Louis Des Masures

Louis Des Masures Obraz w Infoboksie. Portret Ludwika Desmasuresa
wyryty przez Pierre'a Woeiriota , 1560. Biografia
Narodziny 1515
Tournai
Śmierć 17 czerwca 1574 r
Eschery ( Sainte-Marie-aux-Mines )
Narodowość  Francuski
Czynność poeta

Louis Des Masures , zlatynizowany w Ludovicus Masurius , jest francuskim poetą pochodzenia walońskiego, urodzonym w Tournai około 1515 roku i zmarłym w Eschery ( Sainte-Marie-aux-Mines )17 czerwca 1574 r.

Biografia

Z Tournai na dwór Lotaryngii

Urodził się w Tournai około 1515 r. jako syn Adriena Des Masures (zm. w latach 1557-1562) i krótko owdowiałej Katarzyny Marcandy. Warunki jego młodości pozostają nieznane i szybko wstąpił do służby w domu Lotaryngii , gdzie najpierw służył księciu Antoine (zmarł w 1544 r.), a następnie od 1533 r. jego bratu kardynałowi Janowi III Lotaryńskiemu przez trzynaście lat jako doradca i pierwszy sekretarz. Daje mu to możliwość poznania wielu humanistów i pisarzy, którzy ciążą na dworze Francji, m.in. Clémenta Marota , Jeana Salmona Macrina , Mellin de Saint-Gelais , Jacquesa Colina , Lancelota de Carle , Jeana Martina , Huguesa Salela , François Rabelaisa , Jacquesa Peletier du Mans , Nicolas Herberay des Essarts . Jego pierwsze prace to tłumaczenia, najpierw Eneidy (1547).

Angażuje się również w wojny toczone z cesarzem jako kapitan kawalerii. Przy tej okazji był podejrzany w 1547 o posiadanie wywiadu z wojskami cesarskimi, został za to oczerniony przez Henryka II i zhańbiony przez nowego króla w 1547.

Znowu Włochy i Lotaryngia

Odtąd uciekając z dworu, Des Masures udał się do Włoch przez Lotaryngię i Szwajcarię i osiedlił się w Rzymie na nieco ponad rok, pod opieką kardynała Jeana Du Bellaya  ; jemu poświęcaSierpień 1549kontynuacja jego przekładu Eneidy. Z okazji konklawe, które następuje po śmierci papieża Pawła III , Des Masures ponownie widzi Jana III Lotaryngii , który sprowadza go z powrotem do Francji, mając nadzieję uzyskać dla niego przebaczenie Henryka II, ale przedwczesną śmierć kardynała wmaj 1550w Montargis kładzie kres temu projektowi. Des Masures następnie wyjechał do Lotaryngii, a następnie osiadł w Saint-Nicolas-du-Port .

Była to Krystyna Duńska , siostrzenica Karola V, która wtedy rządziła Lotaryngią. Zabiera go do swojej służby, uszlachetnia go6 czerwca 1553 ri mianuje go audytorem Trybunału Obrachunkowego w Nancy. Był wtedy zaangażowany w różne poselstwa, entremisy i różne misje o charakterze politycznym i wydawało się, że przeżył tam szczęśliwe lata. Następnie poślubił Diane Baudoire z Lunéville , która w 1554 roku urodziła syna o imieniu Claude, ale zmarła wkrótce po porodzie .


Epitafium Diane Baudoire, jego żony.Diane, w pieluszce, uczucie Od brutalnej, zaatakowanej śmierci, I już w ogóle on jest Żywe słowo bankruta Do jej bladej ręki męża Pokazuje pięknego syna, wyprodukowanego na czas, Jakby powiedzieć: „Nie płacz Z pożegnalnym pocałunkiem To piękne dziecko, które pozostaje z tobą, Będzie przebłagany za twoją żałobę ”.


Louis ponownie ożenił się przed 1557 z Anne Berman. Poza oficjalnymi zajęciami na dworze lotaryńskim Des Masures pozostaje w kontakcie z paryskimi uczonymi, takimi jak Pierre de Ronsard , Joachim Du Bellay czy François Habert . Jego głównym zadaniem literackim pozostaje przekład Eneidy – opublikowany w całości w 1560 roku w Lyonie przez Jeana I de Tournesa – przerywany czasem fragmentami ku czci konkretnego członka Domu Lotaryńskiego.

