|
Bailiff Chablais | |
|---|---|
| od 1443 |
| Lord | |
|---|---|
| Hrabia ( Romont ) | |
| od 1439 |
| Narodziny |
Data nieznana Estavayer-le-Lac |
|---|---|
| Śmierć | 13 października 1443 |
| Pogrzeb | Opactwo Hautecombe |
| Pseudonimy | Wielki drań z Sabaudii, drań z Sabaudii |
| Rodzina | Dom Sabaudzki |
| Tata | Amédée VII of Savoy |
| Rodzeństwo |
Amédée VIII of Savoy Maid of Savoy Joan of Savoy ( d ) |
| Różnica | Rycerz Orderu Naszyjnik |
|---|
Humbert de Savoie znany jako „Bastard of Savoy” ( Humbertus Bastardus de Sabaudia ) lub „Wielki Bastard Sabaudii”, urodzony około 1377 roku i zmarł w swoim zamku Chenaux ( Estavayer ) dnia13 października 1443, jest panem, cudzołożnym synem hrabiego Amédée VII Sabaudzkiego, a tym samym przyrodnim bratem przyszłego hrabiego, ówczesnego księcia Amédée VIII Sabaudii .
Humbert urodził się w latach 70. XIII w. Historycy powszechnie zachowują „uzgodnioną datę” 1377 r. Jest synem księcia, hrabiego Bresse i przyszłego hrabiego Sabaudii, Amédée , wówczas 17- letni syn Amedee VI . Miał cudzołożny związek w Bourg podczas pobytu w Bresse z Françoise Arnaud.
Nosi ona nazwę Humbert , nazwany na cześć założyciela dynastii Savoy (niemiecki Leitname ), Humbert Białych Dłoniach i używane między połowie XIV th wieku i XV -go wieku prénommer duże dranie comtaux. Przed nim Humbert (zm. 1374) bękart hrabiego Aymona był obok pana, doradcą i komornikiem swojego ojca. Historiografia zauważa, że jest to ostatnie dziecko, do którego odnosi się to użycie.
Humbert był nazywany „ bękartem ” od 1378 roku. Przyjmuje się, że jego pierwszy przydomek to „bękart z Bresse”, ponieważ jego ojciec był zaliczany do miejsc przed wstąpieniem na tron Sabaudii w 1383 roku. Jednak historyk Valais Adrien de Riedmatten zauważa, że wyrażenie to jest używane tylko około 1394-1395 r., To znaczy po użyciu nazwy „bękart z Sabaudii”, wspomnianej w 1383 r.
Uważany jest za starszego od swojego przyrodniego brata, przyszłej Amédée, urodzonej w 1383 roku. Następnie jego matka dwukrotnie wyszła za mąż za miejscowych osobistości z Bresse. Ma siostrę, Jeanne (lub Jeannette), która jest również bękartem Amédée de Savoie. W 1405 roku wyszła za mąż za bugistki André de Glérens. Współczesny historyk Guido Castelnuovo wskazuje, że Humbert najwyraźniej pozostawał w celibacie i nie ma znanych mu bękartów.
Syn hrabiego, wychowywał się na dworze sabaudzkim i podobnie jak inni dranie zajmował wysoką rangę na dworze hrabiego. Jak to często bywa w przypadku nieślubnych dzieci, ma na celu karierę rycerską. Relacja między Amédée de Savoie i Françoise Arnaud wydaje się kończyć wraz z przybyciem do Sabaudii jego prawowitej żony Bonne de Berry , którą poślubił w 1377 roku.
Jego ojciec, hrabia Amédée VII, przypadkowo zmarł 1 st listopad 1391w Ripaille . Jego przyrodni brat dziedziczy tytuł i prawa, stając się hrabią Amédée VIII Sabaudii.
Wydaje się, że z powodu tego nielegalnego pochodzenia Humbert chce uzyskać pewien prestiż, udając się do chwały na Wschodzie. W 1396 r. Król Węgier Zygmunt rozpoczął krucjatę, aby przeciwdziałać postępowi Turków . Książęta chrześcijańskiego Zachodu jednoczą armię, w której uczestniczy hrabstwo Sabaudii , wysyłając siedemdziesięciu rycerzy Sabaudzkich, w tym Humberta. Kampania kończy się zaWrzesień 1396przez katastrofę w Nikopolis ( Nikopolis to dziś Bułgaria ), gdzie krzyżowcy zostali pokonani przez sułtana Bayezida I er .
Kawaler Humbert, a także młody Jean de Bourgogne, hrabia Nevers , zostali wzięci do niewoli. Kronika zakonników od Saint-Denys wskazuje „tej liczby stanowiły znakomity węgierski hrabia i bękartem zmarłego hrabiego Sabaudii”. Był zamknięty przez sześć lat. Jego przyrodni brat zgadza się zapłacić okup20 lipca 1402The Battle of Ankara widzi zwycięstwo chrześcijan na wojska sułtana, którzy będą poza wziętych do niewoli. Wrócił do Sabaudii zimą 1402-1403.
Po powrocie przyjmuje za swoje motto Allah-hac , które specjaliści tłumaczą jako „Bóg jest wielki”.
Po powrocie, w 1403 roku, Humbert odziedziczył wiele châtellenies położonych w Pays de Vaud , Seigneuries Cudrefin , Grandcour i Bellerive . Całość tworzy prawdziwy „Marche du Nord”, strategiczną przestrzeń w polityce rozszerzenia Sabaudii. Oprócz ziemi zapisanej w testamencie jego ojca i opłacanej przez jego przyrodniego brata, przewidziano również wypłatę dochodu najprawdopodobniej przekraczającego 1500 florenów rocznie. Będzie miał również hotel.
Jego ranga w książęcej rodzinie i zaufanie, jakie pokłada w nim jego przyrodni brat i hrabia, pozwalają mu odgrywać ważną rolę w międzynarodowej polityce Sabaudii, dzięki czemu staje się dyplomatą, którego można spotkać na europejskich dworach w Niemczech. we Francji lub we włoskich księstwach. W ten sposób został wymieniony w 1414 roku jako jeden z wysłanników cesarza Zygmunta . Ten ostatni dwa lata później przekształci hrabstwo Sabaudii w księstwo. Humbert jest obecny na soborze w Konstancji zwołanym przez cesarza.
Zdobył Estavayer w 1421 roku . W następnym roku potwierdził prawa burżuazji. W 1432 roku kupił Chenaux . Odbudował go, aby stał się centrum jego mocy. Naprawił i powiększył go, dodając zaawansowaną obronę, barbakan i wieżę Jaquemart, a także zachodnią i czerwoną wieżę zbudowaną przez mistrzów piemonckich „carronnier” (między 1433 a 1443 rokiem). Pomimo ustanowienia w mieście centrum swej władzy i potwierdzenia praw Humbert musiał stawić czoła pewnym napięciom ludności.
W 1443 roku, po jego śmierci, Jacques d'Estavayer kupił seigneury of Chenaux . Podczas wojen burgundzkich zamek Chenaux zostanie całkowicie spalony (dziś zajmowany przez prefekturę).
W 1439 roku Amédée VIII w testamencie nagradza swojego przyrodniego brata, ustanawiając seigniory i mandat Romonta w hrabstwie, uzyskując prawa i związane z nimi zależności. Dlatego Humbert zostaje hrabią Romont, „ in patria Vuaudi ”. Jako członek rodziny książęcej, wykluczony z dziedziczenia hrabiego, odziedziczył apanage , „ziemie położone między Lozanną a„ partes Alamagnie ”, w szczególności Estavayer, jego zamki i klasztor dominikański” .
Krótko przed śmiercią, w 1443 r., Był komornikiem Chablais.
Plik 10 grudnia 1440Hrabia Humbert przygotowuje testament. Przewiduje trzy nieprzewidziane okoliczności na dzień swojej śmierci, trzy miejsca odpoczynku, dla których poczynił już przygotowania, tworząc kaplicę. W związku z tym rozważane są trzy sytuacje, w kolejności:
Historyk Guido Castelnuovo mówi o tych „trzech wirtualnych pochówkach” jako o „trzech poziomach wędrówki Humberta: książęcym, terytorialnym, seigneurialnym”.
Bezdzietny, jego przyrodni brat, który zostawił tron swojemu synowi, aby zostać antypapieżem pod imieniem Feliks V w 1439 roku, Humbert przekazał cały swój majątek swojemu siostrzeńcowi, księciu Ludwikowi I św .
On umiera 13 października 1443, w jego Château de Chenaux w Estavayer. Następnie został pochowany w kościele klasztoru dominikanów w Estavayer , albo w chórze, albo w kaplicy Świętej Trójcy. W opactwie Hautecombe kazał jednak zbudować pomnik grobowy.
Po powrocie z Orientu w 1403 r. Do 1410 r. Otrzymał od hrabiego Sabaudii lenna znajdujące się w części francuskojęzycznej Szwajcarii : Cudrefin (czasem pod pisownią Condrefin ), Cerlier (utracone w 1406 r. Z kolejnym zamknięciem) hrabiemu), Grandcour , ale także Corbières , Montagny-les-Mont (obecnie Montagny ), współwładca La Molière ( dominus Montagnaci, Corberiarum, Grandiscurie i Cudriffini ).
Sukcesywnie uzyskał tytuł co-seigneury Estavayera (1421), następnie kupił swój zamek Chenaux (1432).
Książę Sabaudii, jego przyrodni brat, uczynił go rycerzem Orderu Naszyjnik w 1434 roku .
W 1439 roku jego przyrodni brat, hrabia Amédée VIII Sabaudzki, uczynił go hrabią Romont ( pochodzi z Rotondimontis ), uzyskując w ten sposób prawa do seigneury i mandatu.
Jego ramiona w kolorach Sabaudii, De gueule à la croix argent , są wypełnione pięcioma lazurowymi półksiężycami , które mogły być inspirowane jego pobytem na Wschodzie. François Capré w swoim Katalogu Rycerzy Zakonu Zakonu Sabaudzkiego, znanego jako de l'Annonciade (1654), uważa, że półksiężyce symbolizują „wspaniałe czyny, których dokonał podczas trzykrotnej walki z Turkami”.
Amerykański heraldysta, mieszkający w Szwajcarii, Donald Lindsay Galbreath († 1949), w artykule zatytułowanym „Notatka o herbie Humberta bękarta Sabaudii” (opublikowanym w 1946 r.), Pokazuje jednak, że Armorial de Gelre - opracowany między Około 1370 i 1414 r. - zawierał herb Humberta z kotem i pięcioma lazurowymi półksiężycami, czyli przed wyjazdem na krucjatę. Tak więc ta broń może wydawać się historykowi Valais Adrien de Riedmatten albo jako „prosta fantazja młodego rycerza”, albo jako „żarliwe pragnienie walki z Turkami”.
W 1991 roku miasto Estavayer-le-Lac zorganizowało swój pierwszy średniowieczny festiwal, aby zrekonstruować „powrót Humberta, bękarta Sabaudii” z wypraw krzyżowych w 1402 roku . Co trzy lata miasto podejmuje ten pomysł, aby zamanifestować tę średniowieczną epopeję.