Kana

Ten artykuł może zawierać niepublikowane prace lub niezweryfikowane oświadczenia (wrzesień 2014).

Możesz pomóc, dodając odniesienia lub usuwając niepublikowaną zawartość. Zobacz stronę dyskusji, aby uzyskać więcej informacji.

Kana (仮名, kana , Słowo kana często staje się przyrostek -gana w wyrazu ) są znaki japońskiego piśmie , że Uwaga Każdy jeden więcej (inną jednostkę rytm sylaby ). Nie są więc podobne do liter alfabetu łacińskiego, które teoretycznie oznaczają fonemy . Kanji są używane w połączeniu z kanjis ( znaki pochodzenia chińskiego ). Umożliwiają one zapis fonetyczny języka, który nie jest używany w kanjis - z wyjątkiem ateji .

Historia

Kanas zostały znormalizowane w 1900 roku w celu ich ujednolicenia, a tym samym uniknięcia rozproszenia związanego z zastosowaniami regionalnymi. Po klęsce Japonii pod koniec II wojny światowej w 1946 r. Przeprowadzono reformę mającą na celu poprawę umiejętności czytania ze zrozumieniem.

Opis

We współczesnym japońskim istnieją dwa główne rodzaje kana:

• hiragana na piśmie morfemów gramatycznych i do pisania (lub transkrypcji ) pewnych słów japońskich;
• katakana do transkrypcji wyrazów obcych i wielu zapożyczeń nie chińskie.

Kanas może pomóc w czytaniu kanji: nazywa się je wtedy furigana .

Kanas, chociaż wizualnie różni się od kanjis (patrz artykuł o geograficznym i językowym rozszerzeniu sinogramów jako przykład na obrazie ), faktycznie pochodzą, podobnie jak bopomofo , z uproszczeń rysunku kilku sinogramów zwanych man'yōgana ( uproszczenia, które nie mają nic wspólnego z tak zwanymi „uproszczonymi” znakami , czy to chińskimi, czy japońskimi).

Zachowały ważną cechę tego pochodzenia: są również rysowane w wirtualnym kwadracie o niezmiennym formacie ( więcej szczegółów można znaleźć w części Skład sinogramu ).

Tablica

Każde pudełko zawiera po lewej stronie hiragana (kursywne pisanie sylabiczne), a po prawej katakanę („kwadratowe” sylabiczne pismo, głównie do zapożyczeń, obcych transkrypcji i toponimów), a powyżej latynizacji rōmaji według metody Hepburn . Aby poznać wymowę, skrzyżuj kolumnę samogłosek z linią spółgłoskową: na przykład ka jest zapisane [か] w hiraganie.

Samogłoski przedłużające		<-at>			<-JA>									‹-U›			<-MI>			‹-O›
		〈ぁ〉	〈ァ〉		〈ぃ〉	〈ィ〉								〈ぅ〉	〈ゥ〉		〈ぇ〉	〈ェ〉		〈ぉ〉	〈ォ〉
Początkowe samogłoski		w			ja									u / ‹w-›			mi			o
		あ	ア		い	イ								う	ウ		え	エ		お	オ
sylaby spółgłoskowe		ka			ki		kya		kyu		kyo			ku			ke			ko
		か	カ		き	キ	き ゃ	キ ャ	き ゅ	キ ュ	き ょ	キ ョ		く	ク		け	ケ		こ	コ
		ga			żołnierz amerykański		gya		gyu		gyo			gu			wiek			udać się
		が	ガ		ぎ	ギ	ぎ ゃ	ギ ャ	ぎ ゅ	ギ ュ	ぎ ょ	ギ ョ		ぐ	グ		げ	ゲ		ご	ゴ
		jej			shi		sha		shu		sho			wiedzieć			se			więc
		さ	サ		し	シ	し ゃ	シ ャ	し ゅ	シ ュ	し ょ	シ ョ		す	ス		せ	セ		そ	ソ
		za			ji		ja		ju		jo			zu			ze			zo
		ざ	ザ		じ	ジ	じ ゃ	ジ ャ	じ ゅ	ジ ュ	じ ょ	ジ ョ		ず	ズ		ぜ	ゼ		ぞ	ゾ
		Twój			chi		cha		shhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!		cho			tsu			ty			do
		た	タ		ち	チ	ち ゃ	チ ャ	ち ゅ	チ ュ	ち ょ	チ ョ		つ	ツ		て	テ		と	ト
		da			ji		‹Ja›		‹Ju›		‹Jo›			zu			z			zrobić
		だ	ダ		ぢ	ヂ	〈ぢ ゃ〉	〈ヂ ャ〉	〈ぢ ゅ〉	〈ヂ ュ〉	〈ぢ ょ〉	〈ヂ ョ〉		づ	ヅ		で	デ		ど	ド
		nie dotyczy			lub		nie ma		nyu		nyo			nagi			urodzony			Nie
		な	ナ		に	ニ	に ゃ	ニ ャ	に ゅ	ニ ュ	に ょ	ニ ョ		ぬ	ヌ		ね	ネ		の	ノ
		ha / A			cześć		hya		hyu		hyo			fu			on / e-			ho / o-
		は	ハ		ひ	ヒ	ひ ゃ	ヒ ャ	ひ ゅ	ヒ ュ	ひ ょ	ヒ ョ		ふ	フ		へ	ヘ		ほ	ホ
		ba			bi		bya		byu		byo			pił			być			bo
		ば	バ		び	ビ	び ゃ	ビ ャ	び ゅ	ビ ュ	び ょ	ビ ョ		ぶ	ブ		べ	ベ		ぼ	ボ
		rocznie			Liczba Pi		pya		pyu		pyo			mógłby			pe			po
		ぱ	パ		ぴ	ピ	ぴ ゃ	ピ ャ	ぴ ゅ	ピ ュ	ぴ ょ	ピ ョ		ぷ	プ		ぺ	ペ		ぽ	ポ
		mój			Środek		mya		myu		myo			mu / ‹-n›			mnie			mo
		ま	マ		み	ミ	み ゃ	ミ ャ	み ゅ	ミ ュ	み ょ	ミ ョ		む	ム		め	メ		も	モ
		»» »			*		-ya		-yu		-Siema			„” ”			*			„” ”
							ゃ	ャ	ゅ	ュ	ょ	ョ
							ya		yu		Siema
							や	ヤ	ゆ	ユ	よ	ヨ
		ra			zaśmiał się		rya		ryu		ryo			ru			re			ro
		ら	ラ		り	リ	り ゃ	リ ャ	り ゅ	リ ュ	り ょ	リ ョ		る	ル		れ	レ		ろ	ロ
		wa			(wi)									*			(my)			wo / o-
		わ	ワ		(ゐ)	(ヰ)											(ゑ)	(ヱ)		を	ヲ
														-nie
														ん	ン

Uwagi

• Niektóre rzadkie lub stare kombinacje (poza najpopularniejszym podstawowym skryptem) są zaznaczone pomiędzy „szewronami” (i na niebieskim tle dla odpowiednich kanas) w powyższej tabeli.
• Sylabariusz zawiera również pewne obyczaje w dwóch wariantach: normalne lub małe litery (normalne warianty są zawsze na początku sylaby lub stanowią całą sylabę; małe litery mają ten sam kształt, tylko zmniejszoną wysokość i służą do wydłużenia kolejnej sylaby ataku tworząc inny, bardziej złożony).
• W Kanas w nawiasie wi i my prawie nie używany dzisiaj (te kombinacje są przedstawione w powyższej tabeli na czerwonym tle).
• Niektóre spółgłoski można modyfikować dodatkowym znakiem diakrytycznym (wspólnym dla hiraganów i katakanów ) dźwięczności [゛] ( dakuten ) lub wylesiania [゜] ( handakuten ), umieszczonym w prawym górnym rogu, aby utworzyć dodatkowe spółgłoski; kombinacje te przedstawiono w powyższej tabeli (na zielonym tle).
  • Sylaby z „mokrą” spółgłoską uzyskuje się za pomocą kana z drugiej grupy kolumn (kana in -i , prawdopodobnie zmodyfikowana przez znak diakrytyczny), po której następuje kana linii w y- (zwykle w postaci małej litery).
  • Sylaby z długimi samogłoskami są wydłużane przez dodanie po kana sylaby ataku (z krótką samogłoską) kana samogłoski u (zwykle w jej małej wersji), z wyjątkiem kana początkowej samogłoski o, która jest czasami podwajana (ponieważ jego współczesne wydłużenie in ō oznacza w istocie stare ‹owo› ).
  • Spółgłoski bliźniacze są oznaczone przez poprzedzanie ich małą literą kana oznaczającą tsu , która może pojawić się tylko przed bezdźwięczną spółgłoską; jest reprezentowany w rōmaji przez podwojenie następującej po nim spółgłoski.
  • Pozostałe dyftongi są reprezentowane przez ukończenie ataku kana, z dodatkowymi samogłoskami katakana (w ich odmianie małych liter) lub y- sylabami (te ostatnie również małymi literami, jak pokazano w tabeli powyżej w kolumnach -ya , -yu , -yo ) lub en lub w- .

