Isabelle I ponownie do Jerozolimy

Isabelle I ponownie do Jerozolimy
Rysunek.
Małżeństwo Onfroja IV z Toronu i Izabeli z Jerozolimy.
Tytuł
Królowa jerozolimy
Kwiecień 1192 - kwiecień 1205
Z Konrad (1192)
Henryk II (1192-1197)
Amaury II (1198-1205)
Poprzednik Sybilla i
Guy de Lusignan
Następca Żonaty
Biografia
Dynastia Dom Gâtinais-Anjou
Data urodzenia 1172
Data śmierci 1205
Tata Amaury I st Jerozolima
Matka Maria Komnen
Rodzeństwo Sybille Baudouin IVCzerwona korona.png
Czerwona korona.png
Małżonka
  1. Onfroy IV de Toron
  2. Konrad z Montferratu
  3. Henryk II Szampanii
  4. Amaury II z Lusignan
Dzieci
Izabela I Jerozolimska

Isabelle I ponownie Jerozolima ( 1172- 1205 ) jest królową Jerozolimy posiadacza od 1192 do 1205 roku , córka Amaury I pierwszego króla Jerozolimy i Maria Komneny . Ta ówczesna królowa jest bardzo mało zainteresowana sprawami politycznymi, ale mimo to była czterokrotnie zamężna zgodnie z potrzebami królestwa i z tych samych powodów była zmuszona rozstać się ze swoim pierwszym mężem.

Biografia

Kiedy jego ojciec odziedziczył koronę Jerozolimy w 1162 roku, ożenił się z Agnès de Courtenay , a baronowie królestwa ogłosili Amaury, że nie zaakceptują Agnes jako królowej. Dlatego zwrócili uwagę Amaury'ego na wybór między tronem a jego żoną. Amaury wyrzeka się żony i zostaje koronowany na króla Jerozolimy. Z tego pierwszego małżeństwa urodziło się dwoje dzieci: Baldwin IV z Jerozolimy i Sybilla z Jerozolimy . W dniu 29 sierpnia 1167 , Amaury I st związek małżeński Maria Komnena , siostrzenica Manuel I pierwszy Komnena , cesarza , która doprowadziła w 1172 do córki Izabeli Jerozolimy.

Księżniczka

Chociaż jej brat cierpi na trąd i nie może mieć dzieci, kwestia małżeństwa Isabelle stanowi jedynie problem względny, ponieważ sąd polega na mężu Sybilli, aby zapewnić sukcesję królestwa Jerozolimy . Tak więc Baudouin zgodził się poślubić ją w 1183 z frankońskim szlachcicem Onfrojem IV de Toron , wnukiem konstabla Onfroy II de Toron , który zmarł wkwiecień 1179podczas zdobywania Chastelet du Gué de Jacob, aby pozwolić królowi ocalić mu życie. Étiennette de Milly , matka Onfroya , ponownie wyszła za mąż za Renauda de Châtillon , Lorda Outre-Jourdain , ślub odbył się w krak de Moab , wlistopad 1183. Renaud de Châtillon zorganizował poprzedniej zimy wyprawę przeciwko Mekce , a Saladyn , zdecydowany pomścić zniewagę i zapobiec niebezpieczeństwu, jakie stanowi panowanie Zajordanii wobec jego stanów, zasiada przed krakiem, w środku uroczystości weselnych. Na prośbę Étiennette de Milly , którego znał w młodości, zgadza się nie strzelać z trebuszów na wieżę, w której młoda para spędza noc poślubną. Baldwin IV , ostrzegł, nie zawahał się przyjść ze swoim gospodarzem, aby zmusić Saladyna do przerwania oblężenia.

Baudouin IV zmarł 16 marca 1185 r. i wyznaczył na następcę swego ośmioletniego siostrzeńca Baudouina V , pod regencją Rajmunda III z Trypolisu , ponieważ Guy de Lusignan , mąż Sybilli, nie spełnił oczekiwań. Ale Baudouin V zmarł około miesiącawrzesień 1186 i znowu pojawia się kwestia sukcesji królestwa.

Baronowie dzielą się następnie na dwie grupy. Z jednej strony koloniści, czyli „źrebaki”, którzy wierzą, że królestwo może przetrwać tylko dzięki polityce względnego pokoju z Saladynem, polityce Baudouina Trędowatego. Przywódcą kolonistów jest hrabia Raymond III . Z drugiej strony krzyżowcy, w większości urodzeni w Europie, nie rozumieją i nie rozumieją tej kompromisowej polityki i są gotowi do walki z muzułmanami. Na czele tej ostatniej stoi Guy de Lusignan . Prawa królestwa, które wymagają akceptacji króla przez zgromadzenie baronów, oznaczają, że dwaj wodzowie mogą ubiegać się o koronę, Guy de Lusignan jako najbliższy krewny poprzednich królów, a Raymond III jako regent. Baudouin Trędowaty .

Josselinowi III de Courtenay , baronowi urodzonemu w Ziemi Świętej, przejętej przez krzyżowców, udaje się przekonać Raymonda, aby dołączył do jego zwolenników w Nablusie podczas pogrzebu Baldwina V , a królowa Sybilla wykorzystuje jego nieobecność, aby zostać koronowaną na królową i uczynić koronować męża. Ale to ukoronowanie jest ważne tylko za zgodą zgromadzenia baronów. Świadomy, że utrzymanie swojej kandydatury grozi doprowadzeniem królestwa do wojny domowej, Raymond wycofuje się, ale proponuje trzeci wybór: ofiarowanie korony Isabelle i jej mężowi Onfroyowi de Toron. Przerażony odpowiedzialnością korony Onfroy natychmiast opuszcza Nablus i przysięga wierność Sybilli.

Potem koloniści nie mieli wyboru, jak tylko zaakceptować Guy de Lusignan jako króla, który przyniósł królestwo ruinę w czasie krótszym niż rok, tracąc bitwa pod hittin na 4 lipca 1187 r . Conrad de Montferrat , krzyżowiec, który przybywa do Ziemi Świętej kilka tygodni później, udaje się bronić Tyru i trzymać Saladyna w szachu, ale odmawia Guyowi de Lusignanowi wstępu do miasta. Ten ostatni następnie wyjechał, by oblegać Saint-Jean-d'Acre .

Królowa jerozolimy

Śmierć Sybilli w Październik 1190podczas tego oblężenia zmień sytuację. Guy de Lusignan jest królem tylko przez małżeństwo, a zgodnie z prawem korona powinna przejść do Isabelle, a przynajmniej zgromadzenie baronów powinno decydować o losie korony. Problem w tym, że Onfroy de Toron, mąż Isabelle, nie podoba się baronom bardziej niż Guy de Lusignan . Królestwo potrzebuje króla, który potrafi wszystko zmienić, a tym królem może być Konrad z Montferratu . Ale wybór króla spoza rodziny królewskiej może prowadzić do sporów i wojen domowych.

Aby rozwiązać ten problem, baronowie wpadają na pomysł unieważnienia małżeństwa Onfroya i Isabelle i poślubienia tego ostatniego, Conrada de Montferrat . Ale Isabelle, która kocha swojego męża, odmawia poddania się tym politycznym względom. Jej matka, Marie Comnène, która nienawidzi Étiennette de Milly , próbuje przekonać Isabelle do zaakceptowania politycznego małżeństwa. Z drugiej strony, Ubaldo, legat papieża i arcybiskup Pizy , przeprowadził śledztwo w sprawie małżeństwa i stwierdził, że Isabelle miała zaledwie jedenaście lat w swoim małżeństwie, gdyby zostało ono anulowane z tego powodu, że nie było jeszcze pełnoletności. osiągnięty. Onfroy próbuje zaprotestować przeciwko tej decyzji, ale baron Guy de Senlis, butelkujący z Francji , wyzywa go w pojedynkę. Onfroy nie chce go zastąpić i dołącza do Guy de Lusignan .

24 listopada 1190 Isabelle poślubiła Conrada de Montferrat . Dwaj królowie Filip August i Ryszard Lwie Serce przybywają i pomagają zdobyć Saint-Jean-d'Acre. Rywalizacja między Conradem i Guyem dotyczy dwóch europejskich królów, Philippe-Auguste wspierającego Conrada i Richarda wspierającego Guya. Ale wKwiecień 1192Richard, w obliczu opozycji baronów, nie ma innego wyboru, jak tylko uznać Konrad z Montferratu jako król i sprzedać Cypru do Guy de Lusignan . 28 kwietnia 1192, dwóch nizarytów zabija Conrada.

Na jego następcę wybór baronów padł od razu na osobę hrabiego Henryka II Szampanii , człowieka, który wykazał się zdolnością do kierowania losami królestwa, a także miał tę przewagę, że był siostrzeńcem Filipa Augusta i Ryszarda II. Lwie Serce . Ślub obchodzony jest dnia5 maja 1192, podczas gdy królowa jest w ciąży z drugim mężem. Z tego małżeństwa urodziło się troje dzieci, które są zaręczone z trójką dzieci Aimery II z Lusignan , króla Cypru, w celu zbliżenia z cypryjską monarchią Lusignan.

Ale na 10 września 1197 , Henry II z Szampanii przypadkowo wypadł z okna swego pałacu i został zabity. Aby znaleźć dla niego następcę, baronowie najpierw myślą o Raoulu de Saint-Omer, bracie Hugues II de Saint-Omer , Lord of Tyberias , ale ci lordowie wydają się zbyt biedni, aby móc sfinansować dwór i armię. Wybrali więc osobę króla Cypru , Aimery II de Lusignan , który poślubił Isabelle in .styczeń 1198.

Aimery II zmarł w dniu 1 st kwietnia 1205 , po umożliwieniu troje dzieci Isabella. Władzę zapewnia Jean d'Ibelin , pan Bejrutu i przyrodni brat Isabelle, który zostaje regentem królestwa. Izabela nie bierze udziału w naradach i decyzjach, tak że żaden kronikarz nie wspomina o dacie jej śmierci, którą umieszcza się zaraz po śmierci jej ostatniego męża.

Pochodzenie

Przodkowie Isabelle I ponownie do Jerozolimy
                                       
  32. Hugues du Perche
 
         
  16. Geoffroy II de Gâtinais  
 
               
  33. Beatrice de Macon
 
         
  8. Foulques IV Andegawenii  
 
                     
  34. Foulques III Andegawenii
 
         
  17. Ermengarde d'Anjou  
 
               
  35. Hildegarda
 
         
  4. Foulques V d'Anjou  
 
                           
  36. Amalryk I st Montfort
 
         
  18. Szymon I st Montfort  
 
               
  37. Bertrade de Gometz
 
         
  9. Bertrade de Montfort  
 
                     
  38. Richard d'Évreux
 
         
  19. Agnieszka z Évreux  
 
               
  39. Godehilde
 
         
  2. Amaury I st Jerozolima  
 
                                 
  40. Manasses III z Retel
 
         
  20. Hugues I st Rethel  
 
               
  41. Judyta
 
         
  10. Baldwin II z Jerozolimy  
 
                     
  42. Jemioła I st Montlhéry
 
         
  21. Melisenda de Montlhéry  
 
               
  43. Hodierne de Gometz
 
         
  5. Melisenda z Jerozolimy  
 
                           
  44.
 
         
  22. Gabriel de Malatya  
 
               
  45.
 
         
  11. Morfia z Malatyi  
 
                     
  46.
 
         
  23.  
 
               
  47.
 
         
  1. Isabelle I ponownie do Jerozolimy  
 
                                       
  48. Alexis I st Comnene
 
         
  24. Jan II Komnen  
 
               
  49. Irena Dukas
 
         
  12. Andronik Komnen  
 
                     
  50. Władysław I st Węgier
 
         
  25. Irene z Węgier  
 
               
  51. Adelajda Szwabii
 
         
  6. Jan Komnen  
 
                           
  52.
 
         
  26.  
 
               
  53.
 
         
  13. Irena Manasses  
 
                     
  54.
 
         
  27.  
 
               
  55.
 
         
  3. Maria Komnen  
 
                                 
  56. Michel Taronites
 
         
  28. Jean Taronites  
 
               
  57. Maria Komnen
 
         
  14. Michel Taronitesè  
 
                     
  58.
 
         
  29.  
 
               
  59.
 
         
  7. Maria Taronitissa  
 
                           
  60.
 
