Kendo

Kendo
Przykładowe zdjęcie artykułu Kendo
Pole Uzbrojony
Forma walki Półkontakt
Ojczyźnie Japonia
Pochodzi z Kenjutsu
Światowa Federacja Międzynarodowa Federacja Kendo

Kendo (剣道/劍道, Kendo , Dosłownie „droga miecza” ) to nowoczesna wersja kenjutsu (剣術 , Techniki Miecz ) , szabla Ogrodzenie raz praktykowany w Japonii przez samurajów . W nowoczesnej wersji należy rozumieć, że kendo to nie tylko sztuka walki, ale także sport wyczynowy , szeroko dziś uprawiany w Japonii.

Jednak kendo to coś więcej niż prosty zestaw technik i taktyk walki na miecze . Zawiera również element duchowy. Kendo pozwala swoim praktykującym rozwijać siłę charakteru i determinację.

Historia

„Kendo to najstarsza, najbardziej szanowana i najpopularniejsza z nowoczesnych dyscyplin budō” - zauważył w 1983 roku Donn F. Draeger , jeden ze specjalistów w japońskich sztukach walki .

Po długim okresie wojen i zjednoczeniu kraju przez szoguna Ieyasu Tokugawę , Japonia weszła w erę pokoju, która miała trwać ponad 260 lat, okres Edo (1600-1868), podczas którego szermierka szablą kenjutsu (剣術), który stracił swój cel na polu bitwy, nadal jest nauczany w ramach treningu rządzącej kasty, czyli bushi (lub samurajów): kenjutsu jest jedną z osiemnastu sztuk walki uprawianych przez bushi . Wiele traktatów o mieczu zostało opublikowanych w tym czasie w Japonii, takich jak Gorin no shō autorstwa Miyamoto Musashi , Heihō kadensho autorstwa Yagyū Munenoriego czy Hagakure autorstwa Yamamoto Jocho . Od „miecza do zabicia” ( setsuninto , 殺人 刀), kenjutsu ewoluuje w „miecz do życia” ( katsuninken , 活人 剣), poprzez badanie którego praktykujący kształtuje swoją osobowość. Aby ułatwić praktyki dotychczas ograniczone do kata drewniany miecz ( bokken ) lub prawdziwego miecza , Naganuma Shiro rozwija wczesny XVIII th  century bambusowy miecz ( shinai ) i różne zabezpieczenia ( Bogu ), aby umożliwić prawdziwe strajki podczas ataków. Wraz z ulepszaniem materiału, który przyjmuje ostateczną formę, którą znamy dzisiaj, krótko przed końcem ery Edo, kenjutsu ewoluuje w kierunku swojej nowoczesnej formy, kendo.

Podczas restauracji Meiji ( 1868 ) noszenie miecza zostało zabronione dekretem cesarskim z 1876 roku, klasa samurajów została rozwiązana, a sztuki walki wyszły z użycia wraz z wprowadzeniem zachodnich technik wojskowych. Jednak sztuki walki, w tym kenjutsu , odrodziły się w 1878 r. W szkołach policyjnych, a pierwsza federacja sztuk walki, Nihon Butokukai, powstała w Kyōto w dojo Butokuden w 1895 r. Do tego czasu zwana kenjutsu , dopiero w 1912 r. Po raz pierwszy wspomniano o kendo. w publikacji Nihon Kendo no Kata ( Kata dla kendo ). Zachód odkrył kendo z XIX -tego  wieku poprzez książek podróżniczych, ale nie było aż do roku 1899 , który odbywa się pierwszy pokaz kendo w Francji przy okazji wizyty twórcy judo nowoczesnych, Jigoro Kano .

Klęska Japonii w 1945 r. Zadała poważny cios japońskim sztukom walki w ogóle, a zwłaszcza kendo, odpowiedzialnemu według amerykańskiego okupanta za przekazywanie militarystycznej ideologii za pośrednictwem bushido . Kendo zostanie więc zakazane po wojnie, ale jego praktyka sportowa będzie kontynuowana pod nazwą „zawody shinai  ” do 1952 roku, kiedy to utworzona zostanie Japońska Federacja Kendo (Zen Nippon Kendo Renmei). Z tej okazji mistrzowie są wysyłani za granicę. Zatem Mistrz Minoru Mochizuki , natomiast 4 th  dan w kendo, przychodzi do Francji. Pod kontrolą tych japońskich mistrzów, czasem rywali, Francja rozpoczęła praktykę kendo we wczesnych latach pięćdziesiątych pod egidą Francuskiej Federacji Aikido, Taï-Jitsu i Kendo utworzonej w 1958 roku przez Jima Alckeika, Émile Blanc i Roberta Ebgui, ostatni zorganizował pierwsze mistrzostwa Francji w kendo w 1959 roku .

W Japonii od 2012 roku jest częścią dyscyplin nauczanych w japońskich szkołach z judo i sado , ale uważa się, że liczba jego praktykujących, wynosząca 1,2 miliona osób, spada w 2015 roku.

Międzynarodowa Federacja Kendo (FIK)

Międzynarodowa Federacja Kendo (FIK) została utworzona w 1970 roku przez 17 krajów i federacji założycielskich. W 2006 roku FIK liczył 47 członków. Jego celem jest międzynarodowy rozwój kendo i dyscyplin pokrewnych ( Iaido , Jodo , Naginata …). W związku z tym organizuje Mistrzostwa Świata w Kendo (WKC), sędziowanie kursów, publikuje przewodniki i zasady dotyczące zawodów i ukończenia szkoły, wysyła delegacje nauczycieli na całym świecie oraz ekspertów na krótsze lub dłuższe pobyty w federacjach, które o to poproszą. Organizuje również darowizny materialne dla rozwijających się federacji.

Członkami FIK są federacje narodowe (po jednej na kraj) lub regionalne w określonych przypadkach ( Hawaje , Tajwan , Hong-Kong , Makau , Aruba ). Najważniejszą federacją zagraniczną po Japonii (około 1 500 000 licencjobiorców) jest Korea (około 500 000 praktykujących). W Europie najważniejszą federacją kendo jest federacja francuska: National Kendo Committee (CNK) FFJDA (około 5000 praktykujących członków).

Siedziba FIK znajduje się w Tokio w Federacji Japońskiej (ZNKR), a prezydent jest prezesem ZNKR.

FIK organizuje Mistrzostwa Świata w Kendo (WKC) raz na 3 lata na przemian w jednym z krajów członkowskich obu Ameryk , Azji i Europy . Pierwsze mistrzostwa świata zostały podzielone między Tokio i Osakę w 1970 roku.

WKC składa się z indywidualnych mistrzostw i drużynowych mistrzostw mężczyzn i kobiet. Drużynowe mistrzostwa mężczyzn to flagowe zawody zamykające WKC.

16 th WKC odbyła się wMaj 2015Tokio i 17 th miała miejsce w Incheon, Korea w 2018 roku.

Paryż był dwukrotnie gospodarzem mistrzostw świata, w 1985 i 1994 roku.

Od 2006 roku FIK jest członkiem SportAccord (Zrzeszenia Międzynarodowych Federacji Sportowych) i jako taki przyjął przepisy antydopingowe.

CNKDR

We Francji kendo jest przyłączone do FFJDA (Francuskiej Federacji Judo, Jujitsu, Kendo i DA) za pośrednictwem Narodowego Komitetu Kendo i Powiązanych Dyscyplin (CNKDR).

Podstawy

Generał

Kendo to forma szermierki dwuręcznej, w której dzięki zastosowaniu odpowiedniego wyposażenia (broń bambusowa, zbroja ochronna) napady odbywają się w sposób realny.

