Seria IndyCar
Seria IndyCar
Logo serii IndyCar
| Sport | Konkurs motoryzacyjny |
|---|---|
| kreacja | 1996 |
| Organizator (e) | Irlandia |
| Edycje | 26 th (w 2021 r) |
| Kategoria | Jednomiejscowy |
| Okresowość | Roczny |
| Narody | Świat |
| Uczestnicy | 36 (21 posiadaczy) |
| Próby | 17 |
| Oficjalna strona internetowa | www.indycar.com |
| Mistrz pilotażowy | Scott Dixon (2020) |
|---|---|
| Konstruktor bohaterów |
Chip Ganassi Racing (zespół) Honda (producent silników) |
| Więcej tytułów | Scott Dixon (6) |
Aktualne zawody patrz: IndyCar Series 2021
IndyCar Series jest motorsport - Mistrzostwa Ameryki wyścigowych - z samochodów typu samochodu . Ta dyscyplina jest uważana za szczyt wyścigów jednomiejscowych w Ameryce Północnej.
IndyCar to główne mistrzostwa organizowane przez Indy Racing League od 1996 roku. Ze względów prawnych nosi tę nazwę dopiero od sezonu 2003. Od 2008 r. i ogłoszenia zniknięcia CART / Champ Car seria IndyCar jest jedynymi dużymi jednomiejscowymi mistrzostwami wyścigowymi w Ameryce Północnej. Aktualnym sponsorem tytularnym serii jest firma telekomunikacyjna NTT .
Historyczny
Nazwa „IndyCar” odnosi się do 500 mil od Indianapolis , flagowego wydarzenia amerykańskich jednomiejscowych mistrzostw od 1911 roku. Tak więc przez cały XX wiek nieoficjalnie nazywano go IndyCar (lub nawet Indycar lub Indy Car). nazwał mistrzostwa kraju AAA , USAC potem CART , a także biorących tam udział jednomiejscowych bolidów. Nazwa IndyCar była tak szeroko stosowana (pod koniec lat 80. chętniej mówiliśmy o IndyCar niż o CART, choć oficjalna nazwa mistrzostw), że promotorzy Indianapolis 500 złożyli nazwę, zanim przyznali ją organizatorom CART . Od 1992 roku CART stał się CART PPG IndyCar World Series.
Sytuacja komplikowała się od 1996 roku, kiedy właściciele Indianapolis 500 wycofali się z CART, by stworzyć własną organizację wyścigową, Indy Racing League . Po bitwie prawnej CART stracił prawo do używania nazwy „IndyCar”, ale prawa do jej używania odmówiono również IRL przez sześć lat. Dlatego dopiero od 2003 roku termin IndyCar pojawił się ponownie, aby oficjalnie określić główne mistrzostwo Indy Racing League. Od 1996 do 2002 roku Indy Racing League odnosiło się zarówno do organizacji, jak i mistrzostw.
Stworzony, by konkurować z CART, IRL IndyCar Series Championship miał trudny początek i we wczesnych latach był postrzegany jako submistrzostwo w porównaniu z rywalem, w którym pozostały najlepsze zespoły i najlepsi kierowcy. Ale obecność prestiżowego Indianapolis 500 mil stopniowo przyciągała duże zespoły CART, które zaczęły punktualnie uczestniczyć w słynnej imprezie z 2000 roku, nie rezygnując z pierwotnych mistrzostw. W latach 2002-2004 masowy exodus do IndyCar niektórych z najpotężniejszych zespołów CART (Penske, Ganassi, Green, Rahal, Fernandez) zmienił równowagę sił między dwoma rywalizującymi mistrzostwami, przy czym IndyCar wydawał się potężniejszy niż CART (przemianowana na Champ Car po ogłoszeniu upadłości pod koniec 2003 roku). Niemniej jednak był to pyrrusowy sukces dla IRL, rywalizacja między dwoma mistrzostwami znacznie osłabiła kondycję finansową i medialną amerykańskich wyścigów jednomiejscowych, z korzyścią dla NASCAR .
