Wielki Inkwizytor Francji
Było dwóch Wielkich Inkwizytorów Francji (GIF):
- pierwszy miał siedzibę w Paryżu dla krajów roponośnych , ale miał od pięciu do sześciu objazdowych dworów. Tylko on był naprawdę uprawniony do tego tytułu;
- druga była w Tuluzie , za pays de langue d'oc , ta ostatnia siedziba została „podzielona” podczas zamieszek Albigensów w Carcassonne . Te dwa siedzenia zostały naprawione, a ich Prezydent został po prostu nazwany „Wielkim Inkwizytorem”.
W rzeczywistości w tych krajach oc (bardzo blisko związanych z Aragonią ), nazwa „ Inkwizytor Generalny „ Inkwizytor Generalny ” nie była już używana.
Nominacja
Wielcy Inkwizytorzy Francji byli mianowani przez króla Francji lub hrabiego Tuluzy .
Rola św. Dominika i dominikanów
Inkwizycja zostanie powierzona franciszkanom, a zwłaszcza braciom kaznodziejom , dominikanom , ale fundacja ta ma miejsce dwa lata po śmierci ich założyciela, Dominika de Guzmàna (ok. 1175 - † 1221 ), który za życia sprzeciwiał się jakiemukolwiek formy działania inne niż głoszenie i perswazja werbalna ( kontrowersje , nawoływania , opinie ...).
Zgadza się w tym z Bernardem de Clairvaux ( 1090 - † 1153 ), który stwierdził: „Fides suadenda non imponenda” ( wiarę należy przekonywać, a nie narzucać ), a jeśli walka z herezjami jest bardzo stara, ustanowienie prawa postępowania karnego w ta walka jest wielką innowacją w Europie. Do tego czasu (a nawet później) władcy, biskupi i legaci działali trochę zgodnie ze swoją wolą, co często oznaczało niewypowiedziane okrucieństwa. Wprowadzenie koniecznej, ale skodyfikowanej przemocy byłoby wówczas krokiem legislacyjnym i dlatego mogłoby być co do zasady pożądane.
Również, zrywając z doktryną niestosowania przemocy - głoszoną przez tych wybitnie znanych świętych , Jacques I st Aragon w 1232 r. Zniósł tę tradycję (zgodnie z radą swego spowiednika Raymonda z Penyafort ) i zażądał ustanowienia inkwizycji w Aragonii . Będzie on następnie Raymond V Tuluzy w 1234 roku .
Chronologia
-
1199 : Papież Innocenty III określa procedurę inkwizycyjną przeciwko albigensom w bulli Vergentes in senium .
-
1200 : Mniej więcej w tym czasie, Ludwik VIII we Francji (1226), Raymond V z Tuluzy (1229), Piotr II z Aragonii (1226) itd. Ogłosił prawa karzące heretyków śmiercią przez Ludwika VIII we Francji itd. Stawka staje się zwykle sankcja przeciwko heretykom.
-
1205 : Papież Innocenty III w swojej bulli Si adversus vos potępia tych, którzy przychodzą w obronie heretyków, skutecznie zabraniając im pomocy prawnika , a nawet świadków obrony. Ten nadmierny przepis nie będzie nadal stosowany.
-
1207 : Papież Innocenty III prowadzi krucjatę przeciwko albigensom . Zakończy się traktatem paryskim (1229) .
-
1213 : Dekret Licet Heli umożliwia zastosowanie procedury inkwizycyjnej przeciwko herezjom. Zostanie uzupełniony dekretem Per tuas litteras .
-
1215 : The IV e Sobór Laterański zajmuje się i porządkuje wszystkie przepisy odnoszące się do procedury inkwizycyjnej.
-
1231 : Konstytucja Excommunicamus , potępiająca herezję, ekskomunikuje heretyków i formalizuje zarządzenia władzy doczesnej: dożywocie dla skruszonych, stos dla krnąbrnych heretyków.
- Od 1231 r .: Pierwsi inkwizytorzy są mianowani i mianowani przez Stolicę Apostolską, która dokonuje co najmniej niefortunnych wyborów. Pierwszy z Inkwizytorów Konrad z Marburga , mianowany w 1231 roku, zostanie zamordowany w 1233 roku.
-
1235 : Robert le Bougre zostaje mianowany inkwizytorem Francji.
-
1233 , kwiecień: Bulle Ille humani generis : jurysdykcja przeciwko herezjom zostaje wycofana z trybunałów kościelnych, gdy istnieje trybunał inkwizycji.
-
1234 : W Tuluzie i Carcassonne zostają ustanowione sądy inkwizycji. Zostały powierzone dominikanom.
-
1237 : Rajmund VII z Tuluzy uzyskuje zawieszenie inkwizycji w swoich stanach.
-
1237 : W Carcassonne szczególnie silne represje ze strony katalońskiego Ferriera nazwano młotem heretyków . Ten pseudonim zostanie później nadany Torquemadzie i Antoine de Padoue .
-
1239 : Robert le Bougre w Szampanii spala 180 osób w Mont-Aimé, próbując w zaledwie tydzień.
-
1242 : Pierwszy podręcznik Inkwizycji, wyprodukowany przez Raymonda de Peñafort.
-
1242 : Dwóch inkwizytorów, Guillaume Arnaud i Étienne de Saint-Thibéry, zostaje zamordowanych w Awinionie.
-
1244 : Koniec herezji w Montpellier , tam zostaje zniesiony trybunał Inkwizycji.
-
1246 : Innocenty IV chce uważnie śledzić i ingerować w funkcjonowanie sądów Inkwizycji, co powoduje tarcia (patrz Średniowieczna Inkwizycja ).
-
1249 : Nie przechodząc przez trybunał Inkwizycji, Rajmund VII z Tuluzy pali osiemdziesięciu heretyków w jego obecności, nie pozwalając im się wycofać.
-
1250 : Inkwizycja ( incisitio hereticæ pravitatis ) istnieje i działa w całej Europie Zachodniej.
-
1252 : Pierre de Verona , który będzie nazywany „Pierre Martyr”, zostaje zamordowany we Włoszech. Został kanonizowany rok później.
-
1252 : Innocenty IV ogłasza byka Ad extirpanda, zezwalając na użycie pytania w dochodzeniach Inkwizycji. Upoważnienie to zostało potwierdzone w 1259 ( Aleksander IV ) i 1262 ( Klemens IV ), kiedy inkwizytorzy zostali ostatecznie upoważnieni do udziału w tej sprawie.
-
1254 : Innocenty IV odnawia zakaz więzienia lub palenia heretyków przez władze cywilne bez rady miejscowego biskupa, o czym często wspominano później.
-
1255 : Innocenty IV nakazuje stosowanie boni viri .
-
1255 : Dominikanie osiedlają się w Tuluzie.
-
1261 : zeznania heretyków i odstępców zostają oficjalnie przyjęte przed sądami Inkwizycji.
-
1273 : Tomasz z Akwinu w Summa Theologica uważa, że kara śmierci może być legalnie stosowana w celu zapewnienia utrzymania porządku publicznego, w tym przeciwko herezjom.
-
1286 : Skarga konsula Carcassonne do króla Francji na okrucieństwo miejscowych inkwizytorów.
-
1301 : Philippe IV le Bel traktuje ekscesy Inkwizycji jako pretekst do przejęcia funkcjonowania tych sądów.
-
1306 : Klemens V zarządza śledztwo w sprawie funkcjonowania Inkwizycji na południu Francji.
-
1307 : pierwsi templariusze zostają spaleni z rozkazu Philippe le Bel .
-
1308 : Bernard Gui zostaje mianowany Wielkim Inkwizytorem Tuluzy .
-
1310 : Małgorzata Porete , zwany Marguerite des Prés jest spalony za herezję, autor mistycznego i chrześcijańskiego prądu Beguines , urodzony około 1250 , spalone książce zwierciadle prostych dusz i zniszczone ... .
-
1312 : Konstytucje Multorum querela i Nolentes zostają ogłoszone na soborze wiedeńskim, wymagając kontroli miejscowego biskupa przy wszystkich ważnych aktach procedury inkwizycji.
-
1314 : Mistrzowie templariuszy zostają spaleni za herezję sodomii itp.
-
1321 : Ostatni dostojnik katarski, Guillaume Bélibaste , zostaje spalony w Villerouge-Termenès przez Inkwizycję Carcassonne.
-
1324 : Jean de Beaune, inkwizytor Carcassonne.
-
1328 : Ostatni heretyk spalony w Carcassonne .
-
1400 : Funkcja inkwizytora stopniowo staje się tytułem pomocniczym lub honorowym.
Lista Wielkich Inkwizytorów
- w 1235 roku Robert le Bougre , dominikanin, został mianowany inkwizytorem generalnym królestwa Francji (inna nazwa GIF). Ale, podobnie jak pierwszy znany inkwizytor Konrada z Marburga , popełnił tak wiele nadużyć, że w następnym roku został zwolniony z obowiązków, aby (prawdopodobnie) zakończyć swoje dni w więzieniu .
-
1237 : brat Ferrer lub FerrierFerrier , GI, kataloński dominikanin, poddaje się szczególnie surowym represjom; nazywany jest młotkiem heretyków .
Bibliografia
Stara bibliografia
- Historia Francji od najdawniejszych czasów aż do 1789 roku autorstwa Henri Martina. Nowa edycja. Paryż, w FURNE et Cie, LIBRAIRES-EDITEURS, 1844.
-
The Cardinals of the Holy Roman Church - Biographical Dictionary ... lub Dictionary of cardinals, zawierający ogólne pojęcia dotyczące kardynała, kompletne nazewnictwo w porządku alfabetycznym kardynałów wszystkich czasów i wszystkich krajów autorstwa Charlesa Bertona, Jacquesa-Paula Migne'a . Opublikowane w 1857 r. Paryż.
Nowoczesna bibliografia
- Yves Dossat, „Le bûcher de Montségur”, Le Credo, la Morale et l'Inquisition , Cahiers de Fanjeaux n ° 6 (1971), Privat, Toulouse, s. 371
- Régine Pernoud, Putting end to the Middle Ages , Seuil, coll. „Points”, 1977 ( ISBN 2-02-005074-9 ) , strony 99–129
- Mgr. Célestin Douais, Documents Pour Serve A Historia Inkwizycji w Langwedocji , wyd. Slatkine , Genewa, 1977
Uwagi i odniesienia
-
M.-H. Wikariusz , „ Saint Dominic and the Inquisitors ”, Annales du Midi , t. 79 N O 82,1967, s. 173–194 ( DOI 10.3406 / anami.1967.4405 , odczyt online , dostęp 10 grudnia 2019 )