Hugo II z Cypru
| Król Cypru |
|---|
| Król Cypru | |
|---|---|
| 18 stycznia 1254 -5 grudnia 1267 | |
| Poprzednik | Henryk I Cypryjski |
| Następca | Hugo III Cypru |
| Narodziny | 1252 lub 1253 |
|---|---|
| Śmierć | listopad 1267 12 lub grudzień 1267 |
| Czynność | Monarcha |
| Rodzina | Dom Lusignanów |
| Tata | Henryk I Cypryjski |
| Matka | Przyjemność Antiochii |
| Małżonka | Isabelle d'Ibelin |
| Religia | katolicyzm |
|---|
Hugues II de Lusignan , urodzony w 1252 i zmarły dnia5 grudnia 1267, król Cypru ( 1254 - 1267 ), jest synem Henryka I er Grosa , króla Cypru i Plaisance of Antioch .
Urodzony wjesień 1252zostaje królem po śmierci ojca w dniu 18 stycznia 1254, pod regencją jego matki Plaisance d'Antioche. Między królem Henrykiem Grubym a arcybiskupem Nikozji doszło do sporu , który regent usiłował rozwiązać. Chociaż regent został powołany na regenta Jerozolimy , Cypryjczycy trzymali się z dala od spraw palestyńskich w następnych latach, nie interweniując ani podczas krucjaty mongolskiej w 1260, ani podczas wojny Saint-Sabas w latach 1261-1264.
Prawdą jest, że królestwo Cypru ma swoje własne problemy: Hugues de Fagiano, łaciński arcybiskup Nikozji, odmawia uszanowania decyzji papieża Innocentego IV, który w 1251 r. zezwolił na mianowanie greckiego arcybiskupa na wyspie Cypr i odmówił widzieć go jako równego sobie, ale jako swojego podwładnego. Nawet jeśli spór ten nie prowadzi do walki, życie cypryjski miesza, aż bulli papieskiej, zwanej Konstytucją cypryjskiej , wydany przez papieża Aleksandra IV na3 lipca 1260. Ta konstytucja greckiego duchowieństwa ustanawia na wyspie cztery diecezje o takich samych granicach jak diecezje łacińskie i deklaruje, że każdy biskup grecki podlega swojemu odpowiednikowi łacińskiemu. Archidiecezja grecka została zniesiona, ale grecki arcybiskup Germain zachował swoją godność przez całe życie. Jest to postęp dla Kościoła łacińskiego i niepowodzenie dla Greków, ale Hugues de Fagiano oświadcza, że nie ma wystarczających uprawnień do wykonywania swojej posługi, wyrzeka się godności i udaje się do Toskanii.
Plaisance d'Antioche umiera w wrzesień 1261, a regencja zostaje powierzona jego ciotce Isabelle de Lusignan , która powierza ją jego synowi Hugues de Poitiers-Lusignan, aby objął regencję Jerozolimy. Wyspowy charakter królestwa Cypru chroni je przed Bajbarsem , mameluckim sułtanem Egiptu, który wznawia wojnę z Frankami. Wyspa cieszy się okresem komercyjnej prosperity, ale Bajbars oskarża ich o wejście na jedną z jej galer i zabranie ambasady do Bizancjum. Zemścił się na Cypryjczykach, atakując Antiochię i sprzymierzył się z cesarzem bizantyjskim Michałem VIII Paleologem, który zagroził Cyprowi około 1262 roku. Groźba ta zachęciła regenta do oszczędzenia greckiej ludności, aby uniknąć buntu, który pozwoliłby Bizantyńczykom wysiąść na ląd.
Hugues II ożenił się w 1264 z Isabelle d'Ibelin, spadkobierczynią Bejrutu . Pod koniec 1267 roku zachorował i zmarł dnia5 grudnia. To regent, jego pierwszy kuzyn, zastępuje go pod imieniem Hugues III .
Ożenił się w 1264 Isabelle d'Ibelin ( 1252 - 1282 ), ale małżeństwo to pozostało bez potomstwa.