Beatus z marmuru jest marmur , który pochodzi z kamieniołomów zlokalizowanych w Francja Region Midi-Pyrénées departamencie Haute-Garonne w miejscowości St. Beatus i Lez w Massif des Pyrenees .
Stanowisko geologiczne Saint-Béat w dolinie Garonne zostało poddane intensywnym ograniczeniom tektonicznym: jest to „obszar, na którym orogeneza pirenejska była szczególnie aktywna, o czym świadczy obecność wapieni marmoralnych lub skał. wysokie temperatury i niskie ciśnienia wapieni i starożytnych dolomitów . Dno doliny Garonne tworzy wypełnienie namułów po stopieniu lodowca Garonne. Późnolodowcowa formacja powstała w wyniku przeróbki moren tego lodowca i pochyłego rumowiska wyznacza podstawę skalistych skarp Montagne de Rié i Cap du Mont ”.
W Saint-Beat marmury pochodzą z tych wapieni pochodzenia polodowcowego z okresu jury :
Wioska Saint-Béat , w Haute-Garonne , jest zamknięta między dwoma górami bogatymi w marmur , których kulminacją jest 1200 m Cap del Mount i góra Arrie. Jej kamieniołomy były eksploatowane od czasów starożytnych w tej wsi znanej również pod nazwą Passus Lupi , „bez wilka”.
Szeroko stosowany w panowania Ludwika XIV , kamieniołomy zostały następnie zaniedbane lub porzucone i decried marmur zostać odnaleziony przez pana Capelle-Layerle XIX th wieku . Obecnie w Saint-Béat działa dziewięć kamieniołomów marmuru w różnych kolorach, z których jedna znajduje się pod ziemią.
Marmury Saint-Béat, eksploatowane na dużą skalę, stanowiły materiał na większość zabytków odkrytych wśród galijskich Convenae i Consoranni (doliny Salat i Ariège ) . Muzeum Saint-Raymond w Tuluzie przechowuje wiele starożytnych płaskorzeźb i ołtarzy wotywnych z tego materiału. W 1824 r. w Martres-Tolosane i Nérac znaleziono fragmenty marmurowych posągów Saint-Béat.
Był również używany później do sarkofagów, takich jak sarkofag Kasjan z marmuru z Saint-Béat w Marsylii w opactwie Saint-Victor lub mniej znany sarkofag z kaplicy Saint-Clamens w Belloc . Marmur kamieniołomu Castle: ostatnie badania wykazały, że biały marmur z Saint-Bertrand-de-Comminges trofeum (grupa rzeźb upamiętniających zwycięstwo rzymskich wojsk Augusta w zachodniej części Pirenejów oraz w Galii ) pochodziła z tak zwany kamieniołom Château, niedaleko Saint-Béat. Cztery wieki później, sarkofagi historiated odkryto w pobliżu bazyliki Saint Just de Valcabrère ( III E lub IV th wieku) i późnym namiocie ( VI th century) odkryto w nasypie w Saint-Bertrand de Comminges są także Saint-Beat marmur
Wykorzystano go do budowy bazyliki Saint-Sernin i katedry Saint-Etienne w Tuluzie. Kolumny o wysokości od 30 do 50 metrów, w tym podstawa kolumny Dupuy w Tuluzie, zostały wyciągnięte z wyłomu w Pène-Saint-Martin . „Fontanna Trójcy” w Tuluzie ma cokół z białego marmuru Saint-Béat. Marmur umywalek Pałacu Wersalskiego , schody, posągi na głównym dziedzińcu, budynki Luwru są wykonane z białego marmuru z Saint-Béat (kamieniołom Mourtis). Schody promenady łaźni Bagnères-de-Luchon , również dwa posągi Pałacu Sprawiedliwości Tarbes . Było to wymagane w przypadku królewskich posągów i popiersi: miasto Rennes zażądało kolosalnego posągu Ludwika XVI . Posąg króla „ Henryk IV jako dziecko” Bosio znajduje się w Luwrze . Pradier zrobił z niego „popiersie Wenus ” i króla „ Karola X ”. Kamieniołom został opuszczony, a François Lucas, który wykonał płaskorzeźbę Ponts-Jumeaux w Tuluzie, nie mógł jej użyć w 1772 r. i sprowadził ją z Carrary .
List szlachty dano - według legendy - przez François I st w pierwszej osobie, która wysłała mu kawałek tego marmuru. Król Henryk IV zastąpił marmur z Carrary marmurem francuskim i nakazał eksploatację kamieniołomów w Saint-Béat. Powszechnie używane za Ludwika XIV , kamieniołomy marmuru zostały zaniedbane za Ludwika XV i mniej lub bardziej zapomniane, a ich marmur został potępiony. Kamieniołomy należały wówczas do Layerle-Capela, słynnego marmurowca z Tuluzy w 1821 r. , który odkrył kilka z nich na nowo i otrzymał złote i srebrne medale za swoje prace i odkrycia, między innymi w 1826 r. , podczas wycieczki do kamieniołomów marmuru w Saint- Béat, „brèche de Pleides”, którą nazwał „brèche royale”, i który zawierał marmur o różnych kolorach, w szczególności czerwono-brązowy. Należał do Dervillé spółki w 1851 roku . Następnie rodzina Lavigne eksploatowane białe i niebieskie marmurowe kamieniołomy na początku XX -go wieku. Od 1936 roku kamieniołomy są obsługiwane przez firmę Onyx Marbres Granules z François Dabos, która obecnie zatrudnia około czterdziestu pracowników i prowadzi dziewięć kamieniołomów, z których jeden znajduje się pod ziemią. Od kilku lat (2000-2010) „Festiwal Rzeźby i Marmuru” w Saint-Béat co roku gromadzi około trzydziestu rzeźbiarzy, którzy prezentują marmurowe rzeźby, stawiając kamieniołomy w wiosce Saint-Béat w centrum uwagi.
Marmur biały i turkusowo niebieski , eksploatowany od starożytności. Główny kamieniołom, znany jako Rapp, znajduje się na dość dużej wysokości, na stromym zboczu góry Arrie, na północny zachód od Saint-Béat, w kierunku wioski Marignac . Biały marmur Rappa jest jaśniejszy niż marmur Carrary .
„Mail de las Higuros”, pogańskie sanktuariumW 1945 roku , za odkrycie rozsławione karierę rap: im Towarzystwa produktów azotowych od Lannemezan (65), który obsługiwany odpadów kamieniołom, odkrywa wszystkie znane starożytne miejsce jego mieszkańców i już opisane w XIX th century pobliżu kamieniołomu, w A miejsce zwane „Mailh de las Higuros” (klif z twarzami lub postaciami, osiemnaście małych popiersi mieszczących się w pęcherzykach klifu, z ołtarzami): rzymskie i galijskie figury wykute w skale, następnie ołtarze, około czterdziestu, w tym dwadzieścia jeden poświęcony miejscowemu bogu Erriape , w tym jeden noszący dedykację korporacji marmurarzy .
Wykopaliska podejmuje pan Sapène. Ale miejsce to zostało zniszczone w styczniu 1947 r. przez osunięcie się ziemi po wybuchu pożaru kopalni.
Dwa kamieniołomy: wyłom rzymski i Pène Saint-Martin
Kamieniołom znany jako „rzymska wyłom”Różowy marmur. Przy wyjeździe z miejscowości na D 44 i po mostku, stary kamieniołom rzymski z różowego marmuru zwany „Roman Brèche” lub „ Brèche roseée de Lez ” (Dubarry de Lassale, 2000 ), odkryte przez M. Capel- [Layerle . Kolumna, dawniej nazywana „monolitem Lez”, dała początek fałszywemu pomysłowi, że kolumna Trajana będzie wykonana z marmuru Saint-Béat. Znajduje się na zboczu góry Cap del Mount, na prawym brzegu Garonny, ma trzydzieści metrów wysokości. Ten starożytny kamieniołom był eksploatowany przez rzymską okupację w Saint-Béat, małym garnizonie założonym przez Pompejusza ( Passus-Lupi )
„Rzymski wyłom”: jest to jeden z nielicznych kamieniołomów, w którym wciąż możemy obserwować ślady wydobycia z tamtych czasów. Marmur Passus-Lupi zyskał reputację wioski i bogactwo doliny. Jej działalność trwa do dziś.
Kamieniołom w Pène-Saint-MartinBrèche Isabelle : Żółto-biały szary marmur, z dużymi kałużami. Została ona obliczona na XIX th century Rzymianie zaczerpnięty z udanej kariery Pene-Saint-Martin „175.389 stóp 8 cali sześciennych białego zerwaniu fantastyczną, żółte, białe i czerwonawe plamy”, około 6000 metrów kostki.
Ten cipolin kamieniołom , położony w miejscu zwanym Pujo de Géry (lub Pouy de Géry ), została również wykorzystana już w starożytności, jak pokazano przez wykopaliska przeprowadzone w 1994 i 1995 roku przez CNRS i Mirail Uniwersytecie w Tuluzie. , Pod kierunkiem Jean-Marc Fabre.