Gustav Riek

Gustav Riek
Archeolog
Prezentacja
Narodziny 23 maja 1900
Stuttgart
Śmierć 1 st listopad +1.976
Feldstetten  (de) (miasto Laichingen )
Narodowość Niemiecki
Zajęcia Prehistoria
Działalność badawcza
Pracował dla Eberhard Karl University of Tybingen
Muzeum Prahistorii
obozu koncentracyjnego Blaubeuren Hinzert w randze Hauptsturmführera
Ahnenerbe
Obszary badawcze Prehistoria , Protohistoria
Główne wykopaliska Jaskinia Vogelherd , Hohle Fels , Brillenhöhle  (de) , kopce z Hohmichele  (en) do Heuneburg
Inne zajęcia Profesor, zastępca dyrektora Instytutu Pre- i Protohistorycznego w Tybindze

Gustav Riek , którego pełne nazwisko Johannes Gustav Riek , jest niemieckim prehistorykiem i geologiem , urodzonym23 maja 1900w Stuttgarcie i zmarł dnia1 st listopad 1976w Feldstetten, w mieście Laichingen .

On szczególnie wydobyty jaskinię Vogelherd na początku 1930 roku Hohle Fels , a prowadzone prace nad archeologicznego Heuneburg , w szczególności na Hallstattian tumulus z Hohmichele (DE) .  

Uznano go również za zbrodniarza wojennego w III Rzeszy ze względu na udział w obozie koncentracyjnym Hinzert w randze Hauptsturmführera .

Studia i kariera akademicka

Riek rozpoczął studia w Stuttgarcie , następnie kontynuował je w Heidelbergu i Halle . Następnie studiował geologię w instytucie w Tybindze, dokąd wrócił w 1919 i ukończył geologię, w 1921 Riek został asystentem naukowym w Halle-sur-Saale . Ożenił się w wieku 18 lat i został ojcem dwójki dzieci .

W latach 1924-1928 pracował w Tybindze pod kierunkiem Hansa Reinertha  (en) i Roberta Rudolfa Schmidta  (de) . W 1929 roku po obronie pracy dyplomowej Die Stratigraphie des Buntsandsteins im Schwarzwald pod kierunkiem Edwina Henniga uzyskał doktorat z geologii. Następnie pracował w Instytucie Prehistorycznym Uniwersytetu Eberharda Karlsa w Tybindze od 1929 roku.

Wyniki jego badań archeologicznych z początku lat trzydziestych, które ukazały się w monografii opublikowanej w 1934 roku, ugruntowały jego reputację jako naukowca. W tym samym roku, otrzymując uniwersytecki tytuł Privat-docent w dziedzinie matematyki i nauk przyrodniczych oraz habilitację za swoją pracę, przyjechał wykładać prahistorię i protohistorię na Uniwersytecie w Tybindze , będąc jednocześnie wykładowcą. W 1935 awansował na zastępcę dyrektora Instytutu Pra- i Protohistorii Tybigii. W tym samym roku zorganizował planowanie systematycznych badań archeologicznych na różnych stanowiskach prehistorycznych w południowo-zachodnich Niemczech.

Od 1956 Riek powrócił, aby uczyć na Uniwersytecie w Tybindze. W tym okresie kierował obroną doktorską prehistoryków Joachima Hahna , Hansjürgena Müllera-Becka (broniąc tezy zatytułowanej Das Obere Altpaläolithikumin Süddeutschland. Ein Versuch zur ältesten Geschichte des Menschen ) i Eberharda Wagnera. Był także nauczycielem Karla Dietricha Adama. 1 st marca 1969Hansjürgen Müller-Beck zastąpił go na stanowisku profesora archeologii prehistorycznej.

W latach 1963 i 1964 zlecił wyposażenie sali wystawowej w hospicjum w Blaubeuren dla dzieł znalezionych w miejscach Brillenhöhle  (de) i Große Grotte  (de) Musée de Préhistoire de Blaubeuren i rozpoczął projekt. „  Einzimmer-Muzeum  ” . Blaubeuren Prehistoria Muzeum zostało następnie założona w 1965 roku w celu zachowania znaleziska i wyniki z wykopalisk z dwóch prehistorycznych miejsc .

Riek otrzymał tytuł profesora emerytowanego w 1966 r. Przeszedł na emeryturę w 1968 r.

Pracuje

Wykopaliska z lat 30. XX wieku

Wykopaliska Vogelherda

W lipiec 1931, po doniesieniu o skałach rozdrobnionych przez ogień i w pobliżu grupy grobów datowanych na neolit , Riek poszukiwał prawdopodobnej jaskini z Hermannem Mohnem , odkrywcą stanowiska.

Jaskinia , znana jako jaskinia Vogelherd , która znajduje się w dolinie Lone wokół miasta Niederstotzingen , była zamieszkiwana od środkowego paleolitu. Jest przedmiotem pierwszego sondowania rowu pod kierunkiem Riek Le5 lipca. Następnego dnia uwidocznione są ślady okupacji stanowiska w epoce paleolitu . Pierwsze wykopaliska i eksploracje jaskini Vogelherd – prowadzone wówczas nielegalnie – rozpoczęły się w dniu dzisiejszym15 lipca. Najpierw Riek i jego zespół usuwają osad, który nagromadził się w dwóch wejściach do jaskini, umożliwiając im dostęp do prehistorycznej jamy. Oczyszczenie około 300 m 3 terenu zajmie im 10 tygodni .

Podczas tej pierwszej kampanii wykopaliskowej Riek i jego zespół zebrali wśród wykopalisk osadowych artefakty pochodzące z kilku epok: najstarsze znajdują się w warstwie osadowej utworzonej w eemie , podstawie stratygraficznej jaskini, a nowsze datowane są na neolit. . Niektóre pokoje przeznaczone do środkowego paleolitu, występują sporadycznie, ale większość z nich zostały wyprodukowane w górnego paleolitu i należą do uprawy w oryniackiej . Badania przeprowadzone wlipiec uzupełniają inne wykopaliska na 1 st październik.

Fragmenty zebrane przez Rika i jego zespół w 1931 roku zostały zinwentaryzowane dopiero kilkadziesiąt lat później. Najpierw przez prehistoryka Hansjürgena Müllera-Becka w 1957 r., następnie przez prehistoryczkę Denise de Sonneville-Bordes w 1965 r., a wreszcie przez prehistoryka i archeologa Joachima Hahna w 1977 r. Ponadto przeprowadzono w szczególności szeroko zakrojone badania stratygrafii jaskini archeolodzy Nicholas J. Conard i Laura Niven wykazali, że etap zidentyfikowany i zinterpretowany przez Rieka jako późny oryniak (lub wyższy oryniak) odpowiada w obecnej formie okresowi graweckiemu .

Wykopaliska Burkhardtshöhle

W latach 1933 i 1934, po przeprowadzeniu badań na stanowisku paleolitycznym i neolitycznym w gminie Kirchheim , Riek wykopał Burkhardtshöhle, prehistoryczną jamę z miejscem pogrzebu, znajdującą się w pobliżu miasta Westerheim . W jaskini zorientowanej na osi północ-południe, o wymiarach 6,5 × 4,0  m , eksponuje fragmenty narzędzi pochodzące z okresu magdaleńskiego i pokryte osadem osadowym o grubości 40  cm .

Riek ustala profil stratygraficzny Burkhardtshöhle, identyfikując 10 odrębnych stadiów stratygraficznych.

Podczas kampanii wykopaliskowej odkryto pięć fragmentów ludzkich czaszek. Te szczątki kostne, których wiek absolutny ustalono między 15 080 a 14 150 AP przez datowanie 14 C , pochodzą od jednego i tego samego osobnika.

Wykopaliska jaskini Haldenstein

W drugiej połowie lat 30. niemiecki prehistoryk odkopał Haldenstein  (de) , jaskinię, która otwiera się na dolinę Lone i znajduje się w gminie Urspring  (de) .

W jaskini, która ma około 35  m długości, Riek i jego ekipa wiercą 6×4  m . Wyróżniono dziesięć etapów stratygraficznych, rozciągających się od średniowiecza do środkowego i górnego paleolitu. W warstwie magdaleńskiej znajdują ludzkie kości, w tym promień i rzepkę .

Wykopaliska tumulusa Hohmichele

W latach 1937 i 1938, przeprowadzono Riek kampanii z badań na tumulus z Hohmichele (lub Hochmichele), jednej z 36 pogrzebowych kompleksów w okresie Hallstattian - dokładniej: fazy halsztacki D, między 600 i 450 BC. AD  - i część nekropolii znanej jako "grupa Specklau" , na terenie Heuneburg , w dystrykcie Sigmaringen , w Schwarzwaldzie . Kopiec o całkowitej objętości 35,000 m prawie 3 środki około 80  m średnicy do wysokości aż do 13  m .

Riek i jego zespół wykopali górną i środkową część kurhanu iw ten sposób oczyścili około 11 000 m 3 ziemi. Wmaj 1937, niemiecki prehistoryk oświadcza, że ​​miejsce to zostało „pomyślnie wykopane” . Prace na kopcu pokazują, że kurhan nie jest otoczony rowem. Z tych wykopalisk archeolodzy wywnioskowali, że Hohmichele wzniesiono stopniowo, a grobowce zostały wyposażone w miarę rozwoju kurhanu.

Wraz ze swoim zespołem odkopał 8 grobów grobowych i 5 grobów ciałopalnych . Dwa z trzynastu grobów odkrytych podczas tych wykopalisk okazują się grobami rydwanów . Zinwentaryzowane groby I i VI są grobami rydwanowymi i są komorowe . Ściany grobowca IV wykonane są z drewna. W latach 1937-1938 wykopaliska stosowany również do daty budowy VI grób pod koniec VI th  wieku  przed naszą erą. AD .

Wykopaliska lat 50. i 60. XX wieku

Wykopaliska Brillenhöhle

W latach 1955-1963 Riek kierował wykopaliskami w Brillenhöhle, jaskini pochodzącej ze środkowego i górnego paleolitu - zajętej przez ludzi między 40 000 a 12 000 lat p.n.e. AD  - położony niedaleko Blaubeuren , w dolinie Ach, w masywie Jury Szwabskiej w Badenii-Wirtembergii.

Podczas drążenia wnęki niemiecki prehistoryk i jego zespół (m.in. Karl Dietrich Adam  (de) ) wydobyli na światło dzienne kilka elementów przemysłu litowego oraz konstrukcję paleniska. Materiał archeologicznych znajduje się w stratygraficznych etapach z oryniackiej , Kultura Grawecka i magdaleńskim .

Podczas kampanii wykopaliskowej w 1956 roku ekshumowano co najmniej cztery ludzkie szkielety. Kości związane z artefaktami litymi znajdują się w warstwie magdaleńskiej jaskini. DNA zawarte w jednym z tych pozostałości kości (A kości ciemieniowej ) jest dnia pomiędzy 15,120 i 14,440 AP.

Inne wykopaliska

W latach pięćdziesiątych prowadził wykopaliska na terenie prehistorycznej jaskini Brucksberger, niedaleko miasta Giengen an der Brenz, i znalazł tam meble pochodzące z magdalen.

W latach 1957-1958, podczas kampanii śledczej Brillenhöhle , Riek i prehistoryk Rainer Blumentritt odkryli Geißenklösterle („jaskinię kozi”). Znajduje się w pobliżu Ulm , dostarcza artefakty przypisywane musteriom i mezolitu . Wrócił na scenę w 1963, aby przeprowadzić uzupełniającą ankietę .

W latach 1958-1960 Riek i Gertraud Matschak prowadzili krótką kampanię śledztwa na terenie Hohle Fels . Zgromadzone podczas tych wykopalisk meble lityczne, pochodzące głównie z okresu magdaleńskiego, nie są zbyt duże. Po tych pracach w latach 70. i 80. pojawiły się prace prehistoryka Joachima Hahna , a pod koniec lat 90. prace Nicholasa J. Conarda i HP Ueppermanna.

Na przełomie lat 50. i 60. Riek, nadal w porozumieniu z Matschakiem, prowadził badania na terenie schronu Helga-Abri, którego wejście od strony urwiska znajdowało się kilka metrów dalej nad Hohle Fels i znajduje się w pobliżu miasta Blaubeuren . Drążą tam przejście, które umożliwia odkopanie złoża artefaktów połączonych z niezaburzonymi osadami osadowymi i datowanych na paleolit.

W latach 1960-1964 Riek i prehistoryk Dietrich Adam podjęli się wydobycia Große Grotte (lub Große Rusenschloßhöhle ), zagłębienia o długości 55  m , datowanego na środkowy paleolit ​​(zamieszkany między 100 000 a 50 000 pne). ) i znajduje się w miejscowości Blaubeuren .

Urzędnik państwowy i oficer w służbie nazistów

Prehistoryk w służbie SS Ahnenerbe

Po wstąpieniu do NSAPD w 1929 wstąpił do SA w 1933.

Od 1936 roku, wraz z wykopaliskami jaskini Haldenstein, prace Rieka znajdowały się pod egidą SS Ahnenerbe , zwanego też SS-Grabung (SS Research). Od 1937 Riek wstąpił do SS , następnie pracował w kolejnych latach w SS Ahnenerbe . Jego badania były naznaczone ideologią nazistowską i były finansowane głównie z perspektywy germańskich badań prehistorycznych. W 1935 r. zadeklarował, że chce wprowadzić „wykorzystanie lokalnej prehistorii” do ogólnej historii narodu niemieckiego z „ułatwionym międzynarodowym oznaczeniem kulturowym” .

Jego prace śledcze nad tumulusem Hohmichele były prowadzone „pod ochroną RFSS, Reichsführer-SS , Heinricha Himmlera  ” . Wykopaliska zespołu grobowego z epoki żelaza prowadzone były w ramach projektu badań archeologicznych rozpoczętego wmaj 1935przez prehistoryka Wernera Buttlera  (z) i wspierany przez Ahnenerbe. Ponadto śledztwa nad Riek, wysłane przez Ahnenerbe w Schwarzwaldzie , miały również na celu poszukiwanie iriminen , panteonu bóstw germańskich, które stanowiły podstawę irminisme  (in) , pseudo-religijnego mistycyzmu nazistowskiego propagowanego przez aryozofa Karla Marię Wiligut . „Riek przeprowadzono poszukiwań terenowych, ale nie znaleziono śladów Irminen .  ” Podczas wykopywania kurhanu „niech wydarzenia polityczne nie pozwalają na jego całościowe zbadanie” , poza Riekiem, działaniami kieruje także prehistoryk Robert Rudolf Schmidt oraz architekt, polityk i teoretyk nazizmu Alfred Rosenberg .

