Glenn Miller

Glenn Miller Obraz w Infobox. W 1942 roku w amerykańskim magazynie Billboard Biografia
Narodziny 1 st marzec 1904
Clarinda
Śmierć 15 grudnia 1944
Manche
Imię urodzenia Alton Glenn Miller
Narodowość amerykański
Trening University of Colorado w Boulder
Zajęcia Muzyk jazzowy , dyrygent orkiestry marszowej, kompozytor , aranżer muzyczny , dyrygent , muzyk , pilot , artysta nagrywający
Okres aktywności 1923-1944
Małżonka Helen Dorothy Burger Miller ( d )
Inne informacje
Członkiem Glenn Miller & His Orchestra ( we )
Instrument Puzon
Etykiety Bluebird Records , RCA Records
Gatunki artystyczne Jazz , swing , big band , blues
Stronie internetowej www.glennmiller.org
Nagrody Brązowa Gwiazda (1945)
Najważniejsze wydarzenia związane z karierą Grammy (2003)
Dyskografia Dyskografia Glenn Miller ( we )
Archiwa prowadzone przez Dział muzyczny Biblioteki Kongresu ( d )

Glenn Miller (Alton Glenn Miller) jest puzonista , kompozytor i dyrygent z big band jazzu i swingu amerykański , urodzony1 st marzec 1904w Clarinda , Iowa i zniknął w wieku 40 lat, prawdopodobnie nad kanałem La Manche , w czasie II wojny światowej ,15 grudnia 1944. Rekordzista od 1939 do 1943 roku, z jego „Glenn Miller Armii Air Force Band” z US Air Force podczas II wojny światowej, jest on częścią słynnego międzynarodowego legendy amerykańskiego jazzu i huśtawka duże zespoły z tych lat. 1930 i Lata 40. , z jego wieloma hitami, w tym In the Mood , Chattanooga Choo Choo , Moonlight Serenade , Tuxedo Junction , American Patrol ...

Biografia

Glenn Miller odkrył puzon w wieku 11 lat. Około 1921 roku, będąc jeszcze w liceum, studia, on swój pierwszy profesjonalny kontrakt wygrał w orkiestrze Dixieland , The „Sentapeeds Senter za”. Występuje w kilku lokalnych orkiestrach.

Porzucił studia w 1924 roku, aby dołączyć do szkolenia Bena Pollacka . W tym czasie w tej orkiestrze grał również klarnecista Benny Goodman . W 1928 roku Glenn Miller przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie grał dla Pollacka, ale także dla Loringa „Red” Nicholsa i Paula Asha  (we) . Zaczyna też pisać aranżacje dla tych różnych orkiestr.

Od 1932 do 1933 dyrygował zespołem „Smith Ballew Band”. W 1934 roku pomógł Tommy'emu i Jimmy'emu Dorseyowi założyć ich pierwszy big band , aw 1935 roku skomponował dla nich Annie's Cousin Fanny i Dese Dem Dose . W tym samym roku brał udział w "  Ray Noble's American Band (en)  ", a dwa lata później założył własny big band. Niestety nie ma sukcesu i musi rozwiązać orkiestrę. W 1938 roku podjął drugą próbę. Tym razem to sukces.  

Od tego samego roku orkiestra gościła placówki w rejonie Nowego Jorku i New Jersey . Bierze udział w wielu audycjach radiowych. Orkiestra nagrywa i łączy hity. Orkiestra pojawia się nawet w filmach takich jak Sun Valley Serenade (1941) i Orchestra Wives (1942). „Dźwięk Glenna Millera” jest natychmiast rozpoznawalny: główna linia melodyczna jest najczęściej grana przez sekcję saksofonu z wyraźnym vibrato, w którym klarnet gra pierwszy głos; ta konfiguracja została wykorzystana przypadkowo po zranieniu wargi trębacza, który miał zagrać pierwszy głos Moonlight Serenade , a partyturę tę zagrał na klarnecie saksofonista barytonowy.

Awansowany do stopnia kapitana, następnie kieruje „Glenn Miller Army Air Force Band”, wojskową orkiestrą jazzowo-taneczną, która daje koncerty (ponad 800) „dla morale żołnierzy”, uczestniczy w setkach audycji radiowych i rejestruje wiele rekordów. W 1944 roku orkiestra miała siedzibę w Londynie. Plik15 grudniaod tego roku Glenn Miller wsiadł do małego samolotu Noorduyn Norseman do Francji, aby przygotować się na przybycie swojej orkiestry. Tego dnia była gęsta mgła i samolot nigdy nie dotarł do celu.

Według niektórych historyków samolot przez pomyłkę przeleciałby nad kanałem La Manche, przez obszar zarezerwowany dla wyładowania alianckich bombowców, którzy po powrocie z Niemiec pozbyli się przed lądowaniem bomb, których nie byli w stanie zrzucić. na wroga; mały samolot przewożący muzyka zostałby trafiony przez jeden z pocisków lub wytrącony z równowagi przez wybuch eksplozji. Ale w rzeczywistości nie podążał tą drogą. Według News Center, University of Colorado, Boulder: mały samolot byłby oblodzony (znana wada tego typu gaźnika) i stałby się niekontrolowany, a następnie rozbiłby się na morzu między Anglią a Francją.

Potomstwo orkiestry i muzyk

Muzyka orkiestry Glenna Millera na pograniczu jazzu i muzyki tanecznej wpisuje się w zbiorową pamięć, odwołując się od razu do II wojny światowej , wyzwolenia, a szerzej do lat czterdziestych XX wieku . Najbardziej znane utwory tego big-bandu: In the Mood , Moonlight Serenade , Tuxedo Junction , Pennsylvania 6-5000 , Anvil Chorus , Chattanooga Choo Choo , American Patrol (1942), Is You or Is You Ain't My Baby? (1944)… Często były pokazywane w kinie, zwłaszcza przez Woody'ego Allena .

Życie Glenna Millera zostało pokazane na ekranie w 1953 roku przez Anthony'ego Manna pod francuskim tytułem Romance inachevée ( The Glenn Miller Story ). W roli dyrygenta gra aktor James Stewart .

Orkiestra Glenna Millera istniała nadal po śmierci jej lidera. Był reżyserowany kolejno przez Raya McKinleya , Buddy'ego DeFranco , Peanuts Hucko  (w) , Buddy'ego Morrowa  (w) , Jimmy'ego Hendersona  (w) , Al Porcino i Dicka Gerharta . Dziś pod tą nazwą występują cztery wytworne zespoły (amerykańska, „oficjalna” orkiestra, Anglik (Ray Mc Vay), Niemiec (Will Salden) i Skandynaw (John Slottenas)).

Postać Jacka Glenn w filmie Te i inne wg Claude Lelouch jest częściowo inspirowany życiem Glenna Millera.

Piosenkarz Stevie Wonder składa mu hołd między innymi w piosence Sir Duke .

Dyskografia

Tory n O  1

Tytuły n o  jeden w USA w roku 1940:

Filmografia

Aktor

Dostosowanie

Historia Glenna Millera została dostosowana do kin w 1953 roku jako The Glenn Miller Story ( Niedokończony romans ) Anthony'ego Manna z Jamesem Stewartem w roli tytułowej.

Uwagi i odniesienia

  1. Jimmy Dorsey i jego orkiestra „Bal prezydenta” (1942) Bob Eberle www.youtube.com
  2. Roy Nesbita "  Zanik Glenn Miller  " Fana lotniczy , N O  210Maj 1987, s.  20-24.
  3. "  Odblokowane dokumenty ujawniają prawdziwą historię tego, co stało się z wielkim zespołem, Glennem Millerem  " , na colorado.edu ,3 lipca 2014(dostęp 8 sierpnia 2016 )

Bibliografia

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne