Josaphat | |
Jozafat na obrazie z XVII th Century chór kościoła NMP Åhus , Szwecja (Artista nieznany) | |
Tytuł | |
---|---|
Król Judy | |
870 pne J.-C. - 848 pne J.-C. | |
Poprzednik | Asa , jej ojciec |
Następca | Joram , jego syn |
Biografia | |
Dynastia | Dom Davida |
Tata | Jak |
Matka | Azuba |
Dzieci |
Joram Azaria Yehiel Zacharie Azaryahu Mikaël Shephatyahu |
Religia | judaizm |
Rezydencja | Pałac Królewski w Jerozolimie |
Współcześni królowie Izraela : Achab , Ochozias , Joram | |
Według Biblii , Jozafata (w języku hebrajskim יְהוֹשָׁפָט ( Yehôshāphāt ): „ YHWH sądzeni”, w greckim Ιωσαφὰτ ( Iôsaphat ), w łacińskiej Iosaphat ), syn Asy , był król Judy przez 25 lat, na początku IX th century BC. AD . Jego panowanie naznaczone było zbliżeniem między królestwami Judy i Izraela .
Jedynym wyraźnym źródłem dostępnym na temat Jehoszafata jest Biblia.
Syn Asy i Azuby, córka Shilhi, zastąpił swojego ojca w wieku 35 lat. Biblia opisuje go jako króla, który, podobnie jak jego ojciec, zrobił „co jest słuszne w oczach Pana . ” Według niektórych autorów ( na przykład ER Thiele ), panował z ojcem podczas choroby tego ostatniego, zanim został jego następcą.
Miał siedmiu synów: Jehorama, najstarszego; Azaria, Yehiel, Zacharie, Azaryahu, Mikaël i Shephatyahu. Pozostawił im pokaźny spadek. Jehoram prawdopodobnie rządził z nim przez pięć lat, po czym został jego następcą .
Jego zbliżenie z królestwem Izraela zostało zmaterializowane przez wizyty u króla Achaba , sojusz wojskowy między dwoma królestwami oraz małżeństwo jego syna Jorama z córką z rodu Omriego , Atalii , córki lub siostry Achaba.
Ponieważ miasto Ramot-Gilead znajdowało się w rękach Ben-Hadada , króla Aramu , Achab zaprosił Jozafata, aby przyłączył się do niego w odzyskaniu go. Jehoszafat akceptuje, ale prosi o konsultację z Bogiem przez proroków . Czterystu proroków wokół Achaba przepowiadało sukces, ale Jehoszafat poprosił o spotkanie z innym prorokiem. Achab następnie wezwał proroka Micheasza, syna Jimli, pomimo jego niechęci do niego. Micheasz przewidział klęskę, ale Achab nie chciał mu uwierzyć i kazał go aresztować. Obaj królowie wyruszyli następnie na wojnę, ale pomimo podstępu przebranego Achaba, przypuszczalnie w celu ochrony siebie kosztem Jehoszafata, armie Aramu, którym rozkazano skupić się na królu Izraela, ostatecznie to rozpoznały. Achab został śmiertelnie ranny, podczas gdy oszczędzono króla Judy.
Jehoszafat zbudował „statki z Tarszisz ”, aby zdobyć złoto z Ofiru , ale statki te zatonęły w Ezion-Geber (w pobliżu dzisiejszego Ejlatu ). Według Pierwszej Księgi Królów Jehoszafat odrzucił propozycję Ochozjasza , króla Izraela, który chciał uczestniczyć w wyprawie. Ale według Kronisty niepowodzenie tego jest boską karą po tym, jak Jehoszafat połączył siły z Ochoziasem, aby zbudować tę flotę. Możliwe, że te dwa fragmenty stanowią porównanie Jehoszafata i jego wybitnego przodka Salomona .
W relacji stosunkowo zbliżonej do wojny toczonej z Achabem przeciwko Aramowi, Druga Księga Królewska wspomina wojnę toczoną przez Jehoszafata w ramach sojuszu, w skład którego wchodzi Joram, król Izraela i król Edomu , przeciwko Meszie , królowi Edomu. Moab , buntowniczy wasal Izraela. Gdy armia była spragniona, Jehoszafat poprosił o konsultację z prorokiem Bożym. Dlatego trzej sprzymierzeni królowie poszli skonsultować się z prorokiem Elizeuszem , który przyjął ich tylko ze względu na Jehoszafata i przepowiedział ich zwycięstwo. Rzeczywiście, Moab został pokonany, a Izraelici spustoszyli kraj aż do Qir-Heres , stolicy Moabu. Tam Mesza, pokonany militarnie, złożył w ofierze własnego syna, co było ohydne w oczach Izraelitów, którzy wrócili do domu .
Stosunek do ludów niehebrajskichJehoszafat brał udział w kilku wojnach przeciwko swoim sąsiadom w ramach sojuszu z Królestwem Północnym. Ponadto Druga Księga Kronik zawiera konto, niespotykany w Księgi Królów, o wojnie z Moab, Ammon i „Maonites” (lub „Méûnites”), który go zaatakował. Ostrzegany przed zbliżaniem się tej koalicji, król i jego lud przestraszyli się i zwrócili do Boga. Prorok wezwał ich do maszerowania w kierunku wroga, co uczynili. Przyszli tylko zobaczyć ich zniszczenie, splądrowali ich bogactwo i wrócili do Jerozolimy.
Pobożny król, taki jak jego ojciec Asa, Jozafat kontynuował swoją pracę w sprawach religijnych, zwłaszcza walcząc ze świętą prostytucją. Nie jest jasne, czy „usunął także wyżyny i bożki z Judy” , czy też „wyżyny nie zniknęły, a lud nie miał jeszcze mocno przywiązanych serc do Boga swoich ojców” .
Według Kronisty, w trzecim roku swego panowania wysłał wojskowych i religijnych, aby nauczali Prawa cały lud Judy. Jeszcze według Kronisty ustanowił w swoim królestwie administrację sądowniczą i religijną, aw szczególności sędziów. Ślady tej reformy można znaleźć w prawach deuteronomicznych.
Oprócz zwykłych odniesień chronologicznych lub genealogicznych, niektóre pokazują, że przynajmniej dla Kronisty Jehoszafat jest pamiętany jako wzór króla wiernego Bogu.
Jeśli żaden ślad archeologiczny nie przywołuje na myśl króla Jehoszafata, możemy przy pomocy współczesnych pomników odczytać fragmenty biblijne dotyczące go z innej strony.
Na stela meszy potwierdza, że po śmierci Amrego (ojciec Achaba), król Moabu nazwie Mesha zbuntowali się przeciwko królowi Izraela, ale nie wspomina o jego porażce z koalicji, w tym króla Judy. Ta stela, stela z Tel Dan i monolit kurkaski mniej lub bardziej wyraźnie przywołują postać Achaba. Monolit Kurka sugeruje nawet, że mógł być jednym z głównych przywódców koalicji, która zmierzyła się z armiami asyryjskimi w bitwie pod Karkarem . Wszystko to wydaje się wskazywać, że Achab, a bardziej ogólnie dynastia Omridów , cieszyli się pewną potęgą regionalną. To mogłoby wyjaśniać, dlaczego podczas gdy jego ojciec zmierzył się z północnym królestwem, pobożny król był w stanie sprzymierzyć się z bałwochwalczą dynastią .
Tak zwany grobowiec „ jaskini Jozafata ” znajdujący się w dolinie Cedron w Jerozolimie to dopiero późne przypisanie temu biblijnemu królowi. W rzeczywistości pochodzi z okresu Drugiej Świątyni .
Podobnie jak wiele dat dotyczących postaci biblijnych z tego okresu, są one przybliżone i mogą być przedmiotem debaty wśród egzegetów.
Jozafat królował podczas IX -go wieku pne. AD . Według egzegetów panowałby od -873 do -849 ( Albright ), od -872 do -848 ( Thiele ) lub od -870 do -846 ( Galil ). Według Thiele, od -872 do -870 , Jozafat rządził wraz ze swoim ojcem Asą podczas choroby tego ostatniego, a od -853 do -848 panował ze swoim synem Joramem. Galil odrzuca pierwszą koregencję i datuje drugą od -851 do -846 .