Akta SD z 1938 r. pokazują (lub podkreśla), że Riek był „byłym narodowym socjalistą  ” „politycznie i ideologicznie absolutnie niezawodnym” . W tym czasie, między 1937 a 1940 rokiem, Riek korespondował z paleontologiem i anatomem Robertem Wetzelem  (z) . Korespondencja obu naukowców, utrwalona na mikrofilmie , została sklasyfikowana jako akta wydane przez kierownictwo Reichsfüher-SS . Ten zapis jest przechowywany w Narodowych Archiwach Stanów Zjednoczonych . 25 sierpnia 1939, podczas odkrycia fragmentów lwa-człowieka , podczas prac wykopaliskowych Hohlenstein-Stadel , G. Riek jest na miejscu wraz z R. Wetzlem, który kieruje pracami. Wetzel podczas tej kampanii śledztw bazuje na poprzedniej pracy Rieka. Wykopaliska w tej jaskini, podobnie jak w przypadku grobowca Hohmichele i prehistorycznego stanowiska Haldenstein, są inicjowane i finansowane przez Ahnenerbe.

Oficer SS w obozie koncentracyjnym Hinzert

obraz ikony Obraz zewnętrzny
Oficerowie SS na zajęciach z Gustavem Riekiem jako instruktorem podczas wizyty inspekcyjnej Adolfa Kleffela w maju 1941 r. w siedzibie United States Holocaust Memorial Museum .

W wrzesień 1939Po wybuchu z II wojny światowej , Riek, choć osiągnął limit wieku, poprosił, aby zostać włączone do Waffen-SS .

Z styczeń 1940 w Marzec 1942Riek zajmuje stanowisko oficera szkoleniowego w randze Hauptsturmführera w obozie koncentracyjnym Hinzert koło Trewiru w Nadrenii-Palatynacie . W tym poście zajmuje się także „ideologiczną reedukacją” więźniów politycznych. W liście datowanym7 stycznia 1940 r, Riek mówi: „Szkolenie nie jest bardzo skuteczne, jak wielu studentów są aspołeczne powodu wad psychicznych, które w większości wynikają z wrodzonej niższości . ” WPaździernik 1941brał udział w likwidacji kilkudziesięciu jeńców sowieckich przez zastrzyk cyjanku. Inną rolą Rieka w tej zbrodni wojennej jest nadzorowanie transportu zmarłych ciężarówką do dołu w pobliskim lesie. Odpowiada także za zorganizowanie zamknięcia wszystkich dróg dojazdowych do obozu koncentracyjnego.

W tym samym roku, pełniąc funkcję oficera SS w obozie koncentracyjnym, kierował jako prehistoryk wykopaliskami w Aleburgu , miejscu znajdującym się w mieście Beaufort . Archeolog Laurent Olivier przedstawia podwójną funkcję Rieka w perspektywie lat 40.:

„Granica między tymi dwiema funkcjami jest w tym momencie w pamięci porowaty Riek, który używa czapki oficerowi SS, aby podać skalę swoich fotografii na wykopaliskach w Aleburgu w Luksemburgu…”

-  Laurent Olivier , Nasi przodkowie Niemcy: archeologia w służbie nazizmu , 2012, s.  33 .

Pod koniec 1941 roku otrzymał Totenkopfring , pierścionek z czaszką przyznawany przez Himmlera. WMarzec 1942, jest przydzielony do sztabu kierowniczego dywizji wojskowej SS-Wehrgeologen  (it) , Finlandia . Od15 października 1943został wcielony do batalionu SS-Wehrgeologen z siedzibą w Hamburgu , dywizji, w której koordynował dostawy sprzętu wojskowego dla jednostek niemieckich stacjonujących na froncie wschodnim iw Polsce .

Został internowany jako jeniec wojenny w dniu 25 października 1945, w polskim obozie wojskowym, od Luty 1948, we francuskiej bazie wojskowej. Staje przed państwową komisją ds. czystek politycznych w Tübigen-Lusinau inStyczeń 1952.

Wróć do dziedzin naukowych i akademickich

Riek został odwołany ze stanowiska profesorskiego przez komisję oczyszczania politycznego Uniwersytetu w Tybindze on 31 marca 1947. Nie otrzymuje wtedy żadnego odszkodowania.

Laurent Olivier relacjonuje warunki powrotu Rieka do środowiska akademickiego i naukowego pomimo jego przeszłości jako zbrodniarza wojennego:

„Nawet zbrodniarz wojenny, taki jak kapitan SS (SS-Haupsturmführer) Gustav Riek, który w imieniu Ahnenerbe kierował wielkim wykopaliskiem„ książęcego kurhanu ”Hohmichele, będzie mógł powrócić w 1956 roku na swoje stanowisko na Uniwersytecie z Tybingi. WPaździernik 1941brał udział w „likwidacji” grupy od czterdziestu do siedemdziesięciu  sowieckich  „ komisarzy politycznych ” w obozie koncentracyjnym Hinzert . "

-  Laurent Olivier , s.  153 , przypis 275, 2012.

Powrót Riek do badań archeologicznych w Badenii-Wirtembergii było możliwe dzięki interwencji Wolfgang Kimmig  (DE) , dyrektora Instytutu Prehistorii i wcześniejszą historię Tybindze od roku 1955. Ten „manewr” okazała się skuteczna od Riek zakończył karierę „pokryta z wyróżnieniem”  : ponownie wykładał na Uniwersytecie w Tybindze od połowy lat 50., aw latach 60. uzyskał tytuł profesora emerytowanego. Dla Jean-Pierre Legendre: „Ucisk, jaki SS wywierał na uniwersytety do 1945 r., wyjaśnia również, dlaczego wielu członków czy kolaborantom „czarnego porządku” udało się w latach powojennych ponownie wkroczyć w środowisko uniwersyteckie” . W dziedzinie archeologii, oprócz Rieka, jest to również przypadek byłego SS Herberta Jankuhna i Wolfganga Dehna. Dopiero w 1986 roku, dzięki publikacji niemieckiego dziennikarza, ujawniono przeszłość Rieka w służbie nazizmu.

W styczeń 2005, prehistoryk Karl Dietrich Adam prosi, aby Riek został „zrehabilitowany” . Po tej skardze zostaje mu odebrane stanowisko Adama w narodowym muzeum historii naturalnej w Stuttgarcie , dyrektor placówki muzealnej Johanna Eder oceniająca, że ​​prehistoryk nie ma „dostatecznego dystansu do III Rzeszy  ” .

Publikacje

Die Mammutjäger vom Lonetal

Riek opublikował w 1934 roku książkę Die Mammutjäger vom Lonetal ( Łowcy mamutów z doliny Lone ) z ilustracjami malarza i projektanta Willy'ego Plancka  (de) .

W korespondencji Himmlera do Rieka z dn 31 grudnia 1937Reichsführer-SS po otrzymaniu publikacji prehistorycznej pisze:

“  Lieber Parteigenosse Riek! Besten Dank für Ihr Buch Mammutjäger im Lonetal, das ich gestern gelesen habe. Ich finde dasborg sehr gut und habe sofort eine Anzahl Exemplare davonbestellen lassen, damit ich für Kinder und für die heranwach-sende Jugend ein passendes Geschenk habe. Es erinnert mich sehr an zwei Bücher, die ich in meiner Jugend las und die ich auchheute viel verschenke, an Rulaman und Kuning Hartfest, die ja ebenfalls in der rauhen Alp spielen. Auf Wiedersehenim Januar. Heil Hitler Ihr HH-SS

- Drogi towarzyszu party Riek! Bardzo dziękuję za książkę Mammutjäger vom Lonetal, którą wczoraj przeczytałem. Książkę uznałam za bardzo dobrą i od razu zamówiłam dużo egzemplarzy, jako prezent dla dzieci i na ich trening. Do zobaczenia w styczniu. Heil Hitler twój HH - "

-  Heinrich Himmler , 1937.

Książka, oparta na badaniach Rieka w jaskini Vogelherd na początku lat 30. XX wieku, omawia walkę Homo sapiens (łowców mamutów) z neandertalczykami . W tej pracy Riek bardzo wyraźnie zamienia przewagę na współczesnych mężczyzn. Dla paleoantropolog Miriam Haidle ta walka nie tylko nie odzwierciedla materialnych faktów zaobserwowanych w ostatnich badaniach archeologicznych, ale co więcej, pokazuje wyższość współczesnych ludzi nad neandertalczykami, co jest błędne.

Die Mammutjäger vom Lonetal wznowiono w 1951, a następnie w 2000. Praca Rika została ponownie opublikowana w 2014 roku, pod kierunkiem Nicholasa J. Conarda i we współpracy z archeolog Ewą Dutkiewicz. Zmieniona 2014 wydanie jest dla burmistrza Niederstotzingen , „nowoczesnej interpretacji książki” przez Riek. Dla Evy Dutkiewicz Riek, którego „nazistowska przeszłość jest niekwestionowana” , podjął się pracy w jaskini Vogelherd, która nie została wykonana w „doskonałych warunkach” , ale rozsławiła prehistoryka. Ponadto, wyniki analizy izotopowej ludzkich kości wykazały, że interpretacja Gustava Riek za tych skamieniałości okazała się błędna, ponieważ techniki te, podobnie jak testy z kopalnego DNA , były wówczas nieznane prehistorian.

Inne publikacje

  • (DE) R. Lebküchner, „  Überowa Fährtenfunde im mittleren pstry piaskowiec des Nordschwarzwaldes  ” , Centralblatt for mineralogii, Geologie und Paläontologye , n O  12,1928, s.  633-641 ( prezentacja online ).
  • (de) Stratygrafia Hauptbuntsandsteins im Schwarzwald , Otto Kindt,1931, 172  pkt. ( prezentacja online ).
  • (de) „  Paläolitliische Station mit Tierplastiken und menschlichen Skelettresten bei Stetten ob Lontal.  » , Germania , Tübingen, tom.  XVI,1932( przeczytaj online [PDF] , dostęp 22 stycznia 2018 ).
  • (de) Die Eiszeitjägerstation am Vogelherd im Lonetal , tom.  I: Die Kulturen , Lipsk, Heine,1934, 338  s. ( prezentacja online ).
  • (de) Vorgeschichte von Württemberg: Kulturbilder aus der Altsteinzeit Württembergs , tom.  1, FF Heine,1935, 126  s. ( prezentacja online ).
  • (de) „  Ein Fletthaus aus der Wende ältere-jüngere Hunsrück-Eifel-Kultur bei Befort w Luksemburgu.  » , Germania , tom.  26, n o  1,1942, s.  26-34 ( prezentacja online ).
  • (de) z Otto Johannsenem  (de) , „  Späthallstättische Gewebereste aus dem Fürstengrabhügel Hohmichele bei Hundersingen an der Donau, Kr. Saulgau  ” , Germania , tom.  30, n o  1,1952( przeczytaj online [PDF] , dostęp 7 stycznia 2019 ).
  • (de) "  Zwei neue diluviale Plastikfunde vom Vogelherd (Wirtembergia)  " , Germania , tom.  32, n o  3,1954( przeczytaj online [PDF] , dostęp 6 lutego 2019 ).
  • (de) »Drei jungpaläolithische Stationen am Bruckersberg in Giengen an der Brenz. » , W Florian Heller, Veröffentlichungen des Staatlichen Amtes für Denkmalpflege Stuttgart: Zur fossilen Fauna der jungpaläolithischen Stationen am Bruckersberg in Giengen an der Brenz , tom.  2, Stuttgart, Verlag Silberburg,1957( prezentacja online ).
  • (de) z Hansem Jüngerem Hundtem , Der Hohmichele. Ein Fürstengrabhügel der späten Hallstattzeit. : Heuneburgstudien 1. , Berlin, W. de Gruyter,1962, 214  s. ( przeczytaj online ).
  • (de) Das Paläolithikum der Brillenhöhle bei Blaubeuren. , tom.  1, Stuttgart, Müller & Graff,1973, 168  pkt. ( przeczytaj online ).

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Tekst napisany na tabliczce jest następujący:

    "  Urspringer Höhle
    Rastplatz der Eiszeitjäger
    SS Grabung 1936
    Ausgräber G. Riek      "

    „Jaskinia Urspring
    bezpieczna przed myśliwymi z epoki lodowcowej
    badania archeologiczne SS 1936
    archeolog G. Riek”

  2. Riek mówi to bardzo dokładnie: „Ich brechte hier - nicht aus sonderbündlerischen Gründen prospern zum Nutzen helmischer Vorgeschichte und deren leichteren Eingangs in das Allgemeinwissen unseres Volkes, mit den internationale gebraüchlichen Kulturbenennungen. "

Bibliografia

  1. (de) Eberhard Wagner "  Nachrufe - Johannes Gustav Riek (1900/76)  " , Fundberichte aus Baden-Württemberg , n O  3,1977, s.  617-618 ( ISSN  0071-9897 , DOI  10.11588 / fbbw.1977.0.24865 , przeczytaj online [PDF] , dostęp 20 grudnia 2018 ).
  2. (de) „  Riek, Gustav  ” , w Neue Deutsche Biographie (dostęp 21 grudnia 2018 r . ) .
  3. Staatskommissariat for die politische Säuberung 1952 , str.  2.
  4. Stéphane Verger, „Polaryzacja Hallstattian Europy i konstytucja dużych grup politycznych (ok. 630-ok. 540)” , w Olivier Buchsenschutz, L'Europe celtique à l'Age du Fer ( VIII e - I st  century ) , PUF , coll.  „Nowe Clio – Historia i jej problemy”,1 st kwiecień 2015, 512  pkt. ( czytaj online ) , s.  191.
  5. (de) “  Ausgräber oder Denkmalpfelger? : Riek, Goessler und die Tübinger Sammlung  ” , Wer Macht Geschichte? , Uniwersytet Eberharda Karla w Tybindze - Muzeum pali w Unteruhldingen , 9 lutego - 15 kwietnia 2012, s.  11 do 13 ( czytaj online [PDF] , konsultacja 30 grudnia 2018 r. ).
  6. (en) Ewa Dutkiewicz, „  Jaskinia Vogelherda i odkrycie najwcześniejszej sztuki – historia, krytycy i nowe pytania  ” , publikacje UNESCO ,wrzesień 2015( przeczytaj online [PDF] , dostęp 3 stycznia 2018 ).
  7. (DE), Thomas i Uwe Hoßfeld Potthast, „Vererbungs- und Entwicklungslehren w Zoologie, Botanik und Rassenkunde / Rassenbiologie” w miejskiej Wiesing Klaus-Rainer Brintzingera, Bernd Grün i in., Die Universität Tübingen im Nationalsozialismus , obj.  73, Franz Steiner Verlag,2010( przeczytaj online [PDF] ) , s.  438; notatka 13.
  8. (de) Eberhard Wagner, "  Höhlen als archäologische Denkmäler  " , Denkmalpflege w Badenii-Wirtembergii ,1983, s.  67 i 68 ( czytaj online [PDF] , dostęp 12 stycznia 2019 ).
  9. Jean-Pierre Legendre i Laurent Olivier "  Żar pod popiołu: przeżywalność nazistowskich archeologii po 1945  " Cahier d'Histoire naturelle , n O  43 "do zastosowań w przeszłości" W oprócz tego musisz wiedzieć o tym więcej.2013( ISSN  1247-3189 , przeczytany online , skonsultowany 23 grudnia 2018 r. ).
  10. René Desbrosse i Henri Delporte , „  Joachim Hahn (1942-1997).  », Biuletyn Francuskiego Towarzystwa Prehistorycznego , t.  95, n o  1,1998, s. 128 ( przeczytaj online , skonsultowano 5 stycznia 2018 r. ).
  11. Gerd Albrecht i Claude Dumurgier , „  Joachim Hahn: 1942-1997.  », Paleo , N O  9,1997, strony 10-11 ( DOI  10.3406/pal.1997.1225 , czytanie online , konsultacja 5 stycznia 2018 r. ).
  12. (de) Miriam Noël Haidle, „Angakokjahre: Hansjürgen Müller-Beck zum 80. Geburtstag” , w Mitteilungen der Gesellschaft für Urgeschichte , t.  16,2007( przeczytaj online ).
  13. (de) „  Personalia – Eberhard Wagner  ” , Die Baden-württembergischen Denkmalpfleger , tom.  7,2000( przeczytaj online [PDF] , dostęp 3 stycznia 2019 ).
  14. (w) „  Doktorarbeiten-Abteilung für Ęltere Urgeschichte und Quartärökologie  ” , na stronie Uniwersytetu w Tybindze -Urgechichte & Naturwissenschaftliche Archäologie (dostęp 3 stycznia 2019 r . ) .
  15. (de) Franz Quarthal, „  Zum Abschied von Karl Dietrich Adam  ” , Uni-Kurier , Uniwersytet w Stuttgarcie ,2009( przeczytaj online , skonsultowano 3 stycznia 2019 r. ).
  16. (de) "  Eindruck der Verharmlosung der NS-Zeit  " , Junge Freiheit ,31 marca 2006( przeczytaj online , skonsultowano 3 stycznia 2019 r. ).
  17. (De) „  Über Uns  ” , na stronie Muzeum Prehistorii Blaubeuren (dostęp 8 stycznia 2019 r . ) .
  18. (w) Martina Barth, „  Der Weg zum zentralen Urgeschichtsmuseum – das Urgeschichtliche Museum Blaubeuren  ” , Mitteilungen der Gesellschaft für Urgeschichte , n o  23,2014( przeczytaj online , skonsultowano 7 kwietnia 2019 r. ).
  19. (De) „  Urgechichtliches Museum Blaubeuren  ” , na stronie Państwowego Muzeum Archeologicznego Badenii-Wirtembergii (dostęp 9 kwietnia 2019 r . ) .
  20. (de) Stefan Hördler, "Konfliekfelder, Truppenmoral und Welstanschauliche Schulung" , w Ordnung und Inferno: Das KZ-System im letzten Kriegsjahr , Wallstein Verlag,5 października 2015, 531  pkt. ( przeczytaj online ).
  21. (de) Michael Strobel, “  Hans Reinerth und Gustav Riek - Modernitätsflüchtlinge in einer ungewissen Wissenschaft.  » , Arbeits- und Forschungsberichte zur Sächsischen Bodendenkmalpflege , tom.  45,2003, s.  443-461 ( czytaj online , skonsultowano 22 grudnia 2018 r. ).
  22. (de) Ulrich Huber, „  Wer War Hermann Mohn?  » , Publikacje DKP Heidenheim ,2010( przeczytaj online [PDF] , dostęp 21 stycznia 2018 ).
  23. "  Hermann-Mohn-Rundweg. Mohn-der Entdecker der Vogelherdhöhle  ” , park archeologiczny Vogelherdhöle (konsultacja 29 grudnia 2017 r . ) .
  24. (w) Thomas A. Dawson i Jonas Porr, „Special objects - Special Creatures: Shamanistic Imagery and the Aurignacian art of Southwest Germany” , w Neil Price, The Archeology of Shamanism , Routledge,16 grudnia 2003 r., 256  s. ( czytaj online ) , s.  164 na końcu rozdziału.
  25. (z) Laura Niven, "  z tusz na grocie: Large wykorzystywania ssaka Podczas oryniackiej w Vogelherd, Niemcy  " , Journal of Human Evolution , Elsevier , n O  53,30 maja 2007 r., s.  362 do 382 ( przeczytaj online , skonsultowano 28 grudnia 2017 ).
  26. (w) Nicholas Conard , Pieter Grootes i Fred M. H. Smith, "  Nieoczekiwanie ostatnie terminy ludzkich zwłok z Vogelherd  " , Naturę , N O  4302004, s.  198 do 201 ( podsumowanie ).
  27. (w) Sybille Wolf, Suzanne C. Münzel Krista Dotzel et al. , „Broń pociskowa od oryniaków do grawetów Jury Szwabskiej (południowe Niemcy): surowce, produkcja i typologia” , Michelle C. Langley (dyrektor publikacji), Broń pociskowa kostna: ku zrozumieniu plejstoceńskiej zmienności kulturowej , Skoczek,27 stycznia 2017, 257  s. ( przeczytaj online ).
  28. Kolektyw – Międzynarodowa Rada ds. Zabytków i Miejsc (ICOMOS), „  Jaskinie i sztuka epoki lodowcowej w Albie Szwabskiej  ” [PDF] , na UNESCO .org , Komitet Światowego Dziedzictwa (dostęp 22 grudnia 2017 r . ) .
  29. (De) Nicholas J. Conard i Laura B. Niven, "  Chronstratygrafia złóż górnego paleolitu w Vogelherd  " , Mitteilungen der Gesellschaft für Urgeschichte , tom.  12,2003( przeczytaj online , skonsultowano 21 stycznia 2018 ).
  30. (w) Nicholas Conard Michael bolusa "  datowanie późnego środkowego paleolitu oryniackiej i Szwabskiej Jury z następujących  " , Journal of Human Evolution , Elsevier, n O  55,2008( przeczytaj online [PDF] , dostęp 2 stycznia 2018 ).
  31. (de) Andreas Volsz, "  Keine" zurückgebliebenen Volksgruppen "  " , Der Teckbote ,3 grudnia 2005( przeczytaj online , skonsultowano 5 stycznia 2019 r. ).
  32. (de) Gerd Albrecht, Ingo Campen, Joachim Hahn i in. , „  Eine Nachgrabung in der Burkhardtshöhle, Gemeinde Westerheim, Alb-Donau-Kreis  ” , publikacje Uniwersytetu w Heidelbergu , tom.  3,1977( ISSN  0071-9897 , DOI  https://doi.org/10.11588/fbbw.1977.0.24824 , przeczytaj online [PDF] , dostęp 4 stycznia 2018 ).
  33. (de) „  Burkhardtshöhle, Westerheim  ” na miejscu Jury Szwabskim Geoparku ( Geopark Schwäbische Alb ) (dostępny 04 stycznia 2019 ) .
  34. (en) "  Informacje archeologiczne  " , Przyroda ,2016, s.  6-7 Swabian Jura Sites (Niemcy, Badenia-Wirtembergia) ( czytaj online [PDF] , dostęp 4 stycznia 2019 ).
  35. (de) Wilfried Rosendahl, „  Pleistozäne Hominidenreste aus Höhlen Südwestdeutschlands.  » , Arge Grabenstetten Jahresheft ,1996( przeczytaj online [PDF] , dostęp 5 stycznia 2019 ).
  36. (i) Kurt Wehrberger i Nicholas J. Conard , rozdz.  1 „Eldorado dla odkrywców epoki kamienia: Jura Szwabska” , w : Powrót człowieka-lwa , Muzeum Ulm,2017( przeczytaj online [PDF] ).
  37. (de) Henning Petershagen, "  Schirmherr war Himmler  " , Südwest Presse  (en) ,15 lutego 2014( przeczytaj online , skonsultowano 4 stycznia 2019 r. ).
  38. Sigfried J. de Laet „,  Gustav Riek Der Hochmichele. Ein Fürstengrabhügel der Späten Hallstattzeit bei der Heuneburg. Heuneburgstudien I.  ”, Klasyczna starożytność , t.  32, n o  , wydanie 1,1963, s.  382-384. ( przeczytaj online , konsultacja 28 grudnia 2018 ).
  39. (en) Timothy Darvill ( red. ), Concise Oxford Dictionary of Archeology , OUP Oxford,31 lipca 2008, 560  pkt. ( przeczytaj online ).
  40. (de) Stefan Burmeister, rozdz.  II „Die Graber in Württemberg” , w Geschlecht, Alter und Herrschaft in der Späthallstattzeit Württembergs , Nowy Jork / Monachium / Berlin, Waxmann Verlag, coll.  "Tübinger Schreften",2000( przeczytaj online ).
  41. (w) Katharina Rebay-Salisbury, rozdz.  4.2 „Kremacja i inhumacja” , w Ciało ludzkie we wczesnej epoce żelaza w Europie Środkowej: Praktyki pogrzebowe i obrazy świata Hallstatt , Routledge,8 grudnia 2016, 318  s. ( przeczytaj online ).
  42. (en) Manuel Fernandez-Gotz, „Zrozumienie Heuneburga: podejście biograficzne” , w: Manuel Fernández-Götz, Holger Wendling i Katja Winger, Ścieżki do złożoności , Oxbow,2014( czytaj online ) , s.  25.
  43. (de) Michael H. Kater, rozdz.  3 „Der Reichsführer-SS und seine Wissenschlafter” , w Das „Ahnenerbe” der SS 1935-1945: Ein Beitrag zur Kulturpolitik des Dritten Reiches , Oldenbourg Verlag,16 grudnia 2009, 532  s. ( czytaj online ) , s.  78-79.
  44. (de) Das Paläolithikum der Brillenhöhle bei Blaubeuren. , tom.  1, Stuttgart, Müller & Graff,1973, 168  pkt. ( czytaj online ) , s.  76 i 112.
  45. (en + fr) Jörg Orschiedt, „  Pogrzeb wtórny w języku magdaleńskim: The Brillenhöhle (Blauberen, południowo-zachodnie Niemcy)  ” , Paléo , t.  14,1 st grudzień 2002( przeczytaj online [PDF] , skonsultowano 30 grudnia 2018 ).
  46. (w) „  Brillenhöhle (Achtal)  ” w Muzeum Prehistorycznym w Blaubeuren (dostęp 30 grudnia 2018 ) .
  47. (de) W. Reiff, „  Nachrufe - Karl Dietrich Adam: Geologe, Paläontologe Urgeschichtsforscher und Hochschullehrer. 1921-2012.  » , Fundberischte Baden-Würtemberg , n O  33,2013( przeczytaj online [PDF] , dostęp 2 stycznia 2019 ).
  48. (i) Kersin Pasda, rozdz.  1 „Some Tatophonic researchs in West Greenland” , w: Terry O'Connor, Biosphere to Lithosphere: new studies in kręgowców taphonomy , Oxbow Books,25 lutego 2005, 176  pkt. ( przeczytaj online ).
  49. Joachim Hahn „  oryniackiej kości słoniowej pół-relief z jaskini Geißenklösterle, w pobliżu Ulm (Federalna Niemiec).  », Biuletyn Francuskiego Towarzystwa Prehistorycznego , t.  79, n o  3,1982, s.  73-77 ( DOI  10.3406 / bspf.1982.5364 , przeczytany online , dostęp 27 grudnia 2017 ).
  50. (De) „  Unesco Welterbe  ” , na stronie muzeum Schelklingen (dostęp 11 stycznia 2019 r . ) .
  51. (De) "  Archäologie-Preis für gleich zwei Macher des Weltkulturerbes  " , Schwäbische Zeitung ,13 listopada 2018 r.( przeczytaj online , skonsultowano 11 stycznia 2019 r. ).
  52. (De) „  Das Geißenklösterle  ” , na stronie Instytutu Pra- i Protohistorii Tybingi (dostęp 11 stycznia 2019 r . ) .
  53. Bolus 2015 , s.  38.
  54. (de) „  Höhen und Eiszeikunst der Schwabische Alb – Welterbe Unesco 2017: Holhe Fels  ” , na stronie internetowej Muzeum Schelklingen (dostęp 30 grudnia 2018 r . ) .
  55. (de + en + fr) Nicholas J. Conard i Harald Floss, „  30 000 letnia statuetka BP z kości słoniowej znaleziona w Hohle Fels niedaleko Schelklingen (Badenia-Wirtembergia, Niemcy) / 30 000 letnia figurka z kości słoniowej z Hohle Fels w pobliżu Schelklingen (Baden-Württemberg, Niemcy) / Eine 30.000 Jahre alte Elfenbeinfigur vom Hohle Fels bei Schelklingen (Baden-Württemberg, Deutschland)  ” , Paléo , tom.  13,2003( przeczytaj online , skonsultowano 2 stycznia 2018 r. ).
  56. (en) Andreas Taller, Michael Bolus i Nicholas J. Conard, „The Magdalenian of Hohle Fels Cave and the Resettlement of the Swabian Jura after LGM” , w Marcel Otte i Foni Le Brun-Ricalens (reż. ), Sposoby kontaktu i podróżowania w eurazjatyckim paleolicie: Proceedings of the International Colloquium of Commission 8 (Górny Paleolit) Uniwersytetu UISPP w Liège, 28–31 maja 2012, kol.  „Erault i archeologia”,2014( ISBN  978-2-87985-305-5 , czytaj online ).
  57. (w) Patrick Schmidt, Oceane Spinelli Sanchez i Claus-Joachim Kind, „  Obróbka cieplna kamienia we wczesnym mezolicie w południowo-zachodnich Niemczech: interpretacja i identyfikacja  ” , PLOS One , tom.  12,grudzień 2017( przeczytaj online , skonsultowano 5 stycznia 2019 r. ).
  58. (De) „  Helga-Abri (Schelklingen-Achtal ADK)  ” , o Muzeum Prehistorycznym w Blaubeuren (dostęp 5 stycznia 2019 r . ) .
  59. (en) Michael Bolus, „Jura Jura: Historia badań i oryniackiej z miejsc w Szwabii Jura” , w Nuria Sanz miejsc pochodzenia ludzkiego oraz Konwencji Dziedzictwa Światowego w Eurazji , vol.  41, publikacje UNESCO ,7 września 2015, 166  pkt. ( przeczytaj online ).
  60. (De) „  Große Grotte (Blautal)  ” , na stronie Muzeum Prehistorycznego Blaubeuren (dostęp 30 grudnia 2018 r . ) .
  61. (w) Michael Bolus, „Jura szwabska: historia badań i oryniak miejsc w Jurze Szwabskiej” w Nuria Sanz, Miejsca pochodzenia ludzkiego i Konwencja światowego dziedzictwa w Eurazji , tom.  41, publikacje UNESCO ,7 września 2015, 166  pkt. ( przeczytaj online [PDF] ).
  62. (De) Thomas Striebel, "  Höhlen im Gebiet der Stadt Blaubeuren  " , Das Jahresheft 1995 der Arge Grabenstetten - Ausgabe zum VDHK-Jahrestreffen 1996 w Blaubeuren , tom.  15,1996, Große Rusenschloßhöhle (Große Grotte) 7524/03 ( czytaj online [PDF] , dostęp 8 stycznia 2019 ).
  63. (de) Bernhard Häck i Friedhart Knolle, „  Dr. Gustav Riek im Spiegel aktueller Diskussionen  ” , Mitt. do czasownika dt. Höhlen- u. Karstforscher , Monachium, tom.  53, n o  1,2007, s.  15 ( przeczytaj online [PDF] , dostęp 21 grudnia 2018 ).
  64. (de) Michael Strobel „Das Urgeschichtliche Institut der Uniwersytet Tybindze zwischen 1933 und 1945 roku” w opisie Wiesing, K.-R. Brintzinger, B. Grün, H. Junginger i S. Michl (reż.), Die Universität Tübingen im Nationalsozialismus. Contubernium , tom.  73, Stuttgart,2010( czytaj online ) , s.  333 do 345, uwaga 104.
  65. (de) Gunter Schöbel, "Von der Steinzeitsiedlung zum Fürstengrabhügel - Herausragende archäologische Forschungen der 1920er und 1930er Jahre am Federsee und an der Heuneburg in Südwestdeutschland" oraz w Kathartynski i Kathartynski Archology International Politynikkurz Politynz Politynz Politynz Politynz Politynz Politynz Politynz i Katharina Kurdeutschland Tagung anlässlich „75 Jahre Ausgrabungen am Glauberg” vom 16. bis 17. października 2008 w Nidda-Bad Salzhausen Archaologische Ausgrabungen der 30er und 40er Jahre des 20. Jahrhunderts im zeitgeschichtlichen Kontext , obj.  1, t.  7, Wiesbaden, Selbstverlag des Landesamtes für Denkmalplege hessen in Kommission bei Dr. Rudolf habelt gmbh, Bonn,2011( przeczytaj online [PDF] ).
  66. (de) Gunter Schöbel, „  Geschichte aus dem Papierkorb-zu einem ungewöhnlichen Bilderfund  ” , publikacje Instytutu Pra- i Protohistorii Muzeum palowania Unteruhldingen ,2010( przeczytaj online [PDF] , skonsultowano 22 grudnia 2018 ).
  67. (de) Martina Dr. Schäfer ( red. ), Rozdz.  7.6 „Grabungen und Forschungsprojekte” , w Die Geschichte des Institutes für Ur- und Frühgeschichte an der Universität zu Köln ,6 września 2017 r.( przeczytaj online ).
  68. Bill Yenne, rozdz.  10 „Das Ahnenerbe” , w Himmler i czarnym porządku: okultystyczne początki SS , Éditions du Camion blanc ( czytaj online ).
  69. (De + en) Eva Kingsepp, "  Die Macht der Schwarzen Sonne: kulturelle Perspektiven auf die Nazi / SS-Esoterik  " , Zeitschrift für Anomalistik , tom.  15 N O  1 + 2,2015, s.  95 ( ISSN  1617-4720 , przeczytaj online [PDF] , dostęp 31 grudnia 2018 ).
  70. (de + en) Amerykańskie Towarzystwo Historyczne , Przewodniki po zapisach niemieckich zmikrofilmowane w Aleksandrii , t.  32, t.  75: Akta przywódcy Rzeszy SS i szefa policji niemieckiej , Archiwum Narodowe Stanów Zjednoczonych ,1961( przeczytaj online [PDF] ) , s.  56.
  71. (de) Andreas Lörcher, „  Nazis graben auf der Schwäbischen Alb  ” , Süedwesten Presse ,24 września 2018 r., s.  1-2 ( czytane online , konsultowane 18 stycznia 2019 r. ).
  72. (w) Claus-Joachim Kind, Nicole Ebinger-Rist, Sibylle Wolf i in. , „  Uśmiech Człowieka Lwa. Ostatnie wykopaliska w Jaskini Stadel (Badenia-Wirtembergia, południowo-zachodnie Niemcy) i restauracja słynnej figurki z górnego paleolitu  ” , Quartär , tom.  6,2014, s.  130 ( DOI  10.7485 / QU61_07 , przeczytaj online [PDF] , dostęp 3 lutego 2018 ).
  73. (De) Hans-Christian Harten, Himmlers Lehrer: Die Weltanschauliche Schulung in der SS 1933 - 1945 , Verlag Ferdinand Schöningh,1 st październik 2014, 672  s. ( czytaj online ) , s.  274.
  74. (w) "  Funkcjonariusze SS siedzą w klasie w obozie koncentracyjnym Hinzert (podobóz Buchenwaldu).  ” , Na stronie internetowej United States Holocaust Memorial Museum (dostęp 21 grudnia 2018 r . ) .
  75. (de) Alexandra Gatzen, „Die Ausgrabung auf der Aleburg bei Befort im Jahre 1941.” , w: Jean-Pierre Legendre i Laurent Olivier (reż.), Narodowosocjalistyczna archeologia w okupowanych krajach 'Zachodnia Rzesza. Obrady Okrągłego Międzynarodowego tabeli „krwi i ziemi”, która odbyła się w Lyonie (Rhone) w X -tego Kongresu Europejskiego Stowarzyszenia archeologów (EAA) w dniach 8 i 9 września 2004 r , Gollion,2007, 257–270  s. ( ISBN  978-2-88474-804-9 ).
  76. Laurent Olivier , rozdz.  12 „Ani odpowiedzialni, ani winni” , w Naszych przodkach Niemcy: Archeolodzy w służbie nazizmu , Tallandier,2012, 320  pkt. ( czytaj online ) , s.  153, nota 275.
  77. (de) „  Riek Gustav, prof, dr  ” , publikacje Staatskommissariat für die politische Säuberung (Tübigen-Lusinau) , vol.  13, t.  2, nr .  2669/253,12 kwietnia 1949, s.  1 do 7 ( czytaj online , konsultacja 20 grudnia 2018 r. ).
  78. (de) Alexandra Gatzen, „Johann Gustav Riek. » , W Jean-Pierre Legendre i Laurent Olivier., Narodowosocjalistyczna archeologia w okupowanych krajach na zachodzie Rzeszy. Obrady Okrągłego Międzynarodowego tabeli „krwi i ziemi”, która odbyła się w Lyonie (Rhone) w X -tego Kongresu Europejskiego Stowarzyszenia archeologów (EAA) w dniach 8 i 9 września 2004 r , Gollion,2007.
  79. Laurent Olivier, „Projekt zasadniczo multidyscyplinarny” , w Nasi przodkowie Niemcy: Archeolodzy w służbie nazizmu , Tallandier,2012, 320  pkt. ( przeczytaj online )
  80. (z) Frederick Jagust, „Die Ausgrabungstätigkeit of Ahnenerbes” w Judith Schachtmann Michael Strobel i Thomas Widera, Politik und Wissenschaft in der Archäologie prahistorischen: Perspektiven aus Sachsen, Böhmen und Schlesien. , Vandenhoeck & Ruprecht,16 września 2009, 344  s. ( przeczytaj online ).
  81. (de) Hans-Christian Harten, rozdz.  II „Weltanschauliche Schulung in Verbänden und Schulen der Waffen-SS” , w Himmlers Lehrer: Die Weltanschauliche Schulung in der SS 1933 - 1945 , Verlag Ferdinand Schöningh,672( przeczytaj online ).
  82. Staatskommissariat for die politische Säuberung 1952 , str.  3.
  83. Jean-Pierre Legendre, "  Paul-Hans Stemmermann (1909-1977) i ekscesy" Germanomania  ", Narodowe Starożytności , t.  42,2011, s.  9 ( przeczytaj online , skonsultowano 8 stycznia 2019 r. ).
  84. (de) Helga Makulatura, „  Auf dem Stojak der Forschung  ” , Südwest Presse ,15 kwietnia 2014( przeczytaj online , skonsultowano 6 stycznia 2019 r. ).
  85. „  Die vom Mammutjäger Lonetal  ” w bazie danych WorldCat (dostęp 7 stycznia 2019 r . ) .
  86. (de) Helmut Heiber, Reichsführer! Briefe an und von Himmler , Stuttgart,1970, s.  60
  87. (en) Miriam Noël Haidle, „Międzygalaktyczne spotkania na Ziemi: Neandertalczycy i Cro-Magnon w popularnych przedstawieniach” , w Nicholas J. Conard , Kiedy spotkali się neandertalczycy i współcześni ludzie , Tybinga, Kerns Verlag,2012( przeczytaj online [PDF] ).
  88. (de) Miriam Haidle, „Familientreffen, Konkurrenzkampf oder Techtelmechtel? Begegnungen zwischen Neandertalern und anatomisch modernen Menschen. » , W Nicholas J. Conard , Stefanie Kölbl i Wolfgang Schürle (reż.), Vom Neandertaler zum modernen Menschen. , Ostfildern, Jan Thorbecke Verlag,2005, 99–108  s. ( ISBN  3-7995-9087-0 , przeczytaj online [PDF] ).
  89. „  Die Mammutjäger vom Lonetal  ” , na podstawie bazy danych WorlCat (dostęp 7 stycznia 2019 r . ) .
  90. (od) Gustav Riek, Nicholas J. Conard i Ewa Dutkiewicz, Die Mammutjäger vom Lonetal , Hess Verlag,2014( prezentacja online ).

Aby wejść głębiej

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

  • (DE) Eberhard Wagner "  Nachrufe - Johannes Gustav Riek (1900/76)  " , Fundberichte aus Baden-Württemberg , n O  3,1977, s.  617-618 ( ISSN  0071-9897 , DOI  10.11588 / fbbw.1977.0.24865 , przeczytaj online [PDF] , dostęp 20 grudnia 2018 ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • (autorstwa) Bernhard Häck i Friedhart Knolle, „  Dr. Gustav Riek im Spiegel aktueller Diskussionen  ” , Mitt. do czasownika dt. Höhlen- u. Karstforscher , Monachium, tom.  53, n o  1,2007, s.  15 ( przeczytaj online [PDF] , dostęp 21 grudnia 2018 ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • (autor: Stefan Hördler, „Konfliekfelder, Truppenmoral und Welstanschauliche Schulung” , w Ordnung und Inferno: Das KZ-System im letzten Kriegsjahr , Wallstein Verlag,5 października 2015, 531  pkt. ( przeczytaj online ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • (de) Gunter Schöbel, „  Geschichte aus dem Papierkorb-zu einem ungewöhnlichen Bilderfund  ” , publikacje Instytutu Pra- i Protohistorii Muzeum Pile w Unteruhldingen ,2010( przeczytaj online [PDF] , skonsultowano 22 grudnia 2018 ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • (de) Michael Strobel, „  Hans Reinerth und Gustav Riek - Modernitätsflüchtlinge in einer ungewissen Wissenschaft.  » , Arbeits- und Forschungsberichte zur Sächsischen Bodendenkmalpflege , tom.  45,2003, s.  443-461 ( czytaj online , skonsultowano 22 grudnia 2018 r. ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • (de) Michael Strobel, „Das Urgeschichtliche Institut der Universität Tübingen zwischen 1933 und 1945” , w: U. Wiesing, K.-R. Brintzinger, B. Grün, H. Junginger i S. Michl (reż.), Die Universität Tübingen im Nationalsozialismus. Contubernium , tom.  73, Stuttgart,2010( czytaj online ) , s.  333 do 345, uwaga 104. Dokument użyty do napisania artykułu
  • (de) Gunter Schöbel, „Von der Steinzeitsiedlung zum Fürstengrabhügel - Herausragende archäologische Forschungen der 1920er und 1930er Jahre am Federsee und an der Heuneburg in Südwestdeutschland” , w Egon Schallmayer i Kathrenburg am 19. , w Egon Schallmayer i Katharina am Kürzynikungus an International Politics oraz Katharina am Jahre am Federsee und an der Heuneburg w Südwestdeutschland „ Glauberg” od 16. do 17. października 2008 r. w Nidda-Bad Salzhausen Archäologische Ausgrabungen 20. Jahrhreder des und im zeitgeschichtlichen Kontext , tom.  1, t.  7, Wiesbaden, Selbstverlag des Landesamtes für Denkmalplege hessen in Kommission bei Dr. Rudolf habelt gmbh, Bonn,2011( przeczytaj online [PDF] ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • Jean-Pierre Legendre i Laurent Olivier "  Żar popiołem: Przeżycie nazistowskiej archeologii po 1945  " Cahier d'Histoire naturelle , n O  43 "do zastosowań w przeszłości"2013( ISSN  1247-3189 , przeczytany online , skonsultowany 23 grudnia 2018 r. ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • (de) „  Riek, Gustav, Prof., Dr.  ” , publikacje Staatskommissariat für die politische Säuberung (Tübigen-Lusinau) , tom.  13, t.  2, nr .  2669/253,1952, s.  1 do 7 ( czytaj online , konsultacja 20 grudnia 2018 r. ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • Laurent Olivier , rozdz.  12 „Ani odpowiedzialni, ani winni” , w Naszych przodkach Niemcy: Archeolodzy w służbie nazizmu , Tallandier,2012, 320  pkt. ( czytaj online ) , s.  153, nota 275. Dokument użyty do napisania artykułu
  • Laurent Olivier, „O archeologię naukową: SS-Ahnenerbe” , w Nasi przodkowie Niemcy: Archeolodzy w służbie nazizmu , Tallandier,2012, 320  pkt. ( przeczytaj online ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • Bill Yenne, rozdz.  10 „Das Ahnenerbe” , w Himmler i czarnym porządku: okultystyczne początki SS , Éditions du Camion blanc ( czytaj online ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • Sigfried J. de Laet , „  Gustav Riek, Der Hochmichele. Ein Fürstengrabhügel der Späten Hallstattzeit bei der Heuneburg. Heuneburgstudien I.  ”, Starożytność klasyczna , t.  32, n o  , wydanie 1,1963, s.  382-384. ( przeczytaj online , konsultacja 28 grudnia 2018 ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • (en) Dragoş Gheorghiu i George Nash, rozdz.  11 „Materiality of Place, performatywny czas i mortuary space of lokalaty we wczesnej epoce żelaza w południowo-zachodnich Niemczech” , w miejscu jako Material Culture: Objects, Geographies and the Construction of Time , Cambridge Scholars Publishing,1 st listopad 2013, 350  pkt. ( przeczytaj online ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • (autorstwa) Alexandra Gatzen, „Johann Gustav Riek. » , W Jean-Pierre Legendre i Laurent Olivier., Narodowa archeologia socjalistyczna w okupowanych krajach na zachodzie Rzeszy. Obrady Okrągłego Międzynarodowego tabeli „krwi i ziemi”, która odbyła się w Lyonie (Rhone) w X -tego Kongresu Europejskiego Stowarzyszenia archeologów (EAA) w dniach 8 i 9 września 2004 r , Gollion,2007. Dokument użyty do napisania artykułu
  • (de) „  Ausgräber oder Denkmalpfelger? : Riek, Goessler und die Tübinger Sammlung  ” , Wer Macht Geschichte? , Uniwersytet Eberharda Karla w Tybindze - Muzeum pali w Unteruhldingen , 9 lutego - 15 kwietnia 2012, s.  11 do 13 ( czytaj online [PDF] , konsultacja 30 grudnia 2018 r. ). Dokument użyty do napisania artykułu
  • (en) Michael Bolus, „Jura Szwabska: Historia badań i oryniak miejsc w Jurze Szwabskiej” , w Nuria Sanz, Miejsca pochodzenia ludzkiego i Konwencja Światowego Dziedzictwa w Eurazji , tom.  41, publikacje UNESCO ,7 września 2015, 166  pkt. ( przeczytaj online ). Dokument użyty do napisania artykułu

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne