Jean-Francois Jalkh

Jean-Francois Jalkh
Rysunek.
Jean-François Jalkh w 2015 roku.
Funkcje
Poseł europejski
W biurze od 1 st lipiec +2.014
( 6 lat, 10 miesięcy i 3 dni )
Wybór 25 maja 2014
Ponowna elekcja 26 maja 2019 r
Okręg wyborczy Francja ( elektorat wschodni 2014-2019)
Legislatura 8 th i 9 th
Grupa polityczna NI (2014-2015)
ENL (2015-2019)
ID (od 2019)
Wiceprezes Frontu Narodowego
odpowiedzialny za kwestie prawne
12 lipca 2012 - 11 marca 2018 r
( 5 lat, 7 miesięcy i 27 dni )
Z Alain Jamet
Steeve Briois
Louis Aliot
Marie-Christine Arnautu
Florian Philippot
Nicolas Bay
Prezydent Marine Le Pen
Następca Steeve Briois
(jedyny wiceprezes)
Prezydent Frontu Narodowego
(tymczasowo)
25 - 28 kwietnia 2017
( 3 dni )
Poprzednik Marine Le Pen (na urlopie)
Następca Steeve Briois (tymczasowo)
Radny Regionalny Lotaryngii
21 marca 2010 - 13 grudnia 2015 r
( 5 lat, 8 miesięcy i 22 dni )
Poseł francuski
2 kwietnia 1986 - 14 maja 1988
( 2 lata, 1 miesiąc i 12 dni )
Okręg wyborczy Seine et Marne
Legislatura VIII th ( piąta republika )
Grupa polityczna FN-RN
Sekretarz generalny Frontu Narodowego
2 maja 2010 - 16 stycznia 2011
( 8 miesięcy i 14 dni )
Poprzednik Louis aliot
Następca Steeve briois
Biografia
Data urodzenia 23 maja 1957
Miejsce urodzenia Tournan-en-Brie ( Sekwana i Marna )
Narodowość Francuski
Partia polityczna FN / RN (od 1974)
Ukończyć Uniwersytet Paryski II
Zawód Dziennikarz

Jean-François Jalkh , urodzony dnia23 maja 1957w Tournan-en-Brie jest politykiem Francuzem .

Członek Frontu Narodowego (FN) od 1974 roku , był kolejno jej sekretarz generalny, a następnie przekazywać ogólne wiceprezydenta. Od 2018 roku jest delegatem krajowym partii do spraw prawnych.

W trakcie swojej kariery politycznej pełnił różne funkcje, m.in. posła do Parlamentu Europejskiego (1986-1988) i posła do Parlamentu Europejskiego (od 2014).

Biografia

Geneza i formacja

Urodził się Jean-François Jalkh 23 maja 1957w Tournan-en-Brie w rodzinie pochodzenia libańskiego .

Studiował prawo na Uniwersytecie Paris- II  ; posiada tytuł magistra prawa (1980) .

Kariera w prasie

Jean-François Jalkh jest od 1984 r. Dziennikarzem National-Hebdo pod pseudonimem „Philippe Chevalier” .

Następnie współpracował z Rolandem Gaucherem i objął kierownictwo sekcji „Najeźdźcy” , poświęconej imigracji.

Tło polityczne

Jean-François Jalkh dołącza do National Youth Front (FNJ) wWrzesień 1974, „W czasie, gdy [ten ostatni] jest zorganizowany przez rewolucyjnych nacjonalistów flirtujących z ruchem neonazistowskim  ” , według dziennikarza Laurenta de Boissieu .

Zwolniony przez Jean-Pierre'a Stirboisa z „pracy w sektorze prywatnym” , został członkiem komitetu centralnego Frontu Narodowego w 1981 r., Biura politycznego w 1982 r. I wziął udział w kampanii Dreux podczas wyborów samorządowych w 1983 r. . Będzie także sekretarzem krajowym ds. Wyborów , Członkiem krajowej komisji inwestytury od 1989 r. Oraz członkiem komisji dyscyplinarnej i pojednawczej .

Był zastępcą Seine-et-Marne i członkiem Frontu Narodowego - Rassemblement grupy narodowej (którego był najmłodszy) podczas VIII th ustawodawcę V Republiki Francuskiej , w 1986 roku2 kwietnia 1986, jest członkiem komisji wiekowej Zgromadzenia, jako sekretarz zgromadzenia. Będzie ostatnim deputowanym ugrupowania zajmującym czołowe stanowiska w partii. Plik5 czerwca 1986, przedkłada projekt ustawy „zmierzający do ustalenia narodowych preferencji w zatrudnieniu”. Jego mandat wygasł w 1988 roku.

Jest kandydatem w 39 th  pozycja listy FN w 1989 wyborach europejskich .

W latach 1992-2010 był radnym regionu Île-de-France .

Był szefem listy FN w Meaux podczas wyborów samorządowych w 1995 roku  : zajął trzecie miejsce (16,86%), za Jeanem Lionem (37%) i Jean-François Copé (30,7%).

Był szefem listy FN w Melun podczas wyborów samorządowych w 2001 roku  : zdobył ponad 15% głosów, w porównaniu z wynikiem z 1995 roku (ponad 18% dla FN).

Kandydat FN w trzecim okręgu wyborczym Seine-et-Marne podczas wyborów parlamentarnych w 2002 roku zdobył 13,8% głosów (czwarte miejsce).

Plik 21 marca 2010, szef listy FN w departamencie Wogezów , został wybrany radnym regionu Lotaryngii . Dlatego przewodniczy grupie FN w radzie regionalnej Lotaryngii .

Po rezygnacji Louisa Aliota , który woli opuścić stanowisko, by poprzeć kandydaturę Marine Le Pen na szefa partii, zostaje mianowany na stanowisko szefa partii.2 maja 2010Sekretarza Generalnego Frontu Narodowego w celu przygotowania Kongresu w Tours, podczas którego Marine Le Pen i Bruno Gollnisch walczą o sukcesję Jean-Marie Le Pena. Pod koniec tego kongresu został delegatem generalnym Frontu Narodowego, stanowiska zajmowanego wcześniej przez Bruno Mégreta, a następnie Bruno Gollnischa, które zostało zniesione wlistopad 2007. Został również powołany na członka Prezydium Frontu Narodowego.

Kandydat do wyborów parlamentarnych w 2012 r. W drugim okręgu Wogezów , zajmuje trzecie miejsce, za ustępującym UMP Gérardem Cherpionem i socjalistą Jackiem Langiem . Z 17,44% oddanych głosów, czyli 10,34% zarejestrowanych, Jean-François Jalkh nie kwalifikuje się zatem do drugiej tury.

Plik 12 lipca 2012został mianowany wiceprezesem Frontu Narodowego odpowiedzialnym za wybory i spory wyborcze; ogólna delegacja zostaje usunięta. Wmarzec 2015, jego wiceprzewodnicząca zmienia delegację do spraw prawnych. Pozostaje wiceprzewodniczącym partii do kongresu w 2018 roku .

Pod koniec wyborów europejskich w 2014 roku został wybrany posłem do Parlamentu Europejskiego w okręgu wschodnim jako trzeci na liście Frontu Narodowego, który zdobył 28,98% głosów. W Parlamencie Europejskim jest członkiem Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz Delegacji ds. Stosunków z Republiką Południowej Afryki. Jest także zastępcą członka Komisji Kultury i Edukacji oraz Delegacji ds. Stosunków z Japonią.

Po utworzeniu europejskiej partii politycznej (Ruch na rzecz Europy Narodów i Wolności) uczestniczyła w tworzeniu grupy w Parlamencie Europejskim (Europa Narodów i Wolności, ENL), której FN jest członkiem.

Pod nieobecność Marine Le Pen przewodniczy posiedzeniu zarządu FN, które doprowadziło do wykluczenia Jean-Marie Le Pena w 2015 roku.

W okresie pomiędzy dwoma rund wyborów prezydenckich 2017 , Marine Le Pen , zakwalifikował się do drugiej rundy, to „na urlopie” od przewodnictwa w FN, prowadząc Jean-Francois Jalkh wziąć stery partii, działając jako pierwszy wiceprzewodniczący partii, zgodnie z art. 16 statutu FN. Wycofał się trzy dni później w obliczu kontrowersji wywołanej ekshumacją rzekomych uwag zaprzeczających  ; zastępuje go Steeve Briois .

Od 2018 roku jest delegatem krajowym FN do spraw prawnych.

Zajmuje kwalifikujące się miejsce na liście rajdu krajowego na wybory europejskie w 2019 roku .

Sprawy sądowe

Ten artykuł dotyczy co najmniej jednej toczącej się sprawy sądowej (listopad 2016).

Tekst może się często zmieniać, może nie być aktualny i nie mieć perspektywy.

Tytuł i opis aktu prawnego wynikają z kwalifikacji prawnej zachowanej przy redagowaniu artykułu i mogą ulec zmianie w tym samym czasie, co on.

Nie wahaj się uczestniczyć w neutralny i obiektywny sposób, powołując się na swoje źródła i pamiętając, że w wielu systemach prawnych każdego człowieka uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie prawomocnie i ostatecznie ustalona.
Tę stronę ostatnio edytowano 13 lutego 2021 o 13:50.

Jeanne

W Maj 2015Jean-François Jalkh jest oskarżony o „oszustwo, nadużycie zaufania i akceptację przez partię polityczną finansowania od osoby prawnej” . Jest ścigany jako sekretarz generalny mikroparty Jeanne , kierowanej przez osoby bliskie Marine Le Pen, która jako osoba prawna sama jest przedmiotem aktu oskarżenia . Jest pierwszym kierownikiem wyższego szczebla FN, który martwi się tą sprawą .

Wrócił do więzienia, jest sądzony listopad 2019. W wydanym wyroku16 czerwca 2020 r, Jean-François Jalkh zostaje skazany na dwa lata więzienia (w tym osiemnaście miesięcy w zawieszeniu) i pięć lat dyskwalifikacji, ponieważ sąd „uznał, że był on„ autorem pakietu finansowego ”i nie mógł zignorować jego„ fikcyjnego charakteru ” ” . Ponadto musi -  solidarnie z Frédériciem Chatillon , mikropartią Jeanne i „dwoma innymi bohaterami”  - zrekompensować państwu szkody, szacowane na „około 860 000 euro” . Na wniesienie odwołania przysługuje dwadzieścia dni .

Asystenci Parlamentu Europejskiego

On jest cytowany również w przypadku polityki zatrudniania asystentów parlamentarnych z Jean-Marie Le Pen . Ten ostatni, wówczas poseł do Parlamentu Europejskiego, zatrudniłby Jean-François Jalkha, nie będąc w stanie udowodnić żadnej pracy pomocowej. Parlament Europejski uzyska na drodze prawnej zwrotu przez Jean-Marie Le Pen z 320.000  zł w postaci napadów swych uprawnień jako poseł do Parlamentu Europejskiego.

Pozycjonowanie

Jean-François Jalkh był blisko w latach 80. Jean-Pierre'a Stirboisa , ówczesnego sekretarza generalnego FN, i jego skrzydła „  solidarystycznego  ”. W 2000 roku był blisko Bruno Gollnischa . Według Gillesa Ivaldiego, „jest jednym z nielicznych historycznych lepénistes u Louisa Aliota, którym udało się przejść na marinistę. Lubi bardzo konsensualny profil, nie powodujący podziałów, w przeciwieństwie do innych, takich jak Florian Philippot  ” . Dla Romaina Rosso „nie należy do żadnego klanu i zawsze starał się unikać kłótni w kaplicach” .

W Lipiec 1991wraz z Jean-Marie Le Penem uczestniczy w obchodach śmierci Philippe'a Pétaina w kościele Saint-Nicolas-du-Chardonnet .

W 2000 roku oświadczyłby, zgodnie z uwagami przedstawionymi pięć lat później w Le Temps des savoirs , że wyróżnia spośród zaprzeczających i rewizjonistów , z jednej strony „odrażających ludzi” , az drugiej strony „[a] negacjonista lub [a] poważny rewizjonista ”, jak Robert Faurisson  ; w zdaniu, którego nie wiemy, czy odzwierciedla jego przemyślenia lub podsumowuje myśli innego, konkluduje „na temat użycia gazu, na przykład, który nazywa się Zykon B [sic], uważam, że z technicznego punktu widzenia widok, niemożliwe […] mówię, że niemożliwe jest użycie go w […] masowych eksterminacjach ” . Jednocześnie Jean-François Jalkh odrzuca dla siebie etykietkę zaprzeczenia. Zaprzecza, że ​​poczynił te uwagi, gdy zostały one ekshumowane przez Laurenta de Boissieu z okazji objęcia przez niego tymczasowo przewodnictwa w FN; według Le Monde Jean-François Jalkh nigdy jednak nie zaprzeczył, że poczynił te uwagi. Senator FN David Rachline wskazuje, że Jean-François Jalkh „złożył skargę, ponieważ ta sprawa jest całkowicie sfabrykowana” . Badacz Magali Boumaza, który zebrałby jego uwagi, potwierdza, że ​​ma dowód.

Pracuje

  • "Philippe Chevalier", Mały przewodnik po Chirac we wszystkich jego stanach , Paryż, National-Hebdo, wyd.  "Otwarte Archives of National-Hebdo" ( N °  2),1984, 74  s. ( EAN  2000059518349 )
  • Z Jean-Pierre Stirbois , dokument imigracyjny , Paryż, National-Hebdo,1985
  • Z Jean-Yves Le Gallou , będąc Francuzem, zasługujesz na to , Paryż, Albatros,1987
  • Pod reż. przez Bruno Mégret , z Damien Bariller , Militer au przód: cykl du wojujący , Paryżu, Editions Narodowych,1991, 158  str. (uwaga BnF n o  FRBNF3614975 )

W fikcji

W powieści Frédérica Deslauriersa Les Deux-Cents jours de Marine Le Pen (2011), w której Marine Le Pen wygrywa wybory prezydenckie w 2012 roku , Jean-François Jalkh zostaje ministrem odpowiedzialnym za stosunki z parlamentem .

W François Durpaire i Farida Boudjellal za uchronic komiks , La Presidente , gdzie Marine Le Pen wygrywa wybory prezydenckie 2017 , Jean-François Jalkh staje Minister Ekologii i Ochrony Zwierząt.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Odpowiedzialny za wybory i spory wyborcze od 2012 do 2015 roku.
  2. Podczas kampanii Marine Le Pen przed drugą turą wyborów prezydenckich.

Bibliografia

  1. „  Seine-et-Marne. Były radny gminy Jalkh, nowy szef Frontu Narodowego  ” , na leparisien.fr ,25 kwietnia 2017(dostęp 25 kwietnia 2017 ) .
  2. Julien Ramia , „  Ci francusko-libańscy w otoczeniu francuskich kandydatów na prezydenta - Julien ABI RAMIA  ”, L'Orient-Le Jour ,24 lutego 2017 r( czytaj online , sprawdzono 25 kwietnia 2017 r. ).
  3. Emmanuel Ratier ( pref.  Henry Coston ), Encyklopedia pseudonimów , t.  Ja, Paryż, Fakty i dokumenty ,1993, 330  s. ( ISBN  2-909769-10-0 , uwaga BnF n o  FRBNF35616656 ) , str.  63, 297.
  4. Damien Perrotin, „  When Jean-François Jalkh podpisał artykuły o rasie, Żydach i„ najeźdźcach ”w National Hebdo  ” na buzzfeed.com ,28 kwietnia 2017.
  5. Laurent de Boissieu , „  Syzyf lub demonizacja FN  ” , na ipolitique.fr ,26 kwietnia 2017(dostęp 29 kwietnia 2017 ) .
  6. „  Ci młodzi faszyści, którzy być może będą nami rządzić ...  ” , na reflexes.samizdat.net ,Czerwiec 1993.
  7. Dominique Albertini i David Doucet , „  Trzydzieści lat temu„ grzmot Dreux ”narzucił FN na scenę polityczną  ” , na slate.fr ,24 września 2013.
  8. Dominique Albertini, „  Trzydzieści lat później 35 deputowanych FN z 1986 r. Prawie wszyscy zniknęli  ” , na liberation.fr ,15 marca 2016 r(dostęp 15 marca 2016 ) .
  9. Guy Birenbaum , Le Front national en politique , Paryż, Balland, pot.  "Podwaliny",1992, 358  str. ( ISBN  2-7158-0889-5 ) , str.  87.
  10. Dominique Albertini, "  Jean-François Jalkh, zastępując Marine Le Pen, oskarżonego o negationism  " , na liberation.fr ,26 kwietnia 2017(dostęp 26 kwietnia 2017 ) .
  11. Pauline Moullot, „  Podatek od zatrudnienia za granicą : broń masowego odstraszania  ” , na liberation.fr ,2 lutego 2017(dostęp 27 kwietnia 2017 ) .
  12. „  Listy kandydatów w wyborach przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego  ”, Dziennik Urzędowy ,30 maja 1999( czytaj online ).
  13. Marc Pivois, „  In Seine-et-Marne, FN, to à la carte  ” , na liberation.fr ,9 czerwca 1995(dostęp 27 kwietnia 2017 ) .
  14. Marc Pivois, „  Młody wilk walczący ze starym zwycięzcą Lion of Meaux po prawej stronie, Jean-François Cope przygotowuje się do pojedynku z socjalistycznym burmistrzem.  » , Na liberation.fr ,15 czerwca 1995(dostęp 27 kwietnia 2017 ) .
  15. .
  16. "  legislacyjne 2002. 1 st  okrągłe. Wyniki 77 - Seine-et-Marne  ” , na liberation.fr ,10 czerwca 2002(dostęp 27 kwietnia 2017 ) .
  17. „  Front Narodowy: nieznany Jean-François Jalkh, prezydent na jeden dzień  ”, Opinia ,20 sierpnia 2015( czytaj online ).
  18. Geoffroy Clavel, „  Jean-François Jalkh, historyczny lepenista sądzący Jean-Marie Le Pena  ” , Le HuffPost .fr ,20 sierpnia 2015(dostęp 25 kwietnia 2017 ) .
  19. „  Jean-François Jalkh  ” , na frontnational.com (dostęp 30 listopada 2015 ) .
  20. AFP , „  F. Philippot zostaje wiceprezesem FN  ” , na lefigaro.fr ,12 lipca 2012(dostęp 12 lipca 2012 ) .
  21. "  Wyniki wyborów europejskich w 2014 r. / Europejskie / Wyniki / Wybory - Ministerstwo Spraw Wewnętrznych  " , na temat Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (dostęp: 27 kwietnia 2015 r . ) .
  22. Marc de Boni, „  Jean-François Jalkh, towarzysz podróży Jean-Marie Le Pena na czele FN  ” , na lefigaro.fr ,25 kwietnia 2017(dostęp 25 kwietnia 2017 ) .
  23. Dominique Albertini, „  FN: Marine Le Pen,„ urlop ”niewielkim kosztem  ” , na liberation.fr ,24 kwietnia 2017 r(dostęp 25 kwietnia 2017 ) .
  24. „  Autor uwag negacjonistycznych, Jean-François Jalkh ostatecznie nie będzie prezesem FN  ” , na lemonde.fr ,28 kwietnia 2017(dostęp 28 kwietnia 2017 ) .
  25. Charles Sapin, „  Marine Le Pen oczyszcza schemat organizacyjny FN  ” , na lefigaro.fr ,18 maja 2018 r(dostęp 18 maja 2018 ) .
  26. Ivanne Trippenbach, „  Europeans 2019: Marine Le Pen rozprowadza numery wśród kandydatów do RN  ” , na lopinion.fr ,10 kwietnia 2019 r(dostęp 8 maja 2019 ) .
  27. Geoffroy Clavel, „  Front Narodowy: wiceprezydent oskarżony w śledztwie w sprawie mikro-partii Marine Le Pen  ”, Huffpost ,22 maja 2015( czytaj online ).
  28. Ivanne Trippenbach, „  Finansowanie kampanii: proces przyjaciół Marine Le Pen rozpoczyna się od„ przystawki ”  ” , na lopinion.fr ,6 listopada 2019 r.
  29. Samuel Laurent, „  The FN i kilku jego dyrektorów ukaranych grzywną za„ ukrywanie niewłaściwego wykorzystania aktywów korporacyjnych  ” , na lemonde.fr ,17 czerwca 2020 r(dostęp 17 czerwca 2020 ) .
  30. Marine Turchi, „  Finansowanie kampanii: RN skazany za„ ukrywanie nadużywania dóbr społecznych  ” , na mediapart.fr ,16 czerwca 2020 r(dostęp 17 czerwca 2020 ) .
  31. Le Monde with AFP, „  The były National Front skazany za„ ukrywanie niewłaściwego wykorzystania dóbr społecznych ”w sprawie zestawów kampanii  ” , na lemonde.fr ,16 czerwca 2020 r(dostęp 17 czerwca 2020 ) .
  32. Maxime Vaudano i Olivier Faye, „  Nowy prezes FN, Jean-François Jalkh, przejęty przez zaprzeczenie oświadczeń  ” , na lemonde.fr ,27 kwietnia 2017(dostęp 27 kwietnia 2017 ) .
  33. .
  34. Cyril Simon, „  FN: Jean-François Jalkh, upiorny prezydent, który zastępuje Marine Le Pen  ” , na leparisien.fr ,25 kwietnia 2017(dostęp 25 kwietnia 2017 ) .
  35. Romain Rosso, La Face cachée autorstwa Marine Le Pen , Paryż, Flammarion , pot.  "Badanie flammarionu",2011, 297  s. ( ISBN  978-2-08-126226-3 , czytaj online ).
  36. „  Upamiętnienie śmierci marszałka Pétaina  ” na lemonde.fr ,25 lipca 1991.
  37. „  Według nowego szefa FN,„ niemożliwe jest użycie Cyklonu B w masowej eksterminacji ”  ” , w The Times of Israel .com ,25 kwietnia 2017(dostęp 25 kwietnia 2017 ) .
  38. Robin Andraca, „  Nowy prezes FN akredytowałby tezy negacjonistyczne  ” , na Arrêt sur images .net ,25 kwietnia 2017(dostęp 25 kwietnia 2017 ) .
  39. Frédéric Deslauriers, Dwieście dni Marine Le Pen (2011), strony 20-21
  40. François Durpaire i Farid Boudjellal , Prezydent , Les Arènes ,2015, s.  55.

Linki zewnętrzne