Przez Żydów Papieża mieszkał w Comtat Venaissin w Awinionie , oddał odpowiednio w 1274 i 1348 roku do Stolicy Apostolskiej i pozostawały pod jego administracji, aż do rewolucji francuskiej w 1791 roku . Wraz z Żydami alzackimi tworzyli przez kilka stuleci jedną z dwóch gmin żydowskich uprawnionych do życia na terenie dzisiejszej Francji.
Podczas XIV -go wieku papieże zamieszkałych w Awinionie, gdzie obecność dworze papieskim promuje aktywność Żydów, mimo próba eksmisji im.
Rzeczywiście, w 1322 r. Jan XXII wypędził Żydów z Awinionu i Comtat, którzy schronili się w Dauphiné i Savoy . Papież uważa, że aby dokończyć wypędzenie, zburzyć synagogi Bedarrides , Bollène , Carpentras , Thor , Malaucène , Monteux i Pernes . Wydalenie to było krótkotrwałe, ponieważ ten sam papież, w 1326 r. , podczas soboru w Awinionie, nakazał żydowskim chłopcom od czternastego roku nosić żółty pierścień, a dziewczętom od dwunastego roku, aby ubrały się w charakterystyczny welon ( cornalia lub róg). ).
Od 1326 papieże pozwolili Żydom mieszkać w Comtat i Awinionie bez obaw, a tym samym wielu Żydom we Francji uniknąć prześladowań, których są ofiarami. Ponadto Klemens VI chroni Żydów podczas masakr związanych z epidemią czarnej dżumy . W 1394 r. Żydzi zostali definitywnie wygnani z królestwa Francji. W Komtacie Wenaissin Żydzi mogą nadal przebywać pod pewnymi warunkami: noszenie żółtego kapelusza, płacenie dodatkowych podatków, obowiązek okresowego uczęszczania na kazania wzywające do konwersji itp.
Ich los na początku administracji Stolicy Apostolskiej jest dość porównywalny z losami innych prowansalskich Żydów . Na przykład, jak wszędzie w Prowansji , wielu lekarzy jest Żydami : w Awinionie , w 1374 , jest sześciu żydowskich lekarzy, którzy na podstawie soboru w 1341 widzą swoje zarobki znacznie niższe niż zarobki lekarzy chrześcijańskich .
Dzielnica żydowska w Awinionie nie zajmuje więcej niż jednego hektara, ale w 1358 roku mieści 1000 osób.
W okresie, gdy w Awinionie rezydowali papieże , handel żydowski w Awinionie kwitł . Kupcy żydowscy dostarczali na dwór papieski żywność, prześcieradła, konie, perfumy, biżuterię z korali i paciorki różańców. Nawet krawiec Grzegorza XI jest Żydem . W 1374 r. 87 z 94 handlarzy tkaninami w mieście było Żydami. Jest też kilku pożyczkodawców.
W 1492 r. Żydzi zostali wygnani z Hiszpanii, ale papież Aleksander VI odmówił im dostępu do Awinionu i Comtat. Następnie, na początku XVI E wieku, Żydzi są wydalane z Prowansji iw tym czasie wielu z nich, szczególnie tych z Arles i Tarascon może schronić się w Comtat. W kilkunastu miasteczkach i wsiach mieściła się wówczas gmina żydowska. W Pernes-les-Fontaines w 1504 r. przyjęto segregację, zobowiązującą Żydów do porzucenia swojej własności i połączenia się w „kamieniołom”.
Jeśli wypędzenie Żydów z Państwa Kościelnego w 1569 roku jest stosowana tylko częściowo, są zmuszeni, od końca XVI -tego wieku, aby osiedlić się w jednym z czterech „kariery” Comtadine ( „carriero” w Prowansji „Messila” w hebrajskim), czyli zamykana co wieczór dzielnica kilku dobrze wytyczonych ulic. Są to Arba Kehilot , mówią cztery święte wspólnoty Awinionu , Carpentras , Cavaillon i L'Isle-sur-la-Sorgue, nawiązując do czterech świętych wspólnot Ziemi Świętej: Jerozolimy, Hebronu, Safedu i Tyberiady.
Od XV -go wieku, społeczności żydowskie są podawane przez baylons (miejscowy termin pochodzi od komorników ), którzy są odpowiedzialni za ich społeczności przed organami i obowiązków policyjnych. Podatek pobierany jest zgodnie z majątkiem. Działalność Żydów obarczona jest różnymi ograniczeniami w handlu tkaninami.
Żydzi z Papieżem Istnieją nie wiele: w 2000 roku na początku XVI -go wieku, około 500 w Avignon i Carpentras do 1600. Jeśli chodzi o karierze Isle-sur-la-Sorgue, powstała w martwym kończy się na 2500 metrach kwadratowych. W tych kamieniołomach domy sięgały od 4 do 5 pięter, aby zyskać trochę miejsca, kosztem solidności: w Awinionie w 1314 r. dom zawalił się na wydanej tam imprezie weselnej, powodując śmierć 23 osób.
Thomas Platter opisuje kamieniołom w Awinionie w 1595 roku, który jest tylko ulicą zamkniętą z obu stron. Wskazuje, że większość Żydów to krawcy, podczas gdy w średniowieczu zawody Żydów były nie do odróżnienia od zawodów innych mieszkańców Awinionu. Niektórzy byli lekarzami, a nawet rolnikami. Synagoga jest w rodzaju piwnicy. Żydzi mogą wychodzić z kamieniołomu tylko w ciągu dnia w specjalnych ubraniach, w tym w żółtym kapeluszu. W Carpentras , gdzie kamieniołom był mniejszy i bardziej zaludniony niż w Awinionie , budynki mogły sięgać siedmiu lub ośmiu pięter.
Powtarzające się na przestrzeni wieków restrykcje (zakaz praktykowania medycyny, posiadanie nieruchomości gruntowych poza miejscem zamieszkania, handel nowymi towarami, artykułami spożywczymi i końmi) wydaje się mówić, że w rzeczywistości były one stosowane tylko częściowo. Żydzi Papieża wydaje się, że rzeczywiście miał dobrych stosunków z innymi chrześcijanami . Od końca XVII -tego wieku, niektóre mogą osiedlić się w królestwie Francji jak Izrael Bernard Valabregue interpretuje Bibliotece Królewskiej w Paryżu .
Rozwija się oryginalny judaizm Comtadin. Nie jest związany ani z prądem sefardyjskim (pochodzenia hiszpańskiego, który występuje w rejonach basenu Morza Śródziemnego i we Francji na południowym zachodzie), ani z prądem aszkenazyjskim ( alzacko-lotaryńskim i środkowoeuropejskim i wschodnim). Charakteryzuje się bardzo ustrukturyzowaną organizacją społeczności, całkowitą endogamią , specyficznym rytuałem. Że Żydzi mówią Język szuadit , dialekt judeo-prowansalskim. Wydaje się, że nabożeństwa religijne są często odwiedzane, ponieważ w sztuce Judeo-Comtadine Harcanot i Barcanot jednym z tematów zainteresowania kobiet jest dowiedzenie się, kto opuścił nabożeństwo: S'un tan a pas manca ni minha ni arvit (si un takie nie przegapił modlitwy minha (popołudniowej) lub arvit (wieczornej)). Wydaje się jednak, że społeczność żydowska Isle-sur-la-Sorgue zniknęła przed rewolucją francuską.
Podczas XVIII -tego wieku, sytuacja ekonomiczna Żydów poprawiła. Comtadins dużo podróżują po południowej Francji, niektórzy osiedlają się na stałe w Nîmes, Montpellier itp. Rozpowszechnia się użycie francuskiego. W 1741 r. odbudowano najstarszą dziś we Francji synagogę Carpentras. Jeśli ta synagoga pozostaje bardzo dyskretna, podobnie jak synagoga Cavaillon , ten nowy dobrobyt znajduje odzwierciedlenie w sali modlitewnej, arcydzieło włoskiej dekoracji i ślusarstwa. Jeszcze bardziej godna podziwu jest według Bernharda Blumenkranza ta z Cavaillon, która pochodzi z 1772 roku. Z drugiej strony, codzienne życie z trudem odzwierciedla bogacenie się papieskich Żydów, którym nie wolno osiedlać się poza przepełnionymi „kamieniołomami”, gdzie domy sześcio- lub siedmiopiętrowe wydają się podróżnikom przybywającym do Carpentras jak prawdziwe drapacze chmur. Dopiero w 1784 r. właściciel kawiarni z Carpentras otrzymał zezwolenie na przyjmowanie Żydów.
Rewolucja francuska , z przywiązania do Francji Awinionu i Comtat Venaissin znaków prawdziwego wyzwolenia dla Żydów. Pomimo sprzeciwu (co więcej, niezbyt zajadłego) ze strony niektórych, papiescy Żydzi zostali obywatelami francuskimi. W ciągu kilku lat kariery opustoszały, mimo przybycia Żydów aszkenazyjskich. Żydzi brali czynny udział w wydarzeniach rewolucyjnych, zwłaszcza w Nîmes, i rozproszyli się we wszystkich dużych miastach Południa, aż do Paryża.
Śpiące przez półtora wieku społeczności Awinionu i Carpentras nabrały sił po 1962 r. wraz z przybyciem Żydów repatriowanych z Algierii . Synagoga w Carpentras przebudowany w XVIII -tego wieku na fundamentach XIV th century to najstarsza synagoga we Francji w służbie dzisiaj.
Po emancypacji Żydów potomkowie tych społeczności brali czynny udział w społeczeństwie francuskim i wyróżniali się w wielu dziedzinach. Zwłaszcza w polityce Adolphe Crémieux (1796-1880) przyznał Żydom algierskim obywatelstwo francuskie ( dekret Crémieux ), Alfred Naquet (1834-1916), zastępca ówczesnego senatora Vaucluse na początku III RP, legislacji rozwodowej. W sztuce i kulturze pisarze Bernard Lazare (1865-1903), jeden z głównych obrońców kapitana Dreyfusa , pedagog Félix Hément (1827-1891) i Armand Lunel (1892-1977), ostatni mówca judeo-prowansalskiego i pomnik judaizmu Comtadin, kompozytor Darius Milhaud (1892-1974), dyrygent Pierre Monteux (1875-1964), przedsiębiorca Gaston Cavaillon (1910-1986) czy historyk Pierre Vidal-Naquet (1930-2006).
Oprócz powszechnych nazwisk żydowskich (Cohen, Levi, Levy) wśród potomków Żydów papieskich popularne są nazwiska: Abram , Alphandéry , Astruc , Baze , Beaucaire , Bedarrides, Carcassonne , Cavaillon, Créange , Créhange , Crémieux , Digne , Espir, Izrael , latte , Léon , Lew , Lizbona , Lunel , Lyon , Mayrargues, Milhaud , Moise , Montel , Monteux , Mosse , Moyse'a , Naquet , Roquemartine, Valabrègue , Vidal .
W porządku chronologicznym publikacji:
Praca profesora René Moulinasa w znacznym stopniu przyczyniła się do nagłośnienia obecności Żydów na ziemiach przedalpejskich papieża.