Wojna w Afganistanie (1996-2001)

Wojna w Afganistanie Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Sytuacja w Afganistanie jesienią 1996 r. Ogólne informacje
Przestarzały 27 września 1996 r. - 7 października 2001
( 5 lat i 10 dni )
Lokalizacja Afganistan
Wynik Wojna w Afganistanie (2001-2014)
Wojujący
Talibowie Zwolennicy Al-Kaidy  : Pakistan Arabia Saudyjska

Zwolennicy Sojuszu Północnego  : Iran Indie Rosja Turcja Stany Zjednoczone
Dowódcy
Mohammad Omar Obaidullah Akhound Abdul Ghani Beradar Djalâlouddine Haqqani Akhtar Mohammad Osmani Akhtar Mohammad Mansour Hafez Aboul Madjid Saif-ur Mansour Dadullah Mohammad Rasoula Abdorrazzaq Nafez Oussama bin Laden Ayman al-Zawahiri











 Burhanuddin Rabbani Ahmed Chah Massoud † Abdul Rachid Dostom Karim Khalili

Wojna w Afganistanie

Bitwy

Wojna w Afganistanie (1979-1989)
Wojna w Afganistanie (1989-1992)
Wojna w Afganistanie (1992-1996)
Wojna w Afganistanie (1996-2001)
Wojna w Afganistanie (2001-2014)
Wojna w Afganistanie (2015-trwa)

Rozpoczyna się faza wojny afgańskiej27 września 1996 r.kiedy Talibowie przejęli afgańską stolicę Kabul i założyli Islamski Emirat Afganistanu .

Zdobycie Mazar-e Sharif i upadek Dostom (wrzesień 1996 - sierpień 1998)

Były prezydent Mohammad Najibullah , zamknięty pod ochroną ONZ na lotnisku w Kabulu , został zamordowany przez talibów, gdy tylko wkroczyli do stolicy,27 września 1996 r.. Zwycięstwo talibów niepokoi rosyjską dyplomację , która obawia się rozszerzenia tego ruchu na Azję Środkową . 4 października, wyjątkowy szczyt z udziałem Rosji, Kazachstanu i czterech krajów Azji Środkowej ostrzega talibów przed wszelkimi konsekwencjami konfliktu afgańskiego.

Gdy miasto przeżywa masowy exodus, talibowie ustanawiają w Kabulu prawo koraniczne . 6 października, dolina Pandjchir jest miejscem kontrofensywy wojsk Ahmeda Szacha Massouda przeciwko talibom. „Uczniowie religii” ostrzegają generała Dostom , który kontroluje tunel Salang , by nie szukał pomocy w krajach przygranicznych. Wojska obalonego reżimu wznawiają się 12 i13 października, miasta Charikar i Jabul Saraj, na północ od Kabulu. 25 października, milicja talibska atakuje siły generała Dostom i przejmuje prowincje Badghis i Faryab w północno-zachodniej części kraju. Odbijają miasto Charikar na16 stycznia 1997 r..

W maj 1997, talibowie przygotowują wielką ofensywę na północ. Talibowie tymczasowo przejmują Mazar-e Sharif on24 majai zająć pozycję na granicy z Tadżykistanem . Siły antytalibskie wywierają presję na Kabul ostrzałem i ostrzałem artyleryjskim . 28 października, państwo Afganistan jest oficjalnie nazywane „Islamskim Emiratem Afganistanu. Jej przywódca, mułła Mohammed Omar ogłasza się „przywódcą wierzących”. Talibowie, po wykorzystaniu maku do finansowania wojny, zobowiązują się wykorzenić jego kulturę. Kraj stał się największym producentem na świecie, wyprzedzając „  złoty trójkąt  ” Azji Południowo-Wschodniej.

4 lutego 1998, trzęsienie ziemi zabija ponad cztery tysiące osób w prowincji Takhar na północy kraju. Talibowie ogłaszają tymczasowy rozejm w walkach. 14 marcaCiężkie wybuchły walki między wojskami generała Dostom oraz w szyickiej milicji z Hezb-e Wahdat w mieście Mazar-e Sharif . Następnego dnia obie frakcje zawarły zawieszenie broni . Załamują się rozmowy pokojowe między talibami a siłami opozycji. Talibowie odmawiają zniesienia oblężenia regionu Hazarajat.

30 maja, nowe trzęsienie ziemi pozostawia tysiące zabitych i dziesiątki tysięcy bezdomnych na północnym wschodzie kraju. W tym górzystym i bardzo stromym regionie akcja ratunkowa pozostaje trudna. 12 lipca, islamska milicja talibów zajmuje prowincję Faryab i jej stolicę Maimana w północno-zachodniej części kraju. Organizacje humanitarne są zapraszane do opuszczenia kraju. Talibowie mówią, że są „na skraju zwycięstwa” po zdobyciu Shiberghan w prowincji Jowzjan. 8 sierpniaTalibowie ostatecznie zajęli Mazar-e Sharif , kontrolując w ten sposób 80% kraju.

Napięcia ze społecznością międzynarodową (wrzesień 1998 – wrzesień 2001)

Rada Bezpieczeństwa z ONZ jednogłośnie uchwałę intimating afgańskich frakcji nie do „przyjmującego i przyczyny” z terroryzmem , oraz do „zatrzymania przemytu narkotyków.” Reżim w Teheranie oskarża talibów o porwanie kilkunastu irańskich dyplomatów i wzmacnia swój system militarny na granicy, ale odmawia interwencji, aby nie ugrzęznąć w „afgańskich bagnach”. Na Pakistanie , że Arabia Saudyjska i Zjednoczone Emiraty Arabskie to jedyne kraje, aby rozpoznać w rządzie talibów.

W 1998 roku, po przejęciu kontroli nad 90% terytorium Afganistanu, talibowie domagali się uznania międzynarodowego, czego odmówiła im ONZ.

20 września, siły Massouda wystrzeliły kilka fal rakiet na stolicę, zabijając 180 osób. 9 październikakonwój pociągów z bronią wysłaną przez Iran komandorowi Massoudowi zostaje zatrzymany przez władze kirgiskie . 17 października, reżim talibski uwalnia dwudziestu siedmiu jeńców irańskich w celu złagodzenia napięć między tymi dwoma krajami. Również organizacje humanitarne są ponownie autoryzowane w Kabulu.

6 lipca 1999 r.The United States nakłada sankcje finansowe i handlowe wobec państwa afgańskiego, podejrzanych o wspieranie ataków przeprowadzanych na ambasady Stanów Zjednoczonych w Kenii i Tanzanii . Sankcje te mają na celu „pogłębienie międzynarodowej izolacji Talibów, a także ograniczenie ich zdolności do wspierania siatek terrorystycznych”, według prezydenta Billa Clintona . Talibowie, przy wsparciu wojskowym i logistycznym Pakistanu , rozpoczynają ofensywę przeciwko siłom opozycji28 lipca. Walki wokół bazy lotniczej Bagram pozostawiły ponad tysiąc zabitych i cztery tysiące rannych. 15 października, O rozdzielczości ONZ domaga się ekstradycji osób podejrzanych terrorystów Osamy bin Ladena .

6 września 2000 r.Talibowie zadają nowy cios opozycji, zdobywając miasto Taloqan w prowincji Takhar . Massoud wycofuje się do doliny Pandjchir . 2 marca 2001, talibowie zdetonowali dwie figury Buddy w Bamiyan za pomocą materiałów wybuchowych. Ta destrukcja wywołuje oburzenie kręgów kulturowych na całym świecie. W kwietniu dowódca Massoud udał się do Paryża , a następnie do Strasburga , gdzie został przyjęty przez Parlament Europejski . Susza, która nawiedziła ten kraj, powoduje kryzys humanitarny, prowadząc do milionów uchodźców i przesiedleńców .

Śmierć Massouda i amerykańskie ultimatum (wrzesień 2001 – październik 2001)

9 września, A samobójczy atak powoduje śmierć komandora Massouda . „Lew z Pandjchiru” ulega urazom po ataku dwóch pseudodziennikarzy.

Po atakach z 11 września 2001 r. Stany Zjednoczone przygotowują represje wobec kraju, w którym mieszka Osama bin Laden . Ze swojej strony Talibowie są gotowi do dżihadu . 17 września, Pakistan wydaje ultimatum państwa afgańskiego zachęcając ich do współpracy przy aresztowaniu Bin Ladena. Prezydent USA George W. Bush przygotowuje opinię publiczną do zbrojnej interwencji w Afganistanie i wzywa wszystkie kraje do przyłączenia się do Stanów Zjednoczonych w walce z międzynarodowym terroryzmem . 22 września, Zjednoczone Emiraty Arabskie zrywają stosunki dyplomatyczne z rządem talibów.

Uwagi i referencje

  1. Le Monde , 28 września 1996.
  2. Le Monde , 6 października 1996.
  3. Le Monde , 1 st październik 1996.
  4. Marc Epstein i Stéphane Gladieu, „  Afganistan: podróż do serca barbarzyństwa  ” , na lexpress.fr ,28 czerwca 2001.
  5. Le Monde , 8 października 1996.
  6. Le Monde , 15 października 1996.
  7. Le Monde , 27 października 1996.
  8. Le Monde , 18 stycznia 1997 r.
  9. Le Monde , 21 maja 1997 r.
  10. Le Monde , 27 maja 1997 r.
  11. Le Monde , 29 września 1997 r.
  12. Le Monde , 28 października 1997.
  13. Le Monde , 2 stycznia 1997 r.
  14. Le Monde , 8 lutego 1998.
  15. Le Monde , 17 marca 1998.
  16. Le Monde , 18 marca 1998.
  17. Le Monde , 6 maja 1998.
  18. Le Monde , 2 czerwca 1998 r.
  19. Le Monde , 14 czerwca 1998 r.
  20. Le Monde , 14 lipca 1998 r.
  21. Le Monde , 26 lipca 1998 r.
  22. Le Monde , 5 sierpnia 1998.
  23. Le Monde , 9 sierpnia 1998.
  24. Le Monde , 12 sierpnia 1998.
  25. Le Monde , 30 sierpnia 1998.
  26. Le Monde , 6 września 1998 r.
  27. Le Monde , 4 października 1998 r.
  28. Le Monde , 23 września 1998 r.
  29. FRANCOISE CHIPAUX, „  Dla Talibów priorytetem jest ich uznanie przez ONZ  ” , w Le Monde ,8 października 1998.
  30. Le Monde , 22 września 1998 r.
  31. Le Monde , 14 października 1998 r.
  32. Le Monde , 20 października 1998.
  33. Le Monde , 6 listopada 1998.
  34. Le Monde , 8 lipca 1999 r.
  35. Le Monde , 30 lipca 1999 r.
  36. Le Monde , 3 sierpnia 1999 r.
  37. Le Monde , 17 października 1999.
  38. Le Monde , 8 września 2000 r.
  39. Le Monde , 29 września 2000 r.
  40. Le Monde , 3 marca 2001.
  41. Le Monde , 4 marca 2001.
  42. Le Monde , 7 kwietnia 2001.
  43. Le Monde , 6 maja 2001.
  44. Le Monde , 12 września 2001 r.
  45. Le Monde , 19 września 2001.
  46. Le Monde , 18 września 2001.
  47. Le Monde , 22 września 2001 r.
  48. Le Monde , 23 września 2001 r.