Incydent w Mayagüez

Walki na Koh Tang Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej SS Mayagüez zbliżył się do dwóch kambodżańskich kanonierek Ogólne informacje
Przestarzały 12 - 15 maja 1975 r.
( 3 dni )
Lokalizacja Wyspa Koh Tang, Zatoka Tajlandzka
Wynik Pomyślne odzyskanie załogi Mayagüez  ; Amerykańskie wycofanie się z wyspy Koh Tang
Wojujący
Stany Zjednoczone Ameryki Stany Zjednoczone Flaga Demokratycznej Kampuczy.svg Demokratyczna Kampucza
Dowódcy
Podpułkownik Randall W. Austin nieznany
Zaangażowane siły
~200 ponad 300
Straty
15 zabitych
23 zabitych w wypadku
3 zaginionych
41 rannych		 szacuje się na 60 zabitych

wojna wietnamska

Bitwy

Bitwy
wojny wietnamskiej

Faza partyzancka  (w)  :

Interwencja amerykańska  (w)  :

1968 , kluczowy rok  :

Amerykańskie wycofanie (1969-1971):

Wielkanocna ofensywa  :

Post porozumienie pokojowe -Paryż (1973-1974):

Ofensywa wiosenna 1975  :

Operacje lotnicze  :

Operacje morskie  :

  Współrzędne 10 ° 18 ′ 07 ″ północ, 103 ° 08 ′ 03 ″ wschód Geolokalizacja na mapie: Wietnam
(Zobacz sytuację na mapie: Wietnam) Walki na Koh Tang

Mayagüez zdarzenie (12-15 maja 1975 r.) Odnosi się do nielegalnego pokład z US cywilnej kontenerowca SS MAYAGUEZ przez Czerwonych Khmerów sił i kolejnych amerykańskich operacji wojskowych odbić statek i uwolnić jego załogi, która doprowadziła do intensywnej walki w " wyspy z Koh Tang . Te walki są powszechnie uważane za ostatnią bitwę wojny wietnamskiej .

Zdobycie Mayagüez przez Czerwonych Khmerów

Kryzys rozpoczął się, gdy 12 maja 1975 r.do 14  h  30 (czasu lokalnego) z gwiazd Khmerów patrolu pochodzenia amerykańskiego uchwycił kontenerowca SS Mayaguez typ C2 uruchomiła w 1944 roku, a jego załoga z 39 mężczyzn w wodach międzynarodowych, jak twierdził wód terytorialnych przez Kambodży . Krótko przed przechwyceniem radiostacji udało się wysłać wiadomość o niebezpieczeństwie, a rankiem w nocy statek został zauważony u wybrzeży Poulo Wai przez Lockheed P-3 Orion.13 maja i podążał przez cały swój hol na wyspę Koh Tang, wyspę położoną 43 km od miasta Kompong Som na wybrzeżu Kambodży.

Przygotowania do akcji ratowniczej

Prezydent USA Gerald Ford , ostrzegł przypadku około dwóch godzin po zdobyciu Mayaguez , był zdecydowany działać na obawy, że bezczynność przez Stany Zjednoczone zachęca innych podobnych czynności.

Ponieważ Stany Zjednoczone nie miały stosunków dyplomatycznych z nowo rządzącymi Czerwonymi Khmerami w Kambodży , nie były w stanie prowadzić negocjacji. Potępiając schwytanie Mayagüez jako akt piractwa, prezydent Ford nakazał odpowiedź wojskową, aby uwolnić załogę i odzyskać statek.

Wycofanie ich amerykańskich sił z Tajlandii , stacjonujących na lotnisku U-Tapao Royal Thai Navy  (w) i rozpoczęte dwa miesiące wcześniej, było mało zaawansowane. Lotniskowiec USS  Coral Sea  (CV-43) i CVW-15 ( skrzydło lotnicze Carrier ) zostały rozmieszczone w Zatoce Tajlandzkiej w towarzystwie trzech eskort. 13 maja 1975 r., zanim marines postawiono w stan pogotowia, USAF wysłały 125 żołnierzy swojej policji bezpieczeństwa z Nakhon Phanom do bazy U Tapao w Tajlandii . Jeden z ośmiu CH-53C z 21. Eskadry Operacji Specjalnych  (w) rozbił się podczas transportu żandarmów, zabijając 18 pasażerów i 5 członków załogi.

