Henri de Castille (senator)

Henri de Castille, senator Obraz w Infobox. Funkcjonować
Regent
Tytuły szlacheckie
Niemowlę Kastylii
Pan Biskajski
Biografia
Narodziny 6 marca 1230 r
Burgos
Śmierć 8 sierpnia 1303 lub 1304
Roa
Pogrzeb Klasztor San Francisco de Valladolid ( d )
Imię w języku ojczystym Enrique z Kastylii
Zajęcia Polityk , wojsko
Rodzina Anscarids ( w )
Tata Ferdynand III Kastylii
Matka Beatrice ze Szwabii
Rodzeństwo Eleonore of Castile
Alfonso X of Castile
Ferdinand of Castile ( d )
Louis of Castile ( d )
Berenguela of Castile ( d )
Sancho of Castile ( en )
Manuel of Castile ( en )
Frederick of Castile ( en )
Filip z Kastylii
Ferdynand II z Aumale
Marie de Castille ( d )
Małżonkowie Juana Núñez de Lara ( en )
Juana Núñez de Lara ( en ) (od1300)
Dziecko Enrique Enriquez Old ( w )

Henri de Castille ( po hiszpańsku Enrique , po włosku Arrigo ) znany jako senator , niemowlę z Kastylii , urodzone dnia6 marca 1230 rw Burgos i zmarł dalej11 sierpnia 1303w Roa , zajmował wysokie urzędy w Sułtanacie Hafsidów w Tunisie , w Państwie Kościelnym i Królestwie Kastylii .

Książę przygód

Czwarty syn króla Ferdynanda III Kastylii (1199-1252) i Beatrice ze Szwabii , córki Filipa Szwabii , niemowlę Ferdynand rozpoczął karierę wojskową w wieku 16 lat w wojnach rekonkwistów przeciwko muzułmanom z Al-Andalus . Wyróżnił się na wojnie i otrzymał twierdze w Andaluzji , w rejonach Jerez , Lebrija , Arcos i Medina .

Jednak jego sytuacja na dworze Kastylii jest skomplikowana: plotka przypisuje mu romans z Jeanne de Dammartin , drugiej żony ojca, a on dogaduje się źle ze swoim starszym bratem, który wstępuje na tron w 1252 ( Alfonso X Kastylia ). Nowy król wycofuje mu andaluzyjskie lenna, aby powierzyć je zakonowi Calatravy , przekazując mu w zamian, na niepewnych zasadach, zamki Morón de la Frontera i Cote w pobliżu Arahal  : Henryk odczuwa silne niezadowolenie. Prowadzi tajne rozmowy z Jacques I st z Aragonii i planuje poślubić swoją córkę Constance, ale ten projekt przeciwko królowi Kastylii nie udaje się po interwencji królowej Yolandy , siostry i żony Alfonsa X Konstancji.

W nieznanej dacie między 1246 a 1253 rokiem Henri miał naturalne dziecko, Enrique Enríquez  (es) , urodzone przez Dame Mayor Rodríguez Pecha, córkę Estebana Péreza Pecha, pana San Román de Hornija i alcade of Zamora . Choć książę nie wspomina go w testamencie, Enrique Enriquez Starszego i jego syn Enrique Enríquez młodszych  (-y) będzie zajmować ważne stanowiska na dworze Kastylii.

W 1255 roku Henri opuścił Kastylę i po raz pierwszy schronił się na dworze króla Aragonii. Ale pojednanie między Jacques I st i Alfonso X wymaga od niego ponownego odejścia. Udał się do Anglii, a następnie do Francji do 1259 roku. Podczas pobytu w Anglii, Giovanni Colonna , arcybiskup Mesyny i ambasador papieża Aleksandra VI , przyjechał, by ofiarować księciu Edmondowi , młodszemu synowi króla Henryka III , koronę królestwa Neapolu kosztem. potomków Fryderyka II . Henri de Castille zaproponował dowodzenie wyprawą, ale projekt się nie powiódł.

Pod koniec 1259 roku Henri de Castille wyjechał do Maghrebu, gdzie dołączył do niego jego brat Fadrique  (es) i niewielki oddział chrześcijańskich jeźdźców. Oddali się na służbę emirom Hafsidów z Tunisu . Henry zostaje zaufanym człowiekiem sułtana Abû Abd Allaha Muhammada al-Mustansira , żyje w stylu arabskim i gromadzi olbrzymią fortunę, którą gromadzi u kupców genueńskich . W 1261 roku pomógł Abu Hafsowi, bratu sułtana, zdobyć miasto Miliana , na zachód od Algieru. Ten sukces umacnia niezależność Hafsydów od ich byłych panów, Almohadów . Zgodnie z wątpliwą historią Emir z Tunisu wystawia na próbę odwagę Henriego, zmuszając go do wejścia do ogrodzenia z dwoma lwami: Henri wyciąga miecz, sprawia, że ​​bestie wycofują się i wycofują bez szkody.

W 1266 roku Henri udał się do Włoch, gdzie okoliczności wydawały się sprzyjające jego ambicjom. Karol z Anjou , brat Ludwika IX Francji (Saint Louis) podjął się podboju królestwa Neapolu za namową papieża Urbana IV, ówczesnego jego następcy Klemensa IV, który ekskomunikował króla Manfreda z Hohenstaufen . Henri, przy wsparciu kupców genueńskich, finansuje i wspiera wyprawę. Nie wiadomo, czy brał udział w bitwie pod Benewentem (26 lutego 1266), gdzie Manfred zostaje zabity i gdzie Karol odnosi decydujące zwycięstwo, które pozwala mu założyć dynastię Angevinów z Neapolu . Jednak Karol nie dotrzymał obietnicy, że poślubi Henryka z wdową po Manfredie, bizantyjską księżniczką Heleną Angeliną Doukas , która przyniosłaby mu Korfu i część Albanii jako posag . Henri żywi urazę do Charlesa i czeka na okazję do zemsty.

Senator Rzymu

Miasto Rzym, stolica Państwa Kościelnego, przeżywało wówczas okres niepokojów. Ludzie zmęczeni egzekucjami baronów powołali radę 26 notablów ( boni homines ), którzy poszukiwali silnego człowieka, który byłby w stanie obronić interesy miasta. WSierpień 1263, boni homines oferują urząd „  senatora  ” (prezesa) Karolowi z Anjou, ale musi on zrezygnować, pod naciskiem papieża, aby zwrócić się do królestwa Neapolu. W maju lubCzerwiec 1267, Angelo Capocci , kapitan ludzi w Rzymie, oferuje urząd senatora Henry'ego. Ten wjeżdża do miasta ze swoimi 300 hiszpańskimi jeźdźcami i osiada w pałacu papieskim Saint-Pierre (którego pozostałości są zintegrowane z obecnym pałacem watykańskim ). Obniżył moc baronów i kazał zburzyć ich ufortyfikowane wieże, szczególnie atakując przywódców partii Guelph , sojuszników Charlesa d'Anjou. Nakłada władzę miasta Rzymu na małe miasta Lacjum, takie jak Anagni i Corneto .

W 1268 roku Henri stanął na czele koalicji, której celem było umieszczenie na tronie Neapolu młodego Conradina de Hohenstaufena, siostrzeńca Manfreda. Wraz z armią Rzymian, Hiszpanów i Genueńczyków, konfrontuje się z Karolem w bitwie pod Tagliacozzo (23 sierpnia 1268) i własnoręcznie zabija marszałka Henri de Cusances , biorąc go za Karola. Kawaleria Angevinów kontratakowała i zmiażdżyła armię Conradina. Uciekający Henri zostaje schwytany w pobliżu Rieti przez opata Mont-Cassin, który dostarcza go Karolowi. Kastylijski książę zostaje zamknięty w towarzystwie Conradina, który zostaje stracony w Neapolu dnia29 października 1268. Henri zostaje skazany na śmierć, a następnie ułaskawiony i przetrzymywany w niewoli w Canossie , a następnie w Castel del Monte . W 1272 roku otrzymał wizytę jego siostra Eleonora , żona Edwarda I st Anglii . W 1275 roku, z okazji pobytu Alfonsa X w Beaucaire , trubadur Paulet de Marselha  (oc) wychwalał męstwo i odwagę Henriego, kierował ostre wyrzuty do Niemców, którzy go porzucili w Tagliacozzo i wzywa króla Kastylia, aby pomóc uwolnić swojego brata. W 1288 r. Papież Honoriusz IV zniósł ekskomunikę, która ciążyła na nim od 1268 r. Zwolniony w 1291 r. Został następnie odesłany do Hiszpanii.

Minister i regent Królestwa Kastylii

Po śmierci króla Sancho IV Kastylii , w25 kwietnia 1295, wdowa po nim, María de Molina , ogłasza ich syna Ferdynanda IV królem . Decyzja ta jest krytykowana, ponieważ królowa była kuzynką króla Sancho w niedozwolonym stopniu: ich syn jest zatem przedstawiany jako bękart przez jego kuzynów Jean de Castille  (es) , wspieranego przez króla Denisa z Portugalii i Alfonso de la Cerda, którzy twierdzą, tron. Henryk Senator zgadza się wesprzeć sprawę młodego Ferdynanda IV, lat 8, pod warunkiem uzyskania dla siebie regencji: tytuł ten jest uznawany podczas Cortes de Valladolid w lipcuSierpień 1295, gdzie posłowie miast i prowincji przysięgają wierność Ferdynandowi IV, królowej Marii, która zachowuje opiekę nad edukacją młodego króla.

Jednak Mohammed II al-Faqih , emir Granady , który podpisał traktat sojuszu z królem Sancho, wykorzystał trudności, które nastąpiły po jego śmierci, aby odzyskać Tarifę i rozszerzyć swoje posiadłości w Andaluzji . Diecezji Jaén nie może wysłać posłów do Cortes, ponieważ jego ludzie są zmobilizowane przed najazdami Maurów Granady . Henryk Senator, wysłany, by dowodzić armią przeciwko Maurom, zostaje pokonany i porzuca Tarifę, zawierając haniebny pokój. Królowa Maria zaprotestowała przeciwko temu traktatowi i kazała Henrykowi odebrać regencję, aby przypisać ją sobie.

La Crónica de Fernando IV często powraca do intryg i buntów Henriego, przedstawiając go jako „  złego anioła  ” w opozycji do szlachetnej i energicznej Marii de Molina.

Królowa Maria stara się umocnić swoją władzę, prosząc Papieża o uznanie pośmiertnie legalności jej małżeństwa z królem Sancho. WWrzesień 1297, spotyka króla Portugalii Denisa i przekonuje go, by porzucił poparcie dla zbuntowanych kastylijskich panów feudalnych. W zamian podpisuje z nim Traktat Alcañices, który wyznacza granice Kastylii i Portugalii i zawiera wspólne zaręczyny ich dzieci: Konstancji , córki Denisa, z Ferdynandem IV, i małego Alfonsa , spadkobiercy Denisa, z Béatrice de Castille .

W 1298 roku Henryk Senator negocjował z Grenadynami, którym zaoferował sprzedaż Tarify, oraz z Niemowlęciem Jean de Castille, któremu chciał przyznać dożywotnią własność królestwa Galicji . Te projekty są odrzucane przez królową Marię. Jednak Kastylia musiała zawrzeć niekorzystny pokój z Aragonią , oddając jej część Murcji .

W 1299 roku Henri poślubił Jeanne Núñez de Lara  (es) (1285-1351), należącą do ważnej rodziny Lary . To małżeństwo pozostaje bez potomków. Po jej śmierci Jeanne wyszła ponownie za mąż za niemowlęcia Fernando de la Cerda (1275-1322)  (es) , z gałęzi niemowląt La Cerda , z którym miała kilkoro dzieci.

W 1300 roku królowa María, sprzymierzona z Diego Lópezem V de Haro , lordem Biskajskim oraz niemowlętami Henrykiem i Janem, obległa miasto Almazán niedaleko Sorii . Jednak Henry przekonuje swoich sojuszników do zniesienia oblężenia.

W Lipiec 1302w Cortes de Burgos  (es) królowa Maria, pogodzona ze swoim synem Ferdynandem IV po okresie kłótni, uzyskuje poparcie Henryka Senatora i Diego Lópeza de Haro, przeciwko roszczeniom Jana Kastylii i jego sojusznika Juana Núñeza de Lara  (es) .

W 1303 roku Henryk Kastylijski wziął udział w spotkaniu, które odbyło się w Roa , pomiędzy królową Marią a dwoma głównymi feudałami kastylijskimi, Diego de Haro i Infante Don Juan Manuel . Spiskują, aby obalić Ferdynanda IV i zastąpić go jego bratem Pierre (1290-1319)  (es) w Kastylii i Alfonso de la Cerda w León . Ferdynand IV przekonuje matkę, by odłączyła się od zbuntowanych feudałów, wspieranych przez króla Jakuba II z Aragonii .

Senator Henri poważnie zachorował w Roa. Jego spowiednik, franciszkanin , przekonał go do przekazania koronie całego majątku. Królowa María wysłała wojska, które miały zająć zamki Henryka przed jego śmiercią, ale ostatecznie okazały się one bezużyteczne.11 sierpnia 1303 (według innych źródeł 8 miejsce).

Po jego śmierci, król Ferdynand IV daje większość swojej ziemi i burmistrza Adelantado z Andaluzji Jean Núñez de Lara, brat jego wdowy, i miasta Écija , posiadaniu zmarłego, do królowej Marii przez Molina. Mówi się, że śmierć księcia Henryka, „ambitnego, energicznego i bezkompromisowego”, przysporzyła każdemu niewielkiego smutku. Jego rodzice i słudzy zaczynają zabierać jego dobytek jeszcze przed jego śmiercią, niewielu jego wasali przybywa na jego pogrzeb, a jedyną osobą, która czci jego pamięć jest królowa María de Molina. Zgodnie ze swoją wolą Henri zostaje pochowany w klasztorze Saint-François w Valladolid  (es) .

Uwagi i odniesienia

Bibliografia

  1. napisane przez Mata Carriazo i González Jiménez 2011 , s.  5-6.
  2. Burmistrz Vigueur 2010 , s.  348-350.
  3. napisane przez Mata Carriazo i González Jiménez 2011 , s.  10.
  4. Mata Carriazo i González Jiménez 2011 , s.  21.
  5. Kamp 1993 .
  6. Mata Carriazo i González Jiménez 2011 , s.  12-13.
  7. Benavides 1860 .
  8. Manuel González Jiménez, Alfonso X el Sabio (wydanie 1ª), Barcelona, ​​Ariel SA, 2004, str.  87 .
  9. Mata Carriazo i González Jiménez 2011 , s.  16-17.
  10. Maurice Prou ​​(red.), Rejestry Honoriusza IV , Paryż, 1888, s.  240-241 .
  11. Busk, 1833 , s.  45.
  12. González Mínguez 1995 , str.  25-26.
  13. González Mínguez 1995 , str.  27.
  14. Benavides 1860 , str.  39-41.
  15. przez Mata Carriazo i González Jiménez 2011 , s.  19.
  16. González Mínguez 1995 , str.  359-360.
  17. Mata Carriazo i González Jiménez 2011 , s.  19-20.

Źródła i bibliografia

Zobacz też