Rodzaj | Zawód ( d ) |
---|
Średniej jest osoba, która będzie wrażliwa na wpływy lub zjawisk nie odczuwalnych przez pięć zmysłów .
Istnieją spekulacje, że media odbierają manifestacje z zaświatów lub duchów . Inne założenia sugerują, że media intuicyjnie odbierają informacje podczas zmiany stanu ich świadomości . Komunikacja sama w sobie może przybierać różne formy, takie jak manipulacja przedmiotami (tablica ouija , telekineza ), manipulacja ludźmi (umysł komunikowałby się poprzez przejęcie kontroli nad medium), przejawienia wizualne lub dźwiękowe. Komunikacja z duchami dostarczałaby informacji o przeszłości, teraźniejszości lub przyszłości, a także o życiu po śmierci .
Idea mediumizmu jest stara. Wiele działań, religii i kultur twierdzi, że wykorzystuje możliwości mediów, których rzekome zdolności są na różne sposoby pomniejszane. Gdy złoty spirytualizm wiek XIX -tego wieku, wielu media okazały się szarlatani. Naukowe badanie mediumizmu generalnie skutkowało brakiem fenomenu.
Rzeczownik „medium”, zapożyczone z języka angielskiego, pojawiły się we Francji w połowie XIX th wieku, po przybyciu misjonarzy spirytyzmu . Przeszła do języka codziennego wraz z rozpowszechnieniem Księgi Mediów , opublikowanej przez Allana Kardeca w 1861 roku. W tej pracy słowo medium (z łaciny, medium , medium pośrednie) oznacza „osobę, która może służyć jako pośrednik między Duchami a mężczyźni ”i mediumizm wyznacza wszystkie zdolności specyficzne dla mediów. Chociaż są reprezentowane w wielu działaniach, media są zazwyczaj związane z ruchem spirytystycznym lub polem nadprzyrodzonym .
Umiejętność komunikowania się z duchami to stary pomysł. W starożytności tę zdolność posiadały podobno rzymskie westalki i greckie sybille. Jako inne historyczne przykłady możemy przytoczyć Egerię z Numy , sny Scypiona I głosy Joanny d'Arc .
Przed Rewolucją Francja przeżywała prawdziwe szaleństwo na punkcie zjawiska magnetyzmu zwierzęcego badanego przez Franza-Antona Mesmera . Osoby wystawione na te zjawiska wchodzą w stany świadomości porównywalne do tych, które będą później obserwowane w mediach. W 1811 r. markiz de Puységur uznał w szczególności, że skutki snu hipnotycznego są podobne do „indukowanego lunatykowania”. Przed pojawieniem się terminu medium używaliśmy słowa somnambulista na określenie osób, które w stanie hipnozy świadczą o wyjątkowej wrażliwości lub wykazują zachowania niezwiązane z ich zwykłą osobowością. Próby rozwijania naukowych zastosowań hipnozy i mesmeryzmu są następnie wypierane przez ekspansję spirytualizmu i jego własnej definicji mediów, które byłyby instrumentami używanymi przez „Duchy” do manifestacji.
Mediumizm zyskał popularność w ciągu XIX -tego wieku. Dochodzenia w tym okresie ujawniły powszechne oszustwa, w których praktycy wykorzystywali techniki wykorzystywane w czarowaniu, a następnie praktyka straciła swoją wiarygodność. Godnym uwagi jest przypadek sióstr Fox , które robią karierę w wyniku szeregu niewyjaśnionych zjawisk w domu rodzinnym. Znacznie później Margaret Fox przyznała, że zjawiska i wynikające z nich sesje medialne były oszustwem. Spadek w ruchu spirytystycznym w Europie w połowie XX th century stopniowo zniknie zainteresowanie mediów na rzecz lekkich (S) . Wróżbici przede wszystkim wierzą w życie wieczne i postępowanie ze zmarłym, podczas gdy jasnowidze na ogół reklamują swoje zdolności pozazmysłowe jako sposób na rozwiązanie praktycznych problemów klientów, którzy się z nimi konsultują.
Pod koniec XIX -go wieku , psychiczne zjawiska generowania debaty wśród naukowców, którzy analizują psychikę jako Charles Richet i Isabel Briggs Myers . Oprócz ruchu spirytystycznego niektóre media wykazują wyjątkowe zdolności, takie jak czytanie na odległość, widzenie ukrytych przedmiotów czy prekognicja . W tym czasie studia akademickie próbowały zweryfikować realia tych wydziałów i je zrozumieć.
We Francji, w ciągu pierwszej połowy XX -tego wieku , badanie mediów jest uznawany za wulgarny zastrzeżeniem, pełne przesądów . Jednak od lat pięćdziesiątych wielu etnologów donosiło o odmiennych stanach świadomości obserwowanych w innych kulturach, a także o społecznej roli szamanów .
Mimo to praktyka ta trwa do dziś, oszustwa na wysokim poziomie zostały wykryte w latach 2000. W ostatnich latach przeprowadzono badania naukowe w celu zweryfikowania zasadności twierdzeń o średniej wielkości. W eksperymencie przeprowadzonym przez Brytyjskie Towarzystwo Psychologiczne wywnioskowano, że badani nie wykazywali żadnych zdolności mediumistycznych.