22 lutego 2008, ogłoszenie fuzji Champ Car i IndyCar Series (w efekcie wchłonięcie Champ Car przez IndyCar Series) kładzie kres dwunastoletniej schizmie w świecie północnoamerykańskich jednomiejscowych wyścigów, która stworzenie IRL. To ogłoszenie było tematem konferencji prasowej w Homestead w dniu27 lutego 2008w obecności Tony'ego George'a i Kevina Kalkhovena.
Szesnaście wyścigów w kalendarzu IndyCar zostało potwierdzonych, w tym jeden rozgrywany w dniu 19 kwietniaw Motegi w Japonii. Jednak wyścig z mistrzostw Champ Car został już oficjalnie dodany i będzie się liczył do mistrzostw IndyCar 2008: Long Beach on20 kwietnia. Będzie miał ten szczególny charakter, że będzie prowadzony pod szyldem iz wyposażeniem Champ Car, co oznacza oficjalne zakończenie serii.
Ogłoszono również publicznie, że trwają dyskusje na temat dodania dwóch kolejnych wyścigów do kalendarza 2008: Edmonton (Kanada) i Surfers Paradise (Australia). Inne wyścigi o określonym interesie handlowym, które nie mogą się odbyć w tym roku z powodu konfliktu kalendarzowego, są przedmiotem dyskusji, które mają zostać zintegrowane od 2009 r. (np. Toronto ). Celem IndyCar jest rozegranie 20 imprez rocznie, podzielonych na owale , szosowe i miejskie tory .
Formuły promocji
Jeśli niektórzy kierowcy przyjeżdżają do IndyCar bez przechodzenia przez formuły promocyjne, od 2010 roku istnieje program stworzony przez IndyCar, aby umożliwić dostęp do najwyższej kategorii, Road to Indy . Składa się z czterech kategorii: IndyCar Series , Indy Lights , Pro Mazda Championship , a następnie US F2000 National Championship . Istnieje również piąty poziom, Rotax Max Challenge, który jest wyzwaniem kartingowym.
Przepisy techniczne
Dallara DW12.jpg)
Colton Herta i Ryan Hunter-Reay na pokładzie DW12 podczas Indianapolis 500 . 2019
| Budowniczy | Dallara |
|---|---|
| Rok modelowy | 2012 |
| Projektanci |
Luca Pignacca Sam Garrett Andrea Toso |
| Rama | Monocoque struktura formowana z włókna węglowego z plastrem miodu w kevlar |
|---|---|
| Przednie zawieszenie | Podwójne nałożone trójkąty , trzecia sprężyna i stabilizator |
| Tylne zawieszenie | Podwójne nałożone trójkąty , trzecia sprężyna i stabilizator |
| Nazwa silnika | Honda HI21R Indy-V-6 , Chevy IndyCar V6 |
| Przemieszczenie | 2200 cm 3 |
| Konfiguracja |
4-suwowy silnik V6 z podwójnym turbo o kącie 90 °, ograniczony do 12.000 obr./min 575 KM na torach żużlowych, 625 KM na 1,5-milowych owalach , 675 KM na krótkich owalach i na torach miejskich/szosowych + 60 KM w trybie push-to-pass |
| Orientacja silnika | wzdłużny |
| Pozycja silnika | centralny tyłre |
| Skrzynia biegów |
Xtrac #1011 wzdłużny tył |
| Liczba raportów | 6 biegów + wsteczny |
| Rodzaj | Elektroniczny sekwencyjny półautomatyczny mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu |
| Elektroniczny | McLaren Applied Technologies TAG 400i |
| System paliwowy |
Zbiornik paliwa 70 l Bezpośredni wtrysk (300 barów) |
| Układ hamulcowy | Samowentylowane tarcze z włókna węglowego i zaciski PFC |
| Waga |
748 kg na żużlu 762 kg na krótkich owalach 767 kg na obwodach miejskich i drogowych |
| Wymiary |
Między 5012 a 5123 mm długości 1016 mm wysokości Między 1918 a 1943 mm szerokości |
| Paliwo |
Etanol E85 dostarczany przez Speedway Lubricant wybrany przez zespoły by |
| Opony | Firestone Firehawk (suchy i deszcz) montowany na felgach OZ Racing / BBS |
| Początek | Grand Prix Hondy w Petersburgu 2012 |
|---|
| Wyścigi | Zwycięstwa | Polak | Najlepsze okrążenie |
|---|---|---|---|
| - | - | - | - |
Chronologia modeli
Rama
Różni producenci byli zaangażowani w produkcję jednomiejscowych samochodów od momentu powstania serii w 1996 roku. Od 2003 roku każdy producent musi zostać zatwierdzony przez Indy Racing League, zanim będzie mógł zbudować podwozie .
Obecnie podwozia budowane są przez firmę Dallara , która jest w mistrzostwach od 1997 roku. Panoz produkował podwozia dla IRL od 2002 do 2008 roku. Riley & Scott od 1997 do 2000 (w 2000 roku pod marką Reynard ). Falcon Cars został zatwierdzony do budowy podwozia na sezon 2003, ale nigdy go nie wyprodukował z powodu braku porządku.
Na sezon 2012 nowe podwozie będzie nosić nazwę „Dallara DW12”, aby oddać hołd Danowi Wheldonowi , który zmarł tragicznie podczas wyścigu w Las Vegas w 2011 roku, który przeprowadził główne testy.
Na sezon 2017 wprowadzono zamrożenie rozwoju przed wprowadzeniem nowych uniwersalnych aerozestawów IR18 na sezon 2018.
Sezon 2020 upłynął pod znakiem wprowadzenia aeroscreen, systemu podobnego do halo F1, z dodatkową obecnością przedniej szyby
Silniki
W 1997 roku były to wolnossące 4-litrowe silniki V8 , zasilane metanolem i oparte na seryjnych silnikach produkowanych przez Oldsmobile (o nazwie Aurora) i Nissana (o nazwie Infiniti).
W 2000 roku pojemność zwiększono do 3,5 litra i zlikwidowano zapotrzebowanie na bloki silnika oparte na produkcji seryjnej. Ta formuła była używana do 2003 roku .
W 2004 roku silniki zostały zredukowane do 3,0 litra, aby zmniejszyć prędkość maksymalną.
W 2006 roku wprowadzono nową formułę paliwa, mieszankę 90% etanolu i 10% metanolu .
W 2007 roku w silnikach zastosowano czysty etanol, a ich pojemność została zwiększona do 3,5 litra.
Chevrolet (przez Cosworth ), Honda i Toyota wszystkie produkowały silniki do tej serii. 4 listopada 2004 r., Chevrolet ogłosił zaprzestanie produkcji silników do tej serii pod koniec 2005 roku, podając jako powód pozostawienie braku wydajności reklamowej dla wysokich inwestycji. Przybywszy na rynek w 2003 roku, pod koniec 2005 roku Toyota zdecydowała o zaprzestaniu produkcji silników do IndyCar podczas wejścia na rynek NASCAR . Honda pojawiła się również w 2003 roku i została wyłącznym dostawcą serii w 2006 roku i tak pozostanie do 2011 roku.
Rok 2012 to wielki powrót konkurencji ze strony producentów silników w serii, wraz z powrotem Chevroleta i pojawieniem się Lotusa .
Przepisy techniczne
W marcu 2017 r. seria IndyCar ogłosiła, że podwozie DW12 otrzyma przeprojektowanie (oznaczone DW12 mk. III) i zmianę systemu aero, aby wszystkie samochody używały identycznych zestawów aerodynamicznych we wszystkich wyścigach od 2018 r. o nazwie IR18 lub UAK18 ( Uniwersalny zestaw Aero 2018). Te aerokity mają 3 warianty, wszystkie stworzone dla innego typu toru:
- Konfiguracja na tor drogowy lub miejski, z maksymalną siłą docisku aerodynamicznego (3 klapy na przednim skrzydle i bardzo spiczasty spojler tylny)
- Tak zwana konfiguracja short-track, z kompromisem pomiędzy minimalnym oporem a dociskiem aerodynamicznym (2 klapy na przednim skrzydle i zmniejszony spojler tylny)
- Konfiguracja żużlowa, z prawie zerowym dociskiem, poziomym spojlerem i tyłem, bez chwytów hamulcowych i wykorzystaniem efektu podłoża
W dyscyplinie pojawia się również zupełnie nowa kierownica Cosworth CCW Mk2
Regulamin sportowy
Wyścigi IndyCar odbywają się na kilku typach torów: torze owalnym , szosowym i miejskim .
Podobno starty do wyścigów mają się rozpocząć: samochody ustawiają się dwa na dwa (trzy na trzy podczas Indy500), samochód bezpieczeństwa podjeżdża, a poleman czeka na ogłoszenie zielonej flagi, aby przyspieszyć (odwrotnie, przykład Formuły 1, gdzie mówi się, że start został zatrzymany).
Podczas wyścigu dostępne są trzy rodzaje gumy, dwa rodzaje slick (miękka i twarda) oraz deszczowa. Pilot na suchym torze podczas wyścigu zobowiązany jest do założenia obu rodzajów gumy typu slick. Ponadto dozwolone jest tankowanie.
Na torach drogowych i miejskich dostępny jest system Push-to-Pass. Pozwala na uzyskanie w ciągu 200 sekund na skok i maksymalnie 20 sekund na każde użycie, nadwyżki 60 KM.
System punktowy
| Pozycja | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 do 33 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwrotnica | 50 | 40 | 35 | 32 | 30 | 28 | 26 | 24 | 22 | 20 | 19 | 18 | 17 | 16 | 15 | 14 | 13 | 12 | 11 | 10 | 9 | 8 | 7 | 6 | 5 |
| Pozycja bieguna | 1 punkt (oprócz Indy500) |
|---|---|
| Więcej okrążeń doprowadziło | 2 punkty (właściwie 3 punkty z dodatkiem przejechanego okrążenia) |
| Wycieczka prowadzona | 1 punkt |
Indianapolis 500 mil punktów
| Pozycja | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 do 33 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwrotnica | 100 | 80 | 70 | 64 | 60 | 56 | 52 | 48 | 44 | 40 | 38 | 36 | 34 | 32 | 30 | 28 | 26 | 24 | 22 | 20 | 18 | 16 | 14 | 12 | 10 |
Punkty za kwalifikację Indianapolis 500 Miles
| Pozycja | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwrotnica | 9 | 8 | 7 | 6 | 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Nagrody
Według sezonu
| Pora roku | Budowniczy |
|---|---|
| 1997 | Oldsmobile |
| 1998 | Oldsmobile |
| 1999 | Oldsmobile |
| 2000 | Oldsmobile |
| 2001 | Oldsmobile |
| 2002 | Chevrolet |
| 2003 | Toyota |
| 2004 | Honda |
| 2005 | Honda |
| 2006-2011 | Nie przyznano (jedyny dostawca) |
| 2012 | Chevrolet |
| 2013 | Chevrolet |
| 2014 | Chevrolet |
| 2015 | Chevrolet |
| 2016 | Chevrolet |
| 2017 | Chevrolet |
| 2018 | Honda |
| 2019 | Honda |
| 2020 | Honda |
Liczba tytułów
Pilot
| Numer | Pilot | Rok (lata) |
|---|---|---|
| 6 | Scott Dixon | 2003, 2008, 2013, 2015, 2018, 2020 |
| 4 | Dario Franchitti | 2007, 2009, 2010, 2011 |
| 3 | Sam Hornish Jr. | 2001, 2002, 2006 |
| 2 | Josef Newgarden | 2017, 2019 |
| 1 | Scott ostry | 1996 |
| 1 | Buzz kalkins | 1996 |
| 1 | Tony Stewart | 1997 |
| 1 | Kenny Bräck | 1998 |
| 1 | Greg Ray | 1999 |
| 1 | Kolego leniwy | 2000 |
| 1 | Tony kanaan | 2004 |
| 1 | Dan Wheldon | 2005 |
| 1 | Ryan hunter-reay | 2012 |
| 1 | Siła woli | 2014 |
| 1 | Simon pagenaud | 2016 |
Uwagi i referencje
- (w) Sporządzono transakcję na stronie IndyCar Series, 22 lutego 2008 (patrz archiwum)
- (en-US) “ INDYCAR będzie współpracować z NTT w celu dostarczania cyfrowych innowacji, które poprawią wrażenia fanów. » , Na us.nttdata.com (dostęp 16 stycznia 2019 )
- Dallara DW12 w Indy - ESPN F1 , 27 października 2011
- Mistrzostwa Producentów Silników
Zobacz również
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona
- Zasoby związane ze sportem :