Lansana Conté

Lansana Conté
Rysunek.
Lansana Conté w 2001 roku.
Funkcje
Prezydent Republiki Gwinei
5 kwietnia 1984 - 22 grudnia 2008
( 24 lata, 8 miesięcy i 17 dni )
Wybór 19 grudnia 1993
Ponowny wybór 14 grudnia 1998
21 grudnia 2003 r.
Premier Diarra Traoré
Sidya Touré
Lamine Sidimé
François Lonsény Fall
Cellou Dalein Diallo
Eugène Camara
Lansana Kouyaté
Ahmed Tidiane Souaré
Poprzednik Louis Lansana Beavogui (tymczasowy)
Ahmed Sékou Touré
Następca Moussa Dadis Camara
Biografia
Data urodzenia 30 listopada 1934
Miejsce urodzenia Moussayah Loumbaya ( Francuska Afryka Zachodnia )
Data zgonu 22 grudnia 2008
Miejsce śmierci Konakry ( Gwinea )
Narodowość Gwinea
Partia polityczna SZCZENIĘ
Wspólny Henriette Conté
Hadja Kadiatou Seth Conté
Hadja Asmaou Bah Conté
Zawód Wojskowy
Religia islam
Lansana Conté Lansana Conté
Prezydenci Republiki Gwinei

Lansana Conté , ur30 listopada 1934w Moussayah Loumbaya ( region Dubréka ) i zmarł dnia22 grudnia 2008w Konakry jest mężem stanu Gwinei . Był Prezydentem Republiki od 1984 roku do śmierci.

Pochodził z Sousou , wstąpił do armii francuskiej w 1955 roku i brał udział w wojnie algierskiej . Awansowany na porucznika broni dyktatorskiego reżimu Ahmeda Sékou Touré . Dziesięć lat później został wybrany na zastępcę Demokratycznej Partii Gwinei (PDG, pojedyncza partia).

Po osiągnięciu stopnia pułkownika wziął udział w zamachu stanu w 1984 roku, po śmierci „ojca niepodległości Gwinei”, Sékou Touré. Junta, zwana Wojskowym Komitetem Odbudowy Narodowej (CMRN), poprowadziła Lansanę Conté na czele kraju.

Liberalny i nacjonalistyczny , prywatyzuje przedsiębiorstwa publiczne, zmniejsza liczbę urzędników i nadaje Gwinei nową konstytucję, która zezwala na multipartyjność . Po tym , jak został generałem , został oficjalnie wybrany prezydentem republiki w 1993 roku, aw latach 1998 i 2003, dzięki nowelizacji konstytucji. Pomimo ograniczeń wolności i gróźb, opozycja otwarcie krytykuje te głosowania, które uważa za sfałszowane i które następnie bojkotuje.

Pod koniec jego prezydentury, gdy sytuacja gospodarcza i społeczna nadal się pogarszała, Lansana Conté musiał stawić czoła kilku buntom , które zostały stłumione i spowodowały kilka ofiar śmiertelnych, co zmusiło go do negocjacji ze związkami . Ofiarą kilku prób obalenia i zamachu, zmarł po długiej chorobie. Jego śmierć nastąpiła zamachu stanu obalając II th Rzeczypospolitej, był ustanowiony.

Pochodzenie i formacja

Syn rolnika , Lansana Conté pochodzi z grupy etnicznej Soussous . W 1950 wstąpił do trupy dzieci szkolnych w Bingerville ( Wybrzeże Kości Słoniowej ) i Saint-Louis ( Senegal ); następnie prowadził swoje zajęcia w peletonie Kayes ( Mali ).

Kariera wojskowa

W 1955 roku wstąpił do armii francuskiej i został przydzielony do Algierii podczas wojny o niepodległość w roku 1957. Po odbyciu służby wojskowej powrócił do Gwinei, która stała się niezależna od Francji na2 października 1958 : następnie wstąpił do nowej armii w stopniu sierżanta. Przeniesiono do 2 -go  batalion artylerii, porucznika awansował w 1965 roku.

ten 22 listopada 1970, gdy grupa gwinejskich zesłańców najechała kraj z Gwinei Portugalskiej w celu obalenia rządu prezydenta Ahmeda Sékou Touré , brali oni udział w operacjach mających na celu obronę stolicy. Po tym, jak siłom prorządowym udaje się powstrzymać inwazję, Lansana Conté zostaje awansowana,27 lutego 1971do stopnia kapitana za „służbę narodowi” i cieszy się opinią odważnego żołnierza. W 1973 r. został mianowany dowódcą wojskowego regionu Boké (północno-zachodnia Gwinea) w celu pomocy Partii Afrykańskiej na rzecz Niepodległości Gwinei i Zielonego Przylądka (PAIGC), niezależnego ruchu partyzanckiego, w sąsiednim kraju, Gwinei Portugalskiej .

Zastępca Szefa Sztabu Wojsk Lądowych od 1975 r., następnie szef delegacji gwinejskiej podczas negocjacji mających rozstrzygnąć spór graniczny z Gwineą Bissau w 1977 r., w 1980 r. wybrany do Zgromadzenia Narodowego z jedynej listy Partii Demokratycznej Gwinea (PDG). Dwa lata później wybrany na członka komitetu centralnego PDG, został awansowany na pułkownika.

Prezydent Republiki

Przejąć

ten 26 marca 1984 r., Ahmed Sékou Touré , „ojciec niepodległości”, zmarł w Cleveland podczas operacji serca, a jedyna partia w tym czasie, Partia Demokratyczna Gwinei (PDG), zatonęła w gwałtownych kłótniach.

To właśnie na tle upadku i niepewności tydzień później 3 kwietnia 1984, wojskowy zamach stanu pod dowództwem pułkownika Conté obala tymczasowego prezydenta Louisa Lansana Beavogui . Junta zwana Wojskowym Komitetem Odbudowy Narodowej (CMRN) przenosi do władzy jego przywódcę, który dwa dni później zostaje ogłoszony prezydentem, jak ustanowiono II e RP.

Nowa głowa państwa potępia reżim Sékou Touré i zobowiązuje się do ustanowienia reżimu demokratycznego , wyprowadzenia Gwinei z jej międzynarodowej izolacji i eksploatacji zasobów naturalnych . Pozuje na obrońcę praw człowieka, uwalniając 250 więźniów politycznych , zachęcając w ten sposób około 200 000 Gwinejczyków do powrotu z wygnania.

W ten sposób kilka miesięcy później Lansana Conté została mianowana sekretarzem generalnym Międzynarodowego Parlamentu Bezpieczeństwa i Pokoju, organizacji międzyrządowej z siedzibą we Włoszech.

Lansana Conte jest de facto na szefa rządu z18 grudnia 1984 do 9 lipca 1996, w którym mianuje Sidyę Touré premierem.

Początki

ten 22 grudnia 1985W swoim przemówieniu inauguracyjnym opowiada się za liberalizmem gospodarczym po 26 latach scentralizowanej gospodarki. Zainicjował liczne reformy: przywrócenie inicjatywy prywatnej, prywatyzację wielu przedsiębiorstw publicznych, dewaluację waluty i przywrócenie franka gwinejskiego , a także redukcję wydatków rządowych i wspieranie inwestycji zagranicznych.

ten 3 kwietnia 1990Z okazji szóstej rocznicy nadejścia II e republiki Lansana Conté została awansowana do stopnia Korpusu Generalnego . W tym samym czasie, gdy fala demokratyczna uderzyła w Afrykę , kazał uchwalić w referendum nową konstytucję.23 grudnia 1990. W 1992 roku, w ramach przygotowań do wyborów prezydenckich w następnym roku, partie polityczne zostały oficjalnie zalegalizowane, a dwanaście ustaw organicznych regulowało status instytucji, takich jak Sąd Najwyższy .

Zapowiedziane przez nowego prezydenta działania szybko dały się odczuć: wzrost gospodarczy rósł do 4,5% rocznie, a inflacja nie przekraczała 5%.

CMRN rozpuszcza się w16 stycznia 1991i zostaje zastąpiony przez Komitet Przejściowy Odzyskania Narodowego (CTRN), organ składający się w równym stopniu z cywilów i żołnierzy.

Radykalizacja reżimu

W wyborach prezydenckich w 1993 roku Lansana Conté, kandydatka Partii Jedności i Postępu , była przeciwna ośmiu kandydatom, w tym Alpha Condé ( RPG ). Ustępujący prezydent wygrywa w pierwszym głosowaniu z 51,7% głosów. Wybory te są mocno kwestionowane przez partie opozycyjne po decyzji Sądu Najwyższego o unieważnieniu wyników dwóch prefektur, w których Condé uzyskał ponad 90% głosów; w konsekwencji obecny reżim nabiera bardziej radykalnego oblicza.

Wybrana ponownie z 56,1% głosów w 1998 roku, Lansana Conté stopniowo powracała do autorytarnych praktyk Sékou Touré, w szczególności poprzez aresztowanie wielu przeciwników. wListopad 2001, przedstawia społeczeństwu referendum przewidujące zmianę konstytucji, aby mógł kandydować na trzecią kadencję na czele państwa. Referendum, które ogranicza decentralizację i wydłuża kadencję prezydencką o dwa lata, przyjmowane jest 98,4% głosów i jest potępiane przez obserwatorów międzynarodowych.

ten 30 czerwca 2002 r., podczas gdy główne partie opozycyjne bojkotują wybory parlamentarne, partia prezydencka ponownie zdobywa większość w Zgromadzeniu Narodowym , uzyskując 61,5% głosów i 85 ze 114 mandatów do obsadzenia.

Czasami używa uprzedzeń etnicznych, aby skonsolidować swój reżim.

Koniec spornej prezydencji

w grudzień 2003, został ponownie wybrany z 95,63% głosów przeciwko jednemu przeciwnikowi, pozostali przeciwnicy wolą nie brać udziału w głosowaniu, które ich zdaniem zostało wcześniej rozstrzygnięte.

W połowie 2006 roku, kiedy ceny ryżu i paliwa były najwyższe, liczne strajki generalne i ich krwawe represje osłabiły prezydenta Gwinei.

W sierpniu Human Rights Watch opublikował 30-stronicowy raport potępiający łamanie praw człowieka w Gwinei, podkreślając próżnię polityczną wynikającą z choroby obecnego prezydenta i wyrażając troskę o przyszłość. Ale wPaździernik 2006Generał Conté zapowiada, że ​​zamierza pozostać prezydentem do końca swojej trzeciej kadencji w 2010 roku, jednocześnie zaznaczając, że kocha swój kraj i chroni go przed wrogami. Deklaruje też, że szuka następcy „takiego jak [on], który ma rangę, patriotę, by przewodził Gwinei”.

Pomimo nowy strajk generalny rozpoczął się10 stycznia 2007 r.Lansana Conté trzyma się władzy. Tydzień później ogłosił dymisję Fodé Bangoura , ministra stanu ds. prezydenckich i drugiego w reżimie. Kilka dni później, podczas gdy kilkaset tysięcy obywateli nadal demonstruje, a 59 osób zginęło w wyniku represji policji, generał Conté zgadza się na powołanie jednomyślnego premiera. Poddał się żądaniom centralnych związków zawodowych, które zapoczątkowały strajk26 styczniai zapowiada, że ​​wszystkie swoje prerogatywy szefa rządu przekaże przyszłemu premierowi, którego nazwiska nie ujawnia od razu. ten9 lutego, w końcu wybiera imię Eugène Camara , jednego ze swoich krewnych. Niezadowolone z tego wyboru, związki zawodowe i społeczeństwo obywatelskie wybuchają. Prezydent ulega presji, a ,26 lutegomianuje Lansanę Kouyaté premierem. Liczba ludzi w tym powstaniu jest straszna: co najmniej 186 osób zginęło, a 1200 zostało rannych.

ten 5 kwietnia 2007 r.Conté przekazuje stanowisko ministra obrony narodowej, które piastował przez kilka tygodni, generałowi Arafanowi Ousmane Camarze . Jednakże5 grudnia w tym samym roku dekret o restrukturyzacji ministerstw jeszcze bardziej rozszerzył uprawnienia Sekretarza Generalnego Prezydencji republiki, ze szkodą dla premiera.

W maju i czerwiec 2008żołnierze zagrażają stabilności kraju, domagając się spłaty zaległości, co jeszcze bardziej osłabia istniejący reżim. Tym razem liczba ofiar śmiertelnych wzrasta do co najmniej trzech i kilkudziesięciu rannych.

Próby odwrócenia

ten 04 lipca 1985, Były premier Diarra Traoré , pułkownik, którzy wzięli udział w zamachu stanu z 1984 roku, próbuje przejąć władzę jako prezydent Conte uczęszcza na szczyt Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodu (ECOWAS) w Lome , Togo . Ale ludzie i żołnierze lojalni Conté okazywali mu swoje poparcie, spontanicznie tłumiąc bunt. W sumie zginęło 18 osób, a około 100 żołnierzy, w tym Traoré, zostało straconych za udział w powstaniu.

W dniu 2 i 2 wybuchł bunt wojskowy3 lutego 1996 r.za niewypłacenie wynagrodzenia. Ukryty w piwnicach Palais des Nations prezydent ledwo unika śmierci, a jego biuro zostaje zbombardowane. Jego publiczne pojawienie się położyło jednak kres buntom, który spowodował dziesiątki ofiar śmiertelnych.

ten 19 stycznia 2005pada ofiarą kolejnego zamachu, gdy jego procesja wraca z lotniska w Konakry . Prezydent, który nie został ranny, powiedział, że „  Bóg jeszcze nie zdecydował, że nadszedł czas, aby [on] umrzeć”.

Śmierć i konsekwencje

Powtarzające się pogłoski mówiące, że umiera w obiegu w roku 2002. W grudniu tego samego roku lekarze zdiagnozowali u niego marokańskie z białaczką i ostrej postaci z cukrzycą , i powiedział mu, że ma mniej niż sześć miesięcy życia. Podczas wyborów prezydenckich w 2003 r. przyznał się do bólu stóp, był zmuszony głosować w swoim samochodzie z powodu trudności w chodzeniu.

Na początku 2006 roku jego stan zdrowia nagle się pogorszył; następnie kilkakrotnie wyjeżdża za granicę na hospitalizację i jest ofiarą powtarzających się śpiączek cukrzycowych . W przemówieniu w 2007 roku potwierdza swoje problemy zdrowotne: „Spadam”, deklaruje. Wyznając, że choroba od dawna go męczyła, wydawał się coraz bardziej wychudzony.

Palący, Conte również cierpi z powodu problemów z sercem, jest regularnie występuje z międzynarodowych spotkaniach, nie opuścił kraj w ostatnich latach jego życia, i nie może uczestniczyć w ceremonii 50 th  rocznicy Niepodległości Gwinei2 października 2008. Choć podobno jest bardzo słabo otoczony, nie mieszka już w stolicy, ale w małej wiosce, gdzie uprawia pola ryżowe. W tym okresie to jego bliscy doradcy, regularnie odnawiani, naprawdę zapewniają władzę.

ten 23 grudnia 2008, Aboubacar Somparé , przewodniczący Zgromadzenia Narodowego, ogłasza w telewizji, że prezydent republiki zmarł dzień wcześniej po „długiej chorobie”, nie podając dokładnej przyczyny śmierci. 40 dni żałoby następnie dekretuje premier.

Kilka godzin po jego śmierci grupa funkcjonariuszy udających Narodową Radę na rzecz Demokracji i Rozwoju (CNDD) ogłosiła w radiu, za pośrednictwem jej rzecznika Moussa Dadis Camara , rozwiązanie rządu i konstytucję kraju, która inauguruje zamach stanu . ten24 grudnia 2008, ten ostatni ogłasza się Prezydentem Rzeczypospolitej.

Pogrzeb Lansany Conté, określanej przez prasę jako „wspaniały”, odbył się w dniu 26 grudnia 2008w Konakry i zgromadzi ponad 30 000 osób, w tym kilku afrykańskich głów państw.

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. CMRN składa się z 18 członków, którzy reprezentują trzy główne plemiona kraju.

Bibliografia

  1. Portret Lansany Conté , na stronie Nouvel Observateur , 23 czerwca 2008
  2. „Gwinea Conakry: tymczasowa ocena kryzysu Lansana Conté” , assemblee-martinique.com , 14 lutego 2007
  3. „Demonstracja na Gwinei w Grenoble” , cnt-f.org , 6 marca 2007
  4. „Tekst: życie i śmierć żołnierza chłopskiego” na stronie Jeune Afrique , 23 grudnia 2008
  5. „Sékou Touré: Legendarny” no , rezoivoire.net , 13 sierpnia 2006
  6. (w) Wybory w Gwinei , africanelections.tripod.com
  7. Quid 2005 , Michèle i Dominique Frémy , Éditions Robert Laffont .
  8. Pierre Englebert, „Gwinea: historia najnowsza”, w Afryce na południe od Sahary , 2006.
  9. Abdoul Salam Diallo i Rafael Godechot, „  Wymarzone życie gwinejskich repatów  ”, Conakrylive ,grudzień 2018( przeczytaj online )
  10. „Lansana Conté pozostawała głucha przez 24 lata ku nieszczęściu Gwinei” , AFP , 23 grudnia 2008
  11. „Lansana Conté, 24 lata u władzy” , 7sur7.be , 23 grudnia 2008
  12. Wywiad dla AFP i przekazywane przez Guineenews „archiwum kopii” (wydania z dnia 18 listopada 2006 roku na Internet Archive ) , 1 st listopad 2006
  13. „Gwinea: śmierć prezydenta Lansany Conté po 24 latach spornych rządów” , AFP , 23 grudnia 2008
  14. „Gwinea: Obrona Narodowa –„ Zbyt długo pełniłem zbyt wiele funkcji ”, dixit Lansana Conté ” , aminata.com , 6 kwietnia 2007
  15. „Lansana Conté uciekła przed zamachem” , grioo.co , 19 stycznia 2005
  16. Lansana Conté , na Bbc.co.uk
  17. „Nadchodzi koniec prezydenta Lansany Conté” , Courrier international , 16 sierpnia 2006
  18. „Śmierć dyktatora destabilizuje Gwineę” , Ouest-Francja , 24 grudnia 2008
  19. „Tłumy na pogrzebie Lansany Conté, prezydent „bardzo słabo otoczone” na stronie internetowej Jeune Afrique , 26 grudnia 2008 r.
  20. „Guinea:” Żołnierze mają bulwar przed nimi " na stronie 20 minut , 23 grudnia 2008
  21. (w) „Umiera dyktatorka Gwinei, Lansana Conte” , Associated Press , 23 grudnia 2008
  22. „Śmierć prezydenta Conté pogrąża Gwineę w nieznane” , La Croix , 23 grudnia 2008
  23. „Moussa Dadis Camara, przywódca zamachu stanu, ogłosił się prezydentem Gwinei” , La Croix , 25 grudnia 2008 r.
  24. „Gwinea: wspaniały pogrzeb Lansany Conté” , Le Figaro , 26 grudnia 2008
  25. „Wielki pogrzeb Conté” , Société Radio-Canada , 26 grudnia 2008
  26. „Gwinea: pogrzeb prezydenta Conté, junta otrzymuje wsparcie z Dakaru” , AFP , 26 grudnia 2008

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Bibliografia