|
Biskup diecezjalny diecezja Riez | |
|---|---|
| od 23 października 1550 | |
| Ludwik de Bouliers | |
| Biskup Riez ( d ) | |
| 1550-1568 | |
| Ludwik de Bouliers | |
| biskup katolicki |
| Narodziny |
1508 Scarborough |
|---|---|
| Śmierć |
Lipiec 1568 Paryż |
| Zajęcia | Ksiądz , poeta |
| Religia | Kościół Katolicki |
|---|
| List zawierający proces karny przeciwko królowi Annie Boullant z Anglii |
Lancelot de Carle [Carles] o wyjątkowym imieniu Ladislas, urodzony około 1508 roku w Bordeaux i zmarły w Paryżu wLipiec 1568, jest francuskim zakonnikiem i poetą; był także biskupem Riez .
Pochodzący z rodziny bordoskich sukni Lancelot de Carle jest synem Jeana de Carle, przewodniczącego parlamentu Bordeaux w latach 1519-1521 i Jacquette de Constantin. Jego rodziną była rodzina Vitala Carlesa , założyciela szpitala Saint-André w Bordeaux, wielkiego kantora i kanonika Saint-André około 1390 roku. Miał co najmniej dwóch starszych braci, François (wybrany na burmistrza Bordeaux w 1561) i Pierre ( doradca urzędnik w parlamencie Bordeaux w 1531 i prezydent w 1554) oraz siostra Małgorzata wyszła za mąż najpierw za Jeana d'Arsac, a następnie za Étienne'a de La Boétie . Z jego humanistycznego wykształcenia nie wiadomo nic solidnego. Antoine du Verdier powiedział, że był znakomitym poetą łacińskim i francuskim, dobrze uczonym w grece , a wiemy, że był bardzo przywiązany do nauki łaciny i greki. W szczególności jego nauka języka włoskiego, co pozwala E. Picotowi zaliczać go do swojego włoskojęzycznego francuskiego , pozostaje bardzo niejasna, chociaż Du Bellay deklaruje, że potrafi komponować obojętnie po łacinie, włoskim i francuskim.
Prędzej czy później wyjechał z Bordeaux do Paryża, zostaje panem i bywa na dworze Franciszka I er . Pierwsze dowody mamy z nim jest podana przez Brantome : Jaki czas tego wielkiego króla [François I er ] my ha widziana Carle prothenotayre do Bourdeaus, despuys biskup Ries uczonego i wielkiego człowieka, avoyr na resputation cookies w swojej młodej czasu być najlepszym tancerzem z gaillarde, który szaleje na dworze .
14 października 1536 rLancelot wyjeżdża do Anglii jako sekretarz Antoine de Castelnau , biskup Tarbes , odpowiedzialny za misję dyplomatyczną w Anglii; przypuszcza się, że odbył kilka podróży tam iz powrotem między biskupem a królem. W 1538 roku miał już powrócił do Francji, a to był czas, kiedy jego pierwsze manuskrypty krążyły (prawdopodobnie jego przekład Homera Odyssey i że z Heliodora ' Ethiopics ).
W 1545 został powołany na kapelana delfina (przyszłego Henryka II ). Po wstąpieniu na tron w 1547 roku zlecił mu w tym samym roku negocjacje z papieżem Pawłem III . Carle opuszcza Francję koniecCzerwiec 1547przybył do Wenecji na początku lipca, witany przez Jeana de Morvilliera , ambasadora Francji w Wenecji, wyjechał do Rzymu , by przed12 października.
Henryk II mianował go biskupem Riez w 1550 r. (gdzie został ustanowiony dopiero w 1551 r.), być może w nagrodę za rzymską misję, być może za interwencją kardynała Karola Lotaryńskiego (1524-1574) . W tym czasie cieszył się opieką kardynała i króla. Został również mianowany opatem Calers w 1553 roku . Nadal kierował drugą misją do Włoch w 1554 roku, która zaprowadziła go do Sieny, a następnie do Rzymu, wracając przez Sienę.
Przypuszcza się, że przebywał w Riez od powrotu do 1560 r., pracując nad dekoracją katedry (niedawnej budowy), pisząc (wiele publikował w latach 1560-1562) i zwalczając postępy protestantyzmu. Wyjeżdża do Paryża wCzerwiec 1559 i w Październik 1559na koronację Franciszka II . Poszedł na dwór Francji w okresie źle sytuowanym międzywrzesień 1560 i Czerwiec 1561 ; uczęszczał także do kolokwium w Poissy w 1562 roku.
Został mianowany opiniującymi opat z opactwa La Roe , mając jako wikariusz Jacques Eveillard, kanonik Angers , w 1565-1566. Spędziłby swoje ostatnie lata w Paryżu, aż do swojej późnej śmierciLipiec 1568. Otrzymał pochwały od Oliviera de Magny , Jeana Dorata , kanclerza Michela de L'Hospital , Pierre'a de Ronsarda i Joachima du Bellay , które dla niektórych zakładają pewną przyjaźń za życia.
Pierre de Brach , Bordelais i współczesny Carle, chwali go w swoim Hymne de Bordeaux :
Ale oddając cześć tym, którzy w naszym wieku our Zostawili pewne swoje świadectwo, Wielkiemu pastorowi Carle popełnię wielką winę, Jeśli milcząc jego imienia nie honoruję. Ale szanujesz siebie, szanujesz siebie, Bez mojej muzy próbującej go jeszcze uhonorować. Ten, który faworyzował Princes & Kings. Został nazwany w swoim czasie honorem Bordelois.