Nasrydów
Nasrid dynastia , Banu al-Ahmar , Banu Nazari , Nazarí w kastylijskim , lub nawet Nasari według pisowni, jest Arabem dynastia założona przez Mohammeda ben Nasar , który założył swoją władzę nad królestwem Granada tworząc Emirat Grenady w 1237 roku . Stan ten zawdzięcza swoje utrzymanie swojemu wasalowi królom Kastylii i Aragonii , za których Maurowie płacą roczną daninę. Ten emirat reprezentuje ostatnią formę, jaką przybiera królestwo Granady. „Ziemia al-Andalus Jest wtedy zredukowany do minimum.
Skład emiratu
Ostatnia muzułmańska domena Granady jest podzielona na cztery strefy, z zachodu na wschód:
-
Cora Tacoronny (es)
- Cora de Rayya
- Cora d'Elvira, skupiona wokół miasta Granada
- Cora de Peyyna, z Almerią jako portem
Historia
Przed Nasrydami
- Podbój al-Andalus przez muzułmanów arabsko-berberyjskich pod rządami Umajjadów rozpoczął się w 711 roku .
- Arabowie Umajjadów, którzy przeżyli masakrę 750, osiedlili się w Kordobie w 756 do 1039 roku . Kalifat upadł, a pierwszy okres Taifas wywiązała .
- W tym okresie Arabowie Hammudyci założyli swoją taifę, a także pierwsze królestwo Malagi na obszarze miejskim i otaczającej go prowincji (1016 - 1058 ).
- Arabowie Toujibid z Jemenu stworzyli swoje królestwo położone najbardziej na północ od Półwyspu Iberyjskiego, którego siedzibą była Saragossa od 1018 do 1039, a następnie zostali zastąpieni przez Arabów Houdid od 1039 do 1146.
- Berberowie z Almoravid podbijają w całości al-Andalus ( 1085 - 1145 ). Kiedy upadną, następuje drugi okres taifas .
- W almohad Berberzy kolei przejęta andaluzyjskim w całości ( 1147 - 1226 ). Kiedy upadną, następuje trzeci okres taifas .
- Arabowie z Nasrydów wykorzystują sytuację, aby odtworzyć królestwo Granady w 1238 roku, które zniknie definitywnie w 1492 roku.
Nadejście Nasrydów
Dynastia została założona w 1238 roku przez arabskiego emira , Mohammed ben Nazar często nazywany Al-Ahmar ( „czerwony”) i nazwany Al-Ghalib ( „zwycięzca”), którzy schodzą z Medyny Sa`d ibn `Ubâda, głowa z plemienia Banu Khazraj w chwili śmierci Mahometa w 632 . Po upadku Almohadów zdobył kilka miast, aw końcu Granadę . Al-Ahmar zbudował tam ufortyfikowaną rezydencję, która stała się Pałacem Alhambra . Przed chrześcijańskiej rekonkwisty , emir Granady musiał zadeklarować się wasalem króla Kastylii , Ferdynanda III . Emirowie Granady szukali następnie sojuszu z Zianidami z Maghrebu , którzy udzielili im poparcia po cesji Algeciras .
La Frontera Militar
Kiedy Nasrydzi nie respektują płacenia daniny, dochodzi do chrześcijańskich najazdów przez granicę.
Granica ta jest zamrożona na dwa stulecia, podczas których hiszpańscy władcy zajmują się innymi sprawami, takimi jak struktura terytorialna ich nowych ziem. W ten sposób staje się La Frontera , a wiele sąsiednich aglomeracji andaluzyjskich zawdzięcza jej swoją nazwę.
Chwała
Upiększenie książęcych pałaców, wyrafinowanie, jakiego nigdy nie osiągnięto w al-Andalus . Artyści są u szczytu mistrzostwa, Nasrydzi zachęcają ich do udekorowania każdej części ich pałacu, w rodzaju horroru pustki. Chodząc po podłodze z litych marmurowych płyt, chodzą we wszechświecie, który jest zarówno architektoniczny, jak i duchowy, reprezentując alegorycznie naturę na fasadach i niebo usiane złotymi gwiazdami na rzadkich drewnianych sufitach.
Dekadencja
Książęta kastylijscy stają w obliczu tej skoncentrowanej kieszeni, która stała się ostatnim królestwem muzułmańskim na ziemi hiszpańskiej . Ostatni władcy Nasrydów, Abû al-Hasan `Alî i jego syn Boabdil podlegają presji zarówno wewnętrznej, jak i zewnętrznej. Mnisi z innych miast znajdujących się obecnie w rękach Kastylijczyków sieją niepokój. Rozłamy polityczne w mieście wynikają także z nieustannej presji związanej ze status quo na Fronterze i atakami katolików, którym poparcie papieża umożliwiło połączenie sił zjednoczonych poza Hiszpanią . To właśnie utrata jednej z twierdz Frontery zapoczątkowała ostatni akt: wojny w Granadzie .
Koniec
Kiedy królowie katoliccy są mocno zakotwiczeni w forcie Santa Fé , u podnóża stolicy emiratu, Boabdil widzi jedynie rozwiązanie w postaci wyjścia wynegocjowanego drogą polityczną. W obliczu nadejścia wojsk chrześcijańskich armia Marinidów nie wystarczyła do obrony ziem Nasrydów i emirat został pokonany2 stycznia 1492 rprzez Izabeli Katolickiej i Ferdynanda II Aragonii .
Umowy dotyczą rodziny Nasrid z pozwoleniem na osiedlenie się na lądzie na południu, na wybrzeżu. Gdy tylko przybędą, hiszpańscy królowie poproszą niektórych mieszkańców o opuszczenie miasta. Na południu zbudują wioski Alpujarras , które do dziś wykazują podobieństwa do cas z Albaicin de Granada .
Waluta dynastii
Motto Nasrydów zostało ogłoszone przez pierwszych mauretańskich zdobywców, kiedy weszli pod bramę Elviry z Granady:
لا غالب إلا اللهWa la ghālib illa-allah
(I nie ma zwycięzcy poza Allahem).
Wybitne nasrydy
- założyciel dynastii: Mohammed ben Nazar ;
- budowniczych: Yusuf I st i Muhammad V al-Ghani , głównie XIV th century , to producentów pałac nasrides z Alhambra ;
- ostatnie Nasrydy:
-
Abû al-Hasan `Alî , El viejo , brat następnego;
-
Mohammed XIII az-Zaghall , wujek następujących;
-
Boabdil , Muhammad XII, El chico , tak sławny w hiszpańskiej historiografii, że nazywany jest również „Wrzosowiskiem”; negocjował cesji Granady z monarchami katolickimi , obowiązującej w dniu2 stycznia 1492 r, następnie udał się na wygnanie wraz z rodziną , podczas gdy niektórzy mieszkańcy miasta osiedlili się w Alpujarras , innej części Sierra Nevada . To położyło kres panującej dynastii.
Lista emirów Nasrydów
Drzewo rodzinne
Genealogia oparta na
Te trzy źródła różnią się w kilku punktach (różnice wskazują przypisy).
- Liczby są kolejnością pojawiania się w kolejności następstwa
- Nasr
- Yûsuf
-
- Ismâîl
-
- Abû Sa`id Faraj (gubernator Malagi)
Architektura Nasrydów
Wskazano tylko budynki z epoki, które nie zniknęły.
Uwagi i referencje
-
arabskie : banū naṣr ,
بنو نصر , „potomkowie Nasra” lub
arabskie: an-naṣarīyūn,
النصريون , „ Nasrydzi ” lub
arabskie: banū al-ʾaḥmar,
بنو الأحمر , „potomkowie Al-Ahmara”.
-
Encyclopædia Universalis , „ The NASRIDES, dynastia ”, w Encyclopædia Universalis (dostęp 16 listopada 2016 r . ) .
-
Éditions Larousse , „ Encyclopédie Larousse en ligne-Nasrides ” , na stronie www.larousse.fr (dostęp 16 listopada 2016 r . ) .
-
Nazywa się go Al-Ahmar z powodu rudej brody.
-
Po zdobyciu Granady jest nazywany Al-Ghâlib bi-llâh , „Zwycięzca, dzięki Bogu”.
-
Janine Sourdel i Dominique Sourdel, Historyczny słownik islamu , PUF , coll. "Kwadryga",2004, 1056 s. ( ISBN 978-2-13-054536-1 ) , s. 615, artykuł Nasrides.
-
Orientalia Hispanica: Sive Studia , FM Pareja Octogenario Dicata, Felix M. Pareja Casanas, FM Pareja, JM Barral. Pracownik FM Parei. Strona 34. Opublikowane przez Brill Archive, 1974, ( ISBN 90-04-03996-1 ) , wersja online .
-
Arabskie: wa lā ghālib ʾilla allāh , ولا غالب إلا الله , „I nie ma zwycięzcy, jeśli nie Allâh; Żaden inny zwycięzca niż Allah ”.
-
(ar) www.hukam.net, بنو نصر / النصريون / بنو الأحمر في غرناطة Nasrydzi , Banû al-Ahmar w Granadzie .
-
-
-
Ten Ismâ`îl jest ojcem Mohammeda VI al-'Ahmara według (fr) web.genealogie.free.fr “ Hiszpania ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) (Konsultowane w dniu 24 sierpień 2014 ) . Jednak (ar) www.hukam.net, بنو نصر / النصريون / بنو الأحمر في غرناطة czyni go synem Ismâ`îl II, co może być tylko błędem, ponieważ Mohammed VI al-'Ahmar urodził się w 1332 roku, a Ismâ`îl II w 1339, siedem lat po swoim synu!
-
Jeśli Yusuf IV jest wnukiem Mohammeda VI al-'Ahmara, jak wskazuje Nicolás Homar Vives, Reyes y Reinos Genealogias, Granada , to jest to wersja, która wydaje się najlepiej odpowiadać relacjom z krótkiego panowania Yusufa IV.
-
Yusuf IV ben al-Mawl byłby synem Mohammeda VI al-'Ahmara według (ar) www.hukam.net, بنو نصر / النصريون / بنو الأحمر في غرناطة . Dla (fr) web.genealogie.free.fr „ Hiszpania ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) (Konsultacje: 24 sierpnia 2014 r. ) byłby wnukiem Mohammeda V al-Ghanî . Dla (es) RH Shamsuddín Elía, Historia de Al-Andalus, Boletín nr 53 -08/2006 „ Al-Ándalus III: El Sultanato De Granada (1232-1492) ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Que to zrobić? ) (dostęp 24 sierpnia 2014 r. ) byłby wnukiem Mohammeda VI al-'Ahmara , tym samym Nicolás Homar Vives, Reyes y Reinos Genealogias, Granada .
-
Nie pojawia się w drzewie genealogicznym (fr) web.genealogie.free.fr „ Hiszpania ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Que faire? ) (Dostęp 24 sierpnia 2014 ) , ale jest podany w tym miejsce przez (ar) www.hukam.net, بنو نصر / النصريون / بنو الأحمر في غرناطة .
Zobacz również
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
-
(es) Carpeta Didáctica: al-Andalus Al-Ándalus III: el Sultanato De Granada (1232-1492) y Una Breve Reseña Sobre la Alhambra .
-
(es) RH Shamsuddín Elía, Historia de Al-Andalus, Boletín nr 53 -08/2006 „ Al-Ándalus III: El Sultanato de Granada (1232-1492) ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co zrobić? ) (dostęp 24 sierpnia 2014 ) .
-
(es) Nicolás Homar Vives, Reyes y Reinos Genealogias, Granada .
-
(en) Washington Irving, „ The Alhambra ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) (dostęp 24 sierpnia 2014 ) Angielska wersja internetowa Opowieści Alhambry , red. Padre Suarez, Granada, 1953 Tłumaczenie na język francuski: Washington Irving, Contes de l'Alhambra , red. Phebus, Collection Domaine Romanesque, 1998, ( ISBN 2-85940-550-X ) lub Collection Libretto, 2004, ( ISBN 2-7529-0007-4 ) .
-
(ar) بنو / النصريون / بنو الأحمر في غرناطة Nasrydzi , Banû al-Ahmar w Granadzie .
-
(de) Ulrich Haarmann, Geschichte der Arabischen Welt , CH Beck, Monachium, 2001, ( ISBN 3-406-38113-8 ) .
-
(fr) Rachel Arié, muzułmańska Hiszpania w czasach Nasrydów (1232-1492) , éditions de Boccard, Paryż, 1973, 529 s.-xii s. , ( BNF Wskazówki n O FRBNF35259314 ) . - Książka składająca się z tekstu pracy z listów, obronionej w 1971 r. na Uniwersytecie Paris III. - Reedycja: 1990, 528 s. + 4 pkt. kart + XII str. ilustrowanych płyt, ( ISBN 2-7018-0052-8 ) , (zawiadomienie BNF n o FRBNF36641927 ) .
-
(fr) Mémoires écarlates : dziennik, prawdopodobnie autobiograficzny, z życia Boabdila , ostatniego sułtana Granady (Mémoires écarlates, Antonio Gala, J.-C. Lattès, 1996, ( ISBN 978-2-7096-1716-1 ) ) .