Najpierw Alzacja

Najpierw Alzacja
Obraz poglądowy artykułu Alzacja najpierw
Oficjalny logotyp.
Prezentacja
Prezydent Jacques Cordonnier
Fundacja 1989
Siedzenie BP 60291, 67008 Strasburg Cedex
Pozycjonowanie Skrajnie w prawo
Ideologia Regionalizm
Konserwatyzm
Identytaryzm
Zabarwienie Czerwony , biały
Stronie internetowej www.alsacedabord.org
Reprezentacja
rada regionalna 0  /   169
Bas-Rhin 0  /   46
Górny Ren 0  /   34

Alsace first (ADA) to regionalistyczna i oparta na tożsamości alzacka partia polityczna , utworzona w 1989 roku i kierowana przez Jacquesa Cordonniera , który twierdzi, że chce „zjednoczyć europejskie siły regionalne i tożsamościowe regionu Alzacji” . Należy do ruchu Tożsamości Sieciowych.

Historia

Alzacja po raz pierwszy została założona w 1989 roku przez Roberta Spielera , byłego członka Front national du Bas-Rhin w latach 1986-1988 i Jacquesa Cordonniera , prezesa Forum d'Alsace, „think tank”. Stać się alzackim ruchem regionalistycznym od 1998 do 2002 roku, przyjmuje swoją pierwotną nazwę30 listopada 2002 r.kiedy kilku dysydentów MNR decyduje się do niego dołączyć. Alzacja pierwszy także przynosi ze sobą kilka „rozczarowany” z UDF i RPR jak Anne Kling.

Imprezę dostrzegają różne kampanie plakatowe: „Paryż się z nas śmieje! » Ale także « Paryż nam okrada! " , A slogan odnosząc się w szczególności na fakt, że Alzacja był w tym czasie jedynym regionem w Francji , że miał do udziału w finansowaniu jej TGV . Hasła te tłumaczą przede wszystkim rzekomy „ antyjabinizm  ” Alzacji, co według niego odróżnia ją od większości partii francuskich. Ruch alzacki prowadził też przez kilka lat kampanię przeciwko wejściu Turcji do Unii Europejskiej , kampanię wykraczającą poza granice Alzacji, eksportując się w szczególności do departamentów Mozeli i Wogezów .

W 2003 roku Alzacja po raz pierwszy wraz z Bloc Identitaire spowodowała odwołanie koncertów rapowej grupy Sniper w Mulhouse.

W kwiecień 2008Robert Spieler rezygnuje z ruchu, by założyć Nową Prawicę Ludową. Jest wymieniany na23 kwietniaJacquesa Cordonniera, który zapowiada „powrót do fundamentalnych i regionalistycznych wartości partii” .

Linia polityczna

Alzacja jest przede wszystkim ogólnie klasyfikowana jako ruch skrajnie prawicowy i prowadzi radykalny dyskurs dotyczący w szczególności imigracji, polityki bezpieczeństwa, nieufności wobec islamu , antypodatków.

W swoim statucie Alsace d'Abord przedstawia się następująco: „ Alzaci pochodzenia lub adopcji, potwierdzamy nasze przywiązanie do alzackiej, francuskiej i europejskiej tożsamości naszego regionu. " " Ta tożsamość opiera się na naszej podwójnej kulturze, francuskiej i niemieckiej. Nasza tożsamość jest zagrożona przez standaryzację kulturową, zapomnienie o naszych korzeniach i wypaczenie naszych wartości. Zagrożona jest również przez imigrację pozaeuropejską ” .

Formacja regionalistyczna wyraża w swoim programie główne postulaty: utworzenie Rady Alzacji przez połączenie rad generalnych Górnego Renu i Dolnego Renu oraz rady regionalnej Alzacji, obronę i modernizację prawa lokalnego , niezależną finansowe i podatkowe Alzacji, przeniesienie wielu obowiązków rządowych na region, proaktywna promocja dwujęzyczności , walka z islamizacją .

Alzacja początkowo popiera ideę, zgodnie z którą interesy Alzatczyków są źle bronione w Paryżu przez duże partie narodowe, ponieważ wybierani przez nich urzędnicy podlegaliby rozkazom ich paryskich sztabów. W przeciwieństwie do tego ruch twierdzi, że najpierw broni Alzacji, twierdzi, że jest niezależny od jakiegokolwiek nadzoru paryskiego i twierdzi, że chce, aby Alzacja była słyszana i szanowana przez Paryż i Brukselę, aby zapewnić jej wpływy i dobrobyt.

Wyniki wyborów

Wybory ustawodawcze

W wyborach parlamentarnych w 2017 r . partia przedstawiła dwóch kandydatów. Jacques Cordonnier jest obecny w czwartej dzielnicy Bas-Rhin znanej jako "Strasburg-Campagne", podczas gdy Catherine Dahmane jest w Sundgau . Kandydaci proponują wyjście z Alzacji du Grand Est , w połączeniu resortowych rad od Bas-Rhin i Haut-Rhin , zachowania prawa miejscowego , zwiększonej decentralizacji systemu edukacji, promocji francusko-niemieckiej dwujęzyczności , do „odwołania budowy GCO oraz zachowania swobodnego dostępu do A35 .

