Józef bem

Józef bem
Józef bem
Generał Joseph-Zacharias Bem.
Narodziny 14 marca 1794
Tarnów w austriackiej Galicji od 1772 roku
Śmierć 10 grudnia 1850
Aleppo ( Syria Imperium Osmańskie )
Pochodzenie Polska
Uzbrojony artyleria
Stopień generał
Lata służby 1813 - 1850
Przykazanie Artyleria polska (1830)
Konflikty Kampania rosyjska , powstanie listopadowe 1830 .
Wyczyny broni obrona Gdańska (1813) , bitwy pod Iganią i Ostrolenką (1830), Dej (1849)
Nagrody Kawaler Legii Honorowej (1813)
Złoty Krzyż Virtuti Militari

Józef Zachariasz Bem (po węgiersku Bem József ), ur14 marca 1794w Tarnowie i zmarł dnia10 grudnia 1850w Aleppo ( Syria ), to polski generał , o Pasza z Imperium Osmańskiego , w języku polskim i węgierskim bohaterem narodowym i europejskim postacią patriotyzmu . Wychowany w ideałach rewolucji francuskiej, odegrał istotną rolę w ruchach narodowych Europy Środkowej i Bałkanów.

Biografia

Józef jest synem Andrzeja Bema, prawnika Sądu Szlacheckiego w Tarnowie i profesora matematyki oraz Agnieszki z Gołuchowskiej .

Od Księstwa Warszawskiego do Królestwa Polskiego (1807-1830)

Józef Bem, szkolony na Uniwersytecie Jagiellońskim , a następnie w akademii wojskowej i w szkole artylerii w Warszawie , zaciągnął się do montowane artylerii Księstwa Warszawskiego i wzięło udział w Wielkiej Armii w kampanii rosyjskiej w 1812. Otrzymał Legii Honorowej za odwagę podczas oblężenia Gdańska (1813) .

Po powrocie do Polski wrócił w 1815 roku armię Królestwa Polskiego (dekoncentracji przez Kongresu Wiedeńskiego do Aleksandra I st , cara Rosji) jako oficer artylerii. Pod dowództwem Pierre'a Charlesa Bontempsa , którego był adiutantem , uczył w warszawskiej Szkole Artylerii i awansował do stopnia kapitana w 1819 roku. Ale jego szczerość przyniosła mu kilka kłótni i po śmierci Aleksandra rezygnuje z armia.

Powstanie 1830-1831 i wygnanie w Paryżu

Mieszkał we Lwowie i pracował nad projektem maszyny parowej , gdy wybuchło powstanie listopadowe 1830 roku . Józef Bem pośpiesznie wrócił do Warszawy i został awansowany na dowódcę artylerii powstańczej armii polskiej.

Odegrał decydującą rolę w zwycięstwie Iganie , wyróżnił się w Ostrołęce i po awansie na generała wkrótce objął dowództwo nad całą artylerią. 6 i7 września 1831repatriuje wokół Warszawy całą broń do walki, ale nie mając wsparcia piechoty i kawalerii, nie może odeprzeć ataku Rosjan.

Po upadku Warszawy wyjechał do Prus, następnie mieszkał w Lipsku i Altenburgu , zanim wyjechał do Paryża wMarzec 1832, miasto, w którym przebywa bardzo duża liczba wygnanych polskich powstańców .

W 1835 r. Generał Józef Bem utworzył Towarzystwo Politechniczne wspierające kształcenie techniczne. Bem, sam będąc audytorem w Ecole des Pont et Chaussées w Paryżu, ale także promotorem samokształcenia poprzez mnemonikę, rozumie znaczenie edukacji inżynierów w tym okresie rozwoju technologicznego i przemysłowca, ale też nie zapomina tych, którzy są uzdolnieni w dziedzinach artystycznych. Od pierwszego roku działalności Spółka wysyła 81 osób do szkół, z czego 26 trafia do Ecole Polytechnique w Paryżu oraz do Ecole Centrale des Arts et Manufacture . Krajowa Szkoła Mostów i Dróg i prestiżowej School of Mines są również bardzo popularne wśród polskich studentów.

Do 1848 roku Bem dzielił swój czas między różne studia, projekty literackie i podróże (do Portugalii, Hiszpanii, Belgii i Holandii).

Lata 1848-1849

W okresie Wiosny Ludów (1848) Józef Bem wrócił do Lwowa , a następnie w październiku do Wiednia , gdzie kierując organizacją obrony wykazał się niezwykłą aktywnością i osobiście brał udział w kilku starciach aż do zakończenia wojny.25 października. W dniu kapitulacji uciekł na Węgry. Tam rząd Kossutha powierzył mu naczelne dowództwo w Transylwanii  ; z Sycylii Siedmiogrodu tworzy armię narodową ( VI. honvéd hadtest ) liczącą 10 000 ludzi, prowadzi bitwy z wielką odwagą i utrzymuje pozycje przeciwko Feldmarschall-Leutnant baronowi Antonowi von Puchnerowi  (de) (że pokonał19 grudnia 1848niedaleko Dés ) pomimo porażki Vizakny (4 lutego 1849). Zajmuje Kronsztad i Hermannstadt , wypycha Austriaków i Rosjan z powrotem na Wołoszczyznę i zmusza Puchnera do ewakuacji Banatu . Jego armia, licząca obecnie 43 000 żołnierzy, jest jednak znacznie mniejsza od sił koalicji austriacko-rosyjskiej pod jednym dowództwem Lüdersa .

Po próżnych próbach przyciągnięcia wroga do Mołdawii przez udawany odwrót, poniósł ciężką klęskę31 lipca 1849podczas bitwy pod Segesvár  (en) (obecnie Sighișoara ). Przywołany na Węgry przez Kossutha, nadal brał udział w bitwie pod Temesvár  ( fr ) (9 sierpnia), ale w wyniku pospiesznego ataku został zmieciony upadkiem kraju.

Imperium Osmańskie (1849-1850)

Po ostatniej próbie obrony Siedmiogrodu szczątkami swojej armii, uciekł ponownie, tym razem do Turcji , gdzie przeszedł na islam i przyjął imię Amurat Pasza. Jednocześnie z nim nawrócono 72 generałów i oficerów oraz 6000 żołnierzy węgierskich i polskich. Józef Bem stara się wykorzystać swoją pozycję w armii osmańskiej do jej reorganizacji, ale wListopad 1850na prośbę Austrii i Rosji udał się do Aleppo , gdzie na czele wojsk tureckich stłumił krwawy pogrom ludności arabskiej na chrześcijanach. Wyczerpany zmęczeniem i kontuzjami Józef Bem wpada wtedy w gorączkę, na którą pozbawiony pomocy medycznej ulega10 grudnia 1850.

Pośmiertne wyróżnienia

W 1880 roku w Târgu Mureș wzniesiono pomnik ku jego pamięci .

Plik 30 czerwca 1929The sarkofag zawierający jego prochy jest repatriacji i umieszczone w mauzoleum generała Józefa Bema w Tarnowie .

Pracuje

Joseph Bem opublikował prace w języku polskim, niemieckim i francuskim, w tym:

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

Zobacz też

Powiązane artykuły