Hiragana k s t nie godz m y r w w あ か さ た な は ま や ら わ ja い き し ち に ひ み り (ゐ) u う く す つ ぬ ふ む ゆ る ん mi え け せ て ね へ め れ (ゑ) o お こ そ と の ほ も よ ろ を
Katakana k s t nie godz m y r w w ア カ サ タ ナ ハ マ ヤ ラ ワ ja イ キ シ チ ニ ヒ ミ リ (ヰ) u ウ ク ス ツ ヌ フ ム ユ ル ン mi エ ケ セ テ ネ ヘ メ レ (ヱ) o オ コ ソ ト ノ ホ モ ヨ ロ ヲ

• (*) W języku japońskim nie ma kana do reprezentowania dźwięków:
  • yi (zastąpione przez kanas dla samogłosek i i -i , druga mała litera, w zapożyczeniach poza japońskim),
  • ye (zastąpione przez kanas dla samogłosek i i -e , drugie małe, w zapożyczeniach poza japońskim) i
  • wu (zastąpione przez kanas dla samogłosek u i -u , druga mała litera, w zapożyczeniach poza japońskim).
• Inne samogłoski lub spółgłoski inne niż japońskie są zwykle (najczęściej) wyrażane jedną z liter sylabariusza katakana.
• Jednak sylabariusz Katakana zawiera również:
  • dodatkowa sylaba [ヴ] ( vu ) nie jest reprezentowana w hiraganie, która jest zapisana jako samogłoska u z dźwięcznym znakiem diakrytycznym [゛] ( dakuten ),
  • a obyczaje pisane małymi literami [ヵ] ( -ka ) i [)] ( -ke ) również miały na celu tworzenie złożonych sylab po innej normalnej kana na -a (ale której a nie jest normalnie wymawiane).
• Kana -n to stara sylaba mi używana tylko na końcu słowa; staje się prostszą bardziej (a nie pełną sylabą), przedłuża podstawową sylabę (która sama może składać się z kilku obyczajów, w tym początkowej więcej w normalnej sylabie).
• Sylaby ha , he i wo są transkrybowane w rōmaji odpowiednio wa , e i o, gdy są używane jako cząstki łechtaczki , zgodnie z ich wymową (a następnie wyróżniają się od słowa w latynizacji Hepburn, łącznikiem dla odróżnienia ich od skojarzonego początkowa samogłoska).

Kodyfikacja

Kod ISO 15924 dla kanas to „Hrkt”. Ten kod dotyczy tekstów zawierających tylko znaki hiragana lub katakana , ale nie tekstów zawierających inne znaki.

Znaki dwóch japońskich skryptów sylabowych są kodowane oddzielnie w Unicode, ponieważ pomimo ich podobieństwa i użycia w tym samym języku pozwalają na rozróżnienie pewnych słów, morfemów lub zastosowań, które w rzeczywistości niekoniecznie wymawiają w ten sam sposób., Kanas tylko w jednym z dwóch pism świętych nie wystarczy, aby je całkowicie przepisać.

Uwagi i odniesienia

1. Słowo kana występuje w co najmniej dwóch popularnych słownikach francuskojęzycznych i dlatego pasuje do wszystkich popularnych nazw francuskich.
2. Zobacz Rendaku .
3. (w) "  Kiedy był" szpital "to Sami jako" salon kosmetyczny "  " ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , University of British Columbia (dostęp: 2 grudnia 2014 ) .

Zobacz też

Link zewnętrzny

• (en) „  Kana: an exercise book  ” [PDF] , at brng.jp/50renshuu.pdf (dostęp 9 października 2020 ) .