Okręg wyborczy Kandydat Głos %
Czwarty w Bas-Rhin Jacques Cordonnier 1,039 2.26
Trzeci w Górnym Renu Katarzyna Dahmane 1,046 2,68

Wybory do Senatu

Podczas wyborów senatorskich w 2014 roku Alzacja po raz pierwszy sprzymierzyła się z innymi regionalistami pod hasłem: „Alzacja, wspólna pasja”. W Bas-Rhin lista kierowana przez Denisa Lieba zbiera 25 głosów lub 0,95% głosów, podczas gdy lista Haut-Rhin , kierowana przez Jacquesa Cordonniera (najpierw Alzacja), uzyskuje 16 głosów lub 0,84% głosów. Koalicja nie zostaje wybrana.

Wybory europejskie

Alzacja przede wszystkim nigdy nie brała udziału w wyborach europejskich.

Wybory regionalne

Wyniki wyborów regionalnych
Rok Głos % Mandaty Ranga
1992 41,398 6.05 2  /   47 6 th
1998 35 621 6.16 3  /   47 5 th
2004 62 259 9.42 0  /   47 4 th
2010 25,906 4,98 0  /   47 5 th

Punktacja i liczba mandatów uzyskana w wyborach regionalnych w Alzacji  :

Wybory kantonalne i resortowe

Alsace d'Abord nie wybiera więcej od czasu dezercji w 2009 roku swojego wiceprezydenta, Christiana Chatona, radnego generalnego Sainte-Marie-aux-Mines ( Haut-Rhin ) od 2004 roku, wybranego ponownie w 2011 roku pod barwami UMP.

W wyborach kantonalnych 20 i 27 marca 2011ruch przedstawia tylko 2 kandydatów (32 w wyborach kantonalnych w 2004 r.), obaj w Bas-Rhin  :

Ten ostatni podczas kampanii wypowiada niejednoznaczne uwagi podczas wywiadu z regionalnym dziennikiem.

W wyborach resortowych 2015 para zaprezentowała się w Bas-Rhin.

Kanton Kandydaci Głos %
Strasburg-6 Jacques Cordonnier
Renée Kuss 		611 5.50

Wybory samorządowe

Ruch regionalistyczny stracił radnych miejskich w Strasburgu w 2001 roku.

Młoda Alzacja

Jeune Alsace to ruch młodzieżowy najpierw związany z Alzacją, ale ustawowo niezależny. Zrzesza licealistów, studentów i pracowników ruchu tożsamościowego i regionalistycznego oraz wpisuje swoje działania w ślady ruchu regionalistycznego. Niektórzy z jej liderów wchodzą w skład organów zarządzających Alsace d'Abord.

Uwagi i referencje

  1. Laurent de BOISSIEU „  Alsace d'abord  (ADA) ” , na france-politique.fr .
  2. Pascal Delwit, Partie regionalne w Europie: aktorzy w rozwoju? , s.  79-85.
  3. Erwan Chartier, Ronan Larvor i Malo Louarn, La France Split: Investigation of Regionalist and Autonomist Movements , s.  256-260.
  4. http://mcsinfo.u-strasbg.fr/article.php?article_id=4424&cPath=
  5. Nicole Gauthier, „  Mulhouse: skrajnie prawicowa torpeda rapowej grupy Sniper  ” , na liberation.fr ,19 lipca 2003 r.(dostęp 21 stycznia 2014 r . ) .
  6. „  http://robert-spieler.hautetfort.com/about.html  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) ,20180911210827
  7. Martin Pierre, „  Referendum z 29 maja 2005 r. Analiza głosowania  ”, Komentarz ,2005, s.  701-712 ( czytaj online )
  8. Brouard Sylvain, „  Odwrócenie układu sił w wyborach regionalnych z marca 2004 r.: amplituda i determinanty  ”, Revue française de science politique ,2004, s.  621-637 ( czytaj online )
  9. Maury Caroline, „  Czy musimy koniecznie „kochać się nawzajem”, aby współpracować między Europejczykami? Dwa transgraniczne przykłady  ”, polityka europejska ,2008, s.  75-95 ( czytaj online )
  10. „  Legistive – District 4. Jacques Cordonnier (najpierw Alzacja): oddanie granic Alzacji  ” , na stronie www.dna.fr (konsultacja 10 stycznia 2021 r. )
  11. OVH , „  Gratulacje! Twoja domena została pomyślnie utworzona w OVH!  » ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , Na www.blog-actualite-politique.fr .
  12. "  Sainte-Marie-aux-Mines: Christian Chaton komfortowo ponownie wybrany  " , na lalsace.fr ,28 marca 2011.
  13. „  Wyniki wyborów kantonalnych 2004  ” , o Ministerstwie Spraw Wewnętrznych .
  14. „  Wyniki wyborów kantonalnych 2011  ” , o Ministerstwie Spraw Wewnętrznych .
  15. "  Karl Goschescheck", który jest na prawo od FPÖ "  " , w L'Alsace ,7 września 2012
  16. Christian Bach, „  Nowe oblicze regionalizmu alzackiego  ” , na temat Najnowsze wiadomości z Alzacji ,31 marca 2011(dostęp 11 września 2018 r . ) .

Zobacz również

Powiązane artykuły

Bibliografia

Linki zewnętrzne