Stylistyczne początki | Min'yō , blues , jazz , muzyka latynoska , tango , teen pop |
---|---|
Pochodzenie kulturowe | 1950 ; Japonia |
Typowe instrumenty | Wokal , perkusja , gitara basowa , gitara elektryczna , klarnet , flet , skrzypce , saksofon , ukulele |
Popularność | Wychowany w latach pięćdziesiątych i osiemdziesiątych w Japonii, zanim praktycznie zniknął w latach dziewięćdziesiątych na rzecz enki i j-popu . |
Kayokyoku (歌謡曲 , Dosłownie „śpiewa piosenki z muzyką” ) jest rodzajem z muzyką pop w nowoczesnym podstawy J-pop . The Japan Times opisuje kayōkyoku jako „gatunek klasycznego japońskiego popu” lub „pop z ery Shōwa ”. „ Kayokyoku to japoński styl muzyczny inspirowany kulturą Zachodu. Muzyka tego gatunku jest więc niezwykle zróżnicowana. Jednak w pewnym sensie Kayōkyoku wyklucza j-pop i enka .
W przeciwieństwie do piosenkarzy „J-pop”, takich jak Keisuke Kuwata z Southern All Stars , śpiewacy z gatunku kayōkyoku nie używają angielskiego, ale wolą tradycyjny japoński, ale są wyjątki, takie jak piosenka Rock 'n.' Roll Widow piosenkarki Momoe Yamaguchi . W przeciwieństwie do enka , kayōkyoku nie opiera się również na emocjonalnym napięciu podczas śpiewania. Znani muzycy i zespoły z gatunku kayōkyoku to: Kyu Sakamoto , The Peanuts , The Tigers, Candies, Pink Lady , Seiko Matsuda , Junko Sakurada , The Chequers i Onyanko Club .
Termin kayōkyoku pierwotnie odnosi się do klasycznego „ kłamstwa ” w Japonii . Jednak radio NHK zaczęło używać tego terminu jako alternatywy dla określenia rodzaju ryūkōka około 1927 r., A następnie w erze Showa (1935–1944). Niemniej jednak niektóre popularne wówczas piosenki są stopniowo wymazywane, ponieważ boleśnie przypominają II wojnę światową.
Kayokyoku, choć kojarzone z ryūkōka , odnosi się również do specyficznego i unikalnego gatunku muzycznego ryūkōka . Na przykład Kenji Yamamoto (山 本 健 治 ) Wyjaśnia, że popularnym gatunkiem ery Showa od 1945 do 1954 był ryūkōka, a od 1955 do 1964 kayōkyoku. Inspirowany jazzem Frank Nagai śpiewa nowe piosenki zatytułowane Mood Kayō (ム ー ド 歌 謡 ) . Później muzyka Mood Kayō stała się jedną z najpopularniejszych w Japonii. Mood Kayo jest pod wpływem muzyki latynoskiej i jazzu.
W 1949 roku 12- letnia Hibari Misora nagrała swoją pierwszą piosenkę, Kappa Boogie Woogie . W latach pięćdziesiątych Misora, Chiemi Eri i Izumi Yukimura nazywano Sannin Musume (dosł. „Trzy dziewczyny” ). Hachiro Kasuga , Michiya Mihashi i Hideo Murata nazywane są „ Trzy Kruki ”. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku grupy i muzycy kayōkyoku zdobyli popularność grając w amerykańskich bazach wojskowych.