Joel engel

Joel engel Obraz w Infobox. Joel Engel, około 1924 r. Biografia
Narodziny 16 kwietnia 1868
Berdiańsk
Śmierć 11 lutego 1927(58 lat)
Tel Aviv
Pogrzeb Cmentarz Trumpeldor ( w )
Imię w języku ojczystym Юлий Дмитриевич Энгель
Narodowości Mandat rosyjski Palestyna
Trening Moskiewskie Konserwatorium im. Czajkowskiego
Charkowski Uniwersytet Narodowy
Zajęcia Kompozytor , krytyk muzyczny , pedagog , muzykolog , etnomuzykolog , dziennikarz
Okres aktywności Od 1900
Inne informacje
Pracował dla Narodowy Uniwersytet w Charkowie

Joel (lub Yoel) Engel (w języku rosyjskim  : Юлий Дмитриевич (Йоэль) Энгель; Yuliy Dmitriewicz (Joel) Engel  , w języku hebrajskim  : יואל אנגל , berdiańsk , 16 kwietnia 1868- Tel Awiw , 11 lutego 1927) jest krytykiem muzycznym , kompozytorem , folklorystą , muzykologiem i jedną z czołowych postaci żydowskiego ruchu muzycznego. Urodzony w Rosji, później osiadł w Berlinie, potem w Palestynie. Engel nazywany jest „prawdziwym ojcem założycielem współczesnego renesansu muzyki żydowskiej”.

Jako kompozytor, nauczyciel i organizator Engel inspiruje całe pokolenie żydowskich muzyków klasycznych do ponownego odkrycia swoich etnicznych korzeni i stworzenia nowego stylu żydowskiej muzyki nacjonalistycznej, wzorowanego na narodowym ruchu muzycznym Rosji, Słowacji, Węgier i innych krajów Europy. Ten styl opracowany przez kompozytorów Alexander Krein , Lazarus Saminsky , Mikhail Gnesine , Salomon Rosowsky i inne - był poważny wpływ na muzykę wielu kompozytorów XX th  wieku, a także muzyki izraelskiej ludowej . Jego praca z zachowaniem muzyczną tradycję sztetl - wioski żydowskiej Europy Wschodniej, XIX th  century - dokonał dziś możliwą ożywienie klezmerskiej muzyki .

Biografia

Trening

Engel urodził się pod imieniem Yuliy Dmitriévitch Engel w Berdiańsku , obecnie na Ukrainie . W przeciwieństwie do większości ówczesnych rodzin żydowskich dorastał poza strefą oporu , legalną strefą wyznaczoną przez cara na zamieszkanie Żydów. Jego rodzice są świeckimi Żydami, a ojciec uczy go gry na fortepianie, nie zamierzając zostać muzykiem. Engel studiował prawo na Charkowskim Uniwersytecie Narodowym (tytuł licencjata w 1890 r.), Obok muzyki na Akademii, a później za namową Piotra Iljicza Czajkowskiego , który słuchał jego kompozycji wMarzec 1893wstąpił do Konserwatorium Moskiewskiego , gdzie studiował kompozycję i teorię muzyki u Tanejewa i Ippolitowa-Iwanowa .

Po ukończeniu konserwatorium (1897) Engel przez dwadzieścia lat pracował jako krytyk muzyczny dla wpływowej rosyjskiej gazety Les Nouvelles russes ( Russkie Vedomotsi ), do 1918 r., Tłumacząc także na język rosyjski wiele niemieckich artykułów muzykologicznych, w szczególności leksykon Riemanna . Stał się wpływową postacią rosyjskiego życia muzycznego, wspierając kompozytorów piszących w rosyjskim stylu ludowym.

Zainteresowanie muzyką żydowską

Według Jacoba Weinberga (1879–1956), pianisty, kompozytora i bliskiego współpracownika Engla, ten ostatni nie interesował się muzyką żydowską aż do spotkania z Władimirem Stasowem w 1899 r. Stasow jest krytykiem sztuki i liderem rosyjskiego nacjonalizmu w sztuce i muzyka. Według Weinberga Stasov zawołał Engela, mówiąc: „Gdzie jest twoja duma narodowa z własnego narodu? ”. Engel nagle zdaje sobie sprawę, o co toczy się gra, i rozwija głębokie zainteresowanie żydowskimi korzeniami muzycznymi.

Latem 1900 roku Engel wrócił do swojego domu w Berdiańsku i zbierał melodie z folkloru jidysz . W następnym roku zorganizował konferencje-koncerty w Moskwie i Sankt Petersburgu, które obejmowały zebrane i aranżowane przez siebie wykonania pieśni, aw następnym roku wstąpił do Moskiewskiego Towarzystwa Etnologiczno-Antropologicznego.

Kolejne lata Engel poświęcił gromadzeniu i aranżowaniu żydowskiej muzyki ludowej, wykonywaniu koncertów i zachęcaniu innych kompozytorów żydowskich do ponownego odkrycia swoich narodowych korzeni i stworzenia narodowego żydowskiego stylu muzycznego.

Towarzystwo Petersburga i Dybuka

W 1908 roku Rosovsky, Saminsky i inni współpracownicy Engela założyli Stowarzyszenie Żydowskiej Muzyki Ludowej. Engel bierze udział w organizacji ich pierwszego koncertu, na którym wykonywanych jest wiele jego piosenek. Stowarzyszenie publikuje dzieła Engla i innych żydowskich kompozytorów nacjonalistycznych oraz organizuje koncerty w całej Rosji. W koncertach tych wzięło udział kilka gwiazd ówczesnego życia muzycznego, w tym skrzypek Jascha Heifetz (jako cudowne dziecko) i Joseph Achron , pianista Leopold Godowsky i wiolonczelista Gregor Piatigorsky .

W artykule z 1914 roku Saminsky wspomina pierwszy koncert muzyki Engela w Petersburgu, pod auspicjami stowarzyszenia, 12 kwietnia 1909 : „Młodzi kompozytorzy żydowscy w Petersburgu po raz pierwszy usłyszeli dyspozycje artystyczne żydowskich pieśni ludowych Engelsa [...] i byli wielce zdziwieni, że taka kulturowa i narodowa wartość może wynikać z takiego przedsięwzięcia. Koncert ten pobudził w kolejnym okresie młodych kompozytorów petersburskich do stworzenia i wykonania całej serii pieśni żydowskich. "

W 1912 r. Engel dołączył do pisarza i etnografa Shaloma Anskiego w wyprawie po okolicy zamieszkania w celu zebrania popularnych piosenek społeczności żydowskiej. Badacze nagrywają piosenki na woskowych cylindrach, używając niedawno wynalezionego fonografu Thomasa Edisona. Było to jedno z pierwszych zastosowań fonografu w badaniach etnomuzykologicznych, technika opracowana na Węgrzech przez Bélę Bartóka cztery lata wcześniej.

Engel napisał muzykę sceniczną do sztuki Ansky'ego Dibbouk or Between Two Worlds . Spektakl, który opowiada historię opętanej przez ducha panny młodej, został wyprodukowany przez teatr Habima (Moskwa) i odniósł międzynarodowy sukces. Teatr ze sztuką koncertował w Europie Wschodniej, a muzyka Engela zyskała sławę. Później przerobił partyturę en suite na orkiestrę smyczkową i klarnet. To było dla Engela, jego pierwsza praca na scenie i jedyne większe dzieło; inne jego kompozycje to pieśni i krótkie utwory instrumentalne, w tym 50 żydowskich pieśni ludowych wydanych w 1916 roku.

Dalsza współpraca między Engelem a teatrem Habima nigdy się nie zmaterializowała, ponieważ teatr przeżył polityczne zamieszanie z powodu nowego porewolucyjnego reżimu rosyjskiego i ostatecznie został zmuszony do emigracji; najpierw do Ameryki, a później do Palestyny, gdzie ostatecznie stał się narodowym teatrem w Tel Awiwie . Engel żyje z pracy jako nauczyciel muzyki w żydowskiej szkole dla porzuconych lub osieroconych dzieci poza Moskwą, gdzie rozwija własne podejście pedagogiczne. Zamiast skupiać się na teorii muzyki, tworzy „program słuchania”. „Nie jest konieczne - i to jest nudne dla wszystkich - ... uczyć, że druga jest dysharmonijna, a trzecia zgodna ... Wręcz przeciwnie, musimy raczej ... pozwolić [dzieciom] słuchać dobrego muzyka… aby nauczyć się kochać, cieszyć się nią i nią żyć ”- pisze. takie podejście jest początkiem rewolucji w pedagogice muzyki.

Berlin i Palestyna

W 1922 r. Stowarzyszenie wysłało Engela z misją do Niemiec, aby promować ruch nowej muzyki żydowskiej. Engel jest organizatorem serii koncertów w Berlinie i Lipsku , w tym wykonań pieśni i utworów instrumentalnych Engela, Kreïna, Gnesina, Rosowskiego i innych. Wśród artystów tych koncertów był Gregor Piatigorsky .

W następnym roku Engel otworzył w Berlinie wydawnictwo muzyczne „Juwal Verlag”, stając się głównym wydawcą kompozytorów stowarzyszenia, drukarnią wydań pieśni i muzyki kameralnej nowego stylu żydowskiego. Jednak mimo intensywnej działalności w Niemczech, jako kompozytor, wydawca i organizator spektakli, Engel nie był usatysfakcjonowany i zdecydował się osiedlić w Palestynie.

Teraz Engel, znany kompozytor w świecie żydowskim, jest z niecierpliwością wyczekiwany przez społeczność żydowską w Tel Awiwie i Jaffie . Zaproponowano mu stanowisko nauczyciela teorii w Konserwatorium Shulamit i mówiono o utworzeniu konserwatorium pod jego kierunkiem. Engel przeniósł się do Palestyny ​​w 1924 roku.

Engel od chwili przybycia poświęcił się nauczaniu i komponowaniu, głównie pieśni ludowych dla dzieci. Obawiając się, że w tamtym czasie piosenki dla dzieci były albo europejskimi melodiami z nowymi słowami w jidysz, albo piosenkami sztetlowymi w języku hebrajskim lub jidysz, Engel próbował stworzyć nowy, rodzimy styl. „Jak możemy śpiewać pieśń diaspory w Ziemi Obiecanej? „, Napisał w liście. Kilka jego nowych piosenek jest opartych na jemeńskich melodiach lub motywach.

Podczas swojego życia w Palestynie Engel był również związany od 1925 r. Z grupą teatralną Ohel ( hebr  . והל ), jednym z pierwszych teatrów palestyńskich. Napisał muzykę sceniczną do oryginalnej sztuki „Neshef Peretz”, która objeżdża żydowskie osiedla w Palestynie. Organizuje i kieruje Chórem Ohel oraz pisze wiele nowych pieśni chóralnych i solowych, wydanych w trzech tomach. Jego piosenki były bardzo popularne i śpiewane w całej Palestynie.

Pomimo serdecznego powitania, Engel z trudem przystosowuje się do życia w Palestynie. „Rozpieszczano mnie w Moskwie i Berlinie” - pisał w liście w 1924 roku. „... Tutaj nikt nie wie, co pisał wówczas Engel, a co pisze teraz” . Jego stan zdrowia stopniowo się pogarsza i11 lutego 1927zmarł w Tel Awiwie.

Muzyka

Engel jest jednym z pierwszych, być może pierwszym muzykiem, który uznał, że tradycyjna muzyka żydowska nie była oparta na systemie tonalnym dur-moll, który dominował w muzyce klasycznej i popularnej tamtych czasów. „Większość pieśni żydowskich opiera się na starożytnych modzie ( eolskiej, dorian, miksolidyjskiej itd.)” - pisał w 1900 roku - „od czasu do czasu jedna z nich spotyka się z większą lub mniejszą; ale najczęściej są to mody, które nie są zapisane w naszych książkach i można by je nazwać „orientalnymi”. Ta koncepcja harmoniczna jest widoczna w kompozycjach Engela. Na przykład w Suicie Dybuka Opus 35 Engel używa jako prymy akordu kwinty rozszerzonej , zamiast akordu durowego lub molowego.

Oprócz Suity Dybukowej na orkiestrę smyczkową i klarnet Engel nie pisał muzyki orkiestrowej, ani dzieł wielkoformatowych, takich jak symfonie, opery, koncerty. Wszystkie jego utwory przeznaczone są wyłącznie na fortepian, muzykę kameralną lub pieśni. W swojej muzyce kameralnej wielokrotnie stosował nowatorskie kombinacje. Na przykład Adagio Mysterioso , opus 22, jest skomponowane na skrzypce, wiolonczelę, harfę i organy. Podobnie jak inni artyści ruchu muzycznego sztuki żydowskiej lubił pieśni ze strunami obligato . Na przykład piosenka „Ahava Rahya” jest przeznaczona na wokal, skrzypce, flet, altówkę i organy.

Wiele pieśni Engela opiera się na tradycyjnych pieśniach z folkloru żydowskiego. Na przykład jego kołysanka Numi Numi Yaldaty („śpij, śpij moje dziecko”) jest odmianą tradycyjnej kołysanki w języku jidysz. Jednak Engel często czerpie ze źródeł innych niż tradycyjna muzyka żydowska. Zatem cytowany powyżej Ahava Rahya opiera się na arabskiej melodii, a większość piosenek, które komponuje w Palestynie, bazuje na melodiach jemeńskich.

W dużej mierze zapomniano o muzyce popularnej Engla, który za swojego życia zdominował scenę muzyki popularnej w Palestynie. Jednak niektóre z jego piosenek są nadal śpiewane. Należą do nich „Numi Numi”, jedna z najpopularniejszych izraelskich kołysanek; „Omrim Yeshna Eretz”, piosenki dla dzieci, „Geshem geshem mishamayim” i inne.

Pisma

(po rosyjsku)

Nagroda im. Engela

Nagroda im. Joela Engela została ustanowiona przez miasto Tel Awiw i co trzy lata nagradza kompozytorów, w szczególności Menachema Avidoma (1947 i 1956), Ben-Zion Orgad (1961) i Jacoba Gilboa (1973).

Uwagi

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z angielskiej Wikipedii zatytułowanego „  Joel Engel (kompozytor)  ” ( zobacz listę autorów ) .
  1. Heskes 1998 , s.  12.
  2. Schröder-Nauenberg 2007 , s.  42.
  3. Ravina 1947 , s.  34.
  4. Theodore Baker i Nicolas Slonimsky ( przetłumaczone  z języka angielskiego przez Marie-Stella Pâris, pref.  Nicolas Slonimsky), Słownik biograficzny muzyków [„  Baker's Biographical Dictionary of Musicians  ”], t.  1: AG , Paryż, Robert Laffont , pot.  "Książki",1995( Repr.  1905, 1919, 1940, 1958, 1978), 8 th  ed. ( 1 st  ed. 1900), 4728  , str. ( ISBN  2-221-06787-8 ) , str.  1164.
  5. Jacob Weinberg, Joel Engel, pionier renesansu muzyki żydowskiej (wspomnienia osobiste 1902-1927) , cyt.za Heskes 1998 , s.  15.
  6. Saminsky, Об еврейской музике (1914), cytowany w: Schröder-Nauenberg 2007 , s.  43.
  7. Ravina 1947 , s.  67.
  8. Ravina 1947 , s.  86.
  9. Ravina 1947 , s.  82.
  10. Ravina 1947 , s.  107.
  11. Ravina 1947 , s.  102.
  12. Ravina 1947 , s.  48.
  13. Flamenboym 1996 , s.  14.
  14. "  Archiwum FAU Judaica Sound Archives - lista 78 rpm (muzyka żydowska)  " , Faujsa.fau.edu,31 stycznia 1922(dostęp 26 maja 2017 )
  15. [wideo] „Numi Numi Yaldaty” na YouTube

Bibliografia i źródła

Linki zewnętrzne