W krajach anglosaskich nie wyklucza się a priori możliwości „ postrzegania pozazmysłowego ”, a specjaliści wolą teraz termin „ kanał” od „ medium” . We Francji od lat osiemdziesiątych konwergencja dyscyplin naukowych od czasu do czasu zwracała się ku zagadkom stwarzanym przez medium. Badacze wspominają o złożoności rzeczywistości i konieczności uwzględnienia wszystkich jej elementów. Ich celem nie jest już „udowodnienie” faktów paranormalnych , w laboratorium, które izoluje obserwowany podmiot od środowiska niezbędnego do wytworzenia tych faktów. Ich podejście polega raczej na zdefiniowaniu metod obserwacji, które można zastosować do zjawisk nieodczuwalnych pięcioma zmysłami . Tę pracę komplikuje fakt, że „odmienne stany świadomości”, integralna część wielu kultur, nie są już takie na Zachodzie .
Badanie tych zjawisk początkowo implikuje akceptację hipotez, a akceptacja ta zależy od podmiotowości obserwatora.
Według Alaina Assailly'ego ( Medium lub mediator , 1959), pożywki mają charakterystyczne cechy fizjologiczne: obrzęk brzucha w okresie przedmiesiączkowym u kobiet, kruchość naczyń włosowatych, wiotkość więzadeł, wzrost włosów powyżej normy, ostra wrażliwość na nadbrzusze . Nadaje im także cechy psychologiczne: niezadowolenie zmysłowe, emocjonalne czy intelektualne, skłonność do mitomanii, zaburzenia schematu ciała, łatwość z automatyzmami. Assailly nie przedstawił żadnych wiarygodnych danych empirycznych na poparcie swoich twierdzeń.
Niektóre instytucje mają na celu przyjmowanie mediów i rozwijanie ich medialności. Na przykład :
Inne instytuty sprawiają, że media przechodzą testy w celu zweryfikowania ich zdolności, a następnie „certyfikacji” ich jako prawdziwych mediów. Na przykład :
Inne instytuty analizują mediumizm, próbując poszerzyć wiedzę naukową na ten temat. Na przykład :
Naukowcy, którzy badali psychologię anomalistyczną, uważają, że mediumizm jest wynikiem oszustw i czynników psychologicznych. Badania psychologii od ponad stu lat wykazały, że tam, gdzie nie ma oszustwa, mediumizm i spirytualizm można wytłumaczyć hipnozą , magicznym myśleniem i sugestią . Subiektywna walidacja odgrywa decydującą rolę w tego rodzaju działalności: media polegają na dużej motywacji swoich klientów, aby jakiekolwiek słowa, inicjały, stwierdzenia czy znaki były uznawane za znaczące. To potwierdzenie jest traktowane jako dowód kontaktu ze zmarłymi. Mediumistycznych trance, która jest uważana przez spirytystów być spowodowane przez bezcielesne duchy mówi przez nich, to ze względu na dysocjacyjne zaburzenie tożsamości z medium na podświadomość .
Albert Moll był jednym z pierwszych naukowców, którzy studiowali psychologię sesji spirytualizmu. Według (Wolffram, 2012) „[Moll] argumentuje, że hipnotyczna atmosfera sal sesyjnych ciemnego spirytualizmu oraz efekt społecznego i naukowego prestiżu eksperymentatorów może wyjaśnić, dlaczego pozornie racjonalni ludzie przypisują zjawisko okultystycznym zjawiskom”.
Wróżbici mogą zdobywać informacje o swoich klientach w okrężny sposób, aby sprawiać wrażenie przekazujących pocieszające wiadomości z zaświatów, podsłuchując potajemnie rozmowy swoich klientów lub przeszukując książki telefoniczne, w Internecie lub w gazetach przed sesją. Znani są z tego, że wróżbici stosują technikę zimnego czytania i uzyskują informacje o swoich klientach poprzez ich zachowanie , ubiór , postawę i biżuterię . Kilku działaczy naukowego sceptycyzmu , w tym Susan Gerbic , ubolewa nad wykorzystywaniem osób w żałobie przez tak zwanych wróżek i udowodniło, że używali przez nich gorącej lektury .
Do psychologowie Leonard Zusne i Warren Jones w swojej książce anomalistyczny Psychology: A Study of magicznego myślenia (1989) piszą:
„ Umysły, kontrolki i przewodnicy medium są wytworami dynamiki psychicznej specyficznej dla medium. Z jednej strony uosabiają ukryte bodźce medium, z drugiej są również kształtowane przez oczekiwania klienta, doświadczenie medium, tło kulturowe i ducha czasu. "
W serii udawanych doświadczeń spirytualistycznych (Wiseman i in. 2003) aktor zasugerował wierzącym i niewierzącym paranormalnym, że stół lewituje , podczas gdy w rzeczywistości pozostawał nieruchomy. Po sesji około jedna trzecia uczestników błędnie wskazała, że stół się przesunął. Wyniki pokazały, że większy odsetek osób, które twierdziły, że stół przesunął się wśród osób wierzących w zjawiska paranormalne. W innym eksperymencie wierzący w zjawiska paranormalne zgłosili również, że dzwonek poruszał się, gdy pozostawał nieruchomy i wyrazili przekonanie, że fałszywa sesja zawierała rzeczywiste zjawiska paranormalne. Doświadczenia te silnie wspierają pogląd, że w pokoju spirytystycznym wierzący są bardziej podatni na sugestie niż niewierzący, co jest zgodne z ich wiarą w zjawiska paranormalne.