Specjalność | Kardiologia |
---|
ICD - 10 | I06 , I35 , Q23.1 |
---|---|
CIM - 9 | 395,1 , 746,4 |
DiseasesDB | 829 |
MedlinePlus | 000179 |
eMedycyna | 150490 i 893646 |
eMedycyna | med / 156 emerg / 39 ped / 2487 |
Siatka | D001022 |
Aorty niewydolność (Al), czasami nazywany niedomykalność zastawki aortalnej lub niedomykalność zastawki aortalnej jest chorobą zastawek serca odpowiadający wycieku z zastawką aorty z serca , powodując wsteczny przepływ krwi podczas rozkurczu , z aorty do lewej komory serca .
Niewydolność aorty może być spowodowana nieprawidłowościami zastawki aortalnej i / lub pierścienia aortalnego i / lub aorty wstępującej (początek aorty).
Jeśli jest związana ze zwężeniem aorty , nazywa się to „chorobą aorty”.
Najczęstszą przyczyną przewlekłej niewydolności aorty w krajach uprzemysłowionych jest dystroficzna degeneracja tkanki elastycznej. Dystrofia powoduje rozszerzenie pierścienia aorty, zastawki przestają przylegać do siebie. Nazywa się to pierścieniową niewydolnością aorty. Ta degeneracja występuje w szczególności w kontekście choroby Marfana lub rzadziej zespołu Ehlersa-Danlosa . Pacjenci są na ogół w wieku od 40 do 60 lat.
W krajach rozwijających się główną przyczyną jest gorączka reumatyczna (AAR). Pacjenci są wtedy często młodsi (od 20 do 30 lat). Zmiana odpowiada zrostowi spoidł oraz pogrubieniu i cofnięciu zastawek.
Przewlekła niewydolność aorty może być również wtórna do bakteryjnego zapalenia wsierdzia .
Niewydolność aorty powodują pewne wrodzone wady rozwojowe, takie jak dwupłatkowa zastawka aortalna , tętniak zatoki Valsalvy , zespół Laubry'ego-Pezziego lub poszerzenie aorty wstępującej .
Rzadziej AI może być spowodowane chorobami zapalnymi lub zakaźnymi, takimi jak kiła (obecnie prawie zanikła, powoduje wapienny przepływ ściany aorty), zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa , toczeń rumieniowaty układowy , zespół Fiessingera -Leroy-Reitera , łuszczycowe zapalenie stawów , choroba Leśniowskiego-Crohna , Choroba Takayashu ...
Wsierdzia zakaźne ostrej fazy, może powodować, że jeden lub więcej wegetacji, owrzodzenia, perforacji lub disinsertion zaworów. Jest główną przyczyną ostrej niewydolności aorty.
Aorty jest związana z ostrą niewydolnością rozwarstwienie aorty, gdy wpływa również pierścienia aortalnego.
Rzadziej ostry IA może być wtórny do urazu klatki piersiowej, pęknięcia tętniaka zatoki Valsalvy .
U pacjentów, którzy przeszli operację zastawki, po usunięciu protezy może wystąpić niewydolność aorty.
W czasie rozkurczu cofanie się krwi z aorty do lewej komory powoduje wzrost ciśnienia w komorze, a tym samym jej rozszerzenie. Zwiększenie pracy serca w celu utrzymania równoważnego przepływu , pomimo tego przepływu wstecznego, przyczyni się do przerostu lewej komory.
Dylatacja jest nieodwracalnym zjawiskiem, którego po kilku latach nie można już kompensować przerostem prowadzącym do niewydolności lewej komory .
Należy pamiętać, że tętnice wieńcowe wypełniają się zasadniczo rozkurczem, dlatego ich perfuzja będzie gorsza, co sprzyja niedokrwieniu mięśnia sercowego.
W zależności od stopnia przecieku pacjent może nie narzekać na nic szczególnego lub wykazywać oznaki niewydolności serca : duszność , obrzęk kończyn dolnych itp. Rzadziej może skarżyć się na ból w klatce piersiowej lub dyskomfort.
Badanie kliniczne typowo wykazuje obecność w serca osłuchiwania z rozkurczowego szmer obecnych na lewej krawędzi mostka. Bardzo często występuje szmer skurczowy, o którym mówi się, że towarzyszy i jest konsekwencją wzrostu przepływu przez zastawkę aortalną. Rzadko występuje rozkurczowe zwijanie (zwane „flintem”), imitujące zwężenie zastawki mitralnej, polegające na zamknięciu dużej zastawki mitralnej, która jest cofana przez przepływ przecieku aortalnego. W przypadku znacznej niedomykalności aorty następuje wzrost różnicy ciśnień (ciśnienie skurczowe - rozkurczowe), przy czym niskie ciśnienie rozkurczowe sugeruje znaczny przeciek. Ten wzrost różnicy jest odpowiedzialny za nadmierną pulsację tętnic, prowadzącą do pewnej liczby klasycznych objawów: „ Znak Musseta ” (kiwanie głową przerywane sercem), „Skaczący puls Corrigana” ... Oznaki niewydolności serca są obecne systematycznie. poszukiwany (obecność trzasków podczas osłuchiwania podstaw płuc, turgor szyjny , obrzęk kończyn dolnych itp.).
Biologia nie pokazuje nic konkretnego. Poziom BNP można zwiększyć w przypadku niewydolności serca, bez możliwości przypuszczenia przyczyny tej ostatniej. Systematycznie można szukać utajonych objawów infekcji, które mogą wskazywać na zapalenie wsierdzia ( hiperleukocytoza , wzrost CRP ), niewydolność nerek ( kreatynina w surowicy ) lub wątroby, co może świadczyć o ciężkości niewydolności aorty.
Piersiowej rentgenowskie pokazuje nic konkretnego. W przewlekłych i ciężkich postaciach dochodzi do rozszerzenia okolicy serca ( kardiomegalia ). W przypadku ostrej niewydolności aorty powiększenie śródpiersia powinno sugerować rozwarstwienie aorty .
Echokardiografia pozostaje kluczowym czynnikiem. Umożliwia potwierdzenie diagnozy, półilościową ocenę jej znaczenia, poszukiwanie przyczyny i ocenę jej wpływu na lewą komorę. Przepływ niedomykalności aorty jest bezpośrednio wizualizowany metodą Dopplera w trybie ciągłym lub kolorowym. W tym drugim przypadku istotną informacją jest wielkość przepływu zwrotnego i jego kierunek. Zastawka aortalna może być normalna i cienka, przerobiona i pogrubiona, czasem podwójna (dwie listki zamiast trzech). W przypadku zapalenia wsierdzia może występować perforacja lub mniej lub bardziej istotne narośla zwane „migdałkami”. Uderzenie lewej komory jest zasadniczo analizowane na podstawie wielkości tej jamy i jej zdolności skurczowej ( frakcji wyrzutowej ): rozszerzenie lewej komory jest ważnym argumentem przemawiającym za słabą tolerancją dużego przecieku, który może prowadzić do operacji. Aorta piersiowa wstępująca może niekiedy być poszerzona, co wskazuje na chorobę unieruchamiającą. Dobra wizualizacja tej części aorty może wymagać wykonania USG przezprzełykowego .
Scyntygrafia serca może pomóc obliczyć wyciek ale rzadko jest konieczne, jeśli USG i angiografia są zgodne.
Skaner i serca MRI nie mają rozdzielczość czasoprzestrzennego wystarczającą do wizualizacji zawory. Mogą być badaniem pomocniczym w celu oceny wpływu niedomykalności aorty na zastawkę. Często pozwalają na lepszą analizę kalibru aorty wstępującej niż echokardiografia.
Angiografia poprzez wstrzyknięcie środka kontrastowego do aorty wstępującej, jest używany do wyświetlania wyciek i oszacować znaczenie. Badanie to połączone jest z koronarografią, która umożliwia uzupełnienie oceny przedoperacyjnej w przypadku omówienia wskazania do zabiegu chirurgicznego.
Umiarkowany wyciek może pozostawać bezobjawowy przez całe życie i nie wymaga specjalnego leczenia. Przeciętny wyciek może pozostać stabilny przez wiele lat. Może też prowadzić do pogorszenia funkcji serca, czego pierwszymi objawami jest powiększenie lewej komory. Dlatego regularne monitorowanie echokardiograficzne jest niezbędne, aby móc zaoferować operację w odpowiednim czasie. Duży lub masywny wyciek może być od samego początku źle tolerowany, co wiąże się z ryzykiem dekompensacji czynności serca i zwiększoną śmiertelnością. Wskazuje na operację. Niezależnie od jej znaczenia, niewydolność aorty może być w rzadkich przypadkach powikłana infekcją zastawki ( infekcyjne zapalenie wsierdzia ). Od dawna zaleca się systematyczne stosowanie antybiotyków przed niektórymi zabiegami stomatologicznymi. Nie jest już częścią obecnych zaleceń .
Postępowanie w chorobach zastawek serca było przedmiotem publikacji kilku zaleceń . Amerykańskie zalecenia zaktualizowano w 2020 r. Europejskie zalecenia zaktualizowano w 2012 r.
W przypadku niewydolności serca leczenie jest niespecyficzne: leki moczopędne , inhibitory ACE lub antagoniści receptora angiotensyny II , beta-adrenolityki i dieta bez soli.
U pacjentów bezobjawowych zablokowanie układu renina-angiotensyna zmniejsza śmiertelność i występowanie powikłań hemodynamicznych.
Polega na wycięciu chorej zastawki i jej wymianie na zastawkę mechaniczną lub bioprotezę zastawki , a wszystko to w krążeniu pozaustrojowym . Plastyka (naprawa) jest czasami możliwe. W przypadku znacznego poszerzenia aorty wstępującej, tę ostatnią można jednocześnie zastąpić rurką zastawkową („ operacja Bentalla ”). Czasami operacja plastyczna (naprawa zastawki bez wymiany zastawki) może być wykonana z dobrymi długoterminowymi wynikami.
Wskazanie do operacji opiera się na znaczeniu przecieku z objawami lub jego reperkusji w lewej komorze u bezobjawowego pacjenta ( frakcja wyrzutowa mniejsza niż 50%, końcoworozkurczowa średnica lewej komory większa niż 70 mm lub średnica telesystoliczna większa niż 50 mm w echokardiografii). Można go również nosić przy obecności tętniaka aorty wstępującej .