Konwersja

To właśnie spod pióra samego Des Masures musimy poznać warunki jego nawrócenia na protestantyzm. Podczas postoju w Genewie po powrocie z Włoch spotkał Théodore de Bèze , Pierre Viret i Jean Calvin , którzy zindoktrynowaliby go i poprosili o przetłumaczenie psalmów, których Marot nie przetłumaczył. I właśnie podczas pobytu w Lotaryngii w latach pięćdziesiątych XVI wieku Des Masures dał swobodny wyraz swojej protestanckiej wierze. Następnie mieszkał w Saint-Nicolas-du-Port , gdzie protestantyzm zakorzenił się, jak w Nancy czy Saint-Mihiel . Od 1558 roku kalwiniści z jego miasta prosili go o wyjaśnienie im takiego lub takiego fragmentu Biblii; następnie sprowadził pastorów z Metz , aby celebrowali w Saint-Nicolas-du-Port.

Ale względna tolerancja, jaką protestanci cieszyli się w Lotaryngii w tym czasie, doznała pewnych wstrząsów: 23 stycznia 1562Des Masures wpadł na zły pomysł ochrzczenia nowonarodzonego syna przez pastora we własnym mieście, bez pójścia do Metz po większą dyskrecję. Wiadomo było, że przeprowadzono śledztwo i Des Masures miał tylko czas na ucieczkę, podczas gdy jeden z jego współwyznawców został powieszony niemal natychmiast.

Metz

Wspólnota Saint-Nicolas została rozproszona, a Des Masures spędził pięć lat w Metz, aż do 1567 r., mieście w królestwie, gdzie protestantyzm był energiczny. Des Masures jest wielokrotnie cytowany w Protestanckiej Kronice Jeana de Mory'ego i Jeana Danoue, 1540-1609 , jako wybitny, a czasem zastępujący diakona. Był także jednym z dwudziestu „starszych” wspólnoty protestanckiej. W tym czasie Des Masures zaczął komponować swoje dzieła najbardziej naznaczone protestantyzmem, w duchu aktywnego prozelityzmu : dwadzieścia psalmów, trzy tragedie biblijne, utwory skierowane do takich a takich, które wyróżniały się w obronie wiary reformowanej. posłuszeństwo polityczne. Wiele z nich pojawiło się w Genewie , wówczas centrum wydania reformowanego.

Ostatni wygnańcy

Kłopoty, które zmusiły protestantów do opuszczenia Metz w 1567 r., skłoniły również Des Masuresa, który najpierw udał się do Palatynatu ( Heidelberg lub Mannheim ), a następnie do Alzacji w Sainte-Marie-aux-Mines , z okazjonalnymi wycieczkami do Strasburga . W tym czasie podjął się opisania niepokojów religijnych, które wówczas dotknęły Francję, pod tytułem Borbonias, sive de bello civili ob religionis causam in Gallia gesto . Po Saint-Barthélemy d'Sierpień 1572, wyprowadził się ponownie i udał się do Bazylei, gdzie zamieszkał z synem; Dedykacje i listy, które opublikował w tym czasie, pokazują go jako zintegrowanego z całą siecią reformowanych humanistów, uczonych i duchownych religii protestanckiej. Wrócił do Sainte-Marie-aux-Mines w 1574, tam zmarł17 czerwca tego roku, pozostawiając wdowę Anne Berman.

Mamy piękny jego portret wyryty przez Pierre'a Woeiriota w 1560 roku, odtworzony w Lebègue 1929 płyta X.

Pracuje

Twórczość des Masures jest wieloaspektowa. Zainicjowany w tradycji neo-łaciński (z w szczególności Eneidy i Carmina 1557), ona wtedy ofiary do pleiadist tradycji, wyraża swój podziw dla Ronsarda i Du Bellay, przed włączeniem do teatru i poezji biblijnej duchowego i bojowego. Ten uczony, nadworny poeta na początku swojej kariery, oddał w końcu swoje pióro na służbę sprawy i pod koniec życia poświęcił się tylko obronie wiary reformowanej.

Tłumaczenia

Zaczął od wydania dwóch pierwszych książek: Paryż: Chrétien Wechel, 1547 ( dostępna w Google Books), następnie cztery pierwsze w Lyonie: Jean I de Tounes, 1552 ( dostępne w Google Books) (wznowienie w 1554 roku w Paryżu przez Abla L'Angelier) i cztery kolejne w Lyonie w 1557. Istnieje kilka wznowień pełnego przekładu (Paryż, 1567 i 1572, itd.), być może zgrupowanych z fragmentami innych tłumaczy. Zobacz Lebègue 1929, s. 332 uwaga 3.Wznów pod innym tytułem: Le Jeu des Eschecz, przełożony na francuski z łaciny Hierome Vida przez Louisa Des Masures . Lyon: Jean I de Tournes i Guillaume Gazeau, 1557. czytaj online na Gallica Są to Psalmy XVI, XLIX, LXXXI do LXXXIV, LXXXVI do XC, XCII do XCVII, CVI, CXVII, CXXXIX. Dedykacja Toussaint de Hossey [ Hocédy ], biskupowi Toul.Wznowiono pod tytułem: Prawdziwe i właściwe zrozumienie tych słów Świętej Wieczerzy Jezusa Chrystusa, Cecy est mon corps i c. Traktat ... skomponowany ... po niemiecku przez M. Thomasa Erastusa ... i nowo przetłumaczony na francuski przez M. Pierre de Cologne ... Kolejny krótki traktat o sakramentach w ogóle, sporządzony po łacinie przez M. Théodore de Beze, i niedawno przetłumaczony na język francuski przez M. Louis des Masures . Lyon: Jean d'Ogerolles, 1564 .

teatr biblijny

Poezja neołacińska

Wznowiono, poprawiono i powiększono w 1574: Ludovici Masuii Nervii poemata . Bazylea: Thomas Guérin, 1574. Dostępny na e-rara .ch. Na temat treści zob. Lebègue 1929 s. 341-342.

Poezja francuska i inne utwory

Trzcina. z zawiadomieniem Arthura Dinaux: Valenciennes: wyśw. A. Prignet, 1838. 8 °, 24 s. (BNF w Paryżu).Tłumaczenie łacińskie ukazało się w Genewie w 1559 roku.Przedrukowany w Genewie w 1583 r. przez Gabriela Cartiera ze Świętymi Tragediami (RISM D 1780, Guillo 1991 Index 73).Przedrukowany w Genewie w 1583 r. przez Gabriela Cartiera ze Świętymi Tragediami (RISM D 1780, Guillo 1991 Index 73).

Uwagi

  1. W sprawie patronatu kardynała Jana III Lotaryngii zob. Choné 2009.
  2. Według Lebègue'a 1929 s. 329, pośrednia sytuacja Lotaryngii między cesarstwem Karola V a królestwem Henryka II mogła sprzyjać temu rodzajowi inteligencji, ale Des Masures zawsze temu zaprzeczał.
  3. Des Masures opisuje to w eklodze opublikowanej w 1574 roku.
  4. Nie zrobił tego, z wyjątkiem około dwudziestu, które zostały opublikowane w 1564 roku.
  5. Przynajmniej od sierpnia 1562 do września 1566. Widzimy, że jest ojcem chrzestnym 18 dzieci w tym przedziale: patrz księga chrztów Kościoła Reformowanego , widoki 38, 45, 68, 91, 96, 97, 99 , 118 , 120, 135, 151, 168, 177, 178, 179, 187, 189 i 190. W tym czasie rezydował tam również muzyk Claude Goudimel , przyjaciel Des Masures.
  6. Paryż BPF: MS 1690/5. Transkrypcja Metz BM: MS 117, zniszczona w 1944 r.
  7. Ojciec i syn są zarejestrowani na numerze uczelni w roku szkolnym 1572-1573; odwiedzali muzyka Paschala de L'Estocart w Bazylei .
  8. Od maja 1563 drukarz François Perrin poprosił Radę Genewską o zezwolenie na wydrukowanie tych tragedii z Babilonem . Jednak nie jest znane żadne wydanie sprzed 1566 r., ale to wydanie z 1563 r. istniało, ponieważ podobna prośba, którą Perrin skierował do soboru w 1566 r., mówiła o pewnych tragediach Dawida, które już wydrukował . Zobacz Lebègue 1929, s. 338-340.
  9. Zobacz Balmas 1982.

Bibliografia

Linki wewnętrzne

Linki zewnętrzne