca 1946), Georges Bidault (od24 czerwca w 16 grudnia 1946), Léon Blum (z16 grudnia 1946 w 22 stycznia 1947) i Paul Ramadier (z22 stycznia w 22 października 1947). Prowadził negocjacje z Ho Chi Minhem i założył Fundusz Inwestycyjny na rzecz Rozwoju Gospodarczego i Społecznego Terytoriów Zamorskich (FIDES). Od 1947 roku jest Sudan Francuski (obecnie Mali ) do Rady Republiki i departament Drôme w roku 1948 w ramach IV th Rzeczypospolitej. Potem reprezentował ten sam departament w Senacie pod Piątej Republiki, aż do śmierci. Jest najstarszym członkiem Senatu .

Jako parlamentarzysta pracuje na rzecz pokoju w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy , Zgromadzeniu Unii Zachodnioeuropejskiej i Unii Międzyparlamentarnej .

Rodzina

31 stycznia 1901 roku w Lyonie ożenił się z Iakovleną (Anne) Matoussévitch (1877-1926), młodą kobietą pochodzenia rosyjsko-żydowskiego (urodziła się w Mińsku), od której miał córkę Marianne, która poślubiła Georgesa Bascha, syn filozofa Victora Bascha (1863-1944), współzałożyciel i prezes Ligi Praw Człowieka . Georges Basch popełni samobójstwo w 1940 roku po francuskiej klęsce.

Z innego związku będzie miał kolejną córkę, Aimée Moutet (1936-2020), historyka ruchu robotniczego i firmy.

Daniny

Z inicjatywy Jeana Bessona , senatora z Drôme , jego imię nosi instytut historii współczesnej.

W 2012 roku biografia Freddy'ego Martina-Rosseta pojawiła się na jego politycznej trasie w Drôme "Dawno, dawno temu było 5000 idealistycznych chłopów ..."

Bibliografia

Powiązany artykuł

Bibliografia

  1. Yves Le Jariel, Zapomniany przyjaciel Malraux w Indochinach, Paul Monin (1890-1929) , Paryż, Les Indes savantes,2014, 260  str.
  2. Hubert Bonin, recenzja książki Jean-Pierre Gratien, Marius Moutet. Un socialiste à l'Outre-Mer , Outre-mers , 2007, t. 94, nr 356, str. 320-322, dostęp na persee.fr 15 maja 2017.
  3. “  Françoise Basch, Ilona, ​​moja mama i ja. Rodzina żydowska pod okupacją 1940-1944  ”, Clio. Kobiety, płeć, historia ,2012( czytaj online , przeglądano 22 października 2020 r. ).
  4. „Śmierć Aimée Moutet, historyka specjalizującego się w firmie” autorstwa Patricka Fridensona, Le Monde, 20 października 2020 r.

Linki zewnętrzne