Członek Bawarskiej Izby Deputowanych ( d ) |
---|
Narodziny |
23 marca 1858 Leszcz |
---|---|
Śmierć |
5 marca 1941(at 82) Genewa |
Pogrzeb | Cmentarz Królewski |
Narodowość | Niemiecki |
Dom | Niemcy |
Trening | Uniwersytet w Getyndze |
Zajęcia | Polityk , mediewista , historyk |
Pracował dla | Uniwersytet w Getyndze |
---|---|
Pole | Historia |
Partie polityczne |
Niemiecka Partia Demokratyczna Postępowa Partia Ludowa Niemiecka Partia Ludowa Radykalna Partia Demokratyczna ( d ) |
Członkiem | Bawarska Akademia Nauk |
Skazany za | Zbrodnia Lese Majesté (1888) |
Różnica | Pokojowa Nagroda Nobla (1927) |
Pokojowa Nagroda Nobla |
Ludwig Quidde (urodzony dnia23 marca 1858w Bremie - zmarł dnia4 marca 1941w Genewie ), był niemieckim historykiem, pisarzem, pacyfistą i liberalnym politykiem w czasach Cesarstwa Niemieckiego i Republiki Weimarskiej . Znany z ostrej krytyki niemieckiego cesarza Wilhelma II , w 1927 roku wraz z Ferdynandem Buissonem otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla za działania na rzecz ruchu pacyfistycznego . Jako pacyfista przez wiele lat pracował jako szef Deutsche Friedensgesellschaft (DFG), brał udział w wielu międzynarodowych kongresach pokojowych i organizował m.in. XVI Światowy Kongres Pokoju w 1907 r. W Monachium . Ludwig Quidde zmarł na wygnaniu w Szwajcarii w 1941 roku w wieku 83 lat.
Ludwig Quidde urodził się w 1858 roku. Był synem bogatego kupca Ludwiga Augusta Quidde i jego żony Anny Adelheid Quidde z domu Cassebohm. Jego rodzice zapisali go do Altes Gymnasium humaniste w Bremie, gdzie zdał maturę w 1876 r. Do 1881 r. Judwig Quidde studiował historię, filozofię i ekonomię w Strasburgu i Getyndze . Napisał pracę zatytułowaną König Sigmund und das Deutsche Reich von 1410 bis 1419 ( Król Zygmunt i Święte Cesarstwo w latach 1410-1419) i tym samym został doktorem filozofii. W tym samym roku brał udział w sporze o antysemityzm , pisząc anonimowo factum Die Antisemitenagitation und die Deutsche Studentenschaft przeciwko antysemityzmowi panującemu w środowisku studenckim.
Jak źrenicy mediewista Julius Weizsäcker , Quidde staje po jego współpracownik akredytacja w wydaniu aktów Reichstagu ( Edition der Reichstagsakten (Ältere Reihe) ), gdzie dokumenty Dieta w Świętego Cesarstwa Rzymskiego z 1376 roku są przetwarzane. W 1882 roku ożenił się z muzykiem i pisarką Margarethe Jacobson . Śmierć jego ojca w 1885 r. I związane z nią ważne dziedzictwo skłoniły Quidde do odłożenia projektów doktorskich na rzecz publikacji aktów Reichstagu i został wybrany w 1887 r. Na nadzwyczajnego członka komisji historycznej Akademii Nauk Bawarskich. Jesienią 1889 r. Został jego redaktorem, jako następca Weizsäckera. W 1888 roku jako wydawca założył Deutsche Zeitschrift für Geschichtswissenschaft (DZG). Jesienią 1890 roku Quidde został sekretarzem dyrektora Niemieckiego Instytutu Historycznego w Rzymie, gdzie został mianowany profesorem. Zrezygnował jednak w 1892 r., Wrócił do Monachium i wstąpił do klasy historii Bawarskiej Akademii Nauk. Był wówczas autorytetem nad Świętym Cesarstwem w okresie późnego średniowiecza. Z pomocą DZG zorganizował w 1893 roku w Monachium pierwszy niemiecki kongres historyków. Ale szybko, podczas kongresów w Lipsku w 1894 r. I we Frankfurcie nad Menem w 1895 r. , Ujawniła się niezgodność między jego stanowiskami politycznymi a opinią większości wśród historyków.
Quidde stał się znany w kręgach publicznych na wiosnę 1894 roku za satyrę na Wilhelma II Kaliguli - Eine Studie über römischen Cäsarenwahnsinn (Caligula - badanie szaleństwa cesarzy rzymskich), która stała się z ponad 30 wydań jednym z broszur z największy sukces za panowania Wilhelma II. Gazeta Neue Preußische Zeitung skorzystała z okazji i oskarżyła go o zbrodnię lese Majesty . Ten skandal rujnuje karierę Quidde'a jako historyka, a jego koledzy traktują go z pogardą. To doprowadziło go do opublikowania DZG po raz ostatni w 1895 r. Wydawało się, że broszura nie zagrażała Quidde prawnie, ale wkrótce po skandalu został oskarżony o obrazę majestatu za stwierdzenie, że jest śmieszny i politycznie rażący stwórz medal na pamiątkę Guillaume, ja er . Został skazany na trzy miesiące więzienia Stadelheim w Monachium.
Fortuna odziedziczona przez Quidde pozwala mu całkowicie poświęcić się polityce. W 1893 r. Wstąpił do Niemieckiej Partii Ludowej (DtVP) założonej w 1868 r., Która spełniła jego antymilitarystyczne, antypruskie, demokratyczne i pacyfistyczne oczekiwania. DTVP, którego bastiony znajdują się przede wszystkim w południowych Niemczech, jako jedna z najważniejszych demokratycznych partii burżuazyjnych przeciwko Partii Narodowo-Liberalnej na rzecz struktur federalnych w ramach Cesarstwa Niemieckiego, sprzeciwia się zwierzchnictwu Prus i jest zaangażowana w umacnianie stosunków parlamentarnych i demokratycznych w Niemcy. Quidde wyróżnia się antymonarchicznymi i republikańskimi poglądami. W tym czasie DtVP współpracowało na zasadzie ad hoc z socjaldemokratami, nadal przesiąkniętymi wówczas marksizmem .
W roku wstąpienia do DTVP Ludwig Quidde opublikował początkowo anonimowo Der Militarismus im heutigen Deutschen Reich. Eine Anklageschrift. Von einem deutschen Historiker (Militaryzm w obecnym Cesarstwie Niemieckim. Autor niemieckiego historyka). Już rok wcześniej, w 1892 roku, Quidde zarejestrował się jako członek Deutsche Friedensgesellschaft (DFG). Następnie regularnie uczestniczy w posiedzeniach Rady Międzynarodowego Biura Pokoju . Od 1894 do 1900 był redaktorem demokratycznego dziennika Münchner Freie Presse, gdzie w 1898 roku opublikował serię artykułów krytycznych wobec społeczeństwa: Arme Leute in Krankenhäusern . W 1895 roku Quidde został przewodniczącym bawarskiego komitetu regionalnego DTVP i wymyślił nowy program dla partii, w którym domagał się parlamentaryzmu, reformy wymiaru sprawiedliwości i armii, a także stworzenia struktur federalnych. Jako przywódca bawarskiego DtVP, od 1902 r. W „Kollegium der Gemeindebevollmächtigten“, w 1907 r. Quidde został po raz pierwszy wybrany na zastępcę bawarskiego Landtagu, gdzie pozostał do 1918 r. W międzyczasie, w 1910 r., Niemcy Partia zjednoczyła się z Partią Radykalnych Ludów i Związkiem Radykalnym, tworząc Progresywną Partię Ludową, w której Quidde brał udział tylko niechętnie, widząc, że ten związek go odsunął na bok.
Poza działalnością polityczną założył w 1898 roku wraz z żoną Margarete stowarzyszenie: Münchener Verein gegen Vivisektion und sonstige Tierquälerei (monachijskie stowarzyszenie przeciwko wiwisekcji i innym formom tortur na zwierzętach). Razem publikują Anleitung zur Verständigung über die Vivisektionsfrage (wprowadzenie do zagadnienia wiwisekcji). Uczestniczyli także w międzynarodowych kongresach przeciwko tej praktyce w 1903 r. We Frankfurcie nad Menem , w 1909 r. W Londynie iw 1912 r. W Zurychu .
Od 1899 roku Quidde przewodził niemieckiej delegacji na Światowe Kongresy Pokoju. W 1907 r. Zorganizował szesnasty z tych kongresów w Monachium. W 1913 r. Wydał Entwurf zu einem internationalen Vertrage über Rüstungsstillstand (Projekt międzynarodowego traktatu o zaprzestaniu uzbrojenia) z okazji XX kongresu pokojowego w Hadze . WMaj 1914na krótko przed wybuchem I wojny światowej został wybrany na prezesa Deutsche Friedensgesellschaft , którą pełnił do 1929 r. pomimo nieustającej krytyki ze strony radykalnych sił pacyfistycznych.
Po rozpoczęciu I wojny światowej , będąc przeciw niej, Quidde zajmował marginalne miejsce w swojej partii i frakcji w Landtagu. Mimo wojny często przebywał w krajach neutralnych, takich jak Holandia i Szwajcaria, aby odnowić zerwane w 1914 roku kontakty z pacyfistami z walczących państw. W 1915 roku Quidde wziął udział w kongresie holenderskich pacyfistów w Hadze. Prześladowanie polityczne, którego jest obiektem jako przedstawiciel pacyfizmu w Niemczech, przejawia się w przeszkodzie jego swobodzie podróżowania, a także w monitorowaniu i badaniu jego poczty. W 1916 r. Założył Zentralstelle für Völkerrecht, którego celem było zrzeszenie wszystkich przeciwników niemieckiej polityki zaborczej i zaangażowanie się w politykę pojednania.
Po wojnie, gdy Bawarią i całymi Niemcami wstrząsnęła rewolucja , Quidde został w 1918 r. Wiceprzewodniczącym Bawarskiej Tymczasowej Rady Narodowej, aw 1919 r. Zastępcą Deutsche Demokratische Partei (DDP, Niemiecka Partia Demokratyczna). DDP narodziło się po wojnie większości Postępowej Partii Ludowej i lewicy Partii Narodowo-Liberalnej . Uczestniczy w 1919/20, wspólnie z SPD i Zentrum , w koalicji weimarskiej, pierwszym rządzie republiki .
Od 1922 r. Był prezesem organizacji parasolowej Deutsches Friedenskartell (niemiecki kartel pokojowy), którą pełnił do 1929 r. Nadzieje młodych demokratów w gazecie Echo der Jungen Demokratie (echo młodej demokracji), które publikował do 1933 r. W 1924 r. Quidde został oskarżony o zdradę stanu z powodu artykułu o Schwarze Reichswehr (czarna obrona Rzeszy) i został tymczasowo uwięziony, a następnie zwolniony, między innymi ze względu na wpływ, jaki może to mieć na Gustawa Polityka zagraniczna Stresemanna . W 1927 roku wraz z francuskim pacyfistą Ferdynandem Buissonem , współzałożycielem Ligi Praw Człowieka , otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla . W 1929 roku, pod naciskiem radykalnego skrzydła wokół Fritza Küstera , Quidde wraz z dziesięcioma innymi przedstawicielami skrzydła umiarkowanego opuścił kierownictwo Deutsche Friedensgesellschaft. Wśród rezygnujących są trzej posłowie do Reichstagu: Albert Falkenberg , Anna Siemsen i Gerhart Seger, a także Helene Stöcker , Harry Kessler czy Georg Schümer . W 1930 roku opuścił DFG.
Po współpracy DDP z antysemickim i reakcyjnym ruchem Jungdeutscher Orden (Niemiecki Zakon Młodzieży), DDP rozwiązano w 1930 roku i ponownie utworzono pod nazwą Deutsche Staatspartei (DStP). Ta ewolucja burżuazyjnego liberalizmu, która kształtowała się przez jakiś czas, prowadząc do narastającego nacjonalizmu, Quidde już go nie wspiera i pozostawia partię z innymi członkami. Quidde zostaje przewodniczącym Vereinigung Unabhängiger Demokraten (stowarzyszenia niezależnych demokratów) i członkiem-założycielem z byłymi członkami DDP i pacyfistami Hellmutem von Gerlach i Paulem Freiherrem von Schoenaich z Radykalnej Partii Demokratycznej ( Radikaldemokratische Partei ), która jednak ważna partia ostatnich lat Republiki Weimarskiej. Odmawia również prezydentury.
Po dojściu do władzy narodowych socjalistów Quidde wyemigrował do Szwajcarii w marcu 1933 roku, gdzie mieszkał w Genewie . Tam zakończył swoje życie w trudnych warunkach. „Byt ekonomiczny (suportów Quidde) tak mówić wyłącznie” na stypendium Komitetu Nobla w Oslo odnawiane co roku od 1934 do 1940 roku , dla którego miał napisać w zamian historię niemieckiego pacyfizmu w czasie pierwszej wojny światowej. „Względna nieistotność” tego stypendium zobowiązuje Quidde, obok rzadkich datków dla szwajcarskich gazet, do pracy korekcyjnej, a nawet ogrodniczej. Nie mogąc mieć stałej pracy w Szwajcarii ze względu na swój status obcokrajowca, Quidde polega na hojności innych pacyfistów. I tak w 1938 r., Gdy miał 80 lat, spotkanie zorganizowane przez Hansa Wehberga umożliwiło zebranie kwoty 5400 franków szwajcarskich przekazanych przez sto osób, aby Quidde mógł spłacić swoje długi.
Podczas swojego wygnania widział długotrwały związek pozamałżeński z Charlotte Kleinschmidt (* 1891; † 1974). Mieszkali razem aż do jego śmierci z córką, która w 1934 roku uzyskała świadectwo studiów w Chambéry .
Chociaż nie mówi w kategoriach polityki, by chronić swoją żonę, która pozostała w Niemczech, stara się ze Szwajcarii wesprzeć niemieckich pacyfistów na emigracji. W tym celu utworzył Komitet Pomocy dla zesłanych pacyfistów, na który przeznaczył część zebranej przez Wehberga sumy. Po wydaleniu Quidde z komisji historycznej w Monachium i pod kierownictwem wydania aktów Reichstagu w 1938 r. Oficjalnie stracił obywatelstwo niemieckie w 1940 r. Decyzją przywódców narodowych socjalistów. Powodem tej utraty obywatelstwa jest list napisany przez Quidde, w którym opisuje Anschlussu jako dzieło „przestępców, morderców i złodziei” .
Quidde zmarł na zapalenie płuc w 1941 roku , osłabiony po pobycie w szpitalu w Genewie. Został pochowany na cmentarzu Petit-Saconnex wtedy19 maja 2003jego szczątki i szczątki jego żony spoczywają na cmentarzu królów w Genewie. Od 1974 roku w Niemczech istnieje liberalne lewicowe biuro szkoleniowe Ludwig-Quidde-Forum w Bochum . Fundacja Ludwig Quidde założona przez Torstena Quidde działa od 2007 roku w ramach Deutsche Stiftung Friedensforschung w Osnabrück .
(Wybór)