Pierwszy okres Taifas ( arab . ملوك الطوائف mulūk aṭ-ṭawā'if ; hiszpański : Reinos de taifa ) to okres w historii Al-Andalus od upadku Kalifatu Kordoby do podboju Almoravidów .
Taify to małe kraje arabskie lub berberyjskie, nawet Saqāliba , o zmiennych granicach, ponieważ toczą ze sobą wojny. Zapewniają kulturową ciągłość kalifatu, ale nie stanowią już zagrożenia dla chrześcijańskich królestw północy, którym czasami sprzymierzają się lub płacą daninę (pariasi).
Datowanie: 1039 - 1094 (zakończenie podboju Almoravid )
Znani liderzy: Al-Mutamid Ibn Abbad , król Sewilli
Kontrola Almorawidów z Maghrebu od 1086 r. I podbój od 1090 r .
Sytuacja w 1060 r. , Będąca wynikiem upadku Kalifatu Kordoby:
Rezultat: eksplozja w 25 różnych potentatach.
Taifas od 1002 do 1037
Taifas od 1037 do 1065
Taifas od 1065 do 1085
Zniszczenie Taifas przez Almoravidów, 1085-1115
Królowie Taifas („królowie frakcji” lub „królowie regionów” w języku kastylijskim , z arabskiego Moulouk el Tawaïf lub Mulûk al-Tawâif ) to królowie, którzy panowali w Hiszpanii ponad trzydziestu lub tak często efemerycznych księstw muzułmańskich, które następowały po sobie między 1009 a 1091 w czasach Taifas, następnie okresowo w Kalifacie Umajjadów w Kordobie i później.
Wśród tych dynastii są:
Po upadku kalifatu chrześcijanie nadal znajdują się na niższej pozycji, a na podbitych ziemiach wyrąbią Koronę Kastylii .
2 duże i 9 małych przed 1037 .
Ostatnich 6 jest zasymilowanych z hrabstwami katalońskimi .