Firestone Grand Prix w St. Petersburgu
| Sport | Konkurencja motoryzacyjna |
|---|---|
| kreacja | 1985 |
| Kategoria | Seria IndyCar |
| Okresowość | Roczny |
| Miejsca) | Tor uliczny w Sankt Petersburgu |
Petersburg Grand Prix jest wydarzeniem wyścigowy sporna raz w roku na ulicznym torze w Petersburgu , Floryda , Stany Zjednoczone , jako część IndyCar Championship . W 2009 roku, a następnie w latach 2011-2019, Grand Prix St.Petersburga to pierwsza runda Indycar. W latach 2007-2009 w weekend Grand Prix odbył się także wyścig American Le Mans Series (ALMS).
Trasa od 1985 do 1991 roku.
Trasa od 1996 do 2000 roku.
Trasa od 2003 roku.
Wyścigi samochodowe w Sankt Petersburgu sięgają 1985 roku, kiedy mistrzostwa SCCA Trans-Am Series odbywały się na tymczasowym torze wodnym do 1990 roku. Mieszkańcy byli zawstydzeni i narzekali na hałas generowany przez samochody. zawieszone.
W 1996 i 1997 Grand Prix St. Petersburga zostało zorganizowane na torze wokół Tropicana Field, impreza zakończyła się sukcesem, ale wyścigi (Trans-Am) nie były zbyt atrakcyjne.
W 2003 roku Grand Prix St. Pete wraca do kalendarza jako część Champ Car na zmodyfikowanej wersji pierwszego toru morskiego, w tej edycji widzimy zwycięstwo Kanadyjczyka Paula Tracy . Seria Trans-Am, dotychczas flagowe wydarzenie, spadła do rangi wyścigu wsparcia.
W 2004 r. Wyścig nie został zorganizowany z powodu sporu między promotorami. Organizatorzy toru przeszli następnie do innej kategorii: IndyCar Series . GP jest wówczas jedynym wyścigiem IndyCar, który nie jest rozgrywany na owalnym torze, a inne wyścigi tego typu zostaną dodane do kalendarza w kolejnych latach. Edycję 2005 wygrywa Dan Wheldon.
W 2006 i 2007 podium było identyczne: Hélio Castroneves wygrał, wyprzedzając Scotta Dixona i Tony'ego Kanaana.
W 2008 roku Graham Rahal, kierowca zespołu Newman Haas Lanigan Racing, przeszedł do historii tej dyscypliny. Nie startując w pierwszej rundzie sezonu, w Homestead, zadebiutował w St. Petersburgu i wygrał wyścig. To zwycięstwo jest również historyczne, ponieważ trzydzieści siedem poprzednich wyścigów wygrał kierowca Team Penske, Target Chip Ganassi Racing lub Andretti Green Racing. Naprawdę trzeba było cofnąć się do 14 sierpnia 2005 roku, kiedy to Scott Sharp wygrał dla zespołu Fernandez Racing na torze Kentucky Speedway, aby zobaczyć triumf kierowcy nienależącego do jednej z tych trzech drużyn.
W 2009 roku Ryan Briscoe wygrał wyścig, wyprzedzając Ryana Huntera-Reaya, który kilka dni wcześniej był bez kierownicy i myślał o rezygnacji z udziału w sezonie.
W 2010 roku Grand Prix St. Petersburga jest drugim wydarzeniem sezonu. Zwycięzca rundy inagural w Rio, Will Power ponownie robi to na Florydzie i robi spektakularny debiut ze swoim nowym zespołem, Team Penske.
W 2011 roku panujący dwukrotny mistrz Indycar, Dario Franchitti, wygrał wyścig. Sébastien Bourdais po powrocie do Stanów Zjednoczonych po wyścigu w Formule 1 nie startuje w wyścigu po wypadku podczas rozgrzewki.
W 2012 roku Hélio Castroneves wygrał i powrócił do sukcesu po raz pierwszy od dwóch lat w Indycar. Dał Chevroletowi, nowemu producentowi silników w tej dyscyplinie, swoje pierwsze zwycięstwo od pierwszego starcia. Ten wyścig to także debiut w serii dla byłego kierowcy Formuły 1 Rubensa Barrichello , który zajmuje siedemnaste miejsce.
W 2013 roku kanadyjczyk James Hinchcliffe wygrał wyścig i jednocześnie swoje pierwsze zwycięstwo w Indycar.
W 2014 roku Will Power wygrał Grand Prix i skorzystał z okazji, aby podpisać trzecie z rzędu zwycięstwo w Indycar, odkąd wygrał dwa ostatnie wyścigi sezonu 2013 .
W 2015 roku Juan Pablo Montoya wygrał przed swoim kolegą z drużyny Willem Power, pozwalając drużynie Penske osiągnąć dublet.
W 2016 roku Penske ponownie zdobył dublet z nowym zwycięstwem Juana Pablo Montoyi, ale tym razem przed Simonem Pagenaudem.
W 2017 roku Sébastien Bourdais wygrał wyścig przed Simonem Pagenaudem, dając Francji pierwszy dublet w swojej historii w Indycar.
W 2018 roku Sébastien Bourdais ponownie wygrał, wykorzystując zderzenie dwóch liderów, debiutanta Roberta Wickensa i Alexandra Rossiego, dwa okrążenia przed metą.
W 2019 roku Josef Newgarden wyprzedził Scotta Dixona i Will Powera.
Grand Prix St.Petersburga jest w kalendarzu Indycar 2020 od 15 marca, ale zostało przełożone na 25 października z powodu pandemii Covid-19 jako ostatniego wydarzenia sezonu.
| Rok | Zwycięzca | Samochód | Mistrzostwo | Wyniki |
| 1985 | Willy T. Ribbs | Rtęć | Seria Trans-Am | Wyniki |
| 1986 | Pete Halsmer | Rtęć | Seria Trans-Am | Wyniki |
| 1987 | Scott pruett | Rtęć | Seria Trans-Am | Wyniki |
| 1988 | Walter Röhrl | Audi | Seria Trans-Am | Wyniki |
| 1989 | Irv Hoerr | Oldsmobile | Seria Trans-Am | Wyniki |
| 1990 | Chris Kneifel | Chevrolet | Seria Trans-Am | Wyniki |
| 1991-1995 | Żadnego wyścigu | |||
| 1996 | Ron, koledzy | Chevrolet Camaro | Seria Trans-Am | Wyniki |
| 1997 | Tommy Kendall | Ford Mustang | Seria Trans-Am | Wyniki |
| 1998-2002 | Żadnego wyścigu | |||
| Rok | Przestarzały | Pilot | Stabilny | Rama | Silnik | Opony | Dystans | Czas | Średnia prędkość (km / h) |
Wyniki | ||
| Wycieczki | km | |||||||||||
| Champ Car World Series | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2003 | 23 lutego | Paul Tracy | Forsythe Racing | Lola B02 / 00 | Ford - Cosworth XFE | Bridgestone | 105 | 305,18 | 2 godz. 04 min 28 s | 147,096 | Wyniki | |
| 2004 | Żadnego wyścigu | |||||||||||
| Seria IndyCar | ||||||||||||
| 2005 | 3 kwietnia | Dan Wheldon | Andretti Green Racing | Dallara | Honda | Ognisty kamień | 100 | 290 | 2 godz. 09 min 54 s | 133,80 | Wyniki | |
| 2006 | 2 kwietnia | Helio castroneves | Team Penske | Dallara | Honda | Ognisty kamień | 100 | 290 | 1 godz. 56 min 58 s | 148,61 | Wyniki | |
| 2007 | 1 st kwiecień | Helio Castroneves (2) | Zespół Penske (2) | Dallara | Honda | Ognisty kamień | 100 | 290 | 2 godz. 01:07 | 143,499 | Wyniki | |
| 2008 | 6 kwietnia | Graham rahal | Newman / Haas / Lanigan Racing | Dallara | Honda | Ognisty kamień | 83 | 240,4 | 2 godz. 00 min 44 s | 119,495 | Wyniki | |
| 2009 | 5 kwietnia | Ryan briscoe | Zespół Penske (3) | Dallara | Honda | Ognisty kamień | 100 | 290 | 2 godz. 12 min 27 s | 131,229 | Wyniki | |
| 2010 | 29 marca | Siła woli | Zespół Penske (4) | Dallara | Honda | Ognisty kamień | 100 | 290 | 2 godz. 07:06 | 136,754 | Wyniki | |
| 2011 | 27 marca | Dario Franchitti | Chip Ganassi Racing | Dallara | Honda | Ognisty kamień | 100 | 290 | 2 godz. 01 min 00 s | 143,65 | Wyniki | |
| 2012 | 25 marca | Helio Castroneves (3) | Zespół Penske (5) | Dallara DW-12 | Chevrolet UAK-12 | Ognisty kamień | 100 | 290 | 1 godz. 59 min 51 s | 145,023 | Wyniki | |
| 2013 | 24 marca | James hinchcliffe | Andretti Autosport (2) | Dallara DW-12 | Chevrolet UAK-12 | Ognisty kamień | 110 | 319 | 2 godz. 22 min 13 s | 134,443 | Wyniki | |
| 2014 | 30 marca | Will Power (2) | Zespół Penske (6) | Dallara DW-12 | Chevrolet UAK-12 | Ognisty kamień | 110 | 319 | 2 godz. 06:58 | 150,590 | Wyniki | |
| 2015 | 29 marca | Juan Pablo Montoya | Zespół Penske (7) | Dallara DW-12 | Chevrolet CAK-15 | Ognisty kamień | 110 | 319 | 2 godz. 16:58 | 139,586 | Wyniki | |
| 2016 | Marzec 13 | Juan Pablo Montoya (2) | Zespół Penske (8) | Dallara DW-12 | Chevrolet CAK-16 (5) | Ognisty kamień | 110 | 319 | 2 godz. 13 min 28 s | 143,241 | Wyniki | |
| 2017 | 12 marca | Sebastien bourdais | Dale Coyne Racing | Dallara DW-12 | Honda HAK-16 | Ognisty kamień | 110 | 319 | 2 godz. 04 min 32 s | 153,517 | Wyniki | |
| 2018 | 11 marca | Sebastien Bourdais (2) | Dale Coyne Racing (2) | Dallara DW-12 | Honda UAK-18 (9) | Ognisty kamień | 110 | 319 | 2 godz. 17 min 48 s | 138,737 | Wyniki | |
| 2019 | 10 marca | Josef Newgarden | Zespół Penske (9) | Dallara DW-12 | Chevrolet UAK-18 (6) | Ognisty kamień | 110 | 319 | 2 godz. 04 min 18 | 153,808 | Wyniki | |
| 2020 | 25 października | Will Power (3) | Zespół Penske (10) | Dallara DW-12 | Chevrolet UAK-18 (6) | Ognisty kamień | 100 | 291 | 2 godz. 06 13 sek | 137,715 | Wyniki | |
W 2010 roku w swoim pierwszym wyścigu w Indy Lights wygrał Francuz Jean-Karl Vernay.
W 2012 roku drugi francuski pilot powtórzył ten występ: Tristan Vautier. Osiągnął nawet potrójną pozycję: pole position, najszybsze okrążenie w wyścigu i zwycięstwo.
| Pora roku | Zwycięska drużyna LMP1 | Zwycięska drużyna LMP2 | Zwycięska drużyna GT1 | Zwycięska drużyna GT2 |
| Zwycięski kierowca LMP1 | Zwycięski kierowca LMP2 | Zwycięzca GT1 | Zwycięzca GT2 | |
| 2007 | # 1 Audi Sport w Ameryce Północnej | # 6 Penske Racing | # 4 Corvette Racing | # 62 Risi Competizione |
|
Rinaldo Capello Allan McNish |
Sascha Maassen Ryan Briscoe |
Oliver Gavin Olivier Beretta |
Mika Salo Jaime Melo |
|
| 2008 | # 2 Audi Sport w Ameryce Północnej | # 7 Penske Racing | # 4 Corvette Racing | # 71 Tafel Racing |
|
Marco Werner Lucas Luhr |
Timo Bernhard Romain Dumas |
Olivier Beretta Oliver Gavin |
Dominik Farnbacher Dirk Müller |
|
| 2009 | # 9 Patrón Highcroft Racing | # 15 Lowe's Fernández Racing | Brak rejestrującego | # 45 Flying Lizard Motorsports |
|
David Brabham Scott Sharp |
Adrián Fernández Luis Díaz |
Brak rejestrującego |
Patrick Long Jörg Bergmeister |