         
  30.  
 
               
  61.
 
         
  15.  
 
                     
  62.
 
         
  31.  
 
               
  63.
 
         
 

Małżeństwa i potomkowie

Onfroy IV de Toron

Po raz pierwszy wyszła za mąż w kraku Moab, w In listopad 1183, Onfroy IV , Władca Toronu . Nie mają dzieci, a baronowie królestwa zmuszają ją do oddzielenia się od męża.

Konrad z Montferratu

Wyszła ponownie za mąż w Akce dnia 24 listopada 1190do Konrad z Montferratu (♰ 1192 ), Pana Tyru , markiza Montferratu następnie króla Jerozolimy , i rodzi pośmiertnego córki  :

Henryk  II Szampanii

Owdowiała, wyszła ponownie za mąż 5 maja 1192z Henrykiem II Szampanii ( 1166 - 1197 ), hrabią Szampanii i królem Jerozolimy , i miał jako dzieci:

  1. W 1210 do Hugues I er de Lusignan (1193/1194-10 I 1218), króla Cypru , syna Aimery II i Echive d'Ibelin, a więc młodszego brata Guya i Jeana de Lusignan-Cypr); oni mieli :
  2. W 1225 do Bohemonda V , księcia Antiochii . Ich małżeństwo zostało unieważnione w 1227 roku  ; bez potomności
  3. W 1241 do Raoula de Soissons .

Aimery II z Lusignan

Znowu owdowiała, wyszła za mąż w Akce styczeń 1198Aimery II de Lusignan , król Cypru , wdowiec z Echive z Ibelinu , a zwłaszcza ojca Hugues I st powyżej; ona miała:

Potomstwo

Onfroy IV
de Toron		                   Isabelle
(† 1205)
r. Jerozolima		                           Aimery II de Lusignan
(† 1205)
r. Cypr
                                             
        Konrad
z Montferratu
(† 1192)		                             Henryk  II
Szampański
(† 1197)		                    
                         
                                                                           
                           
    Jean de Brienne
(† 1237)		   Maria
(† 1212)
r. Jerozolima		   Hugues I st
(† 1218)
ul. Cypr		   Alix
de Champagne
(1195 † 1246)		       Philippe
(1196 † 1250)
x Érard de Brienne		   Sybilla
x Leon II
r. Armenia		   Mélisende
x Bohemond IV
pr. Antiochia
       
                                                                           
                     
Frederick II
(† 1250)
cesarz		   Izabela II
(† 1228)
r. Jerozolima		   Marie
(† 1252)
x Gautier IV de Brienne		   Isabelle
(† 1264)
x Henri d'Antioche		   Henryk I st
(† 1253)
st. Cypr		   Henri de Brienne
(† 1250)		   Isabelle
(† 1252)
r. Armenia		   Maria z Antiochii
   
                                                                         
    Konrad IV
(† 1254)
r. Rzymianie		       Hugues
de Brienne
(† 1294)		   Hugues III
(† 1284)
r. Cypr		   Hugues II
(† 1267)
r. Cypr		   zejście   królowie
armenii		        
                                                                   
    Conradin
(† 1264)
r. Sycylia		       zejście   królowie
Cypru		                                

Uwagi i referencje

  1. Pernoud 1990 , s.  139-140. René Grousset również mówi o tym żądaniu baronów, ale nie precyzuje, jakie mieli pretensje do Agnès ( Grousset 1935 , s.  419-421).
  2. Grousset 1935 , s.  696-8
  3. Grousset 1935 , s.  722-3
  4. Grousset 1935 , s.  728-8
  5. Grousset 1936 , s.  83-5
  6. Jej matka, Marie de France , jest córką króla Ludwika VII Francji i Eleonory z Akwitanii , więc spokrewnionego przyrodnią siostrą Philippe Auguste i macicy przyrodnia siostra Ryszarda Lwie Serce.
  7. Grousset 1936 , s.  130-4
  8. Grousset 1936 , s.  171
  9. Księstwo Tyberiady znajduje się wtedy pod kontrolą muzułmanów.
  10. Matka Isabelle, Marie Comnene, ponownie wyszła za mąż za Baliana d'Ibelin .
  11. Grousset 1936 , s.  771

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne