Gour of Tazenat
| Gour of Tazenat | |||
 Smakosz Tazenat w 2004 roku. | |||
| Administracja | |||
|---|---|---|---|
| Kraj | Francja | ||
| Departament | Puy de Dome | ||
| Geografia | |||
| Informacje kontaktowe | 45 ° 58 ′ 48 ″ na północ, 2 ° 59 ′ 28 ″ na wschód | ||
| Rodzaj | Naturalny | ||
| Pochodzenie | Wulkaniczny | ||
| Powierzchnia | 30 ha |
||
| Długość | 700 m | ||
| Szerokość | 700 m | ||
| Wysokość | 713 m | ||
| Głębokość | 66 m |
||
| Hydrografia | |||
| jedzenie | Strumień , opady | ||
| Emisariusz (e) | Strumień | ||
| On jest | |||
| Liczba wysp | Każdy | ||
| Różnorodny | |||
| Populacja ryb | Okoń , szczupak , karp , okoń tęczowy , płoć , pstrąg | ||
Geolokalizacja na mapie: Puy-de-Dôme
| |||
Gour de Tazenat ( Gorg de Tasana w Occitan ) jest Maar , A jezioro z wulkanicznego pochodzenia który wyznacza północną granicę zasięgu Puys . Znajduje się w gminie od Charbonnieres-les-Vieilles ( kanton Manzat ), w północnej części francuskiego departamentu w Puy-de-Dôme .
Geografia
Sytuacja
Le gour de Tazenat znajduje się około dwudziestu kilometrów na północny zachód od Riom, 5 km na północny wschód od Manzat i 2,5 km na południe od Charbonnières-les-Vieilles . To jezioro jest zabronione do żeglugi.
Topografia
Jezioro ma głębokość 66 metrów. Jej brzegi , z wyjątkiem północy i północnego wschodu, są zalesione i stromo opadają do wysokości około pięćdziesięciu metrów.
Krater tego wulkanu wynosi 80 metrów głębokości uwzględnieniem osadów i 700 metrów średnicy przeciętnie. Ścieżka o długości 2,8 km, czasem płaska, czasem dość stroma, pozwala ją ominąć.
Geologia
Gur Tazenat to maar , krater pochodzenia wulkanicznego utworzony w wyniku eksplozji freato-magmowej . Został utworzony co najmniej 29 000 lat temu, datowanie to zostało uzyskane przez zraszanie osadów.
Te banki formularza jezioro wulkaniczne półksiężyca (na północy, wschodu i południa) składa się z prognozami ułożone w warstwach .
W warstwach znajdujących się u podstawy wulkaniczne występy typu bazaltowego odrzucone w postaci bloków, bomb i pucolan mieszają się z blokami skał ( granit , granulit , skały metamorficzne ) wyrywanymi z krystalicznej bazy gwałtownymi eksplozjami . Te fragmenty skał piwnicznych mogą stanowić do 60% zawartości warstw podstawowych złóż. W wulkaniczne bomby mają często kształt kalafior, typowe magmowych wykwitów phreato-pęknięć powstałych w wyniku kontaktu z wodą. Powstanie tych pierwszych projekcji odpowiada początkowi erupcji , kiedy magma wznosząca się ku powierzchni wchodzi w kontakt z wodą kontynentalną (wodą gruntową ), co powoduje silne eksplozje zdolne do rozbicia fragmentów krystalicznej bazy, a także pojawienie się wulkanicznych bomb kalafiorowych.
Następnie po usunięciu wody aktywność staje się bardziej magmowa niż freatyczna, a osady występujące w najwyższych warstwach zawierają znacznie mniej pierwiastków piwnicznych. Po ustaniu erupcji tyka stopniowo wypełniała się wodą dzięki przepływającemu w pobliżu strumieniu Rochegude.
Flora i fauna
W wodnych fauny składa się głównie z okonia , a częściowo z szczupaki , karpie , tęczy okonia , karaluch , pstrągi , inne białe ryby , czasami węgorze , raków, jak również słodkowodnych meduzy ( Craspedacusta sowerbyi ) i golca .
W kulturze
Guy de Maupassant przywołuje jezioro w opowiadaniu Mes dwadzieścia pięć jours, które pojawiło się u nurków Contes w 1885 roku, a także w Mont-Oriol w 1887 roku . Henri Pourrat w „Człowieku z wilczą skórą” (s. 16) wskazuje na „pojedyncze miejsce z liczbą księżycową”
Uwagi i odniesienia
- Pierre Boivin i in. , Volcanology of the Chaîne des Puys , Regionalny Park Przyrody Wulkanów Owernii,2004, 4 th ed. , s. 106-108.
- Maurice Krafft i François-Dominique de Larouzière , Przewodnik wulkanów w Europie i na Wyspach Kanaryjskich: Francji, Islandii, Włoch, Grecji, Niemczech, na Wyspach Kanaryjskich , Paryżu, Delachaux i Niestlé ,1991, 455 str. ( ISBN 2-603-00813-7 ) , str. 62,64
- Guy de Maupassant - digitalizacja Thierry Selva, Moje dwadzieścia pięć dni ( czytaj online )
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- [1] na eauvergnat.fr