Gisele Cossard

Gisele Cossard Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 31 maja 1923
Tanger
Śmierć 21 stycznia 2016(m. 92)
Rio de Janeiro
Narodowości francuski
brazylijski
Zajęcia Odporny, antropolog , kapłanka, Mãe-de-santo
Okres działalności Od 1923
Inne informacje
Religia Candomble
Stronie internetowej www.omindarewa.com

Gisèle Cossard Binon - Omindarewa , ur31 maja 1923w Tangerze i zmarł dnia 21 stycznia 2016, była francuska bojowniczka ruchu oporu , literatka , antropolożka i kapłanka Candomblé , religii afro-brazylijskiej, w stanie Rio de Janeiro . Znana jest również jako Mãe Giselle de Iemanjá .

Dzieciństwo

Jego rodzina, katolicka i republikańska, należy do klasy średniej. Gisèle COSSARD urodził się w 1923 roku w Tangerze , Maroko , gdzie jej ojciec służył jako żołnierz w 1919 roku (tuż po I wojnie światowej , w której brał udział), i gdzie pozostał jako nauczyciel. Jej matka jest nauczycielką muzyki i pianistką . Jej rodzice pozostali w Maroku do 1925 roku. Nawet jeśli powiedziała, że ​​nie pamięta tego afrykańskiego pobytu, Giselle Cossard została naznaczona kolekcją dzieł sztuki, które przywieźli jej rodzice, a także ich relacjami z podróży. niewyczerpane źródło cudów”.

Jego ojciec, nie chcąc pozostać nauczycielem, został przyjęty do agregacji w 1928 r. Został mianowany profesorem w Nancy , następnie w 1933 r. w Paryżu . Rodzina buduje trzypiętrowy dom na nowym osiedlu, w pobliżu Parc de Sceaux . W następnym roku jego ojciec został powołany do liceum Lakanal , rzut kamieniem od domu. Zajmuje się także związkowością nauczycieli.

Druga wojna Światowa

W 1939 roku, wraz z wybuchem II wojny światowej , jego ojciec został ponownie zmobilizowany. Zostaje wzięty do niewoli i wysłany do Niemiec. Gisèle i pozostali członkowie rodziny opuszczają Paryż w Parisczerwiec 1940przed nadejściem wojsk niemieckich, w improwizowanym exodusie, który prowadzi ich do centrum Francji. Wracają do Paryża, teraz w strefie okupowanej , po rozejmie . Jako weteran wojny 1914-1918 jego ojciec został uwolniony w 1942 roku. Natychmiast zabrał się do nawiązywania kontaktów z francuskim ruchem oporu .

Wkrótce Dom Sceaux umieścił w swojej piwnicy tajny druk dowodów osobistych i służył jako kryjówka dla lotników lub osób poszukiwanych. Jej przyszły mąż, Jean Binon, członek siatki wywiadowczej, znajduje w tym domu chwilę schronienia. Jean Binon jest byłym uczniem École Normale Supérieure przy rue d'Ulm , literatem z klasy 1942. Był odporny na STO , aw 1943 należał do grupy Vengeance . Cierpliwie tka siatkę akcji i wywiadu, wzywając w szczególności innych normalnych z rue d'Ulm, w tym René Rémonda , unika aresztowań, opuszczając swój dom dla Kozardów i dołącza do sieci wywiadowczej Jadeit . Gisèle jest użyteczna jako agentka łącznikowa. Gisèle Cossard i Jean Binon zaręczają się. Wsierpień 1944, w czasie wyzwolenia Paryża , Gisèle Cossard przekroczyła linię frontu na swoim rowerze, aby dołączyć do Dywizji Leclerc i przekazać jej informacje o pozycjach niemieckich. Otrzymała Croix de Guerre 1939-1945 , z powołaniem na rozkaz Dywizji Leclerc. Jej narzeczony, Jean Binon, paradował na Champs-Élysées ,26 sierpnia 1944, za generałem de Gaulle'em . Przez cały okres okupacji doświadczała również deprywacji, a podaż była racjonowana i dzielona między mieszkańców domu w Sceaux. Pod koniec wojny, w 1945 roku, ważyła tylko 42 kilogramy . W tym samym roku 1945 poślubiła Jeana Binona. Pierwsze dziecko urodziło się w 1946, drugie w 1947.

Brazylia, adoptowana ziemia

W 1949 Gisèle wyjechała z mężem z francuskiej metropolii na ośmioletni pobyt w Afryce, gdzie Jean Binon był odpowiedzialny za rozwój edukacji. Ten pobyt zabiera ich do Kamerunu , a następnie do Czadu , podejmując również podróż, która zabierze ich do Konga , Konga Belgijskiego , Ugandy , Kenii i Tanganiki , w napiętym kontekście politycznym, w przededniu ogólnego ruchu dekolonizacji . Gisèle Cossard uświadamia sobie również, w ciągu tych lat na kontynencie afrykańskim , że istnieją inne sposoby myślenia i życia niż podejścia, które dominują w świecie zachodnim, nawet jeśli jej nieznajomość dialektów uniemożliwia jej prawdziwe zrozumienie tajemnicy Afryki.

W 1956 wrócili do Francji, ale pozostali tam tylko kilka lat. W 1958 roku powraca generał de Gaulle „dla biznesu”, stając się ostatni przewodniczący Rady w IV th Rzeczypospolitej następnie wStyczeń 1959The 18 th Prezydenta Republiki Francuskiej i pierwszy z V -go Rzeczypospolitej . Dzięki przyjaźni gaullistowskiej Jean Binon, wówczas inspektor akademicki w Angoulême , został mianowany doradcą ds. kultury w ambasadzie francuskiej w Brazylii w Rio de Janeiro . Do nowego zadania dołączył samolotem. Gisèle Cossard i ich dzieci przybywają tam kilka tygodni później łodzią, dzień po karnawale . Gisèle w wieku trzydziestu sześciu lat. „Myślałam, że odkryję Indian, ale szybko zorientowałam się, że Afryka jest wszędzie ” – mówi o swoim odkryciu tego kraju.

Tam szybko uczy się portugalskiego i nawiązuje kilkoro przyjaciół. Zaczyna czytać Érico Veríssimo , Jorge Amado i interesuje się związkami Brazylii z Afryką. 

Podobnie jak ona, dzieci szybko przystosowują się do Rio de Janeiro i nawiązują wiele przyjaźni. O dziwo, jej mąż czuje wielką niechęć do Brazylii, Brazylijczyków i kultury afro-brazylijskiej; ta dychotomia nie zajmuje dużo czasu, aby spowodować problemy w parze.

5 grudnia 1959Gisèle Cossard uczestniczy w ceremonii w terreiro de candomblé , której gospodarzem jest Joãozinho da Goméia, i wpada w trans. Po okresie wahania Gisèle Cossard rozpoczęła swoją inicjację kilka miesięcy później, w 1960 roku i została Omindarewą, co oznacza „czystą wodę”. Czyta to, co istnieje na candomblé , w szczególności studia Pierre'a Vergera i Rogera Bastide'a . W 1962 roku miała okazję podróżować do Beninu , gdzie candomblé ma swoje źródła, przejeżdżając przez Kétou , Savalou , Pobè , Abomey , Ouidah , Porto-Novo itp.

Życie uniwersyteckie i powrót do Brazylii

W 1963 rozstała się z mężem i wyjechała do Francji, aby obronić pracę magisterską o candomblé na Sorbonie . Tam poznaje Pierre'a Vergera i zostają przyjaciółmi. Zostawszy profesorem uniwersyteckim, stara się prowadzić „normalne życie” we Francji, ale w 1972 roku, nie mogąc znieść nostalgii i jej dzieci usamodzielniają się, wraca do Brazylii i pracuje tam jako doradca edukacyjny we Francuskiej Służbie Kultury.

Okoliczności życiowe (w szczególności poważny wypadek samochodowy doznany w grudzień 1973) postanawia wznowić kontakt z miejscem kultu w Candomblé i tam wznowić swoją inicjację. To prowadzi ją do urzędu kapłańskiego Matki Świętej , pod imieniem Mãe Gisele de Iemanjá, w świątyni na przedmieściach Rio de Janeiro. Założyła swoje terreiro w połowiegrudzień 1975.

W 1978 r., po sześciu latach delegowania za granicę, teoretycznie musi wrócić do Francji, ale uzyskała od Edukacji Narodowej przedłużenie pobytu o dwa lata. Następnie w 1980 r. uzyskała urlop administracyjny z kilkoma godzinami zajęć dydaktycznych przed przejściem na emeryturę w 1983 r.

Mãe Gisele z Iemanjá

Z siedzibą w Duque de Caxias (Rio de Janeiro) , ośrodek candomblé prowadzony przez Mãe Gisele stopniowo się rozrasta i ma do 400 inicjowanych. Zmarła wstyczeń 2016, w Rio de Janeiro , po wybraniu osoby na jego następcę kilka lat wcześniej.

Publikacje

Uwagi i referencje

Uwagi

Bibliografia

  1. Dion 1998 , s.  43-45.
  2. Dion 1998 , s.  46-48.
  3. "  Eugène Cossard  " , na Maîtron
  4. Dion 1998 , s.  49-51.
  5. Aglan 1994 , s.  302-306.
  6. Dion 1998 , s.  49-53.
  7. Izrael 2005 , s.  260-261.
  8. Ribeiro 2008 , Braileiros .
  9. Dion 1998 , s.  54-64.
  10. Dion 1998 , s.  67-68.
  11. Touchard 2014 , szwajcarska telewizja radiowa .
  12. Dion 1998 , s.  75-76.
  13. Souty 2010 .
  14. (pt) „  Mãe Gisèle de Iemanjá  ” na mapie de cultura (mapadcultura.rj.gov.br) .

Zobacz również

Bibliografia

Klasyfikacja według daty publikacji.

Filmografia

Linki zewnętrzne