Istnieje również praktyka dwóch mieczy zwana nitō (二 刀 ) , Spadkobierca szkoły dwóch mieczy ( Hyōhō niten ichi ryū ), przypisywana Miyamoto Musashiemu .

Praktykujący nazywani są kenshi (剣 士 ) Lub rzadziej kendoka .

Kendo jest praktykowane zarówno przez mężczyzn, jak i kobiety, a treningi (zwane keiko ,稽古) są na ogół powszechne. Organizowane są zawody kobiet, ale nie jest niczym niezwykłym tworzenie drużyn mieszanych podczas mistrzostw.

Dzięki zabezpieczeniom oraz brakowi gwałtownego kontaktu fizycznego i upadków kendo można uprawiać od 5, 6 lat do ponad 80 lat.

Kendo ćwiczy się w dojo (道場 )  : Pomieszczenie wyposażone w podłogę.

Nie ma kategorii wagowej, a praktykujący nie noszą żadnych zewnętrznych oznak swojej rangi.

Ki ken tai no itchi

Podstawowym pojęciem kendo jest ki ken tai no itchi (気 剣 体 の 一致, „umysł, miecz i ciało w jednym” ) Lub kikentai itchi , innymi słowy jedność pomiędzy:

Yuko datotsu

Uderzenie jest ważne tylko w kendo, gdy zawodnik wykonuje uderzenie z:

Prawidłowe uderzenie ( yuko datotsu (有効 打 突)) jest sankcjonowane punktem ( ippon , 一 本) w zawodach. Ocena ippon przez sędziów jest trudnym zadaniem. Dlatego jest ich 3 i sami muszą być doświadczonymi praktykami na wysokim poziomie.

Kiai

Kiai jest wołaniem uzyskane przez silny brzusznej wydechu. Pozwala zwolnić wysiłki w momencie napadu.

W kendo początkujący uczą się wykrzykiwać nazwę części, do której skierowany jest atak ( kote, mężczyźni, do ), aby rozwinąć kiai . W miarę postępów płacz zostanie zastąpiony bardziej osobistym kiai .

W kata uderzeniom nie zawsze towarzyszy kiai , ale ostatniemu uderzeniu tradycyjnie towarzyszy „Ya! „( Uchidachi ) i„ To! ( Shidachi ).

datotsu-bui

W kendo, zgodnie z konwencją dla sportu, tylko niektóre części ciała (zwane datotsu-bui ) muszą być dotykane, aby cios został uznany za ważny.

Cztery datotsu-bui to: głowa ( mężczyźni ), nadgarstki ( kote ), boki ( dō ) i gardło ( tsuki ). Niektóre z tych datotsu-bui mogą zawierać prawy ( migi ) lub lewy ( hidari ) wariant , również ważny, z wyjątkiem kote, gdzie jedynym ważnym datotsu-bui jest migi-kote partnera w straży chudan . ( Migi-kote i hidari-kote są ważnymi uderzeniami w pilnującego partnera jodan ).

Gwardia

Walczący zwróceni twarzami do siebie trzymając shinai obiema rękami (prawą ręką w pobliżu rękojeści i lewą ręką na końcu rękojeści) skierowaną w stronę gardła lub lewego oka przeciwnika. Ten podstawowy strażnik (zwany chudan no kamae ) pozwala ci uderzyć, wykonując jeden krok naprzód ( issoku itto ).

Są też inni strażnicy:

Jeśli wszyscy ci strażnicy są studiowani w kata, tylko pierwsze dwa ( chudan no kamae i jodan no kamae ) są używane w zawodach.

Podczas ćwiczenia z 2 szabelami ( nito ) wojownik trzyma w każdej ręce shinai : długą i krótką. Istnieje wiele odmian tego ochraniacza w zależności od tego, czy długi shinai jest trzymany lewą, czy prawą ręką, w zależności od pozycji shinai (nad głową lub nie) i stóp.

Na zawodach praktykujący nito są znacznie rzadsi.

Ekwipunek

Bronie

Zbroja

Kendo-gu (zwany również bogu ) jest pancerz ochrony głównie części organizmu docelowego, a więc ograniczenie, jak shinai , ryzyko uszkodzenia podczas treningu lub walce. Składa się z następujących elementów:

Na centralnym kawałek tary jest gwintowany torbę z tkaniny o nazwie zekken , nosząca nazwę Kenshi , jak również inne oznaczenia (flaga narodowa, dojo lub członków klubu, itd.). Identyfikacja ta jest wycofywana podczas egzaminów maturalnych.

Elastyczne części zbroi wykonane są z kawałków tkaniny bawełnianej wyściełanej, obszywanej i wzmocnionej kawałkami skóry (najczęściej zamszowej) lub materiałów syntetycznych, wszystko w kolorze indygo.

Siatka mężczyzn ( mengan ) jest wykonana z metalu (duraluminium, stal nierdzewna lub tytan ) lub ceramiki.

Do wykonania tradycyjnie z listew bambusowych pokrytych skórą i lakierowanych. Obecnie używa się również innych materiałów (plastik, włókno węglowe itp.). Górna część C chroniąca klatkę piersiową wykonana jest ze skóry lub materiałów syntetycznych.

Odzież

Tradycyjną odzieżą jest hakama (spodnie-spódnica) i kendo-gi (kurtka). W bawełnie (ale także w materiałach syntetycznych) są one na ogół w kolorze indygo . Ekstrakty roślinne użyte do nalewki mają właściwości ściągające . Białe stroje są używane ze względów ekonomicznych (dzieci), ale także symbolizują czystość ducha (ten strój najczęściej noszą niektórzy mistrzowie, kobiety, praktykujący dojo cesarskiej policji itp.).

W kendo ranga praktykującego nie pojawia się na jego ubraniu.

Dyscyplina umysłu

Kendo to nie tylko dyscyplina fizyczna. Jego praktyka wymaga opanowania „kata” (skodyfikowanych walk) i etykiety obowiązującej w dojo . Kendo to sztuka, która wymaga dyscypliny umysłu.

Katas

W kata (zwane również kendo nie kata lub Nihon Kendo kata ) są określone sekwencje technik w formie całkowicie ujednoliconej (w tym salutów), syntezę różnych szkołach starożytnych. Stworzone w 1912 roku przez komitet ekspertów, składają się z dziesięciu skodyfikowanych sekwencji walki między dwoma partnerami (zwanymi uchitachi i shitachi ), siedmiu z bokkenem lub bokuto (długim mieczem) i trzech, do których shitachi używa kodachi (krótki miecz).

W realizacji kata jeden z partnerów wciela się w napastnika ( uchitachi ), a drugi kończy akcję ( shitachi ).

Celem kata jest bezbłędne, płynne wykonanie technik, a nacisk kładziony jest na jakość i autentyczność wykonania. Z tego powodu kata są bardzo pouczające, aby poprawić wykonywanie różnych technik.

Od 2001 roku istnieje również seria 9 edukacyjnych kata pod nazwą „metoda treningu podstawowych technik kendo z bokuto  ”, przeznaczona do nauczania podstawowych technik. Nabycie tych kata pozwala początkującym zdobyć podstawowe techniki, zapoznać się z bardziej zaawansowanymi technikami, ale także przygotować się do nauki kendo no kata (patrz wyżej). W Japonii ich wiedza jest wymagana do egzaminów na zaliczenie ocen na poziomie kyu (przed pierwszym dan).

Etykieta

„Kendo zaczyna się i kończy salutem. Ta fundamentalna zasada nauczana we wszystkich dojo podkreśla wagę etykiety, która jest integralną częścią praktyki kendo.

Saluty (na początku i na końcu toru, na początku i na końcu walki), sposób ustawiania się w dojo, wyposażania się, trzymania shinai poza walką itp., są przedmiotem „zbioru konwencji, których początki sięgają czasów samurajów, a których szczegóły mogą czasami różnić się w zależności od profesorów i dojo.

Etykieta wyraża szacunek i wdzięczność dla innych praktykujących i nauczycieli, ale także dla dojo i sprzętu.

Rangi i tytuły

Hierarchia

Istnieją 2 klasyfikacje: jedna dla początkujących i jedna dla doświadczonych praktyków. Dla początkujących klas zakresie od 6 TH do 1 st kyu (najwyższy); dla potwierdzenia od 1 ul do 8 -go dan.

Oprócz dans istnieje skala tytułów nauczycieli: renshi , kyoshi i hanshi , przy czym najwyższy jest tytuł hanshi („mistrz”). Tytuły wydawane są na pisemny egzamin, ale kandydat musi spełniać określone warunki, od których gatunek: 6 th  dan przynajmniej Renshi , 7 th  dan dla Kyoshi i 8 th  dan dla Hanshi .

Ukończenie szkoły

Oceny potwierdzają pozytywny wynik egzaminu obejmującego ćwiczenie techniczne, kiri-gaeshi , dwie walki z dwoma różnymi kandydatami i test kata, w którym kandydat, w zależności od przedstawionej oceny, będzie musiał wykonać niektóre lub wszystkie kendo kendo. .

Jury składa się z ekspertów których liczba (4 lub 6) i stopień (minimum 5 p  dan) zależą od stopnia przedstawione. Ranga przyznawana jest większością głosów jury.

We Francji oprócz minimalnego wieku 15 lat i faktu, że można uzasadnić 3 licencje na pierwszy dan, głównym warunkiem wystawienia oceny jest staż pracy w uzyskanej klasie. W Kanadzie federacja wymaga, aby kandydat miał co najmniej 13 lat na pierwszy dan. Poniższe oceny można uzyskać według tej samej zasady, co we Francji.

Walka i arbitraż

Główne zasady

Pod koniec przepisów międzynarodowych, walki lub shiai rozgrywane są za maksymalnie trzy punkty ( sanbon shobu ), przez okres pięciu minut w polu walki ( shiai-jo ) o boku 11  m . Zwycięzcą jest ten, który jako pierwszy zdobędzie dwa punkty przed końcem regulaminowego czasu lub ten, który zdobył punkt na koniec czasu. W przypadku remisu iw meczu indywidualnym następuje przedłużenie ( encho ) bez limitu czasu, do momentu, gdy jeden z zawodników zdobędzie punkt.

Wyjścia shiai-jo , utrata shinai , brutalne lub nieodpowiednie zachowanie są sankcjonowane ostrzeżeniem ( hansoku ). Dwa hansoku dają punkt przeciwnikowi.

Te ogólne zasady mogą być dostosowane (w szczególności czas trwania) do formuły zawodów i wieku zawodników.

Walka drużynowa

W walkach drużynowych remisy na koniec regulaminowego czasu nie powodują dogrywki, ale dodatkowa walka może odbyć się pomiędzy reprezentantami obu drużyn na koniec walk, jeśli drużyny są remisowe.

Arbitraż

W konkursie , arbitraż jest prowadzone przez trzech arbitrów. Sędzia trzyma flagę w każdej ręce: czerwoną i białą. Każdy z walczących nosi czerwoną wstążkę ( tasuki ) przymocowaną z tyłu dla jednego i białą dla drugiego.

Jeden z sędziów jest sędzią głównym lub sędzią centralnym ( shushin ), a pozostali dwaj ( fukushin ) mu pomagają. Wszyscy trzej tworzą trójkąt wokół dwóch zawodników, tak że zawsze jest co najmniej 2 sędziów, którzy mogą zobaczyć szczegóły walki.

To shushin wydaje rozkazy rozpoczęcia i zakończenia walk, ogłasza punkty i ostrzega.

Aby punkt ( ippon ) został przyznany, przynajmniej dwóch sędziów musi podnieść chorągiewkę w kolorze zawodnika, który zdobył punkt.

Załączniki

Bibliografia

Bibliografia

  1. Miyamoto, Musashi, 1584-1645. i Shibata, M. (Masumi) , z Five Rings: gorin-no-sho , A. Michel, 1996, © 1983 ( ISBN  2226018522 i 9782226018526 , OCLC  40431649 , czytaj online ) , str.  11-46, Przedmowa.
  2. Munenori Yagyū, Heihô Kadensho. Szabla życia , Editions Budo,2005, 238  str. ( ISBN  2846170657 )
  3. Masaya Nabatsu, francuskie misje wojskowe w Japonii w latach 1867-1889 , Sorbonne University Paris Cité,2018, 468  str. ( czytaj online )
  4. Michel Mazac, Jigoro Kano: Ojciec judo Życie założyciela judo , Editions Budo,20 maja 2009, 316  str. ( ISBN  2846171106 ) , str.  63, 64, 65
  5. Philippe Mesmer, „  Kendo w poszukiwaniu nowej popularności w Japonii  ”, Le Monde ,27 maja 2015( czytaj online )
  6. (w) Jinichi Tokeshi , Kendo: Elements, Rules, and Philosophy , University of Hawaii Press,20 maja 2017 r, 297  s. ( ISBN  978-0-8248-2598-0 , czytaj online ) , str.  60
  7. http://www.kendo-canada.com/CKF%20Grading%20info.html

Uwagi

  1. Zgodnie z raportem o populacji praktykujących kendo w Japonii , opublikowanym przez Japońską Federację Kendo (ZNKR) w marcu 2008 r., Liczba posiadaczy licencji (co najmniej posiadaczy pierwszego dana) w 2007 r. Wynosiła 1484 035, a liczba efektywnych praktykujących 477 000 (w tym poza szeregami)
  2. Lub na siłowniach, kiedy podłogi nie są dostępne, jak to często ma miejsce poza Japonią.
  3. Itchi jest czasami niepoprawnie zapisywane jako „  ichi  ” w alfabecie łacińskim. Rzeczywiście, w języku japońskim słowo 一致 (nie mylić z 一ichi , cyfra 1) przedstawia podwojenie środkowej spółgłoski „t”, która jest tłumaczona na alfabet łaciński przez dodanie litery „t” po pierwsze „i”.
  4. Jeśli nie ma tej nazwy, jest często spotykane u tenisistów uderzających piłkę lub u ciężarowców podczas ciągnięcia ciężarów.
  5. Wydaje się jednak, że mają one bardziej wyraźną tendencję do wywoływania zapalenia ścięgien łokcia, ponieważ pochłanianie drgań w tych materiałach kompozytowych jest inne niż w bambusie.
  6. 9 th i 10 th klas , w których kiedyś istniały zostały zniesione podczas gatunku reformy Japońskiej Federacji Kendo (ZNKR) 2000.
  7. We Francji na pierwszy dan prezentowane są pierwsze trzy kendo kendo no kata , przy drugim dan pierwsze pięć, przy trzecim dan pierwsze siedem i wszystkie dziesięć kata z czwartego dana. Wreszcie, dla najniższych ocen czasami wymagany jest test pisemny.
  8. ten rośnie wraz z prezentowaną oceną. Ogólną zasadą jest to, że trzeba mieć swoją poprzednią ocenę przez co najmniej numer minus jeden stopień przedstawiony (więc jeden rok dla 2 nd  dan, dwa lata na 3 rd , itd. Minimalny czas między klas dzieli się przez 2 dla wnioskodawców powyżej 60 roku życia
  9. Należy zauważyć, że w przeciwieństwie do innych dyscyplin walki, takich jak na przykład judo, zawodnik kendo nie może otrzymać pół lub ćwierć punktu. Punkty ( ippon ) są zatem przyznawane w całości lub wcale.

Literatura

Kino

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne