Aby nazwać nuty , muzyka zachodnia wykorzystuje dwa różne systemy, w zależności od kraju:
Niemcy i kraje niemieckojęzyczne |
Anglia i kraje anglojęzyczne |
Języki łacińskie i słowiańskie |
---|---|---|
VS | VS | robić i ut |
re | re | re |
mi | mi | Środek |
fa | fa | fa |
sol | sol | ziemia |
W | W | the |
H. | b | gdyby |
W VI th century , Boecjusz używane litery alfabetu oznaczają notatki on mówi, ale zawsze wychodząc z literą A , niezależnie od uwaga: nie możemy rzeczywiście mówić o ocenie, ponieważ n nie jest stabilny związek między listami a notatkami.
To Dialogus de musica wcześnie XI th century, błędnie przypisywane Odo z Cluny , który zestawy do siedmiu liczba liter używany, od A do G , do określenia oktawy na Sol . Kształt liter jest zróżnicowany (od A do G) w zależności od oktaw (opis traktatu nie wykracza poza aa):
Dodano grecką literę gamma „ Γ ”, aby rozszerzyć zapis i oznaczyć nutę pod literą A , od której pochodzi określenie „ skala ”.
Obecnie w krajach anglojęzycznych używa się liter od A do G , których skala zaczyna się od C (do) . Niemcy i niektóre kraje skandynawskie i słowiańskie używają H zamiast B ( jeśli francuski), B reprezentuje B w ich systemie.
W XI -tego wieku, mnich Guido z Arezzo był pomysł, aby wymienić nuty skali, używając sylab słynnego hymnu liturgicznego, hymnie Nieszporów w święto Narodzenia św Jana -Baptist . Hymn ten jest napisany w strofach w formie sapphic : pierwsze trzy wersy, złożone z dwóch hełmów (odpowiednio pięć i sześć stóp), są zakończone czwartą, krótszą, pięciostopową. Guido d'Arezzo użył pierwszej sylaby każdej z pierwszych sześciu półgłosów hymnu ( ut re mi fa sol la ) w swoim systemie solmizacyjnym . Ten system nie dopasowuje dokładnie nazwy do notatki, ale podaje pozycję w hexachord .
W krajach romańskojęzycznych (francuski, włoski, hiszpański, portugalski) nazwa ta narzuciła się na notację alfabetyczną używaną w krajach germańskich lub anglojęzycznych. Oto pierwsza zwrotka omawianego hymnu:
Hymn na I i II nieszpory święta Narodzenia Świętego Jana Chrzciciela (24 czerwca) Tekst łaciński autorstwa poety Paula Deacona (po łacinie : Paulus Diaconus, Paulus Cassinensis lub Barnefridus; w języku włoskim: Paolo Diacono lub Varnefrido; w języku francuskim, cytowany również za Paulem Warnefredem lub Warnefriedem), urodzony w Cividale del Friuli ok. 720 r. I zmarł w Mont - Cassin 799, mnich benedyktyński , historyk i poeta z VIII th century , oryginalne Lombard i ekspresja Łacińskiej .
Plik audio | |
Ut queant laxis | |
Pierwsza zwrotka hymnu do św. Jana Chrzciciela | |
Użycie rymów wewnętrznych („laxis”, „fibris”, „gestorum”, „tuorum”) nieco komplikuje znaczenie tekstu, jak to często bywa w łacińskich hymnach liturgicznych. Jako wprowadzenie do kolejnych zwrotek, które opisują ewangeliczne opowiadanie o narodzinach Jana, pierwsza zwrotka jest zaproszeniem dla śpiewaków: „Aby wasi wierni mogli spokojnym głosem śpiewać cuda waszych gestów, oczyśćcie wina, z ich zabrudzoną wargą, Święty Janie. "
Pochodzenie muzyki związanej z tym wierszem jest mniej jasne; istnieje ponadto kilka wersji, zgodnie z różnymi tradycjami liturgicznymi. Możliwe, że wariant rzymski jest dziełem samego Guido d'Arezzo lub ponownym wykorzystaniem istniejącej melodii. Pierwsze sześć wierszy zaczyna się od dźwięków, które tworzą skalę rosnącą, na sylabach ut, re, mi, fa, sol, la .
W notacji pneumatycznej . | W notacji współczesnej . |
---|---|
Nota chociaż , którego nazwa składa się z dwóch inicjałami ostatniego wersu hymnu, O ancte I Ohannes , został dodany do końca XVI -tego wieku. Ten dodatek został przypisany różnym autorom, w szczególności Anselme de Flandres .
Ut został później zmieniony zrobić , łatwiej powiedzieć w solfiant. Był czas, kiedy przypisuje wynalezienie słowa „ robić ” do Giovanni Maria Bononciniego , w XVII th wieku , który byłby utworzony z pierwszej sylaby nazwy włoskiego muzyka Giovanni Battista Doni ; jest to jednak niepoprawne, ponieważ do zostało już poświadczone w Pierre l'Aretin w 1536 r. , czyli na długo przed narodzinami Doniego. Jego dokładne pochodzenie zatem pozostaje nieznany, ale zrobić może być pierwsza sylaba Domine, Pana Boga albo w języku łacińskim.
Zrób to pojedyncza nuta muzyki zmieniły nazwy. Nazwa ut jest jednak utrzymana w kategoriach technicznych lub teoretycznych. Mówimy więc na przykład o trąbce w C , tonacji w C , a contra C na wokal czy koncercie c -moll.
Jeśli ( B w zapisie angielskim) był w teorii średniowiecznej, jedyny stopień skali przyznając tę zmianę, a tym samym jest w stanie przybrać dwie formy:
Pochodzenie ostrego (♯): [należy określić].
Spośród niezachodnich systemów muzycznych, niektóre przyjęły powyższe nazewnictwo, inne zachowały określone nazwy. Na przykład muzyka indyjska używa svara . Imiona siedmiu svara to: स ( Sa ), रे ( Re ), ग ( Ga ), म ( Ma ), प ( Pa ), ध ( Dha ), नि ( Ni ).