Julia sarr

Julia sarr Biografia

Narodziny	Dakar
Czynność	Piosenkarz

Inne informacje

Zasięg	Mezzosopran
Instrument	Śpiewanie

Julia Sarr jest wokalista, autor tekstów i producent, z mezzosopran głosem , urodzonego w Dakarze , Senegal . Rozchwytywana solistka i chórzystka, przez lata współpracowała z wieloma artystami.

Biografia

Urodziła się w Dakarze, w rodzinie intelektualistów, z pochodzenia Fulani, przez matkę, protestanckiego chrześcijanina z Gambi, i Toucouleur przez jej muzułmańskiego ojca. Jej piosenka opiera się na polirytmii z Afryki Zachodniej . Głos Julii Sarr przenosi w bąbelki pełnego wdzięku afro-jazzu. Jej przejrzysta barwa i emocjonalna siła uczyniły z niej chórzystkę docenianą przez wielkie nazwiska współczesnej muzyki. W młodym wieku zadebiutuje z Tonym Allenem, legendarnym perkusistą i pionierem afrobeatu .

Wraz z jej solowych projektach, będzie kontynuować swoją działalność jako wokalista podkładowej na scenie lub w studio: z Lokua Kanza , Jean-Jacques Goldman , Michel Fugain , MC Solaar , Koffi Olomide , Youssou N'Dour, Richard Bona , Salif Keita , Oumou Sangaré , Mano Solo , Alpha Blondy , Femi Kuti , Omar Pene, Johnny Hallyday, Maurane, Gael Faye, Bénabar, Pascal Obispo, Marcus Miller, Christophe Maé , Francis Cabrel itp. Będzie częścią chórów Miriam Makeba na płycie Homeland , wydanej w 2000 roku i nagranej w Johannesburgu; będzie miała okazję podpisać tekst jednej z piosenek Lindelani.

W 1999 roku uczestniczyła również w muzyce filmowej: Une pour tous przez Claude Lelouch , kawałek złożonej przez Francisa Lai . Pracuje również z Jean-Claude Petit (kompozytor i aranżer), śpiewając w szczególności ścieżki dźwiękowej filmu Raoul Peck jest , Lumumby w 2010 roku.

W 2005 roku współpracowała z Patrice Larose, francuskim gitarzystą jazzowym inspirowanym flamenco , z którym nagrała album Set Luna . Będą zwiedzać świat, w tym Stany Zjednoczone , Carnegie Hall ,24 października 2005. W 2008 roku rozpoczęła przygotowania do nowej płyty Daraludul Yow, która ukaże się w formaciewrzesień 2014i będzie jego prawdziwym pierwszym solowym albumem. U zbiegu kultur Julia Sarr łączy swoje afrykańskie i europejskie wpływy w harmonii, która uwodzi poza szufladami tożsamości. Z wyczuciem podchodzi do tematów kondycji kobiet, imigrantów, dzieci i oczywiście miłości ... Jej propozycja artystyczna to piękne spotkanie kultury wolof i fortepianu. Zaprasza pięciu pianistów, w tym Freda Soula, Bojana Z, Jean Philippe Rykiela, Samuli Mikkonena i Mario Canonge. Cztery tytuły napisał jego rodak i przyjaciel Alune Wade . Wykonuje również kompozycję Lokui Kanzy Nawny , której tekst przywołuje ludobójstwo w Rwandzie w 1994 roku. Tytuł wprowadza dźwięk violi d'amore granej przez Tunezyjczyka Jassera Haj Youssefa . Wstyczeń 2015, jest zaproszona do wykonania tytułów tego albumu na festiwalu Au fil des voix . W tym samym roku pojawia się jako chórzysta na albumie Francisa Cabrela In extremis , któremu będzie towarzyszyć podczas trasy koncertowej, a album koncertowy The In extremis Tour zilustruje jej liczne koncerty. Julia Sarr pojawi się również w wokalach wspierających najnowszy album Francisa Cabrela À dawn wydany 16 października 2020 roku.

Obecnie przygotowuje swój kolejny projekt i kontynuuje swój lot, aby upiększyć swoją część lazuru i naszą.

Bibliografia

1. (w) Mark Hudson, Jenny Cathcart i Lucy Duran, „Senegambskie gwiazdy tu zostaną” w World Music: Africa, Europe and the Middle East , 617-633  s.
2. Nago Seck, „  Julia Sarr  ”, Afrisson ,28 września 2008( czytaj online )
3. „  Julia Sarr, magiczny głos  ”, au-senegal.com ,18 listopada 2005( czytaj online )
4. „  Sawanna, fortepian i głos Julii Sarr  ”, Radio France internationale ,30 września 2014( czytaj online )
5. „  Julia Sarr  ” , w sprawie Afrykultury
6. (w) Jon Pareles, „  From Hybrids to Bran, the Many Sounds of Africa  ” , The New York Times ,26 października 2005( czytaj online )
7. "  Nowy album Julii Sarr" Daraludul Yow "  ", France Musique ,13 października 2014( czytaj online )
8. Stéphanie Binet, „  2014 w muzyce: nasze bębenki uszne podsumowują  ”, Le Monde ,29 grudnia 2014( czytaj online )
9. Patrick Labesse, „  Music. Wybór płyt: Brahms, Led Zeppelin, Julia Sarr, Macy Gray…  ”, Le Monde ,27 października 2014( czytaj online )
10. Louis-Julien Nicolaou, „  Festival Au fil des voix: le chant des mondes  ”, Les Inrocks ,27 stycznia 2015 r( czytaj online )