Obiektywny idealizm jest metafizyczny idealizm , który zakłada, świat, w którym materiał jest oparty na duchowej . Przedstawia się jako koncepcja filozoficzna ontologicznie w opozycji do materializmu . Josiah Royce , czołowy zwolennik tej metafizyki, napisał, że nie ma znaczenia, „czy ktokolwiek nazywa to wszystko teizmem, czy panteizmem ”. Platon uważany jest za jednego z pierwszych przedstawicieli idealizmu obiektywnego. Odrębny od subiektywnego idealizmu z George Berkeley , obiektywny idealizm porzuca rzecz sama w sobie z kantowskiej dualizmu .
Idealizm w kategoriach metafizyki, jest filozoficzna idea, że umysł jest podstawową rzeczywistością. Przyjął kilka różnych, ale powiązanych ze sobą form. Wśród nich jest idealizm obiektywny i subiektywny. Idealizm obiektywny akceptuje realizm zdroworozsądkowy (idea, że istnieją przedmioty materialne), ale odrzuca naturalizm (zgodnie z którym duch i wartości duchowe wyłoniły się z rzeczy materialnych), podczas gdy idealizm subiektywny zaprzecza, że przedmioty materialne istnieją niezależnie od ludzkiej percepcji, a zatem jest przeciwny realizmowi i naturalizm .
„Jeśli idealizm subiektywny zamyka się w sferze poznania indywidualności i zmysłowej formy jej poznania, to wręcz przeciwnie, idealizm obiektywny cofa wynik myśli ludzkiej, całej kultury świata '' człowieka do absolutu. przypisując mu absolutnie niezależną istotę ponadosobową i siłę czynną ''
Schelling i Hegel zaproponowali formy obiektywnego idealizmu. Ale ten jest po raz pierwszy związany z Platonem . Amerykański filozof Charles Sanders Peirce (1839-1914) w ten sposób przedstawił własną wersję idealizmu obiektywnego:
„Zrozumiała teoria wszechświata to teoria obiektywnego idealizmu, że materia jest osłabionym umysłem, a nieodwracalne nawyki stają się prawami fizycznymi. ” (Peirce, CP 6.25).