W międzyczasie 7. Siły Powietrzne otrzymały zadanie monitorowania Majagüez i zapobiegania jego holowaniu w kierunku wybrzeża Kambodży. Okręt został zauważony przez F-111A Aardvark z 347. TFW ( Tactical Fighter Wing ) około południa13 maja. W nocy13 w 14 maja, AC-130E Spectre z 16. SOS ( Eskadry Operacji Specjalnych ) monitorującej obszar, znalazł się pod ostrzałem ze statków i pozycji Khmerów na wyspie. Wcześnie14 maja 1975 r., AC-130E strzelał seriami ostrzegawczymi, aby zapobiec holowaniu Mayagüez w kierunku lądu. Również rano14 maja 1975 r., F-111A i A-7D Corsair II eskortowane przez F-4D Phantom II zaatakowały kambodżańskie łodzie motorowe, które opuściły Koh Tang u wybrzeży Kambodży i zatonęły pięć. Rewizje przeprowadzone przez dwa HH-53 w kolejnych godzinach nie znalazły żadnych ocalałych.

Około 7  godz  15 , łódź rybacka Thai opuścił wyspę. Obawiając się, że załoga Mayagüez jest na pokładzie (co rzeczywiście miało miejsce), amerykańskie samoloty nie otworzyły ognia do statku. W kolejnych godzinach A-7D i F-4D wystrzeliły z armat i rakiet przed okręt oraz użyły gazu łzawiącego, aby uniemożliwić mu dotarcie do wybrzeża. Planiści wojskowi, ignorując los załogi, kontynuowali przygotowania do ataku na Koh Tang.

Rozmieszczenie sił

14 maja230 żołnierzy 3. Dywizji Piechoty Morskiej zostało przetransportowanych przez C-141 Starlifter z Okinawy do U Tapao, wzmocnionych przez innych pochodzących z filipińskiej bazy Subic Bay . Większość żołnierzy należała do BLT 2/9 ( 2 batalion z 9. Pułku Morskiego ) dowodzonego przez ppłk Randall W. Austin i który właśnie uczestniczył w ewakuacji Sajgonu w poprzednim miesiącu. Po przybyciu do U Tapao pułkownik Austin i jego sztab rozpoczęli wieczorem obserwację Koh Tang helikopterem, w pewnej odległości od wyspy, aby nie zaalarmować Khmerów o zamiarach Amerykanów. Ustalili, że Koh Tang jest porośnięte dżunglą, a jedyne dwie możliwe do wykorzystania strefy lądowania to plaże na zachodnim i wschodnim wybrzeżu północnej części wyspy.

Misja ratunkowa została zorganizowana w kilka grup. 57 Delta Company Marines z BLT 1/4 zostało przeniesionych na fregatę klasy Knox USS Harold E. Holt (FF-1074) i miała za zadanie szturmować Mayagüez . 600 marines z firm Echo i Golf z BLT 2/9 było zajętych szturmem na Koh Tang przez helikopter szturmowy dostarczony przez Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych .

Do wsparcia operacji przydzielono niszczyciel typu Charles F. Adams z pociskami kierowanymi USS Henry B. Wilson (DDG-7) , a fregata typu Brooke USS Schofield (FFG-3) miała blokować wszelkie siły Khmerów. na kontynencie (chociaż istniały liczne kontakty radarowe i przechwycone komunikaty, Schofield nie musiał angażować się w walkę podczas walk na Koh Tang).

Jednostki rozmieszczone do operacji obejmowały:

Samolot US Navy oparty na Morzu Koralowym nie brał udziału w walkach w Koh Tang ale interweniował na kambodżańskiej lądu w czasie walk. Szesnaście CH-53 i HH-53 z 40. ARRS i 21. SOS były już obecne w Tajlandii przed zdobyciem Mayagüez . Lot śmigłowców szturmowych z U Tapao na Koh Tang trwał cztery godziny.

Akcja ratunkowa

Wcześnie 15 maja, sześć HH-53 (siódmy, niedostępny, interweniował później) i siedem CH-53 wystartowało z U Tapao. HH-53 otrzymały radiowe znaki wywoławcze Jolly 11, 12, 41, 42, 43 i 44, a CH-53 nazwano Knife 21, 22, 23, 31, 32, 51 i 52). Noże 51 i 52 zostały przydzielone do operacji SAR (poszukiwania i ratownictwa) zamiast zwykłego HH-53, ponieważ te ostatnie, mające większą siłę ognia, zostały użyte do szturmu na wyspę. Pierwsza faza operacji polegała na złożeniu kompanii D BLT 1/4 na Holt przez Jolly 11, 12 i 13 około godziny szóstej.

Kambodżańska audycja radiowa

Na 6  pm  7 godziny Cambdoge, Kambodży radiowy ogłosił, że rząd Khmerów była gotowa oddać MAYAGUEZ ale nie wspomniał o załodze. Doprowadziło to później do kontrowersji dotyczących zalet operacji amerykańskiej, ponieważ lądowania na Koh Tang miały miejsce dopiero później i mogły zostać przełożone lub odwołane, aby rząd USA mógł podjąć próbę negocjacji. Jednak treść audycji radiowej dotarła do Waszyngtonu dopiero ponad godzinę później.15 majado 7  h  16 w Kambodży, gdy rozpoczęto szturm. Fakt, że ten czas odpowiada 20  godz.  16 czasu waszyngtońskiego14 maja był prawdopodobnie powodem kontrowersji.

Pierwsze lądowania

Pozostałe pięć CH-53 i trzy HH-53 dowodziły atakiem na Koh Tang. W Marines miał dwa do jednego przewagę liczebną i znaczące wsparcie z powietrza. Pierwsze jednostki przybył na wschodniej plaży Koh Tang do 6  h  15 i natychmiast zaatakowany przez Czerwonych Khmerów użyciem broni strzeleckiej, wyrzutnie rakiet, a nawet moździerzy. Dwa samoloty zostały natychmiast zestrzelone. Nóż 23 rozbił się na plaży, nie uszkadzając ani 20 marines, ani 5 członków załogi, ale pozostali odizolowani od innych grup przez następne dwanaście godzin. Drugi, Knife 31, został trafiony przez dwie rakiety i rozbił się 50 metrów od brzegu, zabijając drugiego pilota USAF, dwóch marynarzy USA i pięciu marines . Morskich , którzy przeżyli katastrofę utonął, trzej inni zostali zabici przez Khmerów próbując dotrzeć do plaży i jedna dziesiąta była później umiera z powodu urazów spowodowanych przez katastrofy. Dziesięciu ocalałych marines i trzech żołnierzy USAF pływało przez cztery godziny, zanim zostali uratowani przez helikopter Wilsona .

Na zachodnim zasięgu, pierwsze dwa CH-53 przybył do 6  h  30 . Pierwszy, Nóż 21, mógł wylądować, ale jeden z jego silników został zniszczony podczas rozładowywania marines . Udało mu się wrócić w powietrze, ale zrzucił milę od brzegu, gdzie inżynier, sierżant Elwood E. Rumbaugh zginął po tym, jak sam usunął pilota, podpułkownika Johna H. Denhama, z urządzenia tonącego. Drugi Sea Stallion, Knife 22, nie mógł zrzucić swoich ludzi na wyspę i, poważnie uszkodzony, zawrócił i zdołał dokonać kontrolowanej katastrofy na tajskim wybrzeżu, gdzie jego pasażerowie (w tym dowódca kompanii Golf) zostali zabrani i wrócił do U Tapao. Nóż 32 zdołał wylądować Marines, ale został kilkakrotnie trafiony, a jeden z członków załogi został poważnie ranny.

W ciągu kilku minut pięć CH-53 biorących udział w ataku zostało zestrzelonych lub wycofanych z akcji. Tylko pięćdziesięciu czterech mężczyzn, podzielonych na dwie grupy, zdobyło przyczółek na wyspie. Samoloty wsparcia ogniowego początkowo nie były w stanie wypełnić swojej misji, ale wysunięty kontroler lotnictwa batalionu, który przeżył katastrofę Knife 31, zdołał później kierować atakami powietrznymi za pomocą radia ratunkowego USAF podczas pływania w pobliżu Koh Tang. Trzy pozostałe HH-53 próbowały wylądować swoich marines na zachodniej plaży, gdzie koncentracja ognia była mniej gęsta. Jolly 41 nie zbliżył się wystarczająco blisko, ale Jolly 42 i 43 zdołały wylądować niesionych przez nich marines (pułkownik Austin, jego grupa dowodzenia i pluton moździerzy batalionu) na plaży około kilometra na południe od poprzedniej grupy, Jolly 42 są następnie wyłączane z działania. Pierwsza próba odzyskania odizolowanej grupy na wschodniej plaży nie powiodła się, z kolei Jolly 13 został przy tej okazji poważnie uszkodzony.

Tworząc wydajną sieć komunikacyjną, grupa dowodzenia była w stanie koordynować wsparcie lotnicze i artyleryjskie dla różnych odrębnych grup. Samoloty były dowodzone przez A-7D używany jako wysunięty kontroler powietrza, a moździerz 81 mm złożony w grupie dowodzenia również mógł być skutecznie używany. Korzystając z tej dywersji, Jolly 41 zdołał zrzucić swoich marines, ale został poważnie uszkodzony podczas akcji.

Amerykańskie ataki na kontynent

Tymczasem samoloty CVW-15 atakowały cele na kontynencie. Bombardowania lotniska Ream miało miejsce około 7  godz  45 , niszczenie urządzeń, które były tam, większość z T-28 Trojan pochodzenia amerykańskiego dostarczone przed zwycięstwem Czerwonych Khmerów. Około godziny później kolejna fala samolotów Coral Sea składająca się z A-7E Corsair II , A-6A Intruder i F-4N Phantom II zniszczyła magazyn paliw w rafinerii Sihanoukville .

Piętnaście B-52D Stratofortress z 43. BW ( Skrzydła Bombowego ) z siedzibą w Guam zostało postawionych w stan gotowości do nalotu na Kambodżę, ale nigdy nie został on uruchomiony, gdyż załoga Mayagüez została w międzyczasie odzyskana.

Przejęcie Mayagüez

W przeciwieństwie do sytuacji na Koh Tang, zdobycie Mayagüez było bardzo łatwe. Holt schowany wzdłuż Mayaguez do 8  h  30 , a A-7D usaf napawano pojemnik gazu łzowego .

Kompania B z 1/4 pułku piechoty morskiej , wyposażona w maski przeciwgazowe, dokonała pierwszego od 1826 r . wrogiego wejścia na pokład statku przez okręt marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych . Po godzinie poszukiwań, podczas których okazało się, że łódź jest pusta, marines podnieśli flagę Stanów Zjednoczonych na Mayagüez, który był holowany przez Holt .

Zwolnienie załogi

Około 9  godz  45 , statek rybacki Thai, do których Czerwoni Khmerzy dał załodze Mayaguez do jego uwolnienia został zauważony przez USS Wilson , który zebranych bez incydentów o kwadrans później.

Wydobycie wyładowanych przedmiotów

Z ośmiu śmigłowców użytych do ataku na Koh Tang trzy zostały zestrzelone, a cztery wyłączone z akcji, plus jeden z trzech (Jolly 13) początkowo użytych do przeniesienia jednostek do Holt . Mając do dyspozycji tylko trzy śmigłowce, dowództwo przeniosło dwa CH-53 odpowiedzialne za misje SAR do transportu żołnierzy. Pięć urządzenia 127 płynął morskich drugiej fali U Tapao do 9  h  0 .

Kiedy dowództwo zostało poinformowane, że załoga została odzyskana, postanowił odwołać tę drugą falę, nie mając innego celu niż ewakuacja żołnierzy wylądowanych na Koh Tang. Podpułkownik Austin był w stanie przekonać, że potrzebne są posiłki, aby zapobiec zniszczeniu już zdemontowanych jednostek.

Około 12  godz  15 , druga fala spadł 108 bojowników na zachodniej plaży, podwojenie wielkości siły amerykańskie wylądowały i ponownie rozpoczęła 9 rannych. Próba Nóż 52 ponownego zaokrętowania odizolowanych mężczyzn na plaży nie powiodła się, przy tej okazji samolot został wyłączony z akcji. Około pół godziny później podpułkownik Austin i jego odizolowana grupa dalej na południe zdołali dołączyć do zdemontowanych sił.

Jednak grupa ta nie mogła dotrzeć do wschodniej plaży przez dżunglę, dlatego postanowiono wydobyć grupę marines ze wschodniej plaży drogą powietrzną. Pierwsza próba Jolly 11 i 43 do 14  godz.  15 nie powiodła się pomimo uwolnienia pozycji Khmerów z gazem łzawiącym przez A-7D. Po uszkodzeniu przewodu paliwowego silnika Jolly 43 musiał pilnie wylądować na Morzu Koralowym, oddalonym o 110 km od wyspy.

Od godziny 16:00 dwa OV-10A Broncos z 23. TASS przejęły kontrolę nad wsparciem powietrznym dla A-7D, F-4E i AC-130E. Trzecia próba ratowania siłę wschodniej plaży rozpoczął 17  h  30 , wspierany przez znaczącego wsparcia z powietrza i artylerii dostarczonej przez samoloty taktyczne, przez AC-130E, który ciągnięty w odległości 50 m przyjaznych pozycjach, a C-130E, który upuścił BLU -82 "  Daisy Cutter  " bomba termobaryczna o masie prawie siedmiu ton na stanowiskach Khmerów (była to wówczas największa bomba nienuklearna w arsenale USA) oraz przez ostrzał artyleryjski Wilsona . Jolly 11, Jolly 12 i Knife 51 zdołali ponownie zaokrętować 25 mężczyzn odizolowanych na wschodniej plaży, ale dwa Super Jolly Green Giant zostały poważnie uszkodzone podczas operacji.

Do wydobycia sił z zachodniej plaży do Nóż 51 dołączył Jolly 43, który został naprawiony na Morzu Koralowym do godziny 17  wieczorem  0 i Jolly 44, urządzenie, które było niedostępne rano, ale naprawiono tego dnia w Nakhon Phanom. Chwaląc się ponownie dużym wsparciem ogniowym, Knife Jolly 51 i 43, odpowiednio, zaokrętowali 41 ludzi i 53 do 18  godz.  30 i położył ich na Morzu Koralowym , podczas gdy Jolly 44, który nie mógł latać z pełnym obciążeniem, umieścił swoich 34 ludzi na małym statku Wilsona. platforma w nocy, z ustawionymi tylko przednimi kołami. Szybko wrócił na Koh Tang, skąd ewakuował 40 innych osób.

Z każdym wycofywaniem się żołnierzy marines zacieśniali swój obwód obronny na plaży. Gdy nóż 51 reembarked 29 mężczyzn, 20  h  10 w ostatniej ekstrakcji, w ciemności i pod silną zaprawą ostrzału trzech morskich serwującą pistoletu M60 zostały przypadkowo pominięte na plaży.

Bilans

Strata

Straty amerykańskie podczas walk na Koh Tang to 11 marines , dwóch członków US Navy i dwóch lotników USAF zabitych (lub zaginionych w katastrofie Knife 31 i uważanych za zabitych), trzech zaginionych marines , trzydziestu pięciu marines i sześciu lotników rannych. Dodanie 23 żołnierzy USAF zabitych w katastrofie13 maja, straty USA łącznie 38 zabitych i 41 rannych.

Z powodu intensywnego ostrzału Khmerów nie udało się odzyskać ciała kaprala Lance'a Ashtona Loneya, zabitego na West Beach (jedynego zabitego podczas walk poza katastrofą Knife 31).

Amerykanie szacują, że straty Czerwonych Khmerów wynoszą 60 zabitych z około 300 mężczyzn przebywających na wyspie.

Kontrowersje wokół zaginionych

Odkryto, ale zbyt późno, że trzech marines : PFC Gary L. Hall, LCPL Joseph N. Hargrove i PVT Danny G. Marshall zostali pozostawieni na West Beach. Kontakt radiowy z nimi został utracony po wydaniu rozkazu ewakuacji z plaży. Majors McNemar i James H. Davis szybko sprawdzili plażę przed ewakuacją ostatnim helikopterem, ale ich nie zauważyli.

Hall, Hargrove i Marshall otrzymali Purpurowe Serce . Rodzina Hargrove'a otrzymała medal dopiero w 1999 roku , po tym jak dziennikarz śledczy Ralph Wetterhahn opublikował kilka artykułów w czasopismach. Trzej mężczyźni nie otrzymali żadnego innego medalu poza Purpurowym Sercem , który jest automatycznie przyznawany zabitym, rannym i więźniom.

Uznano ich za zaginionych, a następnie, po przeprowadzeniu dochodzenia w sprawie incydentu, 21 lipca 1976, ich przypadki zostały przeklasyfikowane jako „zabite w akcji (ciało nieodzyskane)”. Dochodzenie nie dodało żadnego nowego elementu, a ta reklasyfikacja została dokonana na podstawie braku informacji na korzyść ich ewentualnego przetrwania. Szczegóły śledztwa nie zostały przekazane ich rodzinom.

Czasami twierdzono, że trzej marines przeżyli bitwę i zostali schwytani, a następnie doraźnie straceni przez Czerwonych Khmerów, ale nie ma konkretnych dowodów na los tych ludzi.

Badania przez Joint Task Force-pełnej księgowości między 1995 a 2001 odsłoniętych fragmentów kości, które mogą być te brakujące, ale testy DNA nie mogą dawać wyniki ze względu na zbyt małą wielkość próbki..

Konsekwencje w Tajlandii

Incydent w Mayagüez znacząco wpłynął na sytuację w Tajlandii, ponieważ baza U Tapao została wykorzystana do operacji pomimo wyraźnej odmowy rządu Tajlandii. Ten ostatni potępił naruszenie suwerenności Tajlandii; po powrocie Marines zostali przetransportowani na Filipiny . Po tym incydencie kilka partii tajlandzkich wezwało do wycofania wszystkich sił amerykańskich stacjonujących w ich kraju.

Konsekwencje dla amerykańskich sił zbrojnych

Walki na Koh Tang są oficjalnie uważane za ostatnią bitwę wojny wietnamskiej . Nazwiska zabitych i zaginionych Amerykanów pojawiają się jako ostatnie na pomniku weteranów wojny w Wietnamie .

Wojsko amerykańskie było szeroko krytykowane za niepowodzenia służb wywiadowczych w ustaleniu losu załogi Majaguezów, a także za obecność znaczących sił Khmerów na wyspie Koh Tang. Moment operacji był przedmiotem kontrowersji, dopóki nie ustalono wyraźnie, że atak rzeczywiście rozpoczął się, zanim władze amerykańskie dowiedziały się o audycji radiowej Khmerów, a także wcześniej, że załoga została zabrana przez Wilsona .

United States Marine Corps jest szczególnie krytyczny wobec „ad hoc” natury połączonej operacji zbrojeń i presji ze strony administracji Forda na operację postępować sprawnie, mimo operacji ewakuacji wojsk. Wietnamu był u źródeł wielu decyzji podjętych w czasie kryzysu. Problemy ze współpracą między różnymi siłami zbrojnymi USA powrócą podczas operacji Eagle Claw , co spowoduje istotne zmiany w operacjach zbrojeń specjalnych i połączonych.

Incydent ten był prawdopodobnie jedną z przyczyn, które skłoniły do ​​powstania SEALs w walce z terroryzmem morskim i utworzenia  w następnych latach wojskowej jednostki antyterrorystycznej za granicą, „  Delta Force ”.

Uwagi i referencje

  1. Dostarczone przez Stany Zjednoczone kambodżańskiemu rządowi króla Norodoma Sihanouka, a następnie wykorzystane przez Czerwonych Khmerów po ich zwycięstwie, naznaczone zdobyciem stolicy Phnom Penh na17 kwietnia poprzedni.
  2. Kontekst geopolityczny tamtych czasów polegał na upadku wpływów i wizerunku Stanów Zjednoczonych, zwłaszcza w Azji Południowo-Wschodniej wraz z upadkiem Wietnamu Południowego w ręce Wietnamczyków Północnych oraz zwycięstwem Czerwonych Khmerów w Kambodży, obaj przybyli z poprzedniego miesiąca.

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły