I Kings | ||||||||
Sceny z rozdziału 15 Pierwszej Księgi Królów (rękopis Quedlinburg Itala The V th century) | ||||||||
Tytuł w Tanach | Sefer Melakhim | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Autor tradycyjny | Jeremiasz | |||||||
Autor (autorzy) według egzegezy | Kilku anonimowych autorów | |||||||
Tradycyjne randki | VI th century BC. J.-C. | |||||||
Datowanie historyczne | Zakończenie VII XX wieku pne. BC - II th century BC. J.-C. | |||||||
Liczba rozdziałów | 22 | |||||||
Klasyfikacja | ||||||||
Tanach | Nevi'im | |||||||
| ||||||||
Christian Canon | Książki historyczne | |||||||
| ||||||||
First Book of Kings jest księga Starego Testamentu sklasyfikowany wśród ksiąg Proroków w judaizmie i chrześcijaństwie . Wraz z Drugą Księgą Królewską tworzyła pierwotnie całość, Księgę Królewską , która została podzielona w czasie Septuaginty .
Dwie Księgi Królów opowiedzieć historię Izraela od buntu Adonias (Adoniasza), czwarty syn króla Dawida (ok. 1015 pne) do ostatecznej niewoli Judy (ok. 586 pne).. AD). Obejmują całą historię północnego królestwa (dziesięć plemion Izraela) od rozdzielenia Izraela na dwa królestwa, aż do jego deportacji przez Asyryjczyków do północnych regionów.
W zbiorze książek można wyróżnić trzy części. Pierwsza dotyczy królestwa Salomona, druga równolegle opowiada historie o królestwach Izraela i Judy aż do końca Izraela. Trzeci poświęcony jest królestwu Judy aż do jego upadku. Pierwsza Księga Królewska zaczyna się od śmierci Dawida do proroctwa Eliasza . To kończy się w drugiej księdze Królów.
Rozdział 1, który łączy Księgi Samuela z Księgami Królów , opisuje ostatnie dni życia króla Dawida oraz sposób , w jaki Salomon, dzięki swojej matce Batszebie i prorokowi Natanowi, przejmuje władzę. Rozdziały od 2 do 11 mówią o panowaniu Salomona, poczynając od daru mądrości od Boga i korzystania z niej podczas sądu Salomona (1 Krl 3, 4-28). Po przedstawieniu dworu króla Salomona, wykonaniu jego mądrości (1 K 4,1 do 1 K 5,14), przystąpiono do budowy świątyni. Od wersetów 5,15 do 5,32 są związane stosunki międzynarodowe niezbędne do budowy świątyni, a rozdziały od 6 do 8 opisują w bardzo precyzyjny sposób budowę Świątyni Salomona, a także budowę budowli królewskich. Następnie zbliża się bogactwo króla Salomona, stosunki handlowe utrzymywane przez królestwo Izraela, przyjście królowej Saby przed upadkiem Salomona w rozdziale 11. Prezentacja ta może być podzielona na dwie części. Pierwsza, która trwa aż do rozdziału 8, ma pozytywny ton, podczas gdy koniec historii, chociaż wciąż pojawiają się pozytywne elementy, jest bardziej krytyczny. Król sprzeciwia się Bożym zarządzeniom, wyszukując cudzoziemskie kobiety i zwracając się do bożków. Błędy te w połączeniu z błędami politycznymi prowadzą do boskiej kary, która objawia się śmiercią Salomona w wyniku podziału królestwa.
W rozdziale 12, po śmierci Salomona, jego syn Roboam gwałtownie odrzuca Jeroboama, który ogłasza się królem Izraela i zakłada swoje królestwo na dziesięciu pokoleniach Izraela. Następnie relacja zawiera naprzemiennie fragmenty dotyczące królów Izraela i innych, skupionych wokół królów Judy. Każdy król jest oceniany według dwóch kryteriów: posłuszeństwa Jahwe i uznania świątyni jerozolimskiej za jedyne w swoim rodzaju sanktuarium. Z powodu tego kultowego centralizmu żaden król Izraela nie znajduje uznania w oczach autora książki. Historia królestwa Izraela to seria zamachów stanu, podczas gdy królestwo Judy zna tylko dynastię Dawidową. Niektórzy królowie, na przykład Achab, który wprowadził kult Baala , są jeszcze bardziej znienawidzeni. Z drugiej strony królowie Judy, których porównuje się do swego przodka Dawida, są oceniani bardziej przychylnie.
Po podziale Roboam zachowuje tylko plemiona Judy i Beniamina, które tworzą drugie królestwo wierne rodzinie Dawida. Z rozdziału 13 relacja koncentruje się na Jeroboamie. Ten jest wierny YHVH, ale aby go czcić, topi dwóch bożków w kształcie cielców i buduje dwie świątynie, jedną w Tel Dan, a drugą w Betel . Czyniąc to, sprzeciwia się jednemu z boskich przykazań, które kładzie nacisk na wyjątkowe miejsce świątyni jerozolimskiej , znajdującej się w Judzie, w celu oddania hołdu Bogu. Prorok Achiasz z Szilo potępia ten akt bałwochwalstwa i prorokuje, że jego potomkowie nie będą utrzymywać tronu. Po historii śmierci Jeroboama tekst koncentruje się na królestwie Judy. Panowanie Roboama po podziale królestwa naznaczone jest najazdem faraona Szeszonka I, który zdobywa Jerozolimę i nakłada daninę na króla. Wtedy Juda staje się wasalem Egiptu. Po śmierci Roboama króluje jego syn Abijam, a następnie Asa . Syn Abijama, Asa, skrupulatniej przestrzega boskich wskazań w walce z bałwochwalstwem. Po wspominaniu jego śmierci, relacja powraca do wydarzeń w królestwie Izraela. Nadab jest następcą swojego ojca Jeroboama, ale zostaje zamordowany przez wodza swojej armii Baasę . Zostaje królem i panuje 24 lata. Jego syn Ela zastąpił go, zanim dwa lata później został zamordowany przez jednego z jego dowódców wojskowych, Zimriego . Zimri ogłasza się królem, ale rządzi tylko przez siedem dni, zanim podpalił się, gdy dowódca armii Omri najechał stolicę Tirsy . Omri panował 12 lat i założył dynastię Omridów. Jego panowanie naznaczone jest rozwojem Izraela. Zakłada nową stolicę Samarię i zajmuje się Tyrem . Z tej okazji jego syn Achab poślubił księżniczkę tyryjską Jezebel . Po śmierci Omriego, Achab zostaje jego następcą i zachowuje władzę aż do śmierci po 22 latach panowania.
Od rozdziału 17 rozpoczyna się opis służby proroka Eliasza . Ostrzega króla Izraela Achaba , że w tej krainie będzie trwająca trzy lata susza. Po tym proroctwie Eliasz rozpoczyna odwrót w pobliżu potoku wpadającego do Jordanu . Następnie udał się do Sydonu, gdzie wdowa i jej syn przyjęli go do miasta Sarepty. W tym domu mają miejsce dwa cuda dzięki wstawiennictwu Eliasza u Jahwe. Przede wszystkim słoik mąki i dzbanek oleju, z którego wypiekamy chleb, nigdy nie są puste. Potem syn umiera, ale Eliasz wskrzesza go, modląc się trzy razy do Boga. Po upływie trzech lat Jahwe nakazuje Eliaszowi powrót do króla Achaba. Eliasz atakuje króla, który opuścił Pana dla Baala . Następnie rzuca wyzwanie 450 kapłanom Baala, aby ofiarowali holokaust tylko modląc się do ich boga. Po upadku kapłanów Eliasz modli się do Boga, aby spalił mięso ofiary, które w dodatku było mokre, i jego życzenie zostało spełnione. Kapłani Baala zostają zabici. Izebel, żona Achaba, żąda śmierci Eliasza, który jest zmuszony uciec na górę Horeb, gdzie Jahwe przemówi do niego i oznajmi mu, że zniszczy wszystkich, którzy oddawali cześć Baalowi. Służba Eliasza jest kontynuowana w następnych dwóch rozdziałach, a rozdział 22 opisuje wojnę z Syrią, w której Achab i Jehoszafat , król Judy , łączą siły. Prorok Micheasz (nie) prorokuje przeciwko królom, ale idą na wojnę. Tam król Achab zostaje zabity. Następnie historia powraca do Judy i króla Jehoszafata, którego życie zostało przedstawione w kilku wersetach przed ogłoszeniem panowania Ochozjasza, króla Izraela, syna Achaba. Ta relacja jest rozwinięta w pierwszych rozdziałach drugiej Księgi Królewskiej .
Kilku proroków interweniuje przed królami, aby zmusić ich do przestrzegania boskich przykazań:
: dokument używany jako źródło tego artykułu.