Dom westalek

Dom westalek
Obraz poglądowy artykułu Dom westalek
Rysunek rekonstrukcyjny (1905).
Miejsce budowy Regio VIII Forum Romanum
Forum Romanum
Data budowy monarchia rzymska
Zamówiony przez Numa Pompilius
Rodzaj budynku Domus
Poniższa mapa Rzymu jest ponadczasowa.
Planrome3.png Dom westalek
Lokalizacja Domu Westalek w starożytnym Rzymie (na czerwono)
Informacje kontaktowe 41°53′29″ północ, 12°29′12″ wschód
Lista zabytków starożytnego Rzymu
ForumAV.Cesar.PNG Forum Romanum przed Cezarem Tabularium Aedes Concordae Bazylika Opimia Aedes Saturni Bazylika Sempronia Aedes Castrorum Atrium Vestae Regia milia bazylika Lacus Curtius Kuria Hostilia Bazylika Porcia Komitet Rostres Via Sacra Vicus Tuscus Vicus Lugarius Lacus Iuturnae Tullianum Argiletum Sacellum Cloacinae Tabernae Novae Senaculum Ara Saturni Velabra Subure Aedes Vestae

Dom westalkami lub vestae atrium był rezydencją przy Forum Romanum , z westalkami w starożytnym Rzymie . Położony za Regia , to tworzą, wraz z świątyni Westy , unikalny kompleks zwany atrium vestae .

Lokalizacja

Znajduje się we wschodniej części Forum Romanum . Budynek znajduje się w pobliżu Regia , rezydencji pontifexa maximusa, który kierował kolegium westalek, oraz w pobliżu świątyni Westy .

Ta część forum, która opiera się o wzgórze Palatyn i idzie w kierunku wzgórza Velia , umieszcza te trzy pomniki w sektorze najlepiej chronionym forum przed powodziami Tybru lub wylewami strumieni i źródeł pochodzących z wzgórza, częste w okresie archaicznym.

Historyczny

Starożytna nazwa atrium vestae pierwotnie odnosiła się do miejsca kultu bogini, otwartej przestrzeni otoczonej budynkami, znajdującej się w pobliżu świątyni Westy . Dopiero od II -go  wieku  pne. AD, że częścią tego była rezydencja Vestals, zajmująca obszar między Regia i Domus Publica – gdzie rezydował Pontifex Maximus – a zboczami Palatynu .

W tym czasie budynek był znacznie mniejszy i zrównany z tymi samymi punktami kardynalnymi, co Regia . W ramach tych szczątków, wczesne fazy budowy wielokrotnie podkreślano, w ścisłym związku z przebudową Regia , pochodzący z VI th  wieku  przed naszą erą. BC Ostatnie wykopaliska Andrea Carandini również odkryła szczątki kabiny VIII th  wieku  przed naszą erą. AD , interpretowany jako dom westalek monarchii rzymskiej . Świątynia była już otoczona ogrodzeniem wkomponowanym w dom, o którym nie wiadomo, czy miała plan kolisty. Wiemy natomiast, że wejście było już, podobnie jak późniejsze przebudowy, skierowane na wschód.

W 12 pne BC , Augustus , w jego zdolności jako Pontifex Maximus , dał Vestal dziewice w Domus Publica , pobytu Papieża, gdzie Juliusz Cezar żył. Wielki pożar w Rzymie lipca 64 uszkodzony wschodnią część forum w miarę Regia , świątyni Westy i dom westalkami. Nero odrestaurował kompleks, który został przebudowany na wyższy poziom na nowym planie i nowej orientacji, wzdłuż osi pozostałych budowli otaczających Place du Forum. Wykopaliska Lanciani (1884) i Boni (1907) ujawniły widoczne ruiny, które na podstawie odcisków stempli na cegłach użytych do budowy przynależą do rekonstrukcji datowanej głównie na czasy Trajana .

Dotknięty ponownie, wraz ze świątynią Westy, przez wielki pożar w 191 r., dopiero w 193 r. Septymiusz Sewer rozpoczął naprawę zachodniego skrzydła domu westalek.

Po rozwiązaniu Kolegium Westalek wraz ze zniesieniem kultu pogańskiego, pokonaniu ostatnich orędowników pogaństwa w Akwilei w 394 roku i ustanowieniu przymusowego chrześcijaństwa przez Teodozjusza I w 391 roku, ostatni dom został opuszczony na rzecz stać się rezydencją urzędników dworu cesarskiego, a później papieskiego. Świadczy o tym odkryciu miejscu skarbu 397 złotych monet V th  wieku i inny od 830 anglosaskich monet IX th i X th  stulecia.

Zaznaczona na okres od obszaru forum między IX th i XII th  stulecia jest to, że wśród ruin i pochówku Domu Vestal Virgins. Od XV -go  wieku, odkopano kilkakrotnie statuetki baz z napisami poświęconych Vesta randki między końcem III th  century i 377, teraz transportowany w zagrodzie.

Od 27 stycznia 2011 r. odnowiony kompleks jest ponownie otwarty dla zwiedzających.

Aktualne pozostałości

Obecny wygląd kompleksu związany jest z ostatnią restauracją Julii Domny , żony Septymiusza Sewera , po pożarze w 191 roku. Obecne pozostałości Domu Westalek pokazują więc budynek w jego surowej wersji. Pomimo określenia atrium Vestae , plan domu nie przypomina już domus z atrium o rzymskiej tradycji architektonicznej, ale wielopoziomowego perystylu domu , zbudowanego w całości z cegieł, którego ogólny plan jest nadal widoczny.

Edykuł Westy

Do domu westalek prowadziło wejście na wschód od świątyni. Na prawo od wejścia znajduje się edykuł wsparty pierwotnie na dwóch kolumnach jońskich, z których tylko jedna została zrekonstruowana, a drugą zastąpiono ceglanym filarem. Z inskrypcji na fryzie wynika, że ​​zbudowano go za publiczne pieniądze dekretem Senatu. Znaki na cegłach datują ten pomnik na czasy Hadriana. Ponieważ tradycja wskazuje, że w świątyni Westy nie było posągu bogini, mógł tam znajdować się jej posąg.

Centralny dziedziniec

Centrum domu stanowi dziedziniec perystylowy o długości 69 m, którego oś główną podkreślają zachodzące na siebie trzy prostokątne baseny o różnych wymiarach. Basen środkowy został później częściowo przykryty ośmioboczną ceglaną konstrukcją z okresu konstantyńskiego o nieznanym przeznaczeniu, obecnie wycofaną z użytku.

Posągi wielkich westalek ustawiono pod portykiem otaczającym dziedziniec. Odnaleziono wiele baz i posągów spiętrzonych, zwłaszcza po zachodniej stronie dziedzińca, które najwyraźniej zostały przekształcone w średniowieczu w piecu wapienniczym . Najpiękniejsze są dziś w muzeach, a te, które pozostały, zostały umieszczone bez precyzyjnych kryteriów, z arbitralnymi połączeniami podstaw i posągów, ponieważ pierwotny układ nie jest znany.

Inskrypcje te, wskazujące imię i tytuł virgo vestalis maxima , a także datę poświęcenia imionami tytułowych konsulów , sięgają ostatniej fazy budowy baz, ówczesnej lub późniejszej od czasów Septymiusza Sewera.  :

Na innej bazie z 364 roku od strony południowej, w pobliżu klatki schodowej prowadzącej na Via Nova, została wymazana nazwa westalki, w której rozpoznać można tylko pierwszą literę C . To może być jeden z vestal Claudia wspomina Prudence , chrześcijańskiego poety późno IV -go  wieku. Po nawróceniu na chrześcijaństwo jej imię zostało wybite przez ostatnich wyznawców pogaństwa.

Po każdej z czterech stron dziedzińca znajdują się pokoje i sale, z których część została wyłożona kolorowym marmurem. Odejścia klatki schodowej świadczą o obecności jednego lub dwóch pięter, z których część łączy się z via Nova biegnącą u podnóża Palatynu.

Interpretacja użycia tych części jest generalnie niepewna.

"  Tablinum  " i strona wschodnia

Po wschodniej stronie dziedzińca otwiera się rozległe niegdyś sklepione pomieszczenie, błędnie nazywane tablinum (pomieszczenie recepcyjne w rzymskim domus ), flankowane z każdej strony trzema małymi kwadratowymi salami, czyli 6 salami, co odpowiada liczbie westalek. Pietro Romanelli wyklucza, ze względu na ich niewielkie rozmiary, pokoje kapłanek, a dla każdej z nich sugeruje miejsca depozytów osobistych.

Na niższym poziomie znajdują się pozostałości sanktuarium, które może należeć do larów . Marmurowy posąg brodatego mężczyzny może przedstawiać Numę Pompiliusa , legendarnego założyciela kultu Westy, znajduje się obecnie w Antykwarium Forum.

Ślady klatki schodowej pojawiające się nad tablinum wskazują na istnienie trzeciego piętra, być może przeznaczonego dla personelu obsługi.

Południowa strona

Najlepiej zachowana jest strona południowa, z wieloma pomieszczeniami wychodzącymi na długi korytarz: po stronie wschodniej pomieszczenie z dwoma małymi kadziami interpretowanymi jako piece, obok pomieszczenia z pozostałościami kamienia młyńskiego. Pośrodku strony południowej duże pomieszczenie flankowane dwoma małymi pomieszczeniami, z których jedno posiada kominek, prawdopodobnie wskazujący na kuchnię. Od tego miejsca zaczynały się schody na piętro, gdzie znajdowały się pomieszczenia westaliczne z łazienkami wyposażonymi w instalacje grzewcze. Schody te zapewniały również dostęp do via Nova biegnącej wzdłuż południowej strony domu. Na zachodnim krańcu południowego skrzydła znajdują się kolejne dwa schody na pierwsze piętro.

W południowo-zachodnim narożniku pomieszczenie z absydą jest być może sanktuarium, które może być świątynią tajemniczego boga Ajusza Lokucjusza , znajdującego się w starym świętym lesie Lucus Vestales . Według Cycerona z tym miejscem związana była starożytna legenda, według której w 390 roku p.n.e. AD, tajemniczy głos, ale pozostał niesłyszany, który ostrzegałby Rzymian przed nieuchronnym atakiem Galów.

Zachodnie wybrzeże

Stronę zachodnią zajmuje duża prostokątna sala, naprzeciw tablinum , ogólnie określana jako triclinium .

Północne wybrzeże

Bardzo słabo zachowane są pomieszczenia po północnej stronie dziedzińca. Dostępne elementy nie wystarczają do nadania im funkcji, choćby hipotetycznej. Istnieją pozostałości budynków sprzed wielkiego pożaru Rzymu w 64 roku, które zgodnie z punktami kardynalnymi podążają za starą orientacją. Zastosowanie do budowy cappellaccio lub dużego aparatu w tufie wulkanicznym świadczy o konstrukcji epoki archaicznej i republikańskiej. Nowoczesny chodnik pozwala zobaczyć pozostałości budynku republikańskiego poniżej, z mozaikowym chodnikiem, w który włożono nieregularne marmurowe płytki ( litostrôton ).

Kino

Uwagi i referencje

  1. Coarelli 1994 , s.  64
  2. Coarelli 1994 , s.  65
  3. Coarelli 1994 , s.  66
  4. Romanelli 1967 , str.  50
  5. Thedenat 1899 , s.  137-138
  6. CIL VI, 31578
  7. CIL VI, 02129
  8. CIL VI, 02130
  9. CIS VI, 02131
  10. CIL VI, 02133
  11. CIL VI, 02134 i CIL VI, 02135
  12. CIL VI, 02136 i CIL VI, 02137
  13. CIL VI, 02141
  14. CIL VI, 02145
  15. CIL VI, 32422
  16. Coarelli 1994 , s.  66-67
  17. Coarelli 1994 